ตอนที่ 60 ความจริงใจของ เยิ่นหัว กรุ๊ป
ประธานหลี่พยักหน้าและกล่าวว่า: “ท้ายที่สุดแล้วมันก็ต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของ หว่านชิว ว่าใครจะเป็นนักแสดงนำชายละครเรื่องนี้ แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร ละครก็ได้รับความนิยมอย่างมากอยู่แล้ว”
“ช่วยผมติดต่อ หลินฟ่าน ทีสิ ผมอยากเจอกับเขา คนมีความสามารถระดับนี้ ผมต้องดึงเขาเข้ามาร่วมงานให้ได้” ผู้จัดการหลี่ยิ้มเล็กน้อย
ในฐานะคนทำธุรกิจประธานหลี่ คนนี้ฉลาดมาก ถ้า เยิ่นหัว กรุ๊ป อยู่ได้ทุก ชีวิตในบริษัทย่อมได้รับประโยชน์เช่นกัน
ในสายตาของเขา หลินฟ่าน เป็นคนที่สามารถนั่งในตำแหน่งเดียวกับเขาได้อย่างง่ายดาย
ด้วยบทที่เขียนอย่าง ชิ่วหยู่เหนียน ประธานหลี่ ยังสังเกตเห็นว่า หลินฟ่าน เขียนบทให้ เซี่ยหว่านชิว และนักแสดงนำชายที่อยู่ในใจของ เซี่ยหว่านชิว ต้องเป็น หลินฟ่าน
ดังนั้นขั้นตอนแรกในการเอาชนะใจ หลินฟ่าน คือการให้ หลินฟ่าน เป็นนักแสดงนำใน ซีรี่ส์เรื่องนี้
สำหรับขั้นตอนที่สองที่จะ บริษัท ต้องแสดงความจริงใจในระดับหนึ่ง
………
หลินฟ่าน ทำงานในร้านอาหารเล็ก ๆ เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จาก เทียนเจิ้ง
“คุณหลิน คืนนี้คุณมีเวลาไหม ประธานหลี่อยากจะเลี้ยงคุณเป็นการส่วนตัวและต้องการเชิญคุณไปที่แห่งหนึ่ง” เทียนเจิ้งยิ้ม
“ได้ครับ ช่วยส่งเวลาและสถานที่ให้ผมด้วยนะครับ” หลินฟ่าน กล่าว
“โอเคครับ..” เทียนเจิ้งยิ้ม
หลังจาก หลินฟ่าน ทำงานเสร็จเขาก็นั่งลงเพื่อผ่อนคลาย
เปิดร้านอาหารเป็นเวลาสองชั่วโมงและรายได้วันนี้มากกว่าสองพันหยวน เขารู้สึกว่ามันดีทีเดียว
บทของ หลินฟ่าน มอบให้กับ เยิ่นหัว กรุ๊ป แล้ว ส่วนที่เหลือคือการพูดคุยเกี่ยวกับบทบาทที่เขาจะรับ
บทยอดเยี่ยมมากแน่นอน เพราะว่านางเอกจะเป็น เซี่ยหว่านชิว เกี่ยวกับปัญหาของการแสดง เขาจำเป็นต้องพึ่งพา เซี่ยหว่านชิว เพื่อช่วยเขา
อย่างไรก็ตาม หลินฟ่าน ยังไม่ได้เป็นศิลปินของ เยิ่นหัว กรุ๊ป มันยากสำหรับการที่เขาจะได้เป็นนักแสดงนำชายในละครซักเรื่องโดยตรง
และครั้งนี้ที่ ประธานหลี่ เชิญเขามาซึ่งอาจเป็นสัญญาณบางอย่างเช่นกัน
หลังจากร้านอาหารปิด หลินฟ่าน ได้รับข้อความ จาก เซี่ยหว่านชิว
[เซี่ยหว่านชิว: “~~~”]
[หลินฟ่าน: “เธออ่านบทแล้วชอบรึเปล่า”]
[เซี่ยหว่านชิว: “~~~”]
[หลินฟ่าน: “ฉันหมายถึงคน”]
[เซี่ยหว่านชิว: “เดี๋ยวเถอะ !! “]
[เซี่ยหว่านชิว:” อืม..คือไม่ชอบฉากจูบระหว่างชายหญิงมันมีมากเกินไป “]
[หลินฟ่าน:” เนื้อเรื่องต้องเป็นแบบนี้ ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย “]
[เซี่ยหว่านชิว:” นี่ หลินฟ่าน ฉันรู้ว่านายจงใจทั้งหมดนี้เพราะแค่อยากแกล้งฉัน “]
[หลินฟ่าน:” เธอเห็นก็เห็นมันมีฉากสะเทือนอารมณ์มากมาย พระเอกกับพระเอกมีความสนิทสนมกัน บางครั้งอาจจะมีฉากเซ็กสซี่บ้าง “]
[ เซี่ยหว่านชิว หน้าแดงสวย:” นายอยากให้มี ฉากเซ็กส์ซี่งั้นสินะ”]
[หลินฟ่า:” อาจจะมีบ้างนะในอนาคต “]
[เซี่ยหว่านชิว:” !!! “]
[หลินฟ่าน: ถอนข้อความ ]
[หลินฟ่าน: “จริงๆแล้วฉันไม่สามารถเล่นแสดงได้ ฉันแสดงไม่เป็น”]
[เซี่ยหว่านชิว: “แล้วจะกล้าเล่นมั้ย !!!”]
[หลินฟ่าน: “ฉันไม่ใช่ศิลปิน เยิ่นหัว กรุ๊ป และไม่มีประสบการณ์ด้านการแสดงเลย ฉันจูบไม่ได้มันยากเกินไปที่จะเป็นนักแสดงนำ และที่สำคัญ บริษัท ของเธอยังมีดาราชายที่ยอดเยี่ยมอีกมากมาย “]
[เซี่ยหว่านชิว:” ก็ฉันไม่มีประสบการณ์ในการจูบเลย ไม่เป็นไรฉันมีส่วนเลือก สำหรับการเลือกนักแสดง ~~ “]
[หลินฟ่าน:” ที่เธอไม่จูบ เป็นเพราะฉันเหรอ? “]
[เซี่ยหว่านชิว:” หลงตัวเองไปแล้ว “]
[เซี่ยหว่านชิว:” ไม่ใช่เพราะนาย แต่เป็นเพราะ ฉันกลัวว่าจะกลายเป็นหมู”]
[หลินฟ่าน: “โอเค..นะหมูน้อยของฉัน ถ้ามีใครที่กล้าคว้าบทนักแสดงนำไป ฉันจะสู้กับเขาเอง”]
[เซี่ยหว่านชิว: “~~~”]
[เซี่ยหว่านชิว: “และฉันไม่ใช่หมูน้อยของนาย นายต่างหากที่เป็นหมู”]
[หลินฟ่าน: “^ (* ￣ (oo) ￣) ^”]
[เซี่ยหว่านชิว: “ฉันได้ยินมาว่าบทละครขายได้ 18.4 ล้าน เลี้ยงข้าวหน่อยสิ” 】
[ หลินฟ่าน:” แค่นั้นมันยังไม่สูงเท่ารายได้ของเธอเลย]
[ เซี่ยหว่านชิว:”คืนนี้มารับฉันด้วยนะ ว่างรึเปล่า”]
[หลินฟ่าน: “ฉันมีนัดกับ ประธานหลี่”]
[เซี่ยหว่านชิว: “อืม.. “】
………….
[ ซูเสี่ยวหยู:” อาจารย์อยู่ที่นั่นใช่ไหม “]
[ซูเสี่ยวหยู:” ฉันต้องการเป็นละครที่ดีด้วย เหมือนกัน คุณเป็นคนเขียนบทและคุณจะสามารถช่วยฉันใช่ไหม “]
[หลินฟ่าน:” แล้วบทไหนที่คุณอยากได้ “]
[ซูเสี่ยวหยู:” ฉันอยากรับบท ฟ่านรู่รู่ เธอสวยมากอารมณ์ดีสุด ๆ “]
[หลินฟ่าน:” ไม่ใช่นี่ บทของ ฟ่านรู่รู่ เธอผู้มีคุณธรรมเคร่งขรึม คุณน่ารักมากไปและไม่เหมาะสมกับบทนี้ “]
[ซูเสี่ยวหยู:” โอ้…ทักษะการแสดงของฉันดีมากเลยนะ “]
[หลินฟ่าน:” ผมพยายามช่วยอย่างเต็มที่ ผมมีสิทธิ์ที่จะ ให้คำแนะนำ แต่ไม่สามารถตัดสินใจได้ ถ้าถ้าผมบอกกับ บริษัท เขาจะมอบบทบาทให้คุณใช่รึเปล่า “]
[ซูเสี่ยวหยู:” มันยากมากเพราะ มีหลายคนต้องการคว้าบทบาทเดียวกับฉัน อย่างไรก็ตามฉันจะขอบคุณ อาจารย์มาก ถ้าช่วยฉันครั้งนี้ “]
เมื่อมองไปที่ ข้อความแชท ของ เซี่ยหว่านชิว และ ซูเสี่ยวหยู หลินฟ่าน ก็ยิ้ม
บทที่เขาเขียนนั้นน่าตื่นเต้นมากและตัวละครของ ฟ่านรู่รู่ ก็มีให้เห็นมากมาย และเธอยังเป็นพี่สาวที่ดีของนางเอกอีกด้วย
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถตัดสินใจเกี่ยวกับบทบาท แบบที่เฉพาะเจาะจงได้ หลินฟ่าน อยากรู้มากว่าประธานหลี่ เชิญเขามาในครั้งนี้ จะมีข้อเสนออะไรอีก
ตอน หนึ่งทุ่มตรง หลินฟ่าน ขับรถ เคอร์นิกเสกก์ วัน ไปที่ร้านอาหารตามนัด
เทียนเจิ้ง อยู่ที่ทางเข้าร้านอาหารเพื่อรอพบกับ หลินฟ่าน
เคอร์นิกเสกก์ วัน เป็นรถสปอร์ตมูลค่าหลายร้อยล้านเมื่อ เทียนเจิ้ง เห็นมันแล้ว เขาก็มีความตะลึงเล็กน้อย
เขาเป็นคนเขียนบทมาหลายปีแล้วแต่เขาก็ไม่ได้ทำเงินได้มากนัก และรถทุกคันที่ หลินฟ่าน ขับล้วนเป็นรถสปอร์ตที่มีราคาหลายร้อยล้านทั้งนั้น
คนรุ่นใหม่ที่ร่ำรวยอย่าง หลินฟ่าน ไม่เพียง แต่มีความสามารถที่แข็งแกร่ง คุณสมบัติที่ดีพร้อมและดูหล่อเหลา เทียนเจิ้ง ยังชอบชีวิตของ หลินฟ่าน อีกด้วย
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือบทที่เขียนโดย หลินฟ่าน ทำให้ เทียนเจิ้ง บทรู้สึกประหลาดใจและชื่นชมเขา
สิ่งที่ทำให้ เทียนเจิ้ง รู้สึกเสียดายเล็กน้อย ก็คือตอนที่ 46 ของบทที่เขียนโดย หลินฟ่าน นี้ยังไม่จบเรื่องราวทั้งหมด
เทียนเจิ้ง มีเพียงความอยากรู้เกี่ยวกับบทที่เขียนโดย หลินฟ่าน ความทะเยอทะยานของโลกทัศน์เป็นอย่างไรและเรื่องราวในอนาคตจะเป็นอย่างไรต่อ
กล่าวอีกนัยหนึ่งถ้าละครของบท ชิ่วหยู่เหนียน สามารถสร้างเป็นละครทีวีได้ หลินฟ่าน และ เยิ่นหัว กรุ๊ป จะต้องร่วมมือกันเป็นเวลา นานพอสมควร อาจจะเป็น สองหรือสามปี
และละครทุกเรื่องอาจดังด้วย
“คุณหลิน” เทียนเจิ้งยิ้มทักทายและมองไปที่หลินฟ่าน ด้วยแววตาชื่นชม
“สวัสดีครับครูเทียนเจิ้ง” หลินฟ่าน ก็ยิ้มและเดินไปข้างหน้าและจับมือของ เทียนเจิ้ง
” ประธานหลี่ กำลังรอคุณอยู่” เทียนเจิ้งยิ้มและเขาก็ชื่นชอบวิถีความเป็นอยู่ในโลกของ หลินฟ่าน มากขึ้นเรื่อย ๆ หลินฟ่าน มีความสามารถมากและพัฒนาการในอนาคตของเขาจะดีกว่านี้มากอย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างไร หลินฟ่าน ก็เคารพ ผู้อาวุโสอย่าง เทียนเจิ้ง มากเช่นกัน
” ผมเข้าใจแล้วครับ….อาจารย์ เทียนเจิ้ง มีอะไรในบทที่ผมเขียน ควรต้องแก้ไขอีกหรือไม่?ครับ” หลินฟ่าน พูดอย่างถ่อมตัว
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เทียนเจิ้ง ก็โบกมือและกล่าวว่า ” คุณหลินบทที่คุณเขียนเป็นผลงานชิ้นเอกในสายตาของผม รายละเอียดของทุกส่วนนั้นดีมาก จะมีการแก้ไขอีกได้อย่างไร? มีแค่เรื่องเดียวที่ผมเสียดาย นั่นคือส่วนที่สองยังไม่ได้รับการเผยแพร่น่ะสิ “
หลินฟ่าน ยิ้มและรู้สึกโล่งใจที่ไม่จำเป็นต้องแก้ไข แม้ว่าเขาจะมีทักษะความสามารถในการเขียนบทระดับปรมาจารย์ แต่ก็ไม่เสียหายที่จะต้องเรียนรู้จาก ผู้อาวุโสบ้าง
ก่อนเข้าประตู ประธานหลี่ ทักทายเขาอย่างกระตือรือร้น
หลินฟ่าน เดินขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นและในคืนนี้ก็เห็นได้ว่าอะไรคือความตั้งใจที่แท้จริงของประธานหลี่ ในการเชิญเขามาที่นี่!
การที่ประธานบริษัท มารอพบเขาด้วยตัวเองนั่นก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า เยิ่นหัว กรุ๊ป จริงใจที่จะร่วมงานกับเขามากเพียงใด