174 สลับฉาก การคำนวณผลประโยชน์ก่อนรอบคัดเลือก ส่วนหลัง
บริษัทเซโดนี
บริษัทบราวน์
สหภาพนักผจญภัย
คาดกันว่าบริษัทเซโดนีกำลังสนับสนุนนักผจญภัยริโนะซึ่งเป็นตัวเต็งผู้ท้าชิงตำแหน่งแชมป์ลำดับสูงสุด
ถึงแม้ว่าจะแตกต่างออกไปจากความจริงก็ตาม
ม๊า เนื่องจากเขาอยู่ที่นั่นเสมอเพื่อดูแลริโนะซึ่งทำเงินได้มากมาย แม้ว่าเขาจะอ้างว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกัน แน่นอนว่าว่างเปล่ามาก
ไม่ว่าคำพูดของมาร์จูจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตาม ทุกคนที่นี่ก็ต้องการทำลายอำนาจที่เพิ่มขึ้นของบริษัทเซโดนี
เลนนี่บราวน์ ประธานบริษัทบราวน์ได้เรียกตัวกิกซารัส ลูกครึ่งยักษ์ นักผจญภัยชั้นหนึ่งมาเพื่อไม่ให้บริษัทเซโดนีสามารถผงาดขึ้นได้อีกต่อไป
คุคุริจิฟ・อีฟ ผู้นำสหภาพนักผจญภัย ด้วยความภาคภูมิใจและความเคารพต่อกิลด์นักผจญภัย และความไม่พอใจส่วนตัวเล็กน้อย เขาจึงเรียกนักผจญภัยที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขารู้จักนามว่า 「ซีออน ความเร็วเสียง」มา
โดยปกติแล้ว วัสดุดิบจากสัตว์อสูร และหินเวทมนตร์ราคาสูงที่ริโนะล่าได้ ควรจะถูกแลกเปลี่ยนทำธุรกรรมผ่านกิลด์นักผจญภัย ในเรื่องนั้น คุคุริจีฟมีความรู้สึกบางอย่างต่อบริษัทเซโดนี
กล่าวสั้น ๆ คือ ความแค้น
และ――
――「อ้า มาอีกคนแล้วค่ะ！」
คิคิเนียซึ่งอยู่ในแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ กำลังค้นหาผู้เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ และดูเหมือนว่าจะเจอคนที่ต้องการแล้ว
ทุกคนที่กำลังเพลิดเพลินกับอาหารเลิศรส ไวน์ และการสนทนาที่ค่อนข้างไม่ระมัดระวังในร้านอาหารระดับไฮเอนด์ต่างก็หันหน้าไปสนใจ
――「ผู้ครองฉายา『ปีศาจดาบ』！ ชื่อของเขาคือ อาสึมะ・ฮิโนกิ นักดาบผู้ยิ่งใหญ่ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาได้สร้างชื่อเสียงไว้ไม่น้อยรวมถึงที่อาร์ตัวร์อีกด้วย！ ว้าว ตัวจริง！ ขอโทษนะค๊า ไม่ทราบว่าจะขอคุยด้วยได้ไหมคะ！？」
เขาสวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งและมีผมยาวสีดำที่ถูกมัดอย่างยุ่งเหยิง เป็นชายร่างผอมมีหนวดเคราพกดาบคาตานะไว้ที่เอว
――「หืม？ …….อ้า เจ้าต้องการอะไร？」
――「ไม่ทราบว่าจะกรุณาพูดด้วยสักเล็กน้อยได้ไหมคะ！」
――「ข้าไม่ว่าอะไร ถามมาสิ เด็กน้อย」
ปีศาจดาบ อาสึมะ・ฮิโนกิ มีหน้าตาบูดบึ้ง แต่ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไร เขายอมตอบคำถามง่าย ๆ ของผู้สัมภาษณ์ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ
“เริ่มแข็งแกร่งขึ้นแล้วสินะ ไอ้สารเลว”
คุคุจิริฟกำลังมองไปที่แผ่นคริสตัลเวทมนตร์อย่างจริงจัง เนื่องจากงานของเขาทำให้มีโอกาสได้พบกับปีศาจดาบหลายครั้ง เขารู้สึกว่าบรรยากาศเปลี่ยนไปมากตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ได้เห็น
ใช่ เขาจำได้อย่างแม่นยำ ทันทีหลังจากการประกาศจัดงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรอย่างเป็นทาง เขาก็มาขอรับเงินจำนวนหนึ่ง และหายตัวไปในอากาศหลังประกาศว่า「ข้าจะไปฝึก」
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเขาในรอบหนึ่งปีนับตั้งแต่การจากกันครั้งนั้น
“โอ้ว ดูมีฝีมือขึ้นนิดหน่อย”
คนที่พูดอย่างภาคภูมิใจคือฮัดแวร์・เบอร์กาเนอร์ หัวหน้าสหภาพช่างตีเหล็ก แม้ว่าเขาจะแก่แล้ว แต่เขาก็ยังคงเป็นช่างตีเหล็กที่มีทักษะ
ปีศาจดาบอาสึมะ・ฮิโนกินั่นเองก็ได้รับการสนับสนุนจากสหภาพช่างตีเหล็ก
ในประเทศนี้มีช่างตีเหล็กเพียงไม่กี่คนที่สามารถดูแลดาบคาตานะได้ เนื่องจากความสัมพันธ์นั้น เขาจึงถูกขอให้กลายเป็นม้าศึกของสหภาพช่างตีเหล็ก แลกกับการที่เขาจะได้รับกาดูแลจนกว่าจะถึงการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ และเขาก็ตอบตกลง
――แน่นอนว่าเป้าหมายคือการคุกคามนักผจญภัยริโนะ และบริษัทเซโดนี
จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจริโนะเลย
ยังไงก็ตาม บริษัทเซโดนีก็ได้เริ่มต้นธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับวิงค์โร้ด นั่นคือจุดเริ่มต้น
พวกเขากำลังเตรียมตัวโดยมองไปที่อนาคตในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ในลักษณะที่เป็นชัยชนะของสหภาพช่างตีเหล็ก
ฮัดแวร์คาดการณ์ว่าวิงค์โร้ดจะได้รับความนิยมมากขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ด้วยพลังอันเต็มเปี่ยมของสหภาพช่างตีเหล็ก พวกเขาจึงพยายามฝึกอบรมนักต่อเรือเหาะที่เชี่ยวชาญเรือแข่งขันสำหรับวิงค์โร้ด
นักต่อเรือของอาร์ตัวร์ที่สามารถสร้างได้ทั้งเรือ และชิ้นส่วนได้ด้วยตัวเอง
การสร้างเรือในประเทศนั้นถูกกว่าและหาซื้อได้ง่ายกว่าการสั่งต่อเรือจาก แว็ง เดอ ครุช และพวกเขามีความทะเยอทะยานที่ว่าสักวันหนึ่งจะสร้างเรือแข่งขันที่สามารถกลายเป็นคู่แข่งกับจักรวรรดิการบินได้
――ความทะเยอทะยานนั้นสูญเปล่า เพราะสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจที่ปรากฎบนเมจิกวิชั่นอย่างคาดไม่ถึง
แทนที่จะเป็นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ความนิยมของวิงค์โร้ดกลับพุ่งสูงขึ้นในช่วงหนึ่งฤดูกาล
สหภาพช่างตีเหล็กพลาดขึ้นเรือเที่ยวนี้ไปโดยสิ้นเชิง
ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่พวกเขากำลังจะเริ่มเตรียมต้นการเตรียมพร้อมอย่างร้อนร้น มีเพียงบริษัทเซโดนีเท่านั้นที่สามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของสถานการณ์ได้
ด้วยเหตุนี้ ผลิตภัณฑ์และผลกำไรทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับวิงค์โร้ดจึงไหลไปที่บริษัทเซโดนี
เลวร้ายที่สุด
สหภาพช่างตีเหล็กควรจะเป็นคนคุมก้าวกระโดดครั้งใหญ่เกี่ยวกับโครงการของวิงค์โร้ด แต่พวกเขาก็พลาดท่า และตกขบวนไปในที่สุดอย่างคาดไม่ถึง ไม่เพียงแค่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเท่านั้น พวกเขายังไม่สามารถแม้แต่จะข้ามเส้นสตาร์ทได้
แม้จะยังมองไปยังอีกไม่กี่ปีข้างหน้า แต่ก่อนอื่น พวกเขาจะใช้เวลาสองสามปีเหล่านั้นเพื่อชดเชยเวลาที่เสียไป ดังนั้นจะทำให้ดีที่สุด
――ทว่า พวกเขาก็ยังอยากแก้แค้นบริษัทเซโดนี แม้ว่าจะทำเงินได้มากมายจากความสัมพันธ์ของพวกเขากับริโนะ แต่ก็ยังคิดที่จะดูดผลกำไรของทุกสิ่งไปอีกงั้นรึ
ยิ่งไปกว่า ไม่รู้ว่าพวกเขาไปหามาได้จากไหน แต่จู่ ๆ ก็สามารถจ้างวิศวกรเรือเหาะจำนวนมากมาได้ เห็นได้ชัดว่ามีการเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่เพื่อมุ่งสู่ธุรกิจวิงค์โร้ด
บางทีพวกเขากำลังพยายามต่อสู้กับสหภาพช่างตีเหล็ก ไม่สิ คิดว่าพวกเขากำลังพยายามยึดครองสหภาพมากกว่า
เขามีทั้งข้อสงสัย และเหตุผลหลายประการ แต่สำหรับตอนนี้ เขาได้เตรียมปีศาจดาบมาเพื่อบดขยี้ทำลายริโนะ จุดประสงค์ก็เพื่อหยุดบริษัทเซโดนี
ที่เลวร้ายสุดมีแค่ริโนะ
เขาหวังจะสามารถเอาชนะริโนะได้ จากนั้นก็ล้มมม้าศึกของคู่แข่งคนอื่น ๆ และคว้าแชมป์มาได้ อยากให้ช่วยแพร่กระจายชื่อเสียงของสหภาพช่างตีเหล็ก
นั่นคือสิ่งที่ฮัดแวร์ปรารถนา โดยมีความคิดมืดมนมากมายวนเวียนอยู่ในใจ
ผู้คนหลายสิบคนที่นี่เป็นผู้ประสบความสำเร็จไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
และแต่ละคนก็มีม้าศึกเป็นของตนเอง
พี่น้องเคดนักล่าเงินรางวัลผู้มีชื่อเสียงในด้านทักษะของเขา พี่น้องเผ่าเสือคลั่งที่หายาก
เรสตราเป็นนักผจญภัยที่เชี่ยวชาญด้านการยิงธนูและเวทมนตร์ และได้สร้างวิธีการต่อสู้ที่ไม่เหมือนใครโดยการหลอมรวมทั้งสองสิ่งเข้าด้วยกัน
แกนดอล์ฟ นักสู้ผู้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งผู้ช่วยอาจารย์ของสำนักทลายสวรรค์ ประจำสถาบันการศึกษาอาร์ตัวร์ได้ในวัยยี่สิบกลาง ๆ
อาวาน นักล่าเงินรางวัลถูกคว่ำบาตรจากสำนักดาบอัลฟอน เนื่องจากพฤติกรรมที่ไม่ดีของเขา แต่มีข่าวลือว่าที่เขาถูกไล่ออกจริง ๆ เป็นเพราะว่าเขาแข็งแกร่งเกินไป
อู๋หลง โอเฟย อาจารย์ผู้ฝึกสอนวิชาขาแกร่ง อะโดร่า ประจำสาขาอาณาจักรอาร์ตัวร์
น่าเสียดาบที่เบกเกอร์ นักผจญภัยที่รู้จักกันในนาม「ดาบแดงชดช้อย」ที่แม้ว่าจะลงทะเบียนเป็นผู้เข้าร่วม แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่มีใครพบเห็นเขาตั้งแต่ที่ออกจากอาร์ตัวร์ไป
ไม่เคยมีมาก่อนที่ผู้คนชั้นยอด ฉาวโฉ่ และทรงพลังมารวมตัวกันในที่เดียว
แม้แต่เหล่าพ่อค้าและชายชราที่ยุ่งอยู่กับการคำนวณและคิดว่าผู้เข้าร่วมไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าม้าแข่ง ฉากนี้ก็ยังทำให้พวกเขารู้สึกเร้าร้อนขึ้นเล็กน้อย
ในขณะเดียวกัน.
