162 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกเชิญโดยนายพล
“ที่นี่ ฮีโร่-โดโนะ”
ผมได้ถูกนำไปโดยตาแก่อัศวินผู้คุ้มกัน เรามาถึงที่อยู่อาศัยหลังใหญ่
มันใกล้กับวังเกรทคีท และมีที่อยู่อาศัยหลังใหญ่ในเขตที่อยู่อาศัยที่ฟุ่มเฟือยนี้ แต่ที่อยู่ตรงหน้าเป็นทีอยู่อาศัยที่เหนือกว่ารอบๆมัน และมันเหมือนกับวัง
ผมเห็นสวนที่กว้างขวางและน้ำพุได้ จากข้างหลังประตูรั้วขนาดยักษ์
(มีสปิริตน้ำ) (มาโกโตะ)
แม้ว่าบางอย่างเกิดขึ้น อย่างน้อยผมก็ปกป้องตัวเองได้
“ผมยินดีที่ท่านได้มา มาสเตอร์ของผมได้รออยู่ อนุญาตให้ผมนำท่านไปนะครับ
ชายที่เหมือนพ่อบ้านได้ออกมาจากข้างในบ้าน
“ยังไงซะถ้างั้น ฮีโร่-โดโนะ”
“ขอบคุณ ลุง” (มาโกโตะ)
ผมขอบคุณตาแก่และข้ามประตูรั้วคนเดียว
ดูเหมือนนายพลอยากจะคุยกับผมเพียงคนเดียวเท่านั้น
(…ไม่ค่อยรู้สึกแบบนั้นเลย) (มาโกโตะ)
เมื่อคุยกับคนใหญ่คนโต ส่วนใหญ่ผมจะอยู่ด้วยกันกับฟูจิ-ยัง ซา-ซัง หรือลูซี่
ผมปล่อยการคุยให้กับคนที่ชินกับมัน และผมไม่มีหลายตัวอย่างที่ผมต้องทำมันคนเดียว
เจ้าหญิงโนเอลคุยด้วยได้ง่าย แต่นั่นส่วนใหญ่น่าจะเพราะซากุไร-คุง
ผมตั้งโล่งจิตไปที่สูงสุด และตามการนำเข้าไปในที่อยู่อาศัยระหว่างที่รู้สึกประหม่า
มีรูปปั้นและภาพหลายหลายประดับที่นี่ ผมไม่รู้ราคา แต่ผมบอกได้ว่าเจ้าของบ้านค่อนข้างร่ำรวย
พ่อบ้านนำผม ไม่ใช่ไปที่ห้อง แต่ไปที่สวน
มีเวทีเล็กๆอยู่ในสวนและนักเต้นที่แต่งตัวบางๆได้อยู่ที่นั่น เต้นอย่างสง่างามภายใต้เสียงดนตรีของเครื่องเล่นดนตรี
มีคบไฟได้วางอยู่รอบๆเวที และเปลี่ยนมันเป็นพื้นที่เวทมนตร์
“ที่นี่ครับ”
ที่ที่พ่อบ้านได้ชี้ มีนายพลทาริสก้าที่มีเสื้อเป็นทางการน้อยกว่าเวลาที่ผมเจอมาก่อน อยู่บนแท่นที่ 3 ขั้นสูงกว่ารอบๆ และเขาได้มองลงมาข้างล่างตรงนี้
มีอาหารที่ฟุ่มเฟือยและผลไม้เป็นภูเขารอบๆนายพล และทั้งสองข้างของเขา ผู้หญิงสวยสองคนเสิร์ฟอาหารให้เขา
(《คน》ใหญ่《คน》โต) (มาโกโตะ)
เหมือนออกมาจากหนังสือเลย
นายพลเกียร์ฮาร์ท ทาริสก้า
พ่อของฮีโร่ไฟ โอลก้า โซล ทาริสก้า และสูงที่สุดของกองกำลังติดอาวุธในเกรทคีท
คนที่มีพลังอำนาจและอิทธิพลสูงที่สุดในเกรทคีธ อยู่ใต้เพียงราชา
มันดูเหมือนเขาใกล้กับราชาด้วย
เขาเป็นคนที่คุณต้องไม่ต่อต้านเมื่ออยู่ในประเทศนี้
“…ขอบคุณสำหรับการเชิญใน—” (มาโกโตะ)
ผมกำลังจะคุกเข่าข้างหน้าแท่นเพื่อทักทายเขาเหมือนเจ้าหญิงโซเฟียบอกผม…
