ตอนที่ 48 อ้อมกอด จาก สาวสวยผู้น่าสงสาร
” ทำไม คุณหลินฟ่าน ถึงเปิดร้านแค่สองชั่วโมงเท่านั้น”
” งั้น พรุ่งนี้ฉันจะกลับมาใหม่ก็ได้ ถ้าวันนี้ร้านปิดแล้ว “
” อาหารอร่อยมากแต่ร้านนี้เปิดแค่สองชั่วโมงต่อวันเอง”
ลูกค้าหลายคนถอนหายใจและออกจากที่นี่ ทีละคน และลูกค้าที่กำลังเข้าคิวไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรอถึงพรุ่งนี้
หลังจากที่ทุกคนออกไป หลินฟ่าน ก็ปิดประตูร้านอาหาร
ในเวลาเดียวกันนี้ ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งไปที่ด้านข้างของ หลินฟ่าน
” ร้านปิดแล้วพรุ่งนี้กลับมา” หลินฟ่านยิ้มเล็กน้อยแล้วปิดประตู
“หลินฟ่าน นายอยู่ที่นี่จริงๆ” หญิงสาว กล่าวดวงตาของเธอแดงเล็กน้อยและเหมือนว่าเธอกำลังร้องไห้
ผู้หญิงคนนี้คือเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ของหลินฟ่าน ชื่อ เสี่ยวซื่อหยิน เธอเป็นพนักงานขายเสื้อผ้าประจำห้าง ที่ หลินฟ่าน เคยไปซื้อคราวก่อน
“เสี่ยวซื่อหยิน ทำไมเธอมาที่นี่” หลินฟ่าน ยิ้มตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ เสี่ยวซื่อหยิน เข้ามานั่งในบ้านของเขา เขาก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย
“หลินฟ่าน น้องชายของฉัน … ป่วยหนัก”
“โรงพยาบาลบอกว่าอาการป่วยเข้าขั้นวิกฤตและต้องผ่าตัด แต่ฉันไม่มีเงิน” เสี่ยวซื่อหยิน ร้องไห้ออกมาอย่างอ่อนแรงต่อหน้า หลินฟ่าน
การต้องเผชิญกับความทรมานจากความเจ็บป่วยและอีกความเจ็บปวดคือค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดสูงมาก แต่สำหรับคนทั่วไป การผ่าตัดที่มีค่าใช้จ่ายสูงมากเพียงใด ก็พอจะจ่ายได้
ก่อนหน้านี้ หลินฟ่าน รู้ว่าน้องชายของ เสี่ยวซื่อหยิน ป่วยมาก่อนแล้ง ดังนั้นเขาจึงซื้อเสื้อผ้าราคากว่า 100,000 หยวนเพื่อให้ เสี่ยวซื่อหยิน จะ ได้รับค่าคอมมิชชั่นที่ดี
เสี่ยวซื่อหยิน และ หลินฟ่าน รู้จักกันเป็นอย่างดีโดยปกติแล้วเธอจะทำงานหนักมากกว่าคนอื่นสองเท่า เธอจึงไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนคนอื่นๆเลยนอกจาก หลินฟ่าน
แม้ว่า หลินฟ่าน จะร่ำรวย แต่มันจะดูถูกเธอถ้าเขาให้เงิน เสี่ยวซื่อหยิน โดยตรงในเวลานี้
หลินฟ่าน รู้ว่า เสี่ยวซื่อหยิน จะไม่ขอความช่วยเหลือจากเขา เว้นแต่ว่าเธอจะหมดหนทางแล้วจริงๆ
” น้องชายของคุณเป็นอะไร?” หลินฟ่านถาม
เสี่ยวซื่อหยิน ก้มหน้าร้องไห้และพูดว่า “น้องชายฉันเป็น มะเร็งเม็ดเลือดขาว”
“ตอนนี้ฉันได้ช่วยน้องชายของฉัน หาไขกระดูกที่ตรงกัน แต่ครอบครัวของเราไม่สามารถจ่ายค่าผ่าตัด 300,000 ได้ หลินฟ่าน นายจะให้ฉันยืม 300,000 นี้ได้รึเปล่าและฉันจะจ่ายเงินคืนให้อย่างแน่นอน””
“ถ้านายยอมช่วยฉัน จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แม้การยอมเป็นของนาย” เสี่ยวซื่อหยิน ดึงความกล้าและ จับแขนของ หลินฟ่าน
เธอรู้ว่า หลินฟ่าน คือความหวังสุดท้ายของเธอแล้วในตอนนี้
หลังจาก เสี่ยวซื่อหยิน พูดสิ่งนี้ไปแล้วเธอก็รู้สึกว่าตัวเองดูไร้ยางอาย
เธอถือว่า หลินฟ่าน เป็นเทพบุตรของเธอมาโดยตลอด ดังนั้นเธอจึงต้องการเป็นผู้หญิงที่ดีในสายของ หลินฟ่าน อย่างน้อยเธอก็จะไม่เข้าหา หลินฟ่าน เพียงเพราะว่า หลินฟ่าน ร่ำรวย ถ้าทำแบบนี้จะทำให้ หลินฟ่าน รู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน
แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น เธอทำงานด้วยตัวเองมาโดยตลอด แต่เธอโชคร้ายเกี่ยวกับการป่วยของน้องชายในตอนนี้ เธอต้องใช้เงินจำนานมาก และค่าใช้จ่ายก้อนโตนี้สูงเกินกำลังของเธอ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากดูแย่ในสายตาของคนที่เธอแอบชอบ
เมื่อเธอพูดแบบนั้น หลินฟ่าน รู้สึกว่าเธอรักน้องชายมากจนต้องยอมเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีต่อหน้า หลินฟ่าน
หลินฟ่าน มีความคิดว่า เสี่ยวซื่อหยิน อาจแค่ต้องการหาทางที่จะเข้ามาในชีวิตเขาหรือไม่
เมื่อเห็น หลินฟ่าน ยืนแข็งตัวอยู่สักพัก จากนั้น เสี่ยวซื่อหยิน ก็ร้องไห้อีก “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษจริง ฉันรู้ว่านายกำลังมีปัญหา ฉันไปก่อนนะ ” เสี่ยวซื่อหยิน ยืนอยู่ตรงหน้า หลินฟ่าน โดยเธอไม่มีหน้าจะอยู่ที่นี่ต่อแล้ว
ต่อหน้าผู้ชายที่เธอชอบ เธอพูดและทำท่าทางแบบนี้ ซึ่งเป็นการดูถูกตัวไปแล้ว
สาวอารมณ์ดีมักเป็นแบบนี้และคิดอะไรหลาย ๆ อย่าง
” เดี๋ยว เสี่ยวซื่อหยิน ” หลินฟ่าน จับแขน เสี่ยวซื่อหยิน
” เธอต้องใช้เงินไม่ใช่เหรอ”
ฉันให้เธอยืม 600,000 หยวน เพื่อจะได้ช่วยน้องชายของเธอ การรักษาเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นเธอต้องใส่ใจกับร่างกายของเธอด้วย แล้วอย่าพูดแบบนี้ที่ไหนอีก” หลินฟ่าน ยิ้มและมองไปที่ เสี่ยวซื่อหยิน
“อืม.. “เสี่ยวซื่อหยิน เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ หลินฟ่าน เธอไม่คิดว่า หลินฟ่าน จะพูดกับเธอแบบนี้
ทันทีที่ หลินฟ่าน พูดเธอดีใจ ที่ หลินฟ่านจะให้ยืม 600,000 หยวน
ในความเป็นจริงเธอต้องการแค่ 300,000 หยวน เป็นเพียง ค่าใช้จ่ายพื้นฐานสำหรับการผ่าตัดน้องชาย แต่หลังจากนั้นก็ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลต่อ และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ก็เยอะเช่นกัน
หลินฟ่าน แตะหัว เสี่ยวซื่อหยิน เบา ๆ และพูดอย่างเคร่งขรึม “อย่าทำเหมือนฉันเป็นคนลามกอีกนะ สำหรับผู้หญิงแล้วเธอควรให้มันกับคนที่เธอรักมากที่สุด อย่าคิดว่าตัวเธอไม่มีค่าแบบนี้ “
“แม้ว่าเธอจะสวยมาก แต่ฉันก็ไม่ใช่คนแบบนั้นดังนั้น เธอจึงควรหวงแหนตัวเองให้มากและฉันจะไม่ให้เธอยืมเงิน ถ้าพูดถึงเรื่องแบบนี้ต่อหน้าฉันอีก” “หลินฟ่าน ยิ้ม
หลินฟ่าน เป็นผู้ชายและก็ชอบผู้หญิงสวย ๆ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า หลินฟ่าน สนุกกับผู้หญิงคนไหนก็ได้