เพลิดเพลินกับอาหารและเครื่องดื่มในขณะที่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้และสิ่งนั้น และเล่นต่อสู้กันด้วยวาจาจิกกัด
“จะว่าไปแล้ว ใครคือม้าศึกของคัฟส์ซังกัน?”
เป็นครั้งแรกที่คำพูดของใครบางคนมุ่งเป้าไปที่ชายผู้นี้
ด้วยการมัดผมอย่างเรียบร้อยและสวมชุดสูท คัฟส์・แจ็คส์เป็นชายที่ให้ความรู้สึกจริงจังและอันตรายเมื่อมองแวบแรก
เขาเป็นผู้ชายรูปร่างผอมบางในวัยสี่สิบกลาง ๆ โดยมีแผลเป็นขนาดใหญ่ที่แก้มซ้าย
――คัฟส์มีหน้าที่ดูแลโลกใต้ดินที่นี่ในเมืองหลวงของอาร์ตัวร์ และไม่มีใครรู้ขนาดธุรกิจหรือทรัพย์สินทั้งหมดของเขาแน่ชัด
ทว่า เนื่องจากธรรมชาติของธุรกิจของพวกเขา ผู้คนที่นี่จึงต้องติดต่อกับโลกใต้ดินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และบางครั้งก็เข้าไปพัวพันกับปัญหาไม่ว่าพวกเขาจะต้องการหรือไม่ก็ตาม
……สรุปก็คือ เป็นคนที่มีความสัมพันธ์กันอย่างตื้นเขิน และคอยจัดการเรื่องยุ่งยากต่าง ๆ ให้
คุณไม่สามารถเป็นมิตรมากเกินไป แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายก็แยกกันไม่ออก
คัฟส์ ในขณะที่ดึงดูดความสนใจของทุกคนด้วยความคลุมเครือ เขาก็เช็ดปากช้า ๆ แล้วพูด
“ผมกำลังจ้างชายนิรนาม ดังนั้นไม่มีการให้สัมภาษณ์”
“โอ้ หมายถึงเด็กคนโปรดที่ว่าสินะ”
“ไม่เชิง จริง ๆ แล้วมีคนอื่นที่ผมต้องการ แต่ไม่ว่ายังไงก็หาตัวไม่เจอ เพราะเหตุนั้นจึงขอให้เขาเข้ามาแทนที่”
――รอเดี๋ยวก่อน
ทุกคนในห้องนี้ต่างได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เขาพึ่งพูดไป
มีใครบางคนที่ชายผู้ควบคุมโลกใต้ดินคนนี้หาไม่เจองั้นเรอะ?
“อยากรู้เกี่ยวเด็กคนโปรดที่ว่านั้นขึ้นมาเลย ใครกัน? นักผจญภัย?”
คุคุริจิฟ หัวหน้าสหภาพนักผจญภัยที่ถูกบังคับให้ถามเพราะเรื่องงานของเขา โน้มตัวไปข้างหน้าแล้วถาม คัฟส์ตอบกลับด้วยการหัวเราะ
“――ไม่ เขาเป็นเด็ก ตอนนั้นคงอายุสักหกหรือเจ็ดขวบ เป็นเด็กตัวเล็ก แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดที่สุดคือ ไม่กี่ปีก่อนเขาสามารถทุบตีปีศาจดาบ อาสึมะได้ฝ่ายเดียว”
“”ห๊ะ………?””
คัฟส์ที่กำลังพูดอย่างจริงจังมากจนไม่สามารถคิดว่าเป็นแค่เรื่องตลก――จู่ ๆ ก็หันไปมองทางมาร์จู・เซโดนี ซึ่งเป็นคนเดียวที่ไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ
“ดูเหมือนว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงผมสีดำ รู้จักไหมครับ? เซโดนีซัง”
“ฟุๆๆๆ”
มาร์จูยิ้ม
แต่สายตาของเขาไม่ยิ้มตาม
“ก็มีที่คิดไว้อยู่ แต่ทางเราคงไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลของลูกค้าได้”
คัฟส์หัวเราะ
ไม่มีใครเห็นอารมณ์ใด ๆ ในดวงตาที่หรี่ลงของเขา
“ไม่เป็นไร ที่คุณไม่พูดถึง ผมเข้าใจขอบเขตดี”
“ก็เดาว่าแบบนั้น ไม่มีทางที่คุณจะไม่รู้ตัว ――ให้ผมบอกไว้สักนิดก็แล้วกันว่า อย่าไปแตะต้องจะดีกว่า หากคุณเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นศัตรู ก็เท่ากับจบสิ้น”
“ผมเข้าใจดีว่านั่นอันตรายยิ่งกว่าความโกรธเกรี้ยวของมังกร คุณทำได้ดีในเรื่องนั้น ผลลัพธ์ก็คือตอนนี้”
“……ใช่ผมโชคดี โชคดีจริง ๆ”
รอยยิ้มที่ไม่เกรงกลัวของมาร์จูกลายเป็นรอยยิ้มเบี้ยว เมื่อเขานึกถึงความผิดพลาดที่ทำลงไปเมื่อพบกันครั้งแรก
หากเขาล้มเหลวในตอนนั้น บางคนที่นี่คงจะประสบความสำเร็จแทนเขาอย่างแน่นอน
และบางทีอาจจะเป็นคัฟส์ผู้นี้ก็เป็นได้
“เน๊ ริโนกิส”
“คะ?”
เนียซึ่งกำลังดื่มชาอยู่บนเรือเหาะที่กำลังมุ่งหน้าไปยังเกาะลอยฟ้าใกล้กับเมืองหลวง ามองไปที่ผู้เข้าร่วมทีละคนซึ่งสะท้อนอยู่บนแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ และพูดอย่างเบื่อหน่าย
“ทุกคนดูอ่อนแอ ฉันเดาว่าเธอคงได้แชมป์แล้วล่ะ”
“ไม่หรอกค่ะ ยังมีปีศาจดาบอะไรสักอย่าง ดิฉัน ที่เคยตัดแขนของดิฉันมาก่อน”
“นั่นเป็นเรื่องกี่ปีกันแล้ว?”
“ดิฉันไม่มีวันลืมหรอกนะคะ เรื่องที่คุณหนูแอบหนีไปลานประลองใต้ดินนั่น”
“……หางานให้ตัวเองซะแล้วสิ”
เด็กที่ได้รับการกล่าวขานว่า 「อันตรายยิ่งกว่าความโกรธเกรี้ยวของมังกร」 และลูกศิษย์หมายเลขหนึ่งของเธอกำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานคัดเลือก ช้ากว่าผู้เข้าร่วมคนอื่น ๆ ครึ่งวัน