173 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ประเทศแห่งแสงอีกครั้ง
“มาโกโตะ เราจะขึ้นนั่นเหรอ?” (ลูซี่)
“อุว้าาา ใหญ่มาก~” (อายะ)
ที่ที่ลูซี่และซา-ซังชี้ไป มีเรือรบบินหลายลำ
กองทัพอากาศที่ภาคภูมิใจของเกรทคีธ ปีกสีแดง
พวกเขาเรียงกันอยู่ที่ท้องฟ้าของเมืองหลวง
ตัวตนของพวกมันค่อนข้างท่วมท้น
“งั้น ไปกันเถอะ ฮีโร่มาโกโตะ-โดโนะ” (ทาริสก้า)
“อืม…นายพลทาริสก้า แต่เราไปที่ไฮแลนด์ด้วยเรือบินของเพื่อนเราได้นะ…” (มาโกโตะ)
นายพลทาริสก้ามาที่โรงแรมโดยมีลูกน้องเป็นตันตามมา
ความรู้สึกที่ว่าเราวิ่งหนีจากนี่ไม่ได้คืออะไรกัน?
“เราไปทางเดียวกัน บนเรื่องนั้น มันไม่ใช่เพียงแต่ฮีโร่มาโกโตะ-โดโนะ ฮีโร่ของประเทศแห่งไฟอายะ-โดโนะก็อยู่ด้วย แบนนั้น มันธรรมชาติที่จะไปด้วยกันกับคุณ ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?” (ทาริสก้า)
“ฮีโร่มาโกโตะ มารับความจริงใจของนายพลเถอะ” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียกระซิบใส่หูของผม
เมืองผมมองไปที่เธอ ตาของเธอพูด ‘ยอมแพ้เถอะ’
“ที่นี่มันร้อน ขึ้นไปได้แล้ว อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังถือร่ม
แต่มันดูเหมือน แม้ว่าด้วยนั่น เธอยังรู้สึกถึงความร้อน และเธอจ้องแสงแดดเหมือนกับจะรำคาญมัน
ซุยหลับอยู่บนร่ม
ผมตกใจที่มันไม่หล่น
“เข้าใจแล้ว เจ้าหญิง ทุกคน ไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)
ผมยอมแพ้และขึ้นเรือรบบินของประเทศแห่งไฟ
◇◇
ไม่กี่ชัวโมงหลังจากออกเดินทาง
ผมนั่งเก้าอี้อยู่ในห้องประชุม ด้วยกันกับนายพลทาริสก้าและคนอื่นๆ
เจ้าหญิงโซเฟีย เจ้าชายเลนเนิร์ด ลูซี่ ซา-ซัง และฟูเรีย-ซังอยู่ที่นี่ด้วย
มีทหารของประเทศแห่งไฟเรียงกันอยู่รอบห้อง
(มันยากที่จะผ่อนคลาย…) (มาโกโตะ)
ผมจะชอบเรือบินของฟูจิ-ยังมากกว่า
แต่ฟูจิ-ยังกลับไปที่มักกาเรนแล้วตอนนี้
มันเป็นการไปส่งคาวาคิตะ-ซังไว้กับคริส-ซัง
เมื่อรวมการสนทนาเมื่อวันก่อน มันฟังดูเป็นลางไม่ดี แต่สำหรับคาวาคิตะ-ซังที่ไร้บ้านและไร้งาน มักกาเรนน่าจะเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอ
ฟูจิ-ยังพูดว่าเขาจะตามเรามาภายหลัง
“งั้นตอนนี้ ทุกคน มีบางอย่างที่ผมอยากจะบอกพวกคุณทุกคน” (ทาริสก้า)
นายพลทาริสก้ามองเราจากกลางโต๊ะกลมขนาดยักษ์
มันดูเหมือนเขาจะอธิบายสถานการณ์เบื้องหลังคำสั่งที่กระทันหัน
“อย่างที่พวกคุณรู้กันดีอยู่แล้ว เกรทคีธได้ส่งนักรบไปที่ทวีปปีศาจมากมายเป็นปรกติ และเรารวบรวมข้อมูลของกองทัพลอร์ดปีศาจ” (ทาริสก้า)
เฮฮฮ๋ อย่างนั้นเหรือ
ประเทศแห่งน้ำไม่ทำอย่างนั้นเหรอ?
ผมชำเลืองมองเจ้าหญิงโซเฟีย
(เราไม่มีคนที่จะทำอย่างนั้นได้…) (โซเฟีย)
(ใช่….) (มาโกโตะ)
ความเศร้าของประเทศที่อ่อนแอ
“จากรายงาน มีความเคลื่อนไหวใหญ่จากปีศาจและมอนสเตอร์ในทวีปปีศาจ ราชาสัตว์ซากัน และราชามอนสเตอร์ทะเลฟอร์เนียส; มีรายงานว่าลูกน้องของพวกเขารวมตัวกัน” (ทาริสก้า)
ทุกคนกลืนน้ำลายกับคำพูดของนายพลทาริสก้า
ราชาสัตว์ปกคลองที่ราบใหญ่ซึ่งรวมไปถึงทะเลสาบพิษแห่งขี้เถ้า และทะเลทรายลวงตา
ลูกน้องของราชามอนสเตอร์ทะเล เป็นมอนสเตอร์ทะเล ดังนั้นนั้นชายหาดทั้งหมดของทวีปปีศาจเป็นถิ่นพวกเขา
ปรกติแล้วพวกเขาไม่ทำงานร่วมกัน ดังนั้น ถ้าสองคนรวมตัวกันนั่นหมายถึง…
“การเคลื่อนไหวทางทหาร?” (ลีโอ)
เจ้าชายเลนเนิร์ดถามนายพลทาริสก้า
“น่าจะเป็นเช่นนั้น” (ทาริสก้า)
นายพลพยักหน้าหนักๆ
“ผู้นำของกองทัพลอร์ดปีศาจได้เคลื่อนไหวไม่กี่ครั้งในอดีตด้วย อย่างไรก็ตาม มีข้อมูล,ว่าลอร์ดปีศาจเองเป็นศูนย์กลางของการเรียกนี้ มันไม่เกิดขึ้น ตั้งแต่สงครามเมื่อ 100 ปีก่อน
หนึงในอัศวินของประเทศแห่งไฟอธิบาย
“100 ปีก่อน… การต่อสู้ที่ทำให้โรซาลี-ซังเป็นตำนาน?” (มาโกโตะ)
“นั่นใช่แล้ว สงครามที่หม่าม๊าและฮีโร่ของไฮแลนด์สู้ด้วยกันกับราชาแมลงวาลัค” (ลูซี่)
ผมสนทนากับลูซี่ในเสียงที่เบา
มันเป็น 100 ปีตั้งแต่ตัวลอร์ดปีศาจเองเคลื่อนไหว
มันเป็นข่าวใหญ่อย่างแน่นอน
ผมนึกถึงวิชาประวัติศาตร์ที่ผมได้เรียนในวิหารแห่งน้ำเกี่ยวกับทวีปตะวันตก
ความมืดเมื่อ 1,000 ปีก่อน
มีลอร์ดปีศาจ 10 คน ด้วยเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่เป็นยอดเขา
เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ อีบลิส
ราชามังกร แอสทารอธ
ราชาสัตว์ ซากัน
ราชามอนสเตอร์ทะเล ฟอร์เนียส
ราชายักษ์โกลิอัท
ราชาอมตะ ไบฟรอน
ราชาแมลง วาลัค
ราชานางฟ้าตกสวรรค์ อรินเยส
ราชาปีศาจร้าย บาร์บาโทส
และสาวกของโนอาห์-ซามะ ฮีโร่ผู้บ้าคลั่ง เคน
พวกเขาปกครองทั้งโลก
ทุกทวีปในตะวันออก ตะวันตก เหนือ ใต้ และทะเล แม้แต่ทวีปลอยฟ้า ที่พูดว่าเป็นบางอย่างอยู่บนโลก
โลกถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำที่มันไม่หายไป และทุกคนเป็นทาสของปีศาจ; ยุคของความมืดมิด
ผู้กอบกู้อาเบลปรากฏตัวขึ้นมากระทันหันและกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
มีลอร์ดปีศาจที่ถูกกำจัดโดยผู้กอบกู้อาเบล
ลอร์ดปีศาจที่หายตัวไปหลังจากการพ่ายแพ้ของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
ลอค์ดปีศาจที่ปิดตัวเองอยู่ในทวีปปีศาจด้วยกันกับลูกน้อง รอเวลาที่เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพ
และลอร์ดปีศาจในทวีปปีศาจในที่สุดก็เริ่มเคลื่อนไหวเพื่อปกครองโลกอีกครั้ง
แต่นี่ยังเป็นสถานการณ์ที่ดีกว่า 1,000 ปีก่อนมาก
เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ยังไม่ฟื้นคืนชีพ และมี ลอร์ดปีศาจ 3 คนเหลืออยู่
ลอร์ดปกปีศาจที่เหลือ 3 คนรวมถึงมังกรที่อายุมากที่สุดและลอร์ดปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุด แอสทารอธ ที่อยู่เหนือสุดแม้แต่ในหมู่ลอร์ดปีศาจทั้ง 9
ศักยภาพในการรบนั้นยังไม่รู้
“ไม่ว่ายังไง…” (ทาริสก้า)
นายพลทาริสก้าพูดนี่เหมือนพยายามจะเปลี่ยนบรรยากาศ
“จากเทพธิดาแห่งไฟ โซล-ซามะ ยังมีเวลาก่อนเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่จะฟื้นคืนชีพ มันเป็นอย่างนั้นใช่มั้ย ดาห์เลีย?” (ทาริสก้า)
“ใช่ นั่นถูกแล้ว นั่นทำไมเราควรจะเป็นคนแรกที่เคลื่อนไหวก่อน” (ดาห์เลีย)
ออราเคิลแห่งไฟ ดาห์เลีย-ซัง แน่นอนว่าอยู่ในการประชุมนี้ด้วย
ฮีโร่โอลก้าได้อยู่ข้างเธอ แต่เธอเชื่องเหมือนแมวนอน
“ชั้นกังวลโดยการเคลื่อนไหวในทวีปปีศาจ ปีศาจปรกติแล้วจะไม่ทำอะไรกลับกลอก แต่…” (ดาห์เลีย)
“ภายในกองทัพลอร์ดปีศาจ มีผู้ทรยศมนุษยชาติ การรวมกันของกึ่งปีศาจ โบสถ์งู ไม่มีประกันว่าพวกเค้าจะไม่วางแผนอะไรในหมู่พวกเค้า เพราะทั้งหมดพวกเค้าเชี่ยวชาญในการทำอย่างนั้น”
ผมได้กังวลกับคำพูดว่า ‘กึ่งปีศาจ ผู้ทรยศมนุษยชาติ’ และมองข้างหลังด้วยเปลี่ยนมุมมอง
ผมเห็นฟูเรีย-ซังที่มีสีหน้าขมขื่น
(ชั้นควรจะพูดอะไรมั้ย?) (มาโกโตะ)
ผมมองฟูเรีย-ซัง…
(…มันโอเค เงียบแล้วฟันซะ) (ฟูเรีย)
สายตาแบบนั้นจ้องมาที่ผม
ผมรู้สึกขัดแย้งเกี่ยวกับมัน แต่ผมตัดสินใจที่จะฟังเงียบๆ
“การเดินทางทางเหนือใน 1 เดือนเพราะว่า จากออราเคิล-โดโนะของเทพเจ้าแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ มันจะมากกว่า 60 วันก่อนการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ รายละเอียดของแผนจะถูกแถลงที่ประเทศแห่งแสง เมื่อฮีโร่ทั้งหมดรวมตัวกัน คุณมีคำถามอะไรจนถึงตอนนี้มั้ย?” (ทาริสก้า)
“““…”””
ความเงียบปกคลุมห้องประชุม
(งั้นเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่จะฟื้นคืนชีพในสองเดือนถ้าเร็วที่สุด…) (มาโกโตะ)
มันเป็นประมาณ 2 ปีตั้งแต่ผมมาที่โลกนี้
มีสถานการณ์อันตรายส่วนตัว แต่ทวีปทิศตะวันตกนั้นสงบสุข
ถ้าผมไม่ได้ไปสู้กับโบสถ์งู ผมคงจะได้สำรวจดันเจี้ยนที่เลือก และมีความสุขกับชีวิตอิเซไกที่สบายๆ
แต่สิ่งที่จะเกิดตอนนี้คือสงคราม
ปีศาจ สู้กับ มนุษย์ กึ่งสัตว์ เอลฟ์ และอีกมากมาย สงครามที่สู้ไปด้วยกันกับประเทศพัฒมิตร
(หืม?…ถ้าชั้นจำไม่ผิด มีผู้คนที่อยู่ที่อื่นนอกจากทวีปตะวันตก ใช่มั้ย?) (มาโกโตะ)
“นายพล ผมมีคำถาม” (มาโกโตะ)
ผมยกมือขึ้นเหมือนมันเป็นโรงเรียน
ทุกคนมองมาทางนี้
…ผมไม่เก่งกับความสนใจ
“มีอะไรเหรอ ฮีโร่-โดโนะ?” (ทาริสก้า)
“เราจะไม่ร่วมมือกันกับประเทศของทวีปอื่นเหรอ?” (มาโกโตะ)
ปล่อยทวีปลอยฟ้าที่ไม่มีใครรู้จักว่าอยู่ที่ไหน มีทวีปทิศตะวันออกและทวีปทิศใต้ และควรจะมีมนุษย์และเผ่าอื่นๆอยู่ที่นั่น
มันไม่ได้ดูเหมือนว่ามันมีการแลกเปลี่ยนระหว่างพวกเขามาก แต่ดังนั้นผมไม่ได้ถูกสอนข้อมูลมามากกับวิหารแห่งน้ำนะ
“…ใช่ นายเป็นคนต่างโลก ฮีโร่มาโกโตะ-โดโนะ มันช่วยไม่ได้ที่นายไม่รู้ เราได้ส่งผู้ส่งสาส์นไปที่ทวีปอื่นเพื่อขอการสนับสนุน แต่…” (ทาริสก้า)
ทวีปทิศใต้มี 3 ประเทศใหญ่
ความสัมพันธ์ระหว่าง 3 นั้น{ไม่ดี} แต่มันไม่ถึงจุดที่ว่าอันตราย
ไฮแลนด์เป็นตัวแทนทวีปทิศตะวันตกและส่งทูตไปที่อาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในทวีปทิศใต้
อย่างไรก็ตาม ทวีปทิศใต้และทวีปทิศเหนือมีระยะห่างมากระหว่างพวกเขา ดังนั้นพวกเขาขอผ่านการเดินทางทางเหนือ
{‘ถ้าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพ พวกเขาจะไม่ยั้งความร่วมมือ’} เห็นว่าเป็นคำตอบของพวกเขา
อีกสองประเทศก็ทำเหมือนกัน
ขณะที่ทวีปทิศตะวันออก มันเป็นเรื่องเสียเวลาเปล่า
ตอนนี้มีหลายประเทศสู้กันเพื่อความเป็นเจ้าโลกในทวีป
ปัจจุบันยังไม่รู้ว่าประเทศไหนจะชนะ และถ้าทวีปทิศตะวันตกส่งทูตไปที่ประเทศใด้ประเทศหนึ่ง มันอาจจะจุดประกายความขัดแย้งในทวีปทิศตะวันตกด้วย
เพราะสิ่งนั้น เราไม่ได้ร้องขอความร่วมมือของพวกเขา
“มันได้พูดว่าทวีปทิศตะวันตกจะเป็นคนแรกที่ถูกเล็งเมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพ มันใกล้เคียงกับทวีปปีศาจที่สุด คู่ไปกับความจริงที่ว่าผู้กอบกู้อาเบลมาจากทวีปทิศตะวันตก” (ทาริสก้า)
“…เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณสำหรับคำอธิบาย” (มาโกโตะ)
ทวีปทิศตะวันตกเป็นคนที่ใกล้ที่สุดกับทวีปปีศาจ และเป็นคนที่มีความกลัวกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ลึกที่สุด
นั่นทำไมเกือบจะไม่มีสงครามระหว่างประเทศ และพวกเขาสามารถจะเตรียมตัวเองสำหรับการสู้กับปีศาจ
แต่ทวีปอื่นไม่มีความรู้สึกถึงความอันตรายเดียวกันเหมือนทวีปทิศตะวันตก
พวกเขาพึ่งพาไม่ได้
(ช่างเป็นสถานการณ์ที่ลำบาก…) (มาโกโตะ)
การประชุมของวันนั้นจบลง
◇◇
ไม่กี่วันต่อมา
กองกำลังเรือรบบินของประเทศแห่งไฟมาถึงเมืองหลวงซิมโฟเนียอย่างปลอดภัย
ปราสาทไฮแลดขนาดยักษ์ใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นขณะที่เราเข้าไปใกล้ขึ้น
ในกามูรันก็ใหญ่ด้วยเหมือนกัน แต่นี่ใหญ่กว่าแน่นอน
ข้างหน้าเมืองป้อมปราการขนาดยักษ์ มีรูปปั้นของผู้กอบกู้อาเบลถือดาบ
รูปปั้น {เขียวๆ} นี่ทำให้ผมนึกถึงเทพีเสรีภาพ
(หืม?) (มาโกโตะ)
ผมรู้สึกบางอย่างแปลก
มันคืออะไร?
“ว้าาา เห็นมันแล้ว เมืองหลวงของประเทศแห่งแสง สงสัยว่าเอริ-จังสบายดีมั้ย” (อายะ)
ตัวของซา-ซังดันรั้วจับของเรือรบบิน
ผมคิดว่า ‘นั่นอันตราย’ แต่ซา-ซังปัจจุบันจะไม่มีแม้แต่รอยข่วนแม้ว่าเธอตกจากเรือบิน
“เฮ้ ซา-ซัง” (มาโกโตะ)
“มีอะไร?” (อายะ)
“รูปปันต้องผู้กอบกู้อาเบลสีนั้นตลอดมั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมพูดเกี่ยวกับสิ่งที่มันกวนใจผม
“เอ๋? ชั้นคิดว่ามันเหมือนเดิมนะ” (อายะ)
“…เมื่อชั้นเห็นมันก่อนหน้า ชั้นคิดว่ามันคนละสี…” (มาโกโตะ)
ผมจำมันผิดเหรอ?
“ชั้นจะรู้ถ้าสีเปลี่ยนกระทันหัน” (อายะ)
“หืมม ใช่” (มาโกโตะ)
มันเหมือนที่ซา-ซังบอก
ผมต้องจำมันผิดแน่
“เราจะลงจอดในไม่นาน รถม้าได้รออยู่ข้างล่าง ดังนั้นขึ้นรถมาและตรงไปที่ปราสาทไฮแลนด์”
ลูกน้องของนายพลทาริสก้านำทางเรา
“เจ้าหญิง เราจะไปเจอกับซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
“ฮึ่ม” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังหันหน้าหนีน่าจะเพื่อซ่อนความอายของเธอ
และสำหรับผม มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ผมเจอซากุไร-คุง
แต่ในสถานการณ์นี้ที่ลอร์ดปีศาจได้วางแผนบางอย่าง ผมคิดว่าฮีโร่แห่งแสงจะยุ่ง
ผมจะมีเวลาคุยถ้าผมไปเยี่ยมเยียนเขามั้ย?
ผมได้คิดอย่างนั้นระหว่างที่ถูกสั่นโดยรถม้าและมองทิวทัศน์ของเมืองหลวง
มีคนมากมายเหมือนเคย
แต่มีแค่มนุษย์
ผมไม่เห็นเอลฟ์และกึ่งสัตว์
มันต่างจากโรเซสและเกรทคีธ; เมืองหลวงซิมโฟเนียมีเส้นแบ่งระหว่างเผ่าพันธุ์ชัดเจน
บอสมาเฟียหนุ่มปีเตอร์สบายดีมั้ย?
ผมก็กังวลเกี่ยวกับเด็กในโบสถ์ที่สลัมของเขต 9 ด้วย
(แต่ชั้นไม่มีเวลาจะกังวลเกี่ยวกับคนอื่น สงครามกำลังจะเริ่ม…) (มาโกโตะ)
มันแค่ความรู้สึกของความอันตรายไม่ขึ้นมา
บางทีอาจเป็นเพราะผมได้โตมากับวิถีชีวิตที่สงบสุข หรือบางทีเพราะโล่งจิตทำให้ใจผมสงบ…
น่าจะเป็นทั้งสองอย่าง
ในท้ายที่สุด รถม้าหยุดข้างหน้าประตูรั้วขนาดยักษ์ของปราสาทไฮแลนด์
ผมจะลงรถม้า และฟูเรีย-ซังพูดกับผม
“เฮ้ อัศวินของชั้น โชคร้ายจะมาสู่นาย…น่าจะ?” (ฟูเรีย)
“เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)
“อาา ชั้นเห็นอนาคตวินาทีนึงได้ แต่…ชั้นบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร” (ฟูเรีย)
“เธออย่ามากระตุ้นความรู้สึกไม่ปลอดภัยที่นี่ได้ป่ะล่ะ?” (มาโกโตะ)
ผมมองอยย่างสงสัยไปที่ฟูเรีย-ซังระหว่างที่ข้ามประตูรั้วของปราสาทไฮแลนด์
หินปูพื้นเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ
“ทากัตซูกิ-คุง หยุด” (อายะ)
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
ซา-ซังดึงแขนผมกระทันหัน
แม้แต่ซา-ซัง ‘มีอะไรเหรอ?’ คือที่ผมกำลังจะถาม
*ปั้ง!!*
แสงจ้ากระทันหัน
และจากนั้น หลังจากวินาที พื้นดินสั่นไหว
หลังจากนั้น กลุ่มควันขึ้นมา นำวิสัยทัศน์ของผมออกไป
ระเบิด?!
โบสถ์งู?!
ผมรีบคลายมือขวาของผมเพื่อเตรียมตัวกับการโจมตีของศัตรู
หลังจากที่กลุ่มควันหายไป มีนักดาบผมบลอนด์และเกราะทองที่พราวตา
มีออร่าเป็นสายฟ้าออกมาจากชุดเกราะ
…อาา นาย
“มันเป็นซักพักแล้ว ฮีโร่ของโรเซส ทากัตซูกิ มาโกโตะะะะะ!!”
ดัง
นายไม่ต้องตะโกนมากขนาดนั้น ผมได้ยินดังและชัดเจน
“…เฮ้ยา เกรา-ซัง นายดูเหมือนจะสบายดีนะ” (มาโกโตะ)
“ให้ชั้นยืมหน้านายหน่อยนืงงงงง!!” (เกราลท์)
คนที่โผล่ออกมาด้วยการคุยแบบนักเลงคือฮีโร่สายฟ้าเกราลท์ วาเลนไทน์
ขอบคุณสำหรับเงิน 20 บาท
เป้าหมายเดือน 3/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord