163 คิดไว้แล้ว ฉันก็สนใจเทศกาลจับปลาใหญ่และนักผจญภัยริโนะ
เป็นวันแรกในภาคการศึกษาที่สองที่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
“――เน๊ๆๆ ได้ยินเรื่องนั้นไหม? ที่งานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรกำลังจะจัดขึ้น！”
ฉันได้ยินเสียงคุยเรื่องนั้นดังมาจากทุกที่
เมื่อพิจารณาจากช่วงเวลาแล้ว ข่าวลือน่าจะแพร่สะพัดในช่วงวันหยุดฤดูร้อน ดูเหมือนว่าคนจำนวนหนึ่งได้ยินมาจากที่ไหนสักแห่ง แต่ภายในครึ่งวัน เสียงพูดคุยเรื่องนั้นก็ปกคลุมไปทั่งสถาบัน
ก่อนวันหยุดฤดูร้อน มีเส้นกั้นบาง ๆ ระหว่างฉันที่เหมือนจะตั้งใจที่จะรั่วไหลข้อมูลนี้ให้กับบริษัทเซโดนี
ไม่มีทางที่พ่อค้าของธุรกิจขนาดใหญ่จะปล่อยให้ข้อมูลที่สามารถสร้างรายได้มหาศาลขนาดนี้หลุดลอดออกมาง่าย ๆ การที่พวกเขาจะปล่อยให้ข้อมูลรั่วไหลออกมาก็คงเป็นหลังจากที่ทุกอย่างพร้อมที่จะทำกำไรแล้วเท่านั้น
ในกรณีนี้ บางทีราชาเองก็อาจจะเริ่มเคลื่อนไหวไปตั้งแต่ที่วันหยุดฤดูร้อนจะสิ้นสุดลง
งานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักร
การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ที่ได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการ และได้รับการสนับสนุนจากอาณาจักร
――พูดอีกอย่างคือ อย่างที่ฉันบอกไปเมื่อฤดูร้อนที่แล้ว นี่คือการแข่งขันเพื่อตัดสินผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรอาร์ตัวร์
“อะ เนีย ยินดีต้อนรับกลับนะคะ”
เมื่อฉันกลับมาถึงที่ห้องหลังเลิกเรียน ฮิเดโทร่าก็มารออยู่แล้ว ส่วนริโนกิสยังคงชงชาอยู่ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ปล่อยให้เธอรอนานเกินไป
“ไม่เจอกันนานนะ ฮิลเด ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของโปรเจคใหญ่ด้วยน่ะ”
“ขอบคุณค่ะ ไม่สิ เรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะค่ะ”
“พี่ชายของฉันทำงานได้ดีไหม? ได้ทำผิดพลาดหรือล้มเหลวครั้งใหญ่ลงไปไหม?”
“แน่นอนค่ะ นีล・ลิสตันที่บอกว่ามาแทนคุณ ทำทุกอย่างได้อย่างประสบความสำเร็จ……ไม่สิ เรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะค่ะ สำหรับตอนนี้”
“ผลสุดท้ายเรเลียก็เข้าร่วมด้วยสิเน๊ ฉันเองก็อยากเข้าร่วมด้วยเหมือนกัน ทั้งดูน่าสนุก ทั้งดูน่าอร่อยไปหมดเลย คราวหน้าช่วยทำหม้อไฟทะเลให้ฉันด้วยน่ะ”
“หากไม่รังเกียจจะทำให้แน่นอนค่ะ แต่วัสดุ สถานที่ และเวลา……ก็บอกว่าเรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะค่ะ！ หากต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ยังมีเวลาอีกมากมายในภายหลัง ดังนั้นช่วยฟังเราก่อนเถอะค่ะ！”
งั้นเหรอ
ฉันอยากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของ「ทริปเทศกาลจับปลาใหญ่ของทำอาหารกับเจ้าหญิง～เวอร์ชั่นโอนี่ซามะที่มาแทนที่เนีย～」ก่อนที่จะเข้าหัวข้อถัดไป เรื่องงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ งั้นก็ช่วยไม่ได้
เมื่อฉันเดินมาถึงโต๊ะ ฮิลเดโทร่าก็เปิดปากทันที
“เก็บเงินพันล้านได้จริง ๆ แล้วงั้นเหรอคะ? งานแข่งขันศิลปะการต่อสู้กลายเป็นประเด็นร้อนในวังหลวงเลยนะคะ”
“เป็นแบบนั้นเหรอ? มากกว่ายิ่งกว่าทริปเทศกาลจับปลาใหญ่อีกเหรอ?”
“……ม๊า เรื่องนั้นก็คุยกันเยอะมากเหมือนกันค่ะ แต่”
ก็น่ะ เท่าที่ฉันเห็นผ่านเมจิกวิชั่นถือว่าน่าทึ่งมาก
เรเลียเรดตกลงไปในทะเล ฮิลเดโทร่าาถูกรายล้อมไปด้วยคนในท้องถิ่นจำนวนมาก และพี่ชายมักจะถูกรายล้อมไปด้วยผู้หญิงมากหน้าหลายตา ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่เขาไม่รู้จัก
เป็นภาพที่เลวร้ายของสิ่งที่จะเกิดขึ้นหากราชวงศ์ที่ถูกพูดถึงกันมากไปอยู่ในชนบท การต่อสู้ของฮิลเดโทร่า เรเลียเรด และพี่ชายน่าทึ่งมาก พวกเขาทำให้รายการที่เกือบเกิดเป็นหายนะของการถ่ายทำออกมาสำเร็จจนได้
น่าทึ่งมากที่แม้จะเต็มไปด้วยความสับสน ความแออัด และความวุ่นวาย แต่สุดท้ายอาหารก็ออกมาน่าอร่อยได้อย่างคาดไม่ถึง หากทำออกมาไม่สำเร็จ ก็อาจจะกลายเป็นเพียงหายนะของการถ่ายทำและโปรเจคก็จะถูกพับเก็บเข้าลิ้นชักไป
มีเรื่องมากมายที่ฉันอยากถามเกี่ยวกับเรื่องนั้น
ออกอากาศตั้งแต่ช่วงปลายวันหยุดฤดูร้อน ดังนั้นฉันจึงได้ดูตอนอยู่ในห้อง และดูซ้ำไปแล้ว เป็นภาพสะท้อนที่น่าทึ่งจริง ๆ อยากดูอีกสักสองสามรอบ แน่นอนว่าพี่ชายของฉันก็น่ารักเช่นกัน
“งานแข่งขันศิลปะการต่อสู้คือ เรื่องที่คุยกับโอโต้ซามะไปเมื่อปีที่แล้วใช่ไหมคะ?”
“ใช่แล้ว เกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันได้รับความ『หากมีสี่ร้อยล้านจะเคลื่อนไหว』ผ่านฮิลเด้ตอนก่อนวันหยุดฤดูร้อนไงล่ะ”
“เก็บได้ครบแล้วเหรอคะ? หนึ่งพันล้าน? ในหนึ่งปี?”
“ใช่ ฉันเตรียมเงินหนึ่งพันล้านไว้แล้ว ――เพราะเธอทำงานหนักล่ะนะ”
จากนั้น ฉันหันสายตาไปทางริโนกิสที่รออยู่ข้างกำแพง ――หรือก็คือ นักผจญภัยริโนะ
“เป็นทักษะที่น่าทึ่งมากเลยนะคะ……นักผจญภัยทำเงินได้มากขนาดนั้นเลยเหรอคะ……”
ม๊า มีนักผจญภัยมากมายที่คาดหวังความสำเร็จครั้งใหญ่ถึงแม้จะต้องเสี่ยงชีวิตของตัวเองก็ตาม
ในกรณีของริโนะ เธอได้รับเงินหนึ่งพันล้านครัมมาจากการประสบความสำเร็จครั้งใหญ่อย่างต่อเนื่องมาเป็นเวลาหนึ่งปี พูดอีกอย่างหนึ่งคือ เธอได้สร้างผลงานระดับที่คงจะไม่แปลกถ้าจะกลายเป็นข่าวลือ อะ ที่จริงต้องแปดร้อยล้านสินะ
“อย่างงั้นหรือคะ……เช่นนั้นจึงตัดสินใจว่าจะมีการจัดงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ขึ้นมาสินะคะ”
“ไม่ได้ถามราชามาเหรอ?”
แบบนั้นน่าจะเร็วกว่าและเชื่อถือได้มากกว่าที่จะถามฉัน
“คาดว่ากำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมการในเรื่องนั้นอยู่อย่างแน่นอนค่ะ เพราะทุกวันนี้ดูท่าทางยุ่งมากจนเราไม่สามารถเรียกแม้แต่จะให้หยุดได้เลยค่ะ”
งั้นเหรอ ม๊า ฉันเดาว่าเขาก็คงมีงานอื่นนอกจากงานแข่งขันด้วยเหมือนกัน แม้แต่พระราชาก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก
“ฉันคิดว่าเดี๋ยวในที่สุดก็คงจะมีการประกาศอย่างเป็นทางการครั้งใหญ่ผ่านเมจิกวิชั่นเองล่ะ หากได้รับการสนับสนุนจากประเทศ ฉันแน่ใจว่าฮิลเด้ก็จะทำแบบเดียวกัน”
“ดีแล้วเหรอคะ? สาวใช้ของเนียเป็นคนรวบรวมเงินมาใช่ไหมล่ะคะ? ถ้าเป็นแบบนั้น ดินแดนลิสตันไม่ควรเป็นผู้ดำเนินการเองหรือคะ?”
“ดีแล้วดีแล้ว ฉันแค่อยากรู้ว่าใครแข็งแกร่งที่สุดในประเทศ และในขณะเดียวกันก็อยากเผยแพร่เมจิกวิชั่นออกไปด้วย ฉันไม่สนใจผลกำไร และไม่สนใจว่าใครจะทำเงิน”
“……คุณเต็มใจที่จะทุ่มเงินพันล้านด้วยแนวคิดแบบนั้นงั้นเหรอคะ……นั่นช่างกล้าหาญมาก”
ช่างกล้าหาญสิน๊า
ใบหน้าของฮิลเดโทร่ามีแต่ความตกตะลึง
“ยังไงก็เถอะ ฉันอยากได้ยินเกี่ยวกับเทศกาลจับปลาใหญ่มากกว่า”
“เราไม่ว่าเรื่องนั้นจะสำคัญไปกว่าหนึ่งพันล้าน แต่……ก็ได้ค่ะ”
เธอถอนหายใจด้วยใบหน้าที่ค่อนข้างบูดบึ้งเหมือนเด็ก ๆ และฮิลเดโทร่าก็เริ่มเล่าเรื่องราวเบื้องหลังของ「ทริปเทศกาลจับปลาใหญ่ของทำอาหารกับเจ้าหญิง～เวอร์ชั่นโอนี่ซามะที่มาแทนที่เนีย～」
ระหว่างนั้นเรเลียเรดก็เข้าร่วมด้วย และพวกเราสามคนก็มารวมตัวกันเพื่องานเลี้ยงน้ำชาเป็นครั้งแรกหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง
ประกาศอย่างเป็นทางการของงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้แห่งเกิดขึ้นในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วง
ถึงตอนนั้นก็มีข่าวลือแพร่สะพัดว่า ซาโนวิล กาเซล ลิลิมิ และคนอื่น ๆ ที่ถูกกล่าวขานว่าแข็งแกร่งที่สุดในสถาบันก็กำลังฝึกซ้อมสำหรับการแข่งขันนี้ แต่เท่านี้การฝึกฝนที่ผ่านมาของพวกเขาก็จะไม่สูญเปล่าอีกต่อไป
เนื่องจากราชาองค์ปัจจุบันของอาณาจักรเป็นผู้นำในการดำเนินการโครงการนี้จึงเป็นเหมือนหลักประกันว่าจะไม่มีทางยกเลิกแน่นอน ไม่นานก็กลายเป็นความโกลาหลระดับชาติ
ฉันทุ่มเงินไปประมาณแปดร้อยล้านครัม และบริษัทเซโดนีก็เป็นกลุ่มแรกที่ตัดสินใจลงทุนเพิ่มจนสามารถไปถึงหนึ่งพันล้านได้สำเร็จ
ขณะที่พวกเรากำลังดำเนินการตามแผนที่ขึ้นอยู่กับเงินหนึ่งพันล้าน――ขุนนางและพ่อค้าที่มีชื่อเสียงก็ต่างเริ่มพยายามแย่งชิงความโดดเด่นเข้ามาลงทุนมากขึ้นเรื่อย ๆ จนมีเงินทุนเพิ่มขึ้นมาอีกสามพันล้านครัม
ส่งผลให้เงินทุนทั้งหมดรวมกันแล้วก็พุ่งทะยานไปถึงสี่พันล้านครัม
ผลลัพธ์ที่ได้คืองานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่เกินคาด
สถานที่จัดการแข่งขัน จะไม่พูดขี้เหนียวอะไรอย่าง――อยู่ในเมืองหลวงหรอกนะ เกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่งถูกจับจองไว้สำหรับจัดงานแข่งขัน การปรับระดับพื้นที่ดินและการก่อสร้างสถานที่ ที่พัก ฯลฯ ได้เริ่มขึ้นทันที
ว่ากันว่ามีเรือจากแว็ง เดอ ครุชจำนวนมากมาถึงแล้ว ผู้ชายจำนวนมากที่เข้ามาทำงานก็ได้เริ่มทำงานแล้ว
การกระจายสินค้าเปลี่ยนไป
ต้องมีอาหารจำนวนมาก
ทุกดินแดน ขุนนาง และประเทศเริ่มเคลื่อนไหวด้วยพลังของเงิน
และแน่นอนว่า ผู้คนจากประเทศอื่นที่ภาคภูมิใจเกี่ยวกับฝีมือของตัวเอง เมื่อได้ยินข่าวลือก็เริ่มมาที่อาณาจักรอาร์ตัวร์แล้วเช่นกัน
รางวัลชนะเลิศคือ ห้าร้อยล้านครัม
นั่นเป็นจำนวนเงินที่แม้ว่าคุณจะใช้ชีวิตหรูหราไปบ้างก็ยังสามารถอยู่ได้ตลอดชีวิต แม้แต่ผู้ที่ไม่เคยภาคภูมิใจในทักษะของตนก็ยังเริ่มฝึกฝนด้วยความเดือดพล่าน
――และ
ทันใดนั้นนักล่าเงินรางวัลก็ปรากฏตัวขึ้น
หญิงสาวที่สามารถสร้างรายได้กว่าห้าร้อยล้านในเวลาเพียงแค่หนึ่งปี นับตั้งแต่ที่เปิดตัวในฐานะนักผจญภัย
สัตว์ประหลาดที่กินสัตว์อสูรราคาแพงทั้งหมดในพื้นที่
และเป็นนักผจญภัยที่จู่ ๆ ก็หายตัวไปหลังจากทำงานมาหนึ่งปีเต็ม และปัจจุบันถือว่าเป็นตำนาน
มีหัวข้อให้พูดคุยกันมากมายไม่ขาดสาย และชื่อของนักผจญภัยริโนะ ยังได้รับการยกย่องจากนักผจญภัยอีกด้วย
ชื่อของนักผจญภัยริโนะที่ได้รับความสำคัญและเทิดทูน
ในครั้งนี้ชื่อของเธอก็ถูกแพร่กระจายไปอีกครั้ง
ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะปลดปล่อย
นักผจญภัยริโนะตัดสินใจเข้าร่วมงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้
ในวันที่เธอประกาศเข้าร่วมผ่านเมจิกวิชั่น ก็เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ ราวกับว่าอาณาจักรอาร์ตัวร์กำลังคำราม