“ฮีโร่-โดโนะ นั่นไม่ใช่” (ทาริสก้า)
นายพลยืนขึ้นกระทันหันและดึงมือผม พาผมขึ้นไปตลอดทางจนถึงบนแท่น
และจากนั้น ผมได้ถูกคะยั้นคะยอให้นั่งที่ข้างนายพล
“คืนนี้ ฮีโร่มาโกโตะ-โดโนะ เป็นแขกหลัก ผมได้ให้เก้าอี้แห่งเกียรติเปิดรอนายอยู่” (ทาริสก้า)
เค้าได้คุยด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรมากกว่าวันก่อน
อย่างไรก็ตาม ตาเขาไม่ยิ้ม และเขาได้เฝ้าดูผมด้วยตาที่เหมือนนกอินทรี
“ขอบคุณมากมากครับ…” (มาโกโตะ)
ผมนั่งอย่างประหม่าที่ข้างเขาอย่างที่ถูกแนะนำ
“นำเครื่องดื่มและอาหารมาให้ฮีโร่-โดโนะ ทำให้ที่นี่มีชีวิตชีวาด้วยดนตรีและการเต้น” (ทาริสก้า)
เมื่อนายพลสั่งสิ่งนี้ จังหวะดนตรีได้เพิม และนักเต้นได้เร่งเครื่องเหมือนกันเพื่อเทียบมัน
ผู้หญิงที่มีเนื้อหนังเปิดเผยมากมาย ได้โผล่ขึ้นมาทั้งสองข้างของผม เทเครื่องดื่มให้ผม และนำอาหารตลอดทางมาเข้าปากผม
น-นี่มันกดประสาท!
ผมพวกพวกเธอว่าผมจะกินเอง และให้พวกเธอเทน้ำผลไม้ที่มีเปอร์เซ็นต์แอลกอฮอล์ที่ต่ำ
เขาได้คุยกับผมเรื่องอาหารและการเต้นซักพัก ดังนั้นผมแค่มอบการชมแบบสุ่มๆ แสดงหน้าตาที่ตกใจเป็นครั้งคราว
◇◇
“ฮีโร่มาโกโตะ-โดโดนะ ผมอยากจะแสดงความซาบซึ้งสำหรับการปราบรังมังกรทราย
ซักพักหลังจากนั้น นายพลทาริสก้าได้พาหัวเรื่องของมังกรทรายออกมา
นี่น่าจะเป็นหัวเรื่องหลัก
“ไม่ มันแค่บังเอิญ…” (มาโกโตะ)
ผมเพียงแค่ดูซา-ซังกำจัดรังมังกรทราย
“พูดถึงแล้ว ผมได้ยินมาว่าฮีโร่มาโกโตะเป็นนักเวทย์ แต่มันดูเหมือนว่านายเป็นนักรบที่เก่งมากด้วยเหมือนกัน เพราะทั้งหมดการปราบมังกรทรายไม่ได้เกิดขึ้นโดยเวทมนตร์ แต่เป็น{การโจมตีทายกายภาพ}” (ทาริสก้า)
“…”
นั่นเพราะซา-ซังได้ต่อยพวกมันมือเปล่า
ผมพูดนั่นไม่ได้
“มันดูเหมือนว่าปรกติแล้วคุณเดินไปทั่วด้วยมีด แต่อาวุธของคุณจริงๆเป็นอย่างอื่น ใช่มั้ย?” (ทาริสก้า)
นายพลถามเหมือนเค้ามั่นใจกับเรื่องนี้
“ใครจะรู้…” (มาโกโตะ)
ผมถืออาวุธที่หนักกว่ามีดไม่ได้
ผมบอกนั่นกับเขาไม่ได้
ผมค่อนข้างแค่อยู่เงียบๆที่นี่
นายพลทาริสก้าดูเหมือนจะไม่ถูกกวนใจโดยความจริงที่ว่าผมไม่ตอบ
เขาต้องคิดว่าผมซ่อนบางอย่าง
แต่มันจะเร็วกว่าที่จะบอกเขาว่าทุกอย่างได้ถูกทำโดยซา-ซังนะ
“ฮีโร่-ซามะ ที่จะกำจัดมอนสเตอร์ที่น่ากลัวขนาดนั้นได้… ช่างเป็นคนที่พึ่งพาได้”
“หนูได้กลัวมังกรทรายตั้งแต่ยังเด็ก และแม้อย่างนั้น ท่านสามารถที่จะกำจัดมัน…อนุญาตให้หนูขอบคุณท่านในแบบไหนได้มั่ง?”