เสี่ยวซื่อหยิน ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างว่างเปล่ามองไปที่ หลินฟ่าน ด้วยแววตาที่สวยงาม และมีเสียงสะอึกเบา ๆ
หลินฟ่านไม่เคยคิดกับเธอเป็นอย่างอื่นได้เลย เขาดีใจที่มีเธอเป็นเพื่อนมาตลอด
“หลินฟ่าน ขอบคุณนะ ฉันขอบคุณจริงๆ”
“ฉันจะไม่พูดแบบนั้นอีก” เสี่ยวซื่อหยิน มองไปที่ หลินฟ่าน สายตาของเธอเต็มไปด้วยคำขอบคุณ
“ถ้าเธอมีค่อยเอามาคืนให้ฉันก็แล้วกัน ไม่ต้องรีบร้อน “หลินฟ่าน ยิ้ม
” แน่นอนเมื่อน้องชายของฉันหายแล้ว ฉันจะทำงานหนักขึ้นสองเท่า และคืนเงินให้นายได้แน่นอน! ” เสี่ยวซื่อหยิน แสดงรอยยิ้มแม้ว่าจริงๆแล้ว หลินฟ่าน จะไม่ต้องการให้เธอจ่ายเงินคืน แต่เธอก็จะคืนเพราะนี่คือการยืม
” เอาหมายเลขบัญชีมาให้ฉันและตอนนี้ฉันจะโอนเงินให้เธอ ” หลินฟ่าน กล่าวเหมือนว่า600,000 นั้นไม่มากสำหรับเขา แต่สำหรับ เสี่ยวซื่อหยิน มันสามารถช่วยชีวิตน้องชายของเธอได้
” ได้สิ “เสี่ยวซื่อหยิน พยักหน้าและให้หมายเลขบัญชีกับ หลินฟ่าน
“โอเค..โอนสำเร็จแล้วรีบกลับไปหาน้องชายเถอะ” หลินฟ่าน กล่าว
“หลินฟ่าน ขอบคุณมากเลยนะ ฉันจะจดจำพระคุณของนายตลอดไป” เสี่ยวซื่อหยิน มองไปที่ หลินฟ่าน เพียงรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาหล่อและใจดีใจมาก
เธอดีใจและสุขใจมากเพราะก่อนหน้านี้เธอลำบากมากในการที่จะต้องแบกหน้าไปยืมเงินใครๆเพื่อรักษาน้องชายของเธอ
เธอเงยหน้าขึ้นมองและกอด หลินฟ่าน แน่นมากเธอรู้สึกขอบคุณ หลินฟ่าน มาก
เธอไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรตอนนี้เธอแค่อยากกอด หลินฟ่าน เท่านั้น
การกอดที่บริสุทธิ์ใจ โดยไม่มีความหมายที่ซับซ้อน เธอสบายใจมากที่สุดในตอนนี้
“นายไปเถอะ” หลังจาก เสี่ยวซื่อหยิน พูดจบใบหน้าสวยของเธอก็แดงระเรื่อและวิ่งหนีไป
การปรากฏตัวของ เสี่ยวซื่อหยิน ทำให้ช้าไปชั่วขณะหนึ่ง
ในเวลานี้ หลินฟ่าน เปิดโทรศัพท์
พบว่าเมื่อสิบนาทีที่แล้ว เซี่ยหว่านชิว ได้ส่งข้อความทาง วีแชท ถึงเขา
[เซี่ยหว่านชิว: “มารับฉัน ที่ทำงานฝนตก และทานอาหารเย็นด้วยกัน ~~”]
[เซี่ยหว่านชิว: “นายไม่อ่าน”]
[เซี่ยหว่านชิว: “ทำอะไรอยู่ทำไมไม่อ่าน”]
[เซี่ยหว่านชิว : “ฉันโกรธแล้วนะ!”]
[เซี่ยหว่านชิว: “สติ๊กเกอร์ดุร้าย !!!”]
มีอีก 32 ข้อความ ที่ยังไม่ได้อ่านบนแชท ซึ่งทั้งหมดนี้ส่งโดย เซี่ยหว่านชิว
สายที่ไม่ได้รับสิบแปดสายมาจาก เซี่ยหว่านชิว
เมื่อเห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่านและสายที่ไม่ได้รับจำนวนมาก
หลินฟ่าน ขนลุกเล็กน้อยที่หลังของเขา
“มันจบแล้ว..เสี่ยวซื่อหยิน เธอมาผิดเวลาจริงๆ”
เมื่อ เซี่ยหว่านชิว โกรธผลที่ตามมาร้ายแรง!มาก หลินฟ่าน รู้สึกได้ถึงความหึงหวงของ ภรรยาในอนาคตของเขา
“หรือฉันจะเปลี่ยนใจ เลิกชอบ ผู้หญิงขี้หึงคนนี้ดี” หลินฟ่าน บ่นกับตัวเอง ใขขณะที่มือกำลังพิมพ์ข้อความกลับหา เซี่ยหว่านชิว