เทียนหลางและเฟิงหยวนมาโผล่ที่สวนหลังบ้านของเขาด้วยการข้ามมิติมา เฟิงหยวนมองเทียนหลางด้วยความสงสัยเพราะเมื่อครู่นี้เขาบอกว่าจะไปทำลายสำนักอัคคีแต่กลับพาเธอกลับมาที่บ้านเสียอย่างงั้น
และดูเหมือนว่าเทียนหลางจะเดาความคิดของเฟิงหยวนออก เขายิ้มพร้อมกับพูดขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ
”ที่รัก ถึงผมจะชอบฆ่าไก่ก็จริงแต่ผมไก่ที่ไร้ทางสู้นะมันน่าเบื่อจะตายไป ผมอยากให้พวกเขาเตรียมตัวสักหน่อยผมอยากเห็นความสามารถของสำนักใหญ่ในโลกนี้สักหน่อยนะ”
เฟิงหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านเผื่อเข้าไปคุยกับแม่และพ่อของเทียนหลาง
ส่วนทางด้านเทียนหลางก็กลับเข้ามาที่เรือนของเขาพร้อมกับนำจดหมายกับปากกาออกจากแหวน และเขียนอะไรบางอย่างลงไป
หลังจากที่เขียนเสร็จเทียนหลางก็ขยับนิ้วเล็กน้อยก่อนที่กระดาษตรงหน้าของเขาจะเริ่มเปร่งแสงและกลายเป็นนกพิราบ เทียนหลางยิ้มพร้อมกับพูดออกมา
”บินไปให้ถึงสำนักอัคคีละเจ้านกน้อย”
หลังจากคำพูดของเทียนหลาง เจ้านกพิราบตัวน้อยก็ร้องออกมาก่อนจะกระพือปีกบินออกนอกหน้าต่างไป หลังจากนั้นไม่นานนักโทรศัพของเทียนหลางก็ดังขึ้น เป็นสายจากซ่านฉินเขารับสายก่อนจะได้จะยินซ่านฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย
”พี่ใหญ่ ดูเหมือนจะมีปัญหาแล้วละครับ”
”ปัญหา ? ปัญหาเรื่องอะไร ?”
ทางด้านซ่านฉินที่กำลังถือโทรศัพอยู่นั้นเกาแก้มของตัวเองเบาๆก่อนจะพูดออกไป
”ดูเหมือนว่าการเติบโตของศาลอัญมณีจะมากเกินไปจนไปสะดุดตากับคนของรัฐบาลและพวกคนใหญ่คนโตในจิงไห่เข้าให้นะครับ แล้วดูเหมือนพวกนั้นจะเริ่มอิจฉาเราจึงเริ่มส่งคนมาก่อกวนที่คาสิโนของพวกเรานะครับ”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ลูบคางตัวเองเล็กน้อยพร้อมกับคิดก่อนจะตอบกลับซ่านฉิน
”งั้นเดียวฉันจัดการเอง คาสิโนไหนที่โดนก่อกวนบ่อยที่สุด ?”
”คาสิโนในเขตน่านชิงครับพี่ใหญ่”
”งั้นเหรอ… เดียวคืนนี้ฉันจะเข้าไปดูเอง ช่วยบอกพนักงานที่นั่นให้ด้วยแล้วกัน”
”เข้าใจแล้วครับพี่ใหญ่”
หลังจากวางสายลงเทียนหลางก็ลูบคางตัวเองเล็กน้อยก่อนจะคิดเรื่องบางอย่าง
”ใครกันนะที่กล้ามายุ่งวุ่นวายกับเงินของฉัน”
————————————————————————————————————————
ในคืนวันนั้นเทียนหลางแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำสนิทพร้อมกับปล่อยผมยาวของเขาลง มันทำให้เขาดูกลายเป็นหนุ่มรูปงามเลยทีเดียว เฟิงหยวนที่เห็นว่าเทียนหลางแต่งตัวต่างจากปกติก็ถามขึ้นมาทันที
”คุณจะออกไปไหนงั้นเหรอ ?”
เทียนหลางที่กำลังจัดทรงเสื้ออยู่นั้นได้ยินก็หันมาตอบ
”พอดีมีเจ้าโง่สักคนหนึ่งมาก่อกวนที่คาสิโนของเรานะ ผมเลยอยากจะรู้ว่ามันถูกใครส่งมา”
เฟิงหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ลุกขึ้นพร้อมกับเดินมาช่วยจัดทรงชุดสูทของเทียนหลางก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้ง
”เรื่องแค่นี้ต้องถึงมือคุณด้วยงั้นเหรอ ? ให้ซ่านฉินน้อยทำก็ได้นี่”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดขึ้น
”ผมก็แค่อยากจะไปดูหน้าคนที่กล้ามายุ่งวุ่นวายกับเงินของคนอื่นก็เท่านั้นเองจะได้สั่งสอนสักหน่อย แล้วอีกอย่างแผนการครอบครองจิงไห่ก็ดูเหมือนผมจะปล่อยให้มาล่าช้ามานานเกินไปแล้วด้วย”
เฟิงหยวนที่ได้ยินอย่างงั้นก็ทุบไปที่หน้าอกของเทียนหลางหนึ่งทีก่อนจะพูดขึ้น
”ดูเหมือนนิสัยเก่าๆของคุณจะถูกปลุกขึ้นมาอีกแล้วสินะ”
เทียนหลางที่ได้ยินก็ได้แต่หัวเราะพร้อมกับเกาแก้มตัวเองเบาๆ หลังจากแต่งตัวเสร็จเทียนหลางก็ขับรถไปยังคาสิโนในเขตน่านชิง
ไม่นานนักเทียนหลางก็ขับมาถึงโรงแรมโฮรินเทล ซึ่งเป็นหนึ่งในโรงแรมระดับห้าดาวที่ศาลาอัญมณีนั้นดูแลอยู่เมื่อมาถึงเขาก็ถูกต้อนรับอย่างดีจากพนักงานเขาส่งกุญแจรถให้พนักงานก่อนจะเดินขึ้นไปด้านบน
ซึ่งคาสิโนนั้นถูกตั้งอยู่ที่ชั้นที่82ของโรงแรม เมื่อมาถึงห้องคาซิโนเทียนหลางก็เดินไปแลกชิบอย่างใจเย็นก่อนจะเดินไปนั่งเล่น
สองสามชั่วโมงต่อมาเหตุการณ์ก็ยังคงปกติดีอยู่จนกระทั้ง…
เพล้ง !!
เสียงของแก้วตกแตกดังออกห่างไม่ไกลนักจากโต๊ะโป๊กเกอร์ที่เทียนหลางนั่งเล่นอยู่ ทุกคนต่างหันมองไปยังทางเดียวกันก็พบเห็นผู้ชายหนุ่มหนึ่งกำลังถกเถียงกับพนักงานของคาสิโนอยู่ เทียนหลางจ้องมองเหตุการณ์นั้นเล็กน้อยก่อนจะเห็นพนักงานหญิงที่ยืนตัวสั่นหงึกๆอยู่ด้านหลังของพนักงานชาย
จากนั้นก็มีผู้เล่นคนหนึ่งในโต๊ะของเทียนหลางพูดขึ้น
”อีกแล้วงั้นเหรอ ?”
เทียนหลางที่ได้ยินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองชายวัยกลางคนๆนั้นก่อนจะถามออกไป
”อีกแล้ว ? มีเรื่องบ่อยงั้นเหรอครับ ?”
ชายคนนั้นก็พยักหน้าก่อนจะเริ่มอธิบาย
”ใช่ ช่วงนี้ที่คาสิโนมีเรื่องบ่อยมากแทบจะเกือบทุกวันเลยหละ ถึงแม้จะเคลียร์ได้ทุกครั้งแต่เมื่อวันใหม่มาถึงก็จะมีคนกลุ่มใหม่มาก่อกวนอยู่เสมอเลย”
เทียนหลางที่ได้ยินก็พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะลุกเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อมองดูเหตุการณ์ ดูเหมือนเหตุการณ์เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆเพราะฝ่ายตรงข้ามนั้นดูเหมือนจะเตรียมพร้อมมาดีโดยการพาพวกมาหลายคน
เทียนหลางมองพวกเขาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปด้านหน้า และดูเหมือนจะมีพนักงานคนหนึ่งจำเทียนหลางได้เขาจึงรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับก้มหัวคำนับ
”พี่ใหญ่สวัสดีครับ !!”
เทียนหลางพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปแตะไหล่พนักงานชายที่กำลังถกเถียงกับกลุ่มลูกค้าอันธพาลอยู่ เมื่อเขาเห็นเทียนหลางก็ก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะขยับถอยหลังกลับไป
เทียนหลางมองกลุ่มลูกค้าอันธพาลเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
”พวกคุณมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ ?”
เมื่อชายคนนั้นมองมาที่เทียนหลางเขาก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
”เจ้าหนูแกเป็นหัวหน้าของที่นี้งั้นเหรอ ?”
เทียนหลางยักไหล่ก่อนจะตอบกลับ
”ประมาณนั้น”
ชายคนั้นได้ยินก็พยักหน้าก่อนจะพูดขึ้น
”งั้นฉันขอแจ้งปัญหากับแกเลยก็แล้วกัน ดูเหมือนว่าพนักงานของที่นี้นั้นจะฮั้วกันโกงลูกค้า”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วพร้อมกับหันมองกลับไปที่พนักงานชายด้านหลัง ซึ่งพนักงานชายก็ส่ายหน้าพร้อมกับอธิบายทุกอย่างให้กับเทียนหลางฟัง
พนักงานอธิบายว่านักเลงพวกนี้เล่นแพ้บ่อยแล้วเกิดอารมณ์เสียจังหวะเดียวกับที่น้องพนักงานหญิงด้านหลังนั้นพอดีพวกมันจึงหาว่าพนักงานหญิงและพนักงานแจกไพ่ประจำโต๊ะร่วมมือกันโกงพร้อมกับหาเรื่องโวยวาย แม้มันจะหาเรื่องมายืนยันคำพูดของมันไม่ได้ แต่ก็พอจะทำให้พวกลูกค้านั้นหวั่นใจจนไม่กล้ามาใช้บริการคาสิโนของโรงแรมอีก
เทียนหลางลูบคางเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
”เช่นนั้นทางเราของเชิญคุณไปเคลียร์ที่ห้องรับรองอีกห้องก็จะดีกว่านะครับ ผมเกรงว่ามันจะรบกวนลูกค้าท่านอื่นๆ”
เมื่อพูดจบเทียนหลางก็ให้พนักงานคนหนึ่งจัดห้องให้ซึ่งไม่นานนักก็เสร็จเทียนหลางจึงเดินนำพาพวกเหล่าลูกค้าอันธพาลไป แต่เหล่าลูกค้าอันธพาลไม่ได้เดินตามมาเทียนหลางจึงหันไปมองพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มแล้วพูดขึ้น
”ตามผมมาสิครับ ถ้าเราตกลงกันได้คุณอาจได้ค่าชดเชยอีกด้วย”