ผู้หญิงสองข้างได้พิงผมกระทันหัน
พวกเธอได้แสดงเนื้อหนังมากมาย ดังนั้นมันเป็นหนังสัมผัสกันโดยธรรมชาติ
นี่มันเครียดจริงๆ ดังนั้นผมอยากจะออกไปจากพวกเธอ แต่พวกเธอได้ดันผมจากทั้งสองข้าง และผมหนีไม่ได้
“โอ้? ดูเหมือนสองคนนั้นได้ชอบคุณ ถ้าคุณหวังชั้นให้พวกเธออยู่เป็นเพื่อนคุณจนถึงเช้าได้” (ทาริสก้า)
นายพลเสนอนี่ให้ผมดั่งเขาได้แนะนำของหวาน
“หนูจะฟังทุกอย่างที่ฮีโร่-ซามะต้องการ”
“โอ้แหม หนูจะทำนั่นด้วย เฮ้ มาโกโตะ-ซามะ ท่านชอบการเล่นแบบไหน?”
หืม? เธอเพิ่งพูดว่าอะไรก็ได้—เดี๋ยว นั่นไม่ใช่!
(มาโกโตะ~ เธอโอเคมั้ย?) (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะตอบโต้ด้วยน้ำเสียงที่ทึ่ง
ผมรู้ ผมรู้
[{คุณตะตกอยู่ในกับดักน้ำผึ้งของนายพลทาริสก้า?}]
ใช่
ไม่ ←
แม้แต่ผู้เล่นอาร์พีจีก็ได้เตือนผมว่ามันเป็นกับดักน้ำผึ้ง
“ผมชื่นชมความรู้สึกครับ นายพลทาริสก้า แต่ผมต้องกลับวันนี้” (มาโกโตะ)
มันจะโอเคที่จะพูดมันแบบนั้นมั้ย?
“พวกเธอไม่ใช่อย่างที่คุณชอบเหรอ หือห์ สองคนนี้พูดว่าแข่งขันกันเป็นอันดับหนึ่งและอันดับสอง ที่สวยที่สุดในเมืองหลวงนะ ถ้าผู้หญิงก้าวร้าวเป็นที่คุณชอบมากกว่า งั้นนักเต้นตรงนั้นเป็นไงล่ะ?” (ทาริสก้า)
ไม่ นั่นไม่ใช่ประเด็นตรงนี้
ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น ผมตามสายตาของนายพลและนักเต้นได้มองผมด้วยรอยยิ้มล่อลวย
เธอต้องได้ถูกสั่งให้ล่อลวงฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ
ผมดูผู้หญิงสองคนข้างผมอีกครั้งและ ใส่ พวกเธอค่อนข้างเป็นคนสวยแน่นอน
(แค่นั่น…) (มาโกโตะ)
ผมได้อ่อนแอกับผู้หญิงสวยตั้งแต่เริ่มแรกของกาลเวลา
เมื่อผมบอกสิ่งนี้กับฟูจิ-ยังและซากุไร-คุงนานมาแล้ว พวกเขาได้ ‘เอ๋?!’
ไม่ ผมชอบผู้หญิง
ผมแก้ความเข้าใจผิด
เดี๋ยว นั่นไม่ใช่ ผมไม่เก่งรอบๆคนแปลกหน้า ดังนั้นผมไม่สามารถรับมือกับคนแปลกหน้าได้โดยรวมๆ แต่คนสวยได้ทำให้ผมประหม่ามากขึ้น
มันมีแค่ซา-ซัง ที่เป็นเพื่อนกับผมมาเป็นเวลานาน และลูซี่ที่ได้ผจญภัยด้วยกันกับผม ที่เป็นข้อยกเว้น
ผมได้ชินกับเจ้าหญิงโซเฟียหลังๆ
ฟูเรีย-ซังล่ะ?
มันอยู่ในระดับที่ว่าผมแม้แต่มองตาเธอในตาไม่ได้ถ้าไม่มีสกิล
และตอนนี้ ผมมีโล่งจิตอยู่ที่ 99%
ผมใช้เปลี่ยนมุมมองของผู้เล่นอาร์พีจีเพื่อตรวจดูรอบข้าง
มีคนสวยมากมายที่นายพลทาริสก้าเตรียมไว้
พวกเธอเป็นคนสวย แต่มันเป็นเพราะพวกเธอเป็นคนสวยที่มันทำให้ผมเหนื่อยใจแค่การคุยกับพวกเธอ
แล้วก็ ผมรู้สึกแย่ที่ทำแบบนี้ แต่เมื่อผมคิดเกี่ยวกับคนสวยหมายเลขหนึ่งของดินแดนสวรรค์ โนอาห์-ซามะ…
(พวกเธอดูธรรมดา…) (มาโกโตะ)
ผมคิดบางอย่างที่หยาบคาย
เขาต้องคิดว่านี่มันไม่ดีหลังจากที่เห็นหน้าที่เย็นชาของผม…
“ฮีโร่-โดโนะ เครื่องดื่มของคุณไม่ลดลงเลย นำไวน์องุ่น 30 ปีออกมา
มันดูเหมือนนายพลได้ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเหยื่อล่อเป็นเครื่องดื่มและอาหาร
ไวน์องุ่น 30 ปีอร่อยเป็นบ้าเลย
◇◇
“หนูไปเป็นเพื่อนท่านมั้ย ทาริสก้า-โอจี้ซามะ ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-ซามะ”
ในเวลาที่งานปาร์ตี้ได้อยู่ในช่วงบันเทิง ผู้หญิงได้เข้าหาเรา
เมือชำเลืองมอง เธอดูเหมือนคนสวยที่ใส่เสื้อผ้าบางๆเหมือนที่เหลือ แต่ท่ายืนของเธอและความฟุ่มเฟือยของเครื่องประดับของเธอได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นอย่างชัดเจน
และผมจำหน้านั่นได้ที่ไหนมาก่อน
“ดาห์เลีย-โดโนะ ธุระทางการสรุปแล้วเหรอ?” (ทาริสก้า)
ผมจำได้ด้วยคำพูดของนายพล
ออราเคิลแห่งไฟ ดาห์เลีย โซล เกรทคีธ
ออราเคิลของประเทศแห่งไฟ ที่ได้คุยกับเจ้าหญิงโซเฟียวันก่อน
“หนูมาที่นี่เนื่องจากงาน หนูได้รับคำทำนายจากเทพธิดาแห่งไฟ-ซามะ” (ดาห์เลีย)
หน้าของเธอมีรอยยิ้มเหมือนปรกติแต่ตาของเธอไม่ยิ้มขณะที่เธอประกาศเรื่องนี้อย่างเรียบง่าย
“สาวๆ ไปก่อน” (ทาริสก้า)
นายพลสั่งผู้หญิงที่เสิร์ฟอยู่ใกล้ๆให้ไปก่อน
มีแค่ออราเคิลแห่งไฟ นายพลทาริสก้า และผมอยู่ในบริเวณนี้แล้วตอนนี้
ดนตรีและการเต้นได้ดำเนินต่อไป ดังนั้นมันแน่นอนว่ามันยากที่จะได้ยินการสนทนาของเราด้วยเสียงทั้งหมดนี้
“เทพธิดาแห่งไฟพูดว่ายังไง?” (ทาริสก้า)
“โบสถ์งูที่ซ่อนในกามูรันเห็นได้ชัดว่าวางแผนบางอย่างที่เป็นอันตราย” (ดาห์เลีย)
“ชั้นก็รู้นี่ด้วยเมือนกัน ยังไงก็ตามแม้ว่าเรารู้คนที่ทำมัน ไม่มีใครรู้ภาพเต็มๆของแผนการ ตัวการหลักน่าจะเป็นเพียงคนเดียวที่รู้เกี่ยวกับมัน แต่เรายังไม่เจอหัวของงู” (ทาริสก้า)
นายพลตอบออราเคิลแห่งไฟในเสียงที่เบา
บรรยากาศในงานปาร์ตี้ก่อนหน้านี้ได้หายไป และมีลมที่อันตรายปกคคลุมที่นี่อยู่ตอนนี้
“มันจริง…ที่เราไม่รู้ว่าตัวการหลักคือใคร ยังไงก็ตามเราสามารถที่จะรู้ว่าพวกเค้ามีแผนอะไร” (ดาห์เลีย)
ออราเคิลแห่งไฟยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แท้จริงแรก
“ยิ่งระดับสูงในโบสถูงูมากเท่าไหร่ ปากของพวกเค้ายิ่งแน่น พวกที่อยู่ขอบๆไม่รู้อะไรเลย หรือไม่ก็ได้รับมอบข้อมูลปลอม มีข้อมูลที่น่าเชื่อถือเหรอ?” (ทาริสก้า)
“หนูได้ให้เทมพลาแทรกซึมเข้าไปในโบสถ์งูหลายปีก่อน มีจำนวนหนึ่งที่ได้ถูกจับและเสียชีวิต แต่…ครั้งนี้ มันได้รับใช้วัตถุประสงค์ของมัน” (ดาห์เลีย)
แทรกซึมองค์กรของศัตรู
สิ่งที่ออราเคิลคนนี้ทำสกปรกจริงๆ
ออราเคิลแห่งไฟต้องสังเกตการมองของผม เธอได้มองมาทางนี้และยิ้ม
“ทุกอย่างมันเพื่อสันติของประเทศแห่งไฟ” (ดาห์เลีย)
“อย่างนั้นเหรอ…” (มาโกโตะ)
สิ่งที่โรเซสอาจจะขาดไปอาจจะเป็นความเลือดเย็นนี้
ผมไม่เห็นว่าเจ้าหญิงโซเฟียจะใช้กลยุทธ์แบบนี้จริงๆ
“แล้วถ้างั้น แผนคืออะไรล่ะ” (ทาริสก้า)
นายพลดันให้ออราเคิลแห่งไฟพูดต่อ
“ในสามวัน ในสุสานใต้ดินที่ขอบของเมืองหลวง ส่วนลึกข้างในของมันได้เป็นตำแหน่งรวมตัวที่ซ่อนของโบสน์ ปรกติแล้วมันไม่ได้ใช้เลยซักนิด แต่สายลับที่แทรกซึมองค์กรควรจะได้รวมอยู่ในวันนั้นด้วยเหมือนกัน พวกเราจะกวาดล้างพวกเค้าทั้งหมดในเวลานั้น…สังหารหมู่พวกเค้าให้หมด” (ดาห์เลีย)
“เข้าใจแล้ว เราจะทำการเตรียมการในแบบที่ไม่ให้พวกเค้าสังเกต” (ทาริสก้า)
นายพลพยักหน้าง่ายๆกับคำพูดของออราเคิลแห่งไฟ
น้ำเสียงไม่แยแสของเขาน่ากลัว
“ขอโทษที่ขัดจังหวะ ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-ซามะ” (ดาเลีย)
“ไม่ต้องกังวล…” (มาโกโตะ)
พูดจากใจแล้วผมได้สงสัยอยู่ที่นี่ว่าผมควรจะได้ฟังการคุยนี้มั้ย
ไม่ใช่ว่านี้คือการคุยความลับระดับชาติที่นี่เหรอ?
ผมควรจะบอกลาแล้วจากไปได้แล้ว
ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น นายพลได้มองมาทางนี้ด้วยสีหน้าซีเรียส
“ฮีโร่-โดโนะ ถ้าเป็นไปได้ ในการปราบโบสถ์งู 3 วันจากนี้ ผมอยากให้นายยืมการช่วยเหลือให้เรา” (ทาริสก้า)
“โอ้ชั้น นั่นเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม นายพล!” (ดาห์เลีย)
“?!”
พวกเขาจับผมตอนไม่ได้ป้องกัน
แต่นายพลทาริสก้าดูเหมือนจะอยากรู้ว่าผมกำจัดมังก็ทรายได้อย่างไร และออราเคิลแห่งไฟดูเหมือนอยากจะประเมินผม
มันเป็นเหตุการอย่างที่คาด
นายผลทาริสก้าและออราเคิลแห่งไฟส่งสายตามาที่ผมเหมือนกับจะเฝ้าดูการกระทำต่อไปของผม
[{คุณจะมีส่วนรวมในการปราบโบสถ์งู?}]
ใช่
ไม่
ผู้เล่นอาร์พีจีแสดงตัวเลือก
(หืมม ทำยังไงดี?) (มาโกโตะ)
ถ้าผมอยากจะหยุดอนาคตการทำลายของเมืองหลวงในอนาคติที่ผมเห็น ผมควรจะเข้าร่วม
แต่ประเทศแห่งไฟได้ทำการรวบรวมข้อมูลด้วยตัวของพวกเขาเอง มากกว่านั้น พวกเขาจะทำการเตรียมตัวเต็มที่
จะมีอะไรเปลี่ยนที่แค่ผมไปเข้าร่วมในเวลานี้เหรอ?
แต่ผมเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งน้ำ
เพราะประเทศแห่งน้ำและประเทศแห่งไฟนั่นเป็นประเทศที่อยู่ข้างกัน มีการแลกเปลี่ยนมากมายระหว่างมัน
ปฏิเสธคำขอของประเทศเพื่อนบ้านจะไม่ดีในแง่ของการเมือง
แต่นี่มันบางอย่างที่มันโอเคที่ผมตะตัดสินใจคนเดียวเหรอ…?
‘{ฮีโร่มาโกโตะ ถ้านายพลทาริสก้าต้องการอะไรบางอย่างจากนาย ชั้นไม่ถือที่จะทิ้งการตัดสินใจไว้ให้นาย}’ ก่อนจะมาที่นี่ โซเฟียบอกนั่นกับผม
‘นั่นโอเคเหรอ?’ (มาโกโตะ)
ผมเป็นมือใหม่ในเรื่องการเมืองและการเจรจา
‘มันโอเค ชั้นเชื่อใจในตัวเลือกที่นายเลือก’ (โซเฟีย)
‘อย่างนั้นเหรอ ทำไมล่ะ เจ้าหญิงโซเฟีย? มีหลายครั้งที่มาโกโตะเคลื่อนไหวโดยไม่คิดนะ รู้มั้ย?’ (ลูซี่)
‘โซฟี่-จัง ทากัตซูกิ-คุงบางทีทำอะไรแปลกๆ มันอันตรายที่จะเชื่อเค้ามากเกินไป~’ (อายะ)
เทียบกับเจ้าหญิงโซเฟียที่เชื่อใจผม ความเชื่อใจของสหายทั้งสองของผมนั่นร้อน (ในทิศทางที่ไม่ดี)
แต่พวกเธอพูดถูกนะ
ในเวลานั้น เจ้าหญิงโซเฟียหัวเราะ
‘มันเป็นเพราะชั้นได้ตัดสินใจที่จะเชื่อใจในฮีโร่มาโกโตะ’ (โซเฟีย)
{คำพูดของเจ้าหญิงโซเฟียในเวลานั้นขึ้นมาในใจของผม}
ถ้าผมเลือกเหมือนที่ผมเคยเลือกมาตลอด…
“เข้าใจแล้ว ผมจะเข้าร่วมด้วย” (มาโกโตะ)
ผมเลือกใช่
TLN: คีย์บอร์ดพังครับ พักการแปลชั่วคราวจนกว่าจะซื้อใหม่ สนับสนุนค่าคีย์บอร์ดใหม่ได้นะครับ ขอบคุณครับ
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord