บทที่ 134 ให้เธอคลอดลูกออกมาไม่ได้
เจียงหยุนเอ๋อส่ายหัว เธอไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แม้แต่นาทีเดียว แต่ใครจะไปรู้ว่าตอนเธอได้กลิ่นของน้ำชาก็รู้สึกคลื่นไส้สุดๆ จึงวิ่งเข้าไปอ้วกที่ชักโครกในห้องน้ำ
ฟู้ชูเหม่ยกับเจียงหนิงเอ๋อเห็นเจียงหยุนเอ๋อมีอาการเช่นนี้ ทั้งสองก็สบตากันอย่างรู้ใจกัน หรือว่า……
เจียงหยุนเอ๋อวิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำได้สักพักก็ไม่ได้อ้วกอะไรออกมาเลย
เพราะตอนนี้เธอก็มั่นใจว่าตนได้ตั้งท้องจริงๆแล้ว ฉะนั้นตอนแรกที่วิ่งเข้ามาอ้วกในห้องน้ำก็ไม่คิดว่าจะอ้วกอะไรออกมาได้ เพียงแต่วิ่งมาที่ห้องน้ำโดยสัญชาตญาณเท่านั้น
ยังคงมีอาการคลื่นไส้อยู่ แต่บัดนี้เจียงหยุนเอ๋ออยากจะออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
เพราะยังไงเสีย ถึงจะอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่ได้ทำให้ตนรู้สึกสบายขึ้นมาหรอก
เธอพึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเจียงเย่เฉิงมองเธอด้วยความเป็นห่วง ถามว่า “หยุนเอ๋อ ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
ถึงแม้เมื่อก่อนเคยทำเรื่องที่ผิดต่อเจียงหยุนเอ๋อไว้มากมาย แต่ยังไงก็ยังเป็นลูกสาวของเขาอยู่ดี อย่างน้อยเจียงเย่เฉิงก็ควรจะถามด้วยความเป็นห่วงสักสองสามประโยค เพื่อทำเป็นพิธี
ได้ยินคำพูดของเจียงเย่เฉิง เจียงหยุนเอ๋อก็แอบยิ้มเย็นอยู่ในใจ ไม่ได้ซาบซึ้งอะไร
เพราะพ่อของตนเป็นคนยังไง เธอรู้ไส้รู้พุงหมดแล้ว
เมื่อมาถึงขั้นนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็ไม่ได้รู้สึกว่าเจียงเย่เฉิงจะเป็นห่วงจริงๆ ดูเหมือนกำลังเล่นละครตบตาอยู่อย่างนั้น
เจียงหยุนเอ๋อหลบมือของเจียงเย่เฉิงที่เอื้อมเข้ามาอย่างเรียบเฉย พูดว่า “ไม่เป็นอะไร”
เธอไม่ได้แยแสกับความเป็นห่วงจอมปลอมของเจียงเย่เฉิงเลย เดินออกจากบ้านหลังใหญ่ตระกูลเจียงด้วยเหตุการณ์เช่นนี้
มองแผ่นหลังที่เดินจากไปของเจียงหยุนเอ๋อ เจียงเย่เฉิงส่ายหัวอย่างไม่รู้จะทำยังไง
แต่ทว่า เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ เขารู้ดีว่าที่เจียงหยุนเอ๋อแสดงกิริยาท่าทางเช่นนี้กับตนก็โทษใครไม่ได้ เพราะ……คงไม่มีใครทนการกระทำเช่นนี้ได้
“เฮ้อ……”เจียงเย่เฉิงถอนหายใจลึกๆ ทำให้ฟู้ชูเหม่ยจ้องมองตาเขม็ง
“ทำไม？ตอนนี้รู้สึกเป็นห่วงแล้วเหรอ？ทำไมตอนที่ขายลูกสาว ถึงได้ไร้เยื่อใยอย่างนั้นล่ะ？”ฟู้ชูเหม่ยเห็นแล้วก็ไม่วายที่จะพูดเสียดสีอย่างไม่กลัวเรื่องจะบานปลาย และอีกอย่างเธอก็ทนดูท่าทางของเจียงเย่เฉิงตอนนี้ไม่ได้ จึงได้พูดประชดประชันให้อีกฝ่าย
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงเย่เฉิงก็ยิ่งรู้สึกกลัดกลุ้มขึ้นมาอีก โบกมือพลางพูดว่า “พอแล้วพอแล้ว อย่าพูดอะไรมากมายเลย ผมกลับไปที่ห้องหนังสือก่อน”
ฟู้ชูเหม่ยยืนอยู่กับที่มองเจียงเย่เฉิงเดินขึ้นบันไดไปอย่างไม่ละสายตา พูดเสียงเย็นหนึ่งครั้ง เห็นได้ชัดว่าแววตาไม่พอใจเลย
“คุณแม่”บัดนี้ เจียงหนิงเอ๋อดึงแขนของเธอ พูดอย่างลี้ลับว่า“แม่ว่า……ท่าทางเมื่อกี้ของเจียงหยุนเอ๋อคืออาการตั้งท้องหรือเปล่า？”
เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู้ชูเหม่ยก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
ถ้าพูดจากใจจริง พวกเธอไม่หวังให้เจียงหยุนเอ๋อตั้งครรภ์เลยแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้ผู้ชายที่เจียงหยุนเอ๋ออยู่ใกล้ชิดมากที่สุดก็คือลี่จุนถิง ถ้าตั้งท้องลูกของลี่จุนถิงขึ้นมาจริงๆ ถ้าอย่างนั้นอีกหน่อยลี่จุนถิงก็จะยิ่งทะนุถนอมเธอเข้าไปอีก
และภาพเหตุการณ์เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเธอไม่ยินดีที่จะเห็น！
พวกเธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าลี่จุนถิงรีบเบื่อผู้หญิงคนนี้เร็วๆ ซึ่งไม่ใช่……เห็นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นทุกวัน
“มีความเป็นไปได้”ฟู้ชูเหม่ยครุ่นคิดได้สักพัก พลางพูดอย่างพิจารณา
บัดนี้เจียงหนิงเอ๋ออดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล “แล้วทำยังไงดีล่ะ！ถ้าเจียงหยุนเอ๋อตั้งท้องจริงๆ แสดงว่าฐานะคุณนายตระกูลลี่ก็จะมั่นคงแล้ว？”
ได้ยินน้ำเสียงที่เป็นกังวลของเจียงหนิงเอ๋อ ฟู้ชูเหม่ยก็ถอนหายใจหนึ่งครั้ง เห็นได้ชัดว่าไม่ได้รู้สึกยินดีเช่นกัน
เธอเหล่ตามองเจียงหนิงเอ๋อแวบหนึ่ง พลางพูดว่า “ลูกคิดว่าแม่อยากเห็นภาพอย่างนั้นเหรอ？แต่ว่าตอนนี้พวกเราก็ไม่มีทางเลือกแล้วนิ”
เจียงหนิงเอ๋อกำหมัดไว้แน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความโกรธเกรี้ยว “น่าหมั่นไส้ชะมัด！ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ดิบได้ดีขนาดนี้นะ？”
เมื่อก่อนเธอคิดหาสารพัดวิธีขับไล่เจียงหยุนเอ๋อออกจากบ้านตระกูลเจียง สภาพที่น่าเวทนาเช่นนั้นสามารถทำให้เธอเก็บไปยิ้มเยาะเย้ยได้เป็นชาติเลย
คิดไม่ถึงว่า การกลับมาครั้งนี้ของเจียงหยุนเอ๋อ ชีวิตจะพลิกผันไปได้มากขนาดนี้ อีกทั้งยังได้รับความโปรดปรานจากลี่จุนถิงอีก
ทำไม？
เจียงหนิงเอ๋อคิดมาถึงจุดนี้ก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก คิดยังไงก็ยังเห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อไม่มีสิ่งใดเทียบเทียมตนได้เลย แต่ว่าทำไมลี่จุนถิงถึงได้ไม่เคยเหลียวมองเธอเลย แต่กลับไปทุ่มเทสุดใจให้กับเจียงหยุนเอ๋อแทน？
“แม่ แม่ว่า……ไอ้แพศยานั้นมันมีดีอะไรกันเหรอค่ะ！”เจียงหนิงเอ๋อพูดอย่างดุดัน
แววตาฟู้ชูเหม่ยฉายรังสีความเยือกเย็นออกมา พูดอย่างดูถูกว่า“อันที่จริงเธอก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรหรอก แค่อ่อยผู้ชายเก่งเท่านั้นเอง ช่างเป็นนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์แต่กำเนิดจริงๆเชียว แม้กระทั่งคนอย่างลี่จุนถิงก็สามารถเอาให้อยู่ในกำมือได้”
เจียงหนิงเอ๋อขมวดคิ้วรู้สึกว่าตนจะรอดูอยู่เฉยอย่างนี้ไม่ได้แล้ว จึงพูดกับฟู้ชูเหม่ยว่า “แม่ค่ะ หนูออกไปข้างนอกก่อนนะ”
หลังจากออกมาจากบ้าน เจียงหนิงเอ๋อก็โทรศัพท์หาส้งหวั่นหวั่น
“ฮัลโหล คุณส้งค่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณค่ะ คุณมีเวลาออกมาเจอกันไหมคะ？”
ส้งหวั่นหวั่นก็รู้ว่าหากเจียงหนิงเอ๋อมีเรื่องโทรมาหาตน ซึ่งโดยส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเจียงหยุนเอ๋อ ฉะนั้นจึงตอบตกลงอย่างไม่ลังเล อีกทั้งยังทิ้งงานที่กองอยู่ในมือเพื่อออกมาด้วย
หลังจากทั้งสองได้พบเจอกัน เจียงหนิงเอ๋อก็เล่าการคาดเดาของตนให้ส้งหวั่นหวั่นฟัง
“คุณส้งค่ะ เจียงหยุนเอ๋อเหมือนจะท้องแล้วค่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าส้งหวั่นหวั่นก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นขึ้นมา พูดอย่างจริงจังว่า “ท้อง？คุณแน่ใจนะ？”
“เอ่อ……”เห็นส้งหวั่นหวั่นถามเช่นนี้ เจียงหนิงเอ๋อก็อดลังเลมิได้ เพราะมันเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น เธอก็รับประกันไม่ได้ว่าสิ่งที่คาดเดานั้นจะเป็นจริงทุกประการ “ฉันก็ไม่แน่ใจ……แต่ว่า ฉันรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก”
ส้งหวั่นหวั่นมองเจียงหนิงเอ๋ออย่างสงสัยแวบหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะยังไง สำหรับเธอแล้วข่าวนี้ถือเป็นข่าวร้าย
ตอนนี้ในใจเธออดไม่ได้ที่จะทั้งโกรธและกังวล จึงเริ่มกระวนกระวายขึ้นมา
ตอนแรกมีโม่เสี่ยวฮุ่ยกับลี่จีถองค่อยหนุนหลังตนเองอยู่ เธอยังรู้สึกมีโอกาสชนะอยู่บ้าง
อีกทั้งในสายตาผู้ใหญ่ของบ้านตระกูลลี่ ตนมีคุณสมบัติเป็นสะใภ้บ้านตระกูลลี่เพรียบพร้อมกว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นไหนๆ
แต่ว่า……ถ้าเจียงหยุนเอ๋อตั้งท้องแล้วจริงๆ ทุกอย่างก็คงไม่ง่ายสำหรับเธออีกต่อไป
ถึงแม้คนตระกูลลี่จะไม่ชื่นชอบเจียงหยุนเอ๋อมากขนาดไหน แต่เพราะยังไงสักก็ตั้งท้องลูกหลานของบ้านตระกูลลี่ไว้ ฉะนั้นไม่ว่าจะยังไงภายภาคหน้าคงจะปฏิบัติต่อเจียงหยุนเอ๋อไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว
เห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของส้งหวั่นหวั่น เจียงหนิงเอ๋อก็เกิดความรู้สึกขึ้นมาสองแง่สองมุม แง่หนึ่งก็คือรู้สึกดีใจ เพราะส้งหวั่นหวั่นต้องยิ่งพยายามกว่าเดิมในการโจมตีเจียงหยุนเอ๋อแน่ๆ ส่วนอีกมุมหนึ่งก็รู้สึกเป็นกังวลว่าส้งหวั่นหวั่นจะระบายความโกรธใส่ตนหรือเปล่า
แต่ว่าโชคดีที่ตอนนี้ส้งหวั่นหวั่นยังมีสติปัญญาอยู่บ้าง ยังคงเก็บอารมณ์ต่อเจียงหนิงเอ๋อผู้ที่มาส่งข่าวสารให้ตนทราบไว้
แต่ว่าเธอยิ่งคิดดูก็ยิ่งรู้สึกว่าจะปล่อยให้เรื่องนี้เป็นอย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด
เธอคงไม่มีทางรอดูให้เจียงหยุนเอ๋อกลายเป็นสะใภ้ที่ถูกหลักขนบธรรมเนียมของตระกูลลี่เด็ดขาด？