182 ความช็อกของกัปตันอัศวินคนหนึ่ง
◇มุมมอง กัปตันอัศวินแห่งแสงกองพลที่หนึ่ง ออร์โธ◇
ไม่กี่วันก่อน
“ชั้นจะรบกวนที่นี่”
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?! อะไรทำพาท่านมาที่นี่วันนี้?” (ยูเวอิน)
คนที่ปรากฏในการประชุมกัปตันของอัศวินแห่งแสง คือคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดเป็นอันดับ 3 ของไฮแลนด์
นายพลยูเวอินพูดกับเธออย่างลนลาน
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเป็นลูกหลานของสหายของผู้กอบกู้-ซามะที่ช่วยโลกเมื่อ 1,000 ปีก่อน… หน้าฉาก แต่จริงๆแล้วเธอเป็นตำนานนั่นเอง
มันเป็นความจริงที่ของความลับที่แน่นอน ที่มีแค่คนไม่กี่คนที่ได้ถูกบอก
แวมไพร์ที่ใช้ชีวิตมาเป็น 1,000 ปีและผู้คุ้มกันของไฮแลนด์
แม้ว่ามันเป็นผู้นำของอัศวินแห่งแสงที่ภาคภูมิใจในถานะพลังของสงครามที่แข็งแกร่งที่สุดของไฮแลนด์ เขาไม่สามารถซ่อนความปั่นป่วนได้เมื่อใกล้กับเธอ
“มันไม่มากมาย ชั้นอยากจะถามบางอย่างและเรียกร้องบางอย่าง”
“นั่น…เป็นอะไรไปได้…?” (ยูเวออิน
นี่มันหายาก
ผมไม่มีแม้แต่ความทรงจำในเวลาที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะ ที่ไม่มีความสนใจในอำนาจและการเมือง มอบคำสั่ง
แต่ชั้นคิดว่ามันเกี่ยวกับสงครามนะ แต่อะไร…?
“ใครจะไปด้วยกันกับผู้ใช้สปิริต-คุงของประเทศแห่งน้ำ?”
“ม-มันคือผมครับ! กัปตันกองพลที่หนึ่ง ออร์โธ!”
ผมรีบพูดออกไป
ผมไม่คาดว่ามันจะเกี่ยวกับผมเลยซักนิด
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมองมาทางนี้และหรี่ตาของเธอในความสนุก
“โฮ่ห์? เอากองพลที่หนึ่งไปกับเค้า นายค่อนข้างสบายๆนะ ไม่ใช้ว่าพวกเค้าเป็นนักรบชั้นสูงของเราเหรือ? มันโอเคที่จะไม่ส่งพวกเค้าไปสนามรบหลักเหรอ?”
“แน่นอนว่า ผมจะทำงานด้วยกันกับฮีโร่แห่งแสงในฐานะนายพล ยังไงก็ตาม ความปลอดภัยในลาโฟรเอจนั้นแย่ และมันพูดกันว่ามีโบสถ์งูมากมายซ่อนอยู่ที่นั่น เราตัดสินว่ามันจำเป็นที่จะต้องวางคนที่พึ่งพาได้” (ยูเวอิน)
นายพลยูเวอินพูดโดยไม่ติดขัด
“เข้าใจแล้ว นั่นจริง เฮ้ย กัปตันกองพลที่ 1”
“ครับ!” (ออร์โธ)
ตัวผมเกร็งเมื่อถูกเรียกโดยปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
“มันเกี่ยวกับผู้ใช้สปิริต-คุง…ถ้าเค้าพยายามจะทำบางอย่างกับกองทัพลอร์ดปีศาจ {ไม่ต้องหยุดเค้า}”
คำสั่งจากปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเป็นบางอย่างที่ผมคาดไม่ถึง
“…ท่านหมายความว่ายังไงเรื่องนั้น?” (ออร์โธ)
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ เรามีแผนจะเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็นในสงครามครั้งนี้ ท่านไม่ได้ถูกบอกเรื่องนี้เหรอ?” (ยูเวอิน)
นายพลยูเวอินเพิ่มเติมคำถามของผม
แม้ว่าเขาเป็นฮีโร่ของโรเซส การกระทำตามอำเภอใจจะไม่ถูกยกโทษให้
แม้ว่าถ้าเขาอยากจะสู้กับมอนสเตอร์ เราจะต้องตามแผนเรา
“นายได้ยินเรื่องที่สปิริต-คุง {หยุด} ดาวหาง ใช่มั้ย?”
“เราได้รับรายงานจากนายพลทาริสก้าเรื่องนั้น แต่…” (ยูเวอิน)
รายงานที่พูดว่าเขาหยุดดาวหางที่มันขนาดใหญ่พอที่จะเป่าเมืองหลวงเกรทคีธทั้งเมือง
มีคนที่สงสัยเรื่องนี้ แต่มันคือมาโกโตะ-โดโนะ ที่ใช้เวทมนตร์น้ำ ที่กลืน มอนสเตอร์พันปี 5,000 ตัวที่ซิมโฟเนีย
ในฐานะบางคนที่เห็นเรื่องนี้ด้วยตาของผมเอง ผมสามารถที่จะเชื่อในเรื่องนั้น
“เวทมนตร์สปิริตของชายคนนั้นน่าจะก้าวข้ามพลังมากกว่า 10,00 งั้น ไม่มีเหตุผลที่จะใช้เค้า ใช่มั้ย?”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ที่ปรกติจะไร้สีหน้าตอนนี้แสดงรอบยิ้มขณะที่เธอพูดต่อไป
ตรงข้ามกับสิ่งนั้น สีหน้าของนายพลยูเวอินน่ากลัว
“หืมม…แต่…” (ยูเวอิน)
ที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดมันขัดกับทุกอย่างที่มันอยู่ในแผนของเรา
แล้วก็ ถ้าเราอนุญาตให้สาวกเทพมารได้รับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ มันอาจจะมีโอกาสที่เราทำให้โป้ปโกรธ โป้ป ที่เกลียดเทพมาร
และดังนั้น ผมเสนอกับนายพลและปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
“ขอโทษครับที่พูดเกินตัวที่นี่ แต่ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ถ้าเราอนุญาตให้ฮีโร่ของโรเซสทำตามใจของเค้า มันจะขัดต่อระบบคำสั่งของเรา เกี่ยวกับการกระทำของมาโกโตะ-โดโนะ ผมอธิบายมันว่าเป็น ‘ชีวิตลับๆของปราชญ์ผู้ยิงใหญ่-ซามะ’ ได้มั้ยครั้บ?” (ออร์โธ)
“ออร์โธ นั่น…” (ยูเวอิน)
“ชั้นไม่ถือ ถ้าผู้คนเอะอะ แค่บอกพวกเค้าว่านายคัดคำสั่งไม่ได้เพราะมันเป็นคำสั่งชั้น”
แม้ว่าผมคิดว่าผมพูดบางอย่างที่ไม่มีเหตุผลที่นี่ แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเห็นด้วยกับมันง่ายๆ
“แต่ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์จะไม่เชื่อใจเรื่องนั้น มันจะยอดเยี่ยมที่จะสรุปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นี่อาจถูกเห็นเป็นปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมีส่วนร่วมกับกองทัพ และพยายามจะสร้างฝ่ายใหม่ ผมคิดว่าท่านเกลียดสิ่งที่มีปัญหาแบบนั้น มันโอเคแล้วเหรอครับ?” (ยูเวอิน)
นายพลยูเวอินพูดความกังวลของเขาออกมา
มันอย่างที่เขาพูด
ขุนนางและพวกนั้นที่มีอาชีพศักดิ์สิทธิ์ในประเทศแห่งแสง ไม่ได้ดูพลังอำนาจใหม่ว่าดี
“มันไม่มีความสำคัญ นายแค่ต้องหุบปากพวกที่ร้องไห้โง่ๆด้วยผลลัพท์จริงๆ ชั้นมั่นใจว่าผู้ใช้สปิริต-คุงจะทำอย่างนั้นเลย”
ผมรู้สึกถึงความเชื่อใจที่ชัดเจนได้ ในเสียงของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
เธอวางความเชื่อมั่นขนาดนี้กับฮีโร่ของประเทศอื่นได้อย่างไร?
“ท่านให้ค่าฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำไว้สูง” (ยูเวอิน)
นายพลยูเวอินได้พูดความรู้สึกของทุกคนที่นี่ออกมา
“ไม่หรอก ฮีโร่แห่งแสงจะไม่แพ้มอนสเตอร์ 100,000 ตัว ผู้ใช้สปิริต-คุงยังไม่ได้อยู่ในระดับนั้น”
คำพูดที่กลับไปหาจากปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนั้นเย็นชา
ตาของทุกคนรวมกันบนกัปตันกองพลที่ 7 และอัศวินแห่งแสง ซากุไร-ซามะ
“…ผมยังไม่ได้สู้มอนสเตอร์ 100,000 ตัว ดังนั้น ผมพูดมันจริงๆไม่ได้…” (ซากุไร)
คำตอบของฮีโร่แห่งแสง ซากุไร-ซามะเป็นคำตอบที่สงวนท่าที
แต่มันรับได้ว่าเขาพูดว่าถ้าเขาจำเป็นต้องทำ เขามีเจตนาที่จะชนะ
ผมคิดอย่างนั้นด้วย
แม้ว่าทุกคนในกัปตันอัศวินแห่งแสงสู้กับเขาทั้งหมดทีเดียว พวกเราจะไม่สามารถเอาชนะฮีโร่แห่งแสง-ซามะปัจจุบันได้
“เฮ้ย เฮ้ย มันเป็นคำตอบที่มีปัญหา 1,000 ปีก่อน เราสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจ 1,000,000 ตัวนะ รู้มั้ย”
แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่พอใจกับคำตอบของซากุไร-ซามะ
เธอต้องคิดเกี่ยวกับศึกในตำนานที่อาเบล-ซามะและปาร์ตี้ของเขา 4 คนกำจัดกองทัพ 1,000,000 ตัว
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ นั่นเป็นเรื่องในเวลาของผู้กอบกู้อาเบล-ซามะ ใช่มั้ย? เรารู้จากการสืบของเราว่าทวีปปีศาจเตรียมมอนสเตอร์มากกว่า 1,000,000 ไม่ได้” (ยูเวอิน)
นายพลยูเวอินปฏิเสธมันอย่างเบาๆ
“ฮึ่ม ชั้นรู้เรื่องนั้น ไม่ว่ายังไง เวทมนตร์ของผู้ใช้สปิริต-คุงจะถูกใช้ในสงคราม ให้เค้าฝึกโดยไม่ปล่อยให้เค้าเน่าอยู่กับเรา ชั้นจะรับผิดชอบเอง”
พูดสิ่งนี้ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะจากไปด้วยเทเลพอร์ต
“““……”””
ความเงียบปกคลุมที่นี่
หลังจากนั้นซักพัก นายพลยูเวอินพูด
“ออร์โธ” (ยูเวอิน)
“ครับ!”
ถูกเรียกโดยนายพลยