ตอนที่ 149 บรรลุข้อตกลง
กู้ตงเป็นนักลงมือทำ หลังจากที่เธอนึกถึงแผนการขึ้นมาได้ก็ขับรถตรงดิ่งไปยังบริษัทธันเดอร์เอนเตอร์เทนเมนต์ สำนักงานใหญ่ของบริษัทนี้อยู่ที่เมืองอี้ ถึงอย่างไรเมืองอี้ก็เป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของทั้งฉีโจว
เมื่อจอดรถเสร็จ
กู้ตงสูดลมหายใจเข้าลึก เดินตรงเข้าไปยังล็อบบี้ ทว่าทันใดนั้นแผนกต้อนรับก็หยุดเธอไว้ เจ้าหน้าที่แผนกต้อนรับเอ่ยอย่างมีมารยาท “สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าคุณมีนัดหมายก่อนมาถึงบริษัทเราไหมคะ”
“ไม่มีค่ะ”
แน่นอนว่ากู้ตงย่อมรู้ดีว่าบริษัทใหญ่แบบนี้จะต้องมีการนัดหมายหรือใบอนุญาตทำงานถึงจะเข้าไปได้ “ฉันเป็นตัวแทนของสตาร์ไลท์มิวสิกค่ะ มาที่บริษัทคุณเพราะอยากร่วมงานด้วย รบกวนช่วยติดต่อแผนกดนตรีของบริษัทคุณให้หน่อยได้ไหมคะ”
“สตาร์ไลท์มิวสิก?”
แผนกต้อนรับแลดูฉงนใจ
กู้ตงรีบบอกไปว่า “ตัวแทนของบริษัทเราในตอนนี้คืออาจารย์เซี่ยนอวี๋ หนังเรื่องมังกรมัจฉาเริงระบำที่บริษัทคุณผลิตก่อนหน้านี้ เพลงซาวด์แทร็กก็เป็นผลงานที่อาจารย์เซี่ยนอวี๋สร้างสรรค์ให้บริษัทของพวกคุณค่ะ”
“สักครู่นะคะ”
คำพูดนี้ยังพอมีพลังอยู่หลายส่วน เจ้าหน้าที่หญิงประจำแผนกต้อนรับพยักหน้า หันหลังไปโทรศัพท์ พูดเสียงเบาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปุ่มโทรศัพท์ค้างไว้ และเอ่ยว่า “รบกวนเสี่ยวหวังพาคุณผู้หญิงท่านนี้ไปที่แผนกดนตรีชั้นแปดหน่อยค่ะ”
กู้ตงตื่นเต้นขึ้นมาทันใด!
ถ้าหากบริษัทอีกฝ่ายไม่สนใจ ให้แผนกต้อนรับบอกให้ตนกลับไปก็ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ตนขึ้นไป ชื่อเสียงของอาจารย์เซี่ยนอวี๋พอจะมีประสิทธิภาพในธันเดอร์เอนเตอร์เทนเมนต์!
ห้านาทีผ่านไป
กู้ตงได้พบกับตัวแทนคนหนึ่งของธันเดอร์เอนเตอร์เทนเมนต์ที่ห้องรับแขกชั้นแปด อีกฝ่ายยิ้มบางกล่าวว่า “ผมฟ่านหลงเหอ เป็นรองหัวหน้าธันเดอร์มิวสิกครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้อาจารย์เซี่ยนอวี๋อยู่ที่ฉีโจวเราใช่มั้ยครับ ตอนนี้เขารับตำแหน่งตัวแทนบริษัทย่อยของสตาร์ไลท์ใช่มั้ยครับ”
“หัวหน้าฟ่าน สวัสดีค่ะ!”
กู้ตงเอ่ยด้วยรอยยิ้มกระดากอาย “ตอนนี้อาจารย์เซี่ยนอวี๋รับตำแหน่งตัวแทนอยู่ที่ทางบริษัทเราค่ะ พวกเราเลยอยากสอบถามทางบริษัทของคุณว่ามีโอกาสร่วมงานกันไหมคะ ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้อาจารย์เซี่ยนอวี๋ก็เคยร่วมงานกับบริษัทของคุณมาแล้วครั้งหนึ่ง”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ”
ฟ่านหลงเหอในฐานะรองหัวหน้าแผนกดนตรีของบริษัท ย่อมรู้ว่าเซี่ยนอวี๋เป็นใคร เขาไม่ได้สนใจบริษัทย่อยของสตาร์ไลท์ แต่สำหรับเซี่ยนอวี๋แล้ว ฟ่านหลงเหอกลับให้ความสำคัญมากทีเดียว “พวกเราพึงพอใจกับเพลงปลายักษ์มากเลยล่ะครับ!”
“ถ้าอย่างนั้น?”
กู้ตงไม่มีประสบการณ์ติดต่อประสานงานกับบริษัทใหญ่อย่างธันเดอร์เอนเตอร์เทนเมนต์ อีกฝ่ายตอบรับอย่างรวดเร็วเหลือเกิน จนกู้ตงตั้งสติไม่ทันไปชั่วขณะ ทำได้เพียงเอ่ยถามด้วยความงงงัน “ถ้าอย่างนั้นพวกเราร่วมงานกันอย่างไรคะ”
“สักครู่นะครับ”
ฟ่านหลงเหอเรียกคนในบัญชามา หลังจากที่สอบถามเรื่องราวแล้ว ก็บอกกับกู้ตงอย่างยิ้มแย้ม “ช่วงนี้บริษัทออกซีรีส์เรื่องใหม่ ชื่อของซีรีส์ใหม่นี้คุณอาจเคยได้ยิน ชื่อเรื่องว่า ‘ระยะห่างระหว่างเรา’ นักแสดงนำชายคือ…”
“ถานข่าย!”
กู้ตงหลุดปากโพล่งออกไป
การโปรโมตซีรีส์เรื่องนี้ร้อนแรงมาก ถานข่ายนักแสดงนำชายเป็นนักแสดงแถวหน้าของฉีโจว คนที่ติดตามข่าวสารในวงการบันเทิงอย่างกู้ตงย่อมรู้จักดี “แต่ซีรีส์เรื่องนี้จะออนแอร์เร็วๆ นี้แล้วไม่ใช่เหรอคะ พวกเพลงน่าจะกำหนดไปแล้ว?”
“กำหนดไปแล้วละครับ”
ฟ่านหลงเหอยิ้มบาง “แต่ผมไม่ชอบเพลงซาวด์แทร็กของซีรีส์เรื่องนี้ ถ้าอาจารย์เซี่ยนอวี๋สามารถสร้างสรรค์ผลงานที่ดีกว่าออกมาได้ ผมยินดีเปลี่ยนใหม่ ยังไงซะเพลงซาวด์แทร็กก่อนหน้านี้พวกเราก็ซื้อมาแล้ว จะใช้หรือไม่ใช้บริษัทเราจะตัดสินใจเอง”
กู้ตงอ้าปากค้าง
เซี่ยนอวี๋มีหน้ามีตากว่าที่เธอจินตนาการไว้อีกนะเนี่ย ธันเดอร์เอนเตอร์เทนเมนต์ถึงขั้นยินดีเปลี่ยนเพลงเพื่อเซี่ยนอวี๋ แน่นอนว่าเงื่อนไขของเรื่องนี้ก็คือตัวแทนหลินจะต้องเขียนเพลงที่ดีกว่านี้ออกมาให้ได้ก่อน ซึ่งก็ไม่ได้นับว่ายาก
สิ่งที่ยากที่สุดก็คือ…
กู้ตงเอ่ยขึ้นอย่างประดักประเดิด “ออเดอร์นี้พวกเรารับได้อย่างแน่นอนค่ะ แต่อาจารย์เซี่ยนอวี๋ขอร้องมาเรื่องหนึ่ง เขาหวังว่าเขาจะได้เป็นคนเลือกนักร้องที่มาขับร้องเพลงนี้ และต้องการเข้าร่วมการโปรดิวซ์เพลงในขั้นสุดท้ายด้วยค่ะ”
ฟ่านหลงเหอชะงักไป
ผ่านไปหนึ่งนาทีเต็มๆ ขณะที่กู้ตงคิดว่าอีกฝ่ายคงจะมีโทสะแล้ว จู่ๆ ใบหน้าของฟ่านหลงเหอก็ปรากฏรอยยิ้ม “ผมอยู่ที่ฉีโจวมานานหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำขอแบบนี้ แต่ในฐานะคนฉินโจว ผมก็เข้าใจคำขอของอาจารย์เซี่ยนอวี๋…”
“คุณเป็นคนฉินโจว?”
กู้ตงมองฟ่านหลงเหอด้วยความตกใจ
ฟ่างหลงเหอแบมือยักไหล่ “ผมเกิดและโตที่ฉินโจว แต่หลังจากนั้นก็แค่มาทำงานที่ฉีโจว ฉะนั้นคำขอนี้ก็น่าจะมีแค่คนบ้านเดียวกับเซี่ยนอวี๋อย่างผมที่กล้าตอบตกลง เพราะผมติดตามข่าวคราวของทางฉินโจวมาตลอด ผมยังมีญาติอยู่ทางนั้นอีก เลยนับว่ารู้จักฝีมือของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ดี ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่เขาเคยผลิตผลงานที่ยอดเยี่ยมอย่างเพลงปลายักษ์ให้บริษัทเรา”
“ดังนั้นคุณ…”
“ครับ ผมตกลงแล้ว”
กู้ตงลุกขึ้นด้วยความตกใจ โค้งให้อีกฝ่าย ฟ่านหลงเหอกลับโบกมือเอ่ย “ถึงแม้ผมจะรับปากแล้ว แต่ถ้าสุดท้ายแล้วเพลงนี้แตะไม่ถึงมาตรฐานที่ต้องการ พวกเราก็รับไว้ไม่ได้ จุดนี้ขอให้คุณเข้าใจด้วยนะครับ”
“เข้าใจค่ะ เข้าใจ!”
ผู้ว่าจ้างทุกคนล้วนกำหนดมาตรฐานของคุณภาพเพลง นี่เป็นเงื่อนไขที่สมเหตุสมผลเสียยิ่งกว่าอะไรแล้ว “ขอบคุณที่เลือกบริษัทเรานะคะ รบกวนคุณช่วยส่งรีเควสให้ฉันหน่อยนะคะ ฉันจะได้ไปแจ้งอาจารย์เซี่ยนอวี๋ค่ะ!”
“มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้องพูดใหัชัดเจน”
ฟ่านหลงเหอกล่าว “เพราะซีรีส์เรื่องนี้จะออนแอร์อย่างเป็นทางการเดือนหน้า หรือจะพูดได้ว่าเวลาที่เหลือให้อาจารย์เซี่ยนอวี๋เขียนเพลงออกมามีแค่หนึ่งเดือนสั้นๆ จุดนี้คุณช่วยแจ้งกลับมาด้วยนะครับ แน่นอนว่าพวกคุณจะปฏิเสธก็ได้”
“คุณหมายถึง มีเวลาแค่เดือนเดียวเหรอคะ”
หัวใจของกู้ตงหล่นวูบลงเหวในชั่วพริบตา เวลากระชั้นแบบนี้ จะเขียนเพลงดีๆ ออกมายังไง
แต่เมื่อนึกถึงว่าออเดอร์นี้กว่าจะได้มานั้นแสนยากเย็น เธอจึงกัดฟัน ไม่ได้ปฏิเสธไปตรงๆ “ฉันจะไปแจ้งอาจารย์เซี่ยนอวี๋ก่อน แล้วจะติดต่อกลับไปนะคะ”
“ได้ครับ”
ฟ่านหลงเหอขอข้อมูลชุดหนึ่งจากลูกน้องให้กู้ตง “ในนี้มีข้อมูลโดยละเอียดของเพลงที่ต้องการ ถ้าอาจารย์เซี่ยนอวี๋คิดว่าเวลาไม่พอ พวกเราสามารถยกเลิกสัญญาในครั้งนี้ได้ แต่ก็ไม่เป็นไรนะครับ หลังจากนี้ถ้ามีโอกาสอีกผมก็จะไปร่วมงานกับพวกคุณ”
“ได้ค่ะ…”
เมื่อมีคำพูดนี้ กู้ตงก็พลอยเบาใจ อีกฝ่ายเห็นได้ชัดว่าให้ความสำคัญกับฝีมือของหลินเยวียนมาก มีความเป็นไปได้สูงมากที่การร่วมงานในครั้งนี้จะไม่สำเร็จ แต่หลังจากนี้ก็ยังมีโอกาสอีก “งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“ครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอกค่ะ ”
กู้ตงรีบโบกมือ ทว่าอีกฝ่ายก็ยังเดินไปส่งกู้ตงถึงลิฟต์ หลังจากมองกู้ตงกลับไปแล้ว ฟ่านหลงเหอก็ลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาต่อสาย “คนแผนกดนตรีเปิดประชุมเล็ก”
สิบนาทีให้หลัง
พนักงานจำนวนมากในแผนกดนตรีของธันเดอร์เอนเตอร์เทนเมนต์ก็มายังห้องประชุม ฟ่านหลงเหอกวาดตามองผู้คน กล่าวว่า “เพลงซาวด์แทร็กของเรื่องระยะห่างระหว่างเราอย่าเพิ่งรีบประกาศออกไป วันที่ผมเพิ่งติดต่อกับอาจารย์เซี่ยนอวี๋”
“เซี่ยนอวี๋?”
“มังกรมัจฉาเริงระบำ?”
“คนแต่งเพลงปลายักษ์?”
คนไม่น้อยในแผนกดนตรีมีสีหน้าฉายแววประหลาดใจ จากนั้นทุกคนก็ฉุกคิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ต่างคนต่างไม่พูดไม่จา ก้มหน้าก้มตาอย่างเงียบเชียบ ถึงขั้นที่ไม่กล้าสบตาฟ่านหลงเหอด้วยซ้ำ
ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าดังมา
หัวใจของทุกคนพลันเต้นระส่ำ
นี่เป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง ในน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจและความมั่นใจ “เพลงเรื่องระยะห่างระหว่างเราฉันเป็นคนกำหนดเพลงซาวด์แทร็กมาตั้งแต่แรก รองหัวหน้าฟ่านของพวกเราไม่พอใจกับการตัดสินใจของหัวหน้าอย่างฉันเหรอคะ”
…………………………………………………….