[ได้รับ: การ์ด Exp 3X2 เท่า (1 ชั่วโมง), ตุ๊กตาตัวแทน 1 ตัว, สติกเกอร์มหาโชค 1 อัน, บัตรกำนัลการฝึกฝนแบบพรีเมียม 1 อัน, ตั๋วลอตเตอรี่เงิน 3 อัน, เหรียญเทพ 1,500 เหรียญ, แพคเกจของขวัญระดับกลาง ระดับ 20]
‘เย้! ฉันได้ [สติกเกอร์มหาโชค] มาอีกอันแล้ว! ตอนนี้ฉันรู้สึกมั่นใจมากขึ้น เพราะมี 2 อันแล้ว! และ… ฉันมี 2 ไอเทมใหม่ด้วย… มาดูกัน!’
[บัตรกำนัลการฝึกฝนแบบพรีเมียม] นี้อาจเป็นเวอร์ชั่นอัพเกรดของ [บัตรกำนัลการฝึกฝน] เธอไม่ทราบหน้าที่ของมัน เนื่องจากเธอไม่สามารถใช้มันได้ในตอนนี้ แต่เธอจะสามารถใช้งานได้หลังจากที่เธอสร้างตันเถียนของเธอในวันพรุ่งนี้
อีกไอเทมคือ [ตุ๊กตาตัวแทน] ถังลี่เสวี่ยนำมันออกจากคลังระบบของเธอเพื่อดู แต่ใบหน้าของเธอกลายเป็นความรังเกียจ เมื่อเธอระงับความรู้สึกอยากจะโยนมันทิ้งไปทันทีที่เธอเห็นมัน
จริงๆ แล้วมันเป็นตุ๊กตาฟางเหมือนกับที่คุณมักจะเห็นในเวทมนตร์วูดู มันช่างน่าขนลุกเสียจริง แม้แต่ ถังลี่เสวี่ยก็ยังต้องการเผาสิ่งน่าขนลุกนี้ทันที
‘ใจเย็น ถังลี่เสวี่ย…ทุกไอเทมจากระบบมีผลมหัศจรรย์ ดังนั้นตุ๊กตาที่น่าขนลุกนี้ควรมีผลมหัศจรรย์เช่นกัน! ฉันแค่ต้องหาวิธีใช้สิ่งที่น่าขนลุกนี้!’
ถังลี่เสวี่ยสังเกตตุ๊กตาที่น่าขนลุกอย่างระมัดระวังเป็นเวลาสองสามชั่วโมง แต่เธอก็ยังไม่พบเบาะแสเกี่ยวกับวิธีใช้มัน
‘ไอ้บ้า! ตุ๊กตาน่าขนลุกนี้ใช้ด่าคนอย่างในหนังได้ไหม? ดังนั้นฉันจำเป็นต้องใช้เส้นผมจากเป้าหมายของฉัน หรืออะไรทำนองนั้นเพื่อเปิดใช้งาน? อ๊าาาาาา… ความอยากรู้อยากเห็นของฉันนี้จะฆ่าฉันสักวันหนึ่งจริงๆ!
ถังลี่เสวี่ยเริ่มพิจารณา… เธอควรจะใช้ขนของเธอเองเพื่อทดสอบสิ่งที่น่าขนลุกนี้ หรือเธอควรใช้เส้นผมจากคนที่เขาเกลียดเหมือนคนหัวโล้น หัวโล้น… เอ่อ… ลืมเขาไปเถอะเพราะเขาไม่มีผม ผมบนศีรษะล้านเป็นมันเงา
‘เดี๋ยวก่อน… ลองคิดดู ไอเทมทั้งหมดจากระบบมักมีชื่อที่ตรงไปตรงมา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงไม่เคยสนใจที่จะอธิบายมันเหมือนความสามารถขั้นเทพ ตุ๊กตาที่น่าขนลุกนี้ไม่ควรใช้เพื่อสาปแช่งใครเพราะชื่อไม่ใช่ [ตุ๊กตาต้องสาป] แต่เป็น [ตุ๊กตาตัวแทน]?! ตัวแทนงั้นหรอ… หมายความว่าอย่างไรกันนะ’
ถังลี่เสวี่ยกัดฟันของเธอ และตัดสินใจที่จะใส่ขนสีเงินของเธอสองสามเส้นลงในตุ๊กตาฟางที่ดูน่าขนลุก เธอตัดสินใจเชื่อระบบ เพราะถ้ามันเป็นวัตถุต้องคำสาปจริงๆ ระบบควรตั้งชื่อให้เหมือนกับ [สติกเกอร์โชคร้าย]
ดิง!
[ผูกตุ๊กตาตัวแทนกับเจ้าของสำเร็จ จากนี้ไป ความเสียหาย หรือความเสียหายร้ายแรงใดๆ ที่เจ้าของได้รับจะถูกโอนไปยังตุ๊กตาตัวแทน]
‘ว้ากกกกกกก! นี่… นี่… นี่คือสมบัติล้ำค่า! ดีที่ฉันไม่ลองใช้มันกับศัตรูของฉัน… บ้าจริง! โชคดีที่ฉันฉลาดพอ!’
ถังลี่เสวี่ยถือ [ตุ๊กตาตัวแทน] อย่างระมัดระวังราวกับถือสมุนไพรที่เปราะบางอันประเมินค่าไม่ได้ ต่างจากเมื่อก่อนมากที่เธอถือมันเหมือนถุงเท้าส่งกลิ่นที่เธอแทบรอไม่ไหวที่จะโยนมันทิ้งให้ไกลที่สุด
มันสมเหตุสมผลแล้ว แต่ตั้งแต่นี้ไป ความเสียหายทั้งหมดที่เธอได้รับจะถูกโอนไปยังตุ๊กตา แม้แต่ทักษะที่ร้ายแรงที่สุดที่สามารถฆ่าเธอได้ในการโจมตีครั้งเดียวก็ไม่สามารถฆ่าเธอได้ และมันจะทำลายตุ๊กตาที่เป็นตัวแทนของเธอเท่านั้น
ถังลี่เสวี่ยนำ [ตุ๊กตาตัวแทน] กลับเข้าไปในคลังระบบของเธออย่างระมัดระวัง เธอยิ้มอย่างโง่เขลาทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องน่าขนลุก… ไม่สิ ตอนนี้มันเป็นตุ๊กตาล้ำค่าที่น่ารัก
‘ตอนนี้ ฉันมีสิ่งของช่วยชีวิตอีกชิ้นของฉัน นอกเหนือจาก [สติกเกอร์มหาโชค]! ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นไอเทมช่วยชีวิตที่ต่างจาก [สติกเกอร์มหาโชค] ที่ฉันต้องเปิดใช้งานก่อนจึงจะได้รับเอฟเฟกต์บัฟป้องกัน! แต่ [ตุ๊กตาทดแทน] นี้ยังสามารถปกป้องชีวิตของฉันจากการลอบโจมตีได้อีกด้วย!’
เสี่ยวเฮยไม่กลับมาในคืนนั้น บางทีเขาอาจจะยังคงยุ่งอยู่กับการดูแลธุรกิจของเขากับผู้อาวุโสหลินคนนั้น แต่ถังลี่เสวี่ยยังคงนอนหลับสบายอย่างสมบูรณ์โดยไม่ต้องกังวลใดๆ เพราะเธอจำได้เสมอว่าตอนนี้เธอมี [ตุ๊กตาทดแทน]
ต่อให้มีใครลอบโจมตีเธอตอนที่เธอกำลังหลับอยู่ เธอก็จะไม่ตายในทันที
…..
…
.
เช้าวันรุ่งขึ้น ถังลี่เสวี่ยลืมตาขึ้นอย่างมึนงง
ตั้งแต่เมื่อวาน เธอตัดสินใจตื่นเช้ามากในวันนี้ และมุ่งหน้าไปยังป้อมปราการมังกรปลอมก่อนใคร
ถังลี่เสวี่ยขมวดคิ้วอย่างสุดซึ้งเมื่อเธอยังไม่พบเสี่ยวเฮยนอนอยู่ข้างๆ เธอเมื่อเช้านี้
‘เฮ้อ… เมื่อวานเขาลากเอาตัวเสี่ยวเฮยไว้ทั้งคืนเลยเหรอ! ไอ้แก่หลินคงเหนื่อยเกินไปที่จะมีชีวิตอยู่ ตั้งแต่เขากล้ามาวุ่นวายกับนางสนมของราชินีองค์นี้! ราชินีองค์นี้จะพบผู้อาวุโสหลินอย่างแน่นอน และสอนบทเรียนที่เขาไม่มีวันลืม หลังจากที่ราชินีองค์นี้จัดการธุระทั้งหมดของเธอในวันนี้เสร็จสิ้น!’
ขณะที่เธอสาปแช่งผู้อาวุโสหลินในใจ ถังลี่เสวี่ยเปิดใช้งาน [ลักลอบ] ของเธอ และเดินออกจากห้องของเสี่ยวเฮยจากนั้นมุ่งหน้าไปหาแม่กิ้งก่าของเธอ
กิ้งก่าช่างพูดมีความสุขมากเมื่อเห็นถังลี่เสวี่ยเข้ามาที่นี่อีกครั้ง แต่ก็ยังพยายามทำตัวเป็นมังกรที่ฉลาดแก่เธอ
“ฮ่าฮ่าฮ่า… แค่ก… แค่ก… สาวน้อย ทำไมเธอถึงกลับมาที่นี่อีก เจ้าต้องการถามอะไรจากฉันไหม มาเถอะ ถามทันทีเลย ไม่ต้องอาย ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่กัดเธอ… คิดดูสิ ที่จริงฉันกัดแค่คน ฮ่าฮ่าฮ่า…”
การแสดงออกของถังลี่เสวี่ยมืดลงในทันทีที่เธอได้ยินสิ่งที่มังกรปลอมตัวนี้พูดถึง
‘และที่นี่ฉันกำลังพยายามสร้างตันเถียนของฉันเหมือนมนุษย์ต่อหน้าคุณ… มันจะกัดฉันทันทีหรือไม่ ถ้ามันสามารถค้นหาสิ่งที่ฉันทำ? ฉันควรจะคิดเกี่ยวกับมันมากขึ้นและเปลี่ยนไปที่อื่นดีกว่ามั้ยเนี่ย? ปวดหัวจัง…’
ถังลี่เสวี่ยลูบหน้าผากของเธอด้วยอุ้งเท้าเล็กๆ ของเธอ
‘อย่างไรก็ตาม ฉันจะพยายามอธิบายทุกอย่างให้มังกรปลอมตัวนี้ฟังก่อน! มันอาจจะดีกว่าที่จะบอกว่าฉันต้องการวิวัฒนาการมากกว่าที่จะเป็นการสร้างตันเถียนของฉัน แต่ก็คงจะแปลกที่ฉันจะสร้างตันเถียนก่อนที่จะพัฒนาเป็นสัตว์วิญญาณ และฉันไม่อยากตอบคำถามลังจากนั้น!’
ถังลี่เสวี่ยชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็ยกอุ้งเท้าหน้าสองข้างขึ้นเหนือไหล่เหมือนนักเพาะกายที่แสดงกล้ามเนื้อ จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่มังกรปลอม และชี้กลับมาที่ตัวเองในตอนท้าย
‘ฉัน… ต้องการที่จะวิวัฒนาการ… คุณ… ช่วยปกป้องฉัน!’
“เอ๊ะ… เอ๊ะ… เอ๊ะ… ฉันเข้าใจแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า…สาวน้อย เธอมีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ใช่ไหม ฉันรู้ว่าเธอมีความทะเยอทะยานในตัวคุณ!” มังกรปลอมหัวเราะอย่างมีความสุขทำให้ถังลี่เสวี่ยสงสัยว่ามังกรปลอมตัวนี้กำลังพูดถึงอะไร
ถังลี่เสวี่ยจ้องไปที่มังกรปลอมที่เต็มไปด้วยความสงสัยในดวงตาของเธอ
“เฮ้… เฮ้… เฮ้… จ้องอะไรแบบนั้น! แน่นอน ฉันเข้าใจแล้ว! คุณต้องขอให้ฉันฝึกให้คุณแข็งแกร่งขึ้นใช่ไหม! คุณต้องอยากแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่เธอจะจัดการมนุษย์สกปรกเหล่านั้นได้ทั้งหมดใช่มั้ย ฮ่าฮ่าฮ่า… ฉันรู้ว่านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ!”
ถังลี่เสวี่ยชะงักขณะคิดว่า
‘เฮ้อ… ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้เวลาอีกมากในการอธิบายเรื่องทั้งหมดให้มังกรปลอมตัวนี้เข้าใจ…’
———————————————————————————————————————–
<ชีวิตประจำวันของเสี่ยวไป๋ (ตอนที่ 3)>
ถังลี่เสวี่ยรู้สึกเสียใจจริงๆ ที่เสี่ยวเฮยไม่ได้กลับมาคืนนี้เพื่อปรุงเนื้อย่างของเธอสำหรับอาหารค่ำของเธอ แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีจิตสำนึกของเขา และสั่งให้ลูกน้องคนหนึ่งของเขาเลี้ยงเธอ
เฟิงซาน (ผู้ช่วยคนใหม่ขอเสี่ยวเฮย) ได้นำหนูสองสามตัวที่ยังมีชีวิตอยู่ และพยายามจะป้อนให้ถังลี่เสวี่ย
‘งี่เง่าเหรอ! ของสกปรกแบบนี้ใครจะกินได้! นำมันไปไกลจากฉัน!
ถังลี่เสวี่ยตบมือของเฟิงซานที่ถือหนูไว้ข้างหน้าปากของเธอ แล้วชี้ไปที่รูปภาพ ‘เนื้อย่างบนจาน’ บนผนัง
รูปภาพ ‘เนื้อย่างบนจาน’ ที่แปะไว้บนผนังนี้ แท้จริงแล้วใช้เป็นรหัสของถังลี่เสวี่ยและเสี่ยวเฮยทุกครั้งที่ถังลี่เสวี่ยรู้สึกหิวเธอจะมาที่เสี่ยวเฮยจากนั้นชี้ไปที่ภาพเพื่อให้เสี่ยวเฮยสามารถทำเนื้อย่างที่เธอโปรดปรานได้
ใบหน้าไม้ของเฟิงซานสว่างขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าเขาเข้าใจอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้ถังลี่เสวี่ยแล้วกลับไปที่ห้องครัว
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเฟิงซานก็กลับมาและวางหนูสองสามตัวไว้บนจานหน้าถังลี่เสวี่ย
‘คุณ… โอ้ พระเจ้า คุณมันโง่จริงๆ! เอาหมูย่างจากครัวมาที่นี้ได้ไหม!’
ถังลี่เสวี่ยพลิกจานที่เต็มไปด้วยหนูด้วยความโกรธ จากนั้นเธอก็กระโดดไปที่รูปภาพและชี้ไปที่ส่วน ‘เนื้อย่าง’ บนภาพด้วยอุ้งเท้าขนยาวเล็กๆ ของเธอ!
เฟิงซานตบหน้าผากของตัวเองราวกับว่าเขารู้ว่าเขาโง่แค่ไหนก่อนจากนั้นก็พยักหน้าให้ถังลี่เสวี่ยด้วยท่าทางเคร่งขรึมราวกับพูดว่า ‘ฉันเข้าใจ! ครั้งนี้ฉันจะไม่เลือกผิด!’
‘ดี! ไปหยิบจานที่เต็มไปด้วยเนื้อย่างให้ฉันจากครัว!’
ถังลี่เสวี่ยโบกมือเพื่อสั่งให้เฟิงซานรีบไป
ครั้งนี้เฟิงซานใช้เวลานานขึ้น เกือบหนึ่งชั่วโมงก่อนกลับมา และถังหลี่เสวี่ยค่อนข้างมั่นใจว่าครั้งนี้เฟิงซานทำถูกต้องจริงๆ และสั่งให้พ่อครัวในครัวย่างหมูสดหรือเนื้อวัวให้เธอ
ถังลี่เสวี่ยหิวมาก เมื่อเฟิงซานกลับไปที่ห้องของเธอพร้อมกับจานเนื้อย่างในมือของเขา
แต่ถังลี่เสวี่ยอยากจะหลั่งเลือดออกมาหลายลิตรทันทีที่เธอเห็นสิ่งที่เฟิงซานนำมาให้เธอ
‘ฉันแค่ขอให้คุณนำหมูย่างหรือเนื้อวัวแสนอร่อยมาให้ฉัน! ไม่ใช่หนูย่างบนจาน!’
‘ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเสี่ยวเฮยถึงเลือกคนทรยศคนนั้นมาเป็นผู้ช่วยของเขาก่อนหน้านี้… นั่นเป็นเพราะมีคนเดียวที่ฉลาดพอ!’