บทที่ 161 เทพสงครามกลับมาแล้ว! ชาวบ้านต่างตื่นเต้น
จี้หมิงซูเผยสีหน้าตื่นตระหนกออกมา ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่จี้จือฮวนพูด
ทว่าจี้จือฮวนได้ชักมือกลับไปแล้ว ทั้งยังล้วงผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งออกมา แล้วเช็ดนิ้วที่เรียวยาวของตัวเองด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ราวกับเมื่อครู่ไปแตะโดนของสกปรกอะไรมาอย่างไรอย่างนั้น
คุณหนูใหญ่บุตรีภรรยาเอกจวนจี้กั๋วกงกลับมาแล้ว เดิมข่าวนี้ก็ไม่ได้น่าสนใจอะไร
แต่ได้ยินว่ามีละครฉากใหญ่ให้ดู ทั้งยังเกี่ยวข้องกับสตรีที่มีความสามารถอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงผู้นั้นด้วย คราวนี้ทุกคนต่างก็แห่มาที่หย่งอันถังกันยกใหญ่
“เร็วเข้า ๆ ๆ ไปช้าจะไม่ได้เห็นนะ ได้ยินว่าสตรีที่มีความสามารถอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงผู้นั้นเป็นสตรีชั่วช้าที่ใจดำอำมหิต”
“อะไรนะ? ไปฟังมาจากที่ใดกัน ชั่วช้าอย่างไรหรือ?”
“เจ้าไปดูก็จะรู้เอง ใคร ๆ ก็พูดกันแบบนั้น พลาดครั้งนี้ไปไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ”
ภายในร้านเหล้า ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งเปิดม่านไม้ไผ่ แล้วคว้าคนที่เดินผ่านคนหนึ่งเอาไว้และเอ่ยถามขึ้นมา “สตรีที่มีความสามารถอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงที่พวกเจ้าเอ่ยถึง ใช่จี้หมิงซูหรือไม่?”
“ใช่แล้ว เจ้าอย่าทำข้าเสียเวลา ไปช้าจะหาตำแหน่งดี ๆ ไม่ได้”
เซี่ยอวินขมวดคิ้ว จี้หมิงซูเหตุใดจึงถูกคนตีได้? หรือว่ามีคนรังแกจี้หมิงซู?
หมิงซูเป็นผู้มีพระคุณของเขา หญิงสาวที่อ่อนโยนและมีคุณธรรมเช่นนี้ ต้องมีคนที่อิจฉาหมิงซูและอาศัยตอนที่จวนจี้กั๋วกงถูกไท่ซ่างหวงตำหนิ ตั้งใจมาเหยียบย่ำนางเป็นแน่!
ความรู้สึกสงสารของเซี่ยอวินก็เพิ่มมากขึ้น เขาจึงรีบพาคนไปที่นั่นทันที จะต้องจับตัวต้นเหตุมาให้ได้
ทางด้านนี้ พ่อบ้านจูเองก็ตบจนปวดมือไปหมด องครักษ์ของจวนถังกั๋วกงก็เข้ามาจัดการคนจนเกือบเสร็จแล้ว พ่อบ้านจูจึงเอ่ยขึ้นมา “มัดไว้ให้หมด คิดจะหนีไปอย่างนั้นหรือ อีกเดี๋ยวพาตัวกลับไปแล้วให้พวกเขาเล่าเรื่องในจวนจี้กั๋วกงทุกเรื่องมาให้ละเอียด”
ตอนที่ถังกั๋วกงยังหนุ่มเคยดูแลเรือนจำมาก่อน ต่อมาก็ได้กำหนดกฎหมายต้าจิ่นขึ้นมาใหม่ ราชวงศ์อนุญาตให้จวนถังกั๋วกงสามารถสร้างศาลส่วนตัวขึ้นมาได้ หากมีลูกหลานตระกูลใดทำผิดกฎหมาย ถังกั๋วกงสามารถนำตัวคนไปสอบสวนได้โดยไม่ต้องผ่านศาลต้าหลี่*และไม่ต้องผ่านจิงจ้าวฝู่**
* ศาลต้าหลี่ (大理寺) เทียบเท่ากับศาลยุติธรรม
** จิงจ้าวฝู่ (京兆府) เทียบเท่ากับสำนักงานเทศบาลเมืองของเมืองหลวง
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ชื่อเสียงของถังกั๋วกงในใจของชาวบ้านนั้นสูงส่งอย่างมาก ลูกหลานตระกูลใหญ่เมื่อเจอคนของตระกูลถังก็มักจะเดินเลี่ยงทันที
หากถูกพาตัวไปสอบสวน นั่นหมายความว่าจะไม่มีชีวิตรอดกลับมาอีก
บรรดาคนรับใช้ของจวนจี้กั๋วกงร้องไห้ออกมาด้วยความตกใจ แต่ละคนต่างก็เอ่ยว่า คุณหนูหมิงซูช่วยด้วย
จี้หมิงซูอับอายถึงเพียงนี้ไหนเลยยังจะสนใจพวกเขาอีก ตอนนี้นางคิดแต่จะรีบกลับจวนเพียงอย่างเดียว และค่อยคิดหาวิธีปกปิดเรื่องนี้
ระหว่างที่จี้หมิงซูกำลังคิดหาวิธีปลีกตัวไปอยู่นั้น เสียงของเซี่ยอวินก็ดังขึ้นราวกับลอยลงมาจากฟากฟ้าก็ไม่ปาน
“ช่างบังอาจยิ่งนัก ใครอนุญาตให้พวกเจ้าหยาบคายต่อหมิงซูกัน! ล้อมหย่งอันถังไว้ซะ!” เซี่ยอวินเอ่ยจบ ทหารกลุ่มหนึ่งที่ตามหลังเขามา ต่างก็พุ่งออกไปโดยพร้อมเพรียงกัน
คนของจวนถังกั๋วกงย่อมไม่ยอมถอยให้พวกเขา
พ่อบ้านจูหรี่ตาลง “ด้วงมูลสัตว์มานั่งบนเก้าอี้คน มาวางท่าทีใหญ่โตอะไรกัน?”
เซี่ยอวินเพิ่งจะเดินไปถึงข้างกายของจี้หมิงซู เมื่อเห็นใบหน้าที่งดงามราวกับดอกไม้ของจี้หมิงซูที่บัดนี้บวมแดงเป็นอย่างมาก อีกทั้งบนใบหน้างามนั้นยังมีรอยแส้ทิ้งเอาไว้ด้วย ในใจของเขาก็ราวกับมีกองไฟกำลังลุกโชนก็มิปาน
“ผู้ใดเป็นคนทำ?”
จี้จือฮวนปรายตามองเซี่ยอวิน แล้วเอ่ยเสียงเรียบขึ้นมา “ข้าเอง”
เซี่ยอวินหรี่ตามองและจ้องหญิงสาวตรงหน้าเขม็ง หน้าตานับว่างดงาม แต่สามารถเทียบกับหญิงสาวที่มีความสามารถและชาติตระกูลอย่างหมิงซูได้อย่างนั้นหรือ! ต้องเป็นหญิงชาวบ้านปากตลาดอย่างแน่นอน
“นับว่าเจ้าออกมายอมรับได้เร็วดี แต่วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าเสียเพื่อระบายความโกรธแทนหมิงซูเอง!”
เซี่ยอวินชักกระบี่ยาวในมือออกมา ในใจจี้หมิงซูเวลานี้มีความสุขเป็นอย่างมาก! กับชาวบ้านที่โง่เขลาเหล่านี้ต้องจัดการเช่นนี้ถึงจะสะใจ! ต้องแสดงให้พวกเขารู้ว่าภายใต้อำนาจที่แท้จริง พวกเขาไม่มีสิทธิ์วิพากษ์วิจารณ์ใด ๆ!
แต่ภายนอกนางยังต้องเสแสร้งรักษาภาพลักษณ์อยู่ จี้หมิงซูเอ่ยพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย “พี่เซี่ยอวิน พี่หญิงคงจะไม่พอใจที่ต้องแต่งงานกับคนที่นอนเป็นผักจึงได้มาระบายความโกรธทั้งหมดลงกับข้า ข้าเพียงอยากขอให้พี่หญิงยกโทษให้ ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ ท่านอย่าทำร้ายพี่หญิงเลยนะเจ้าคะ”
“ชักช้าทำไมกัน จะสู้ก็สู้” จี้จือฮวนสะบัดแส้หนึ่งที ก่อนจะพุ่งไปทางเซี่ยอวิน
นางยังคิดว่าเขาเป็นใคร ที่แท้ก็เจาอู่เสี่ยวเว่ย***เซี่ยอวินนี่เอง เป็นคนสารเลวที่หน้าเนื้อใจเสือ ในนิยายคนผู้นี้อิฉาเผยยวนมาตั้งแต่เด็ก หลังจากที่เผยยวนตายเขาก็เหยียบย่ำกองทัพทหารเกราะเหล็ก และการทุ่มเทกายใจของเผยยวนจนสิ้น
*** เจาอู่เสี่ยวเว่ย (昭武校尉) เป็นตำแหน่งขุนนางทางทหารเทียบกับพันเอก
ทั้งยังป่าวประกาศไปทั่วกองทัพว่าเผยยวนเป็นคนขี้ขลาดอีกด้วย
ตอนที่จี้จือฮวนอ่านนิยายก็อยากจะหักคอเจ้าคนผู้นี้เสีย ตอนนี้ได้มาเจอตัวจริงแล้ว จะได้จัดการพวกเศษสวะไปพร้อมกันเลยในคราวเดียว!
เซี่ยอวินคิดไม่ถึงว่าจี้จือฮวนจะเริ่มก่อนเช่นนี้ เมื่อครู่เขากำลังใคร่ครวญคำพูดของจี้หมิงซูอยู่
แต่งงานกับคนที่นอนเป็นผัก หรือจะเป็นนางอัปลักษณ์ที่แต่งกับเผยยวนแทนหมิงซู? แต่สตรีผู้นี้งดงามเพียงนี้อัปลักษณ์ที่ใดกัน
เหตุใดนางถึงมาอยู่ที่นี่ได้? เผยยวนเล่า?
จี้จือฮวนสะบัดแส้ใส่จนเซี่ยอวินต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว หลังจากที่เขาได้สติก็ใช้กระบี่แทงเข้าใส่จี้จือฮวนในทันที ในช่วงวิกฤตนั้นเองมือคู่หนึ่งก็ยื่นออกมาจากด้านข้างโอบรอบเอวของจี้จือฮวนและดึงนางเข้าไปในอ้อมแขนอย่างง่ายดาย ในขณะที่มืออีกข้างก็ซัดกำลังภายในที่ทรงพลัง เพียงพอที่จะทำให้เซี่ยอวินกระเด็นออกไป
ชายหนุ่มมีหน้าตาหล่อเหลา ผมสีดำดุจหมึก คิ้วและดวงตาของเขางดงามราวกับภาพวาด เมื่อเขายืนอยู่กับหญิงสาวในอ้อมแขน ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมสุดจะพรรณนาได้
เซี่ยอวินถูกซัดจนกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ด้านหลัง ก่อนจะร่วงลงมากองกับพื้น พร้อมกับกระอักเลือดออกมา
พ่อบ้านจูกำลังจะดูว่าใครกันที่กล้ามาแต๊ะอั๋งท่านหมอเทวดา แต่เมื่อเห็นบุรุษผู้นั้นก็ตกใจจนตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า
เซี่ยอวินเองก็มองคนที่ทำร้ายตัวเอง จากนั้นก็ราวกับเห็นผีก็มิปาน “เผย…”
มีชาวบ้านจำเผยยวนได้ จึงตะโกนออกมา “เป็นท่านเทพสงคราม! หย่งกวานโหว! เทพสงครามไร้พ่ายของเรา เผยยวน!”
“เขาคือเผยยวน เทพสงครามกลับมาแล้ว! เทพสงครามกลับมาแล้ว! เทพสงครามหายป่วยแล้ว!”
เผยยวนมีชื่อเสียงโด่งดังในหมู่ราษฎรอย่างมาก แค่สองคำนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ชาวต้าจิ้นตื่นเต้นได้แล้ว
ทันใดนั้นก็มีคนพูดด้วยความตื่นเต้นขึ้นมา “ข้าได้พบท่านเทพสงครามที่ประตูเมือง เป็นเขาที่ตีทหารเฝ้าประตูเมืองที่รังแกชาวบ้านอย่างพวกเรา!”
“ท่านแม่ทัพนึกถึงชาวบ้านอย่างพวกเรามาโดยตลอด! ในที่สุดท่านแม่ทัพก็กลับมาแล้ว!”
ทันใดนั้นชาวบ้านก็ลุกฮือขึ้นมาทันที และวิ่งไปบอกทุกคนด้วยความตื่นเต้นดีใจ
จี้หมิงซูดวงตาเบิกโพลง มองทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า เผยยวน…เขายังไม่ตาย? เป็นไปได้อย่างไร?
และสิ่งที่ทำให้จี้หมิงซูยอมรับไม่ได้ก็คือ ตอนที่นางเข้าไปในจวนหย่งกวานโหว เผยยวนกลับไม่เคยสนใจบุตรของอนุอย่างนางเลย เอาแต่อยู่ชายแดนมาโดยตลอดและไม่เคยกลับมา ทำให้นางถูกศัตรูของเขาทำร้ายจนตาย
แต่ตอนนี้เขากลับใช้สายตาหลงใหลและรักใคร่เช่นนั้นจ้องมองจี้จือฮวน
หรือว่านางสู้จี้จือฮวนไม่ได้อย่างนั้นหรือ!!
จี้หมิงซูไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน
เผยยวนมองจี้จือฮวนแล้วเอ่ยขึ้นมา “ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”
จี้จือฮวนส่ายหน้า นางยังไม่ได้เริ่มเลยด้วยซ้ำ จะเป็นอะไรได้อย่างไร
เมื่อครู่เผยยวนเห็นเจ้าสุนัขชั่วเซี่ยอวินถือกระบี่ชี้มาทางฮวนฮวน สมองเขาก็พลันขาวโพลนขึ้นทันที เมื่อคิดว่าเซี่ยอวินกล้าที่จะทำเรื่องชั่วช้าเช่นนี้ จิตสังหารของเผยยวนก็ปะทุขึ้นมา
“คนเช่นนี้เจ้าอย่าทำให้มือตัวเองสกปรกเลย”
เผยยวนปล่อยเอวของจี้จือฮวน ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวลงไปยืนอยู่บนขั้นบันได พลางมองเซี่ยอวินที่นอนหมอบอยู่บนพื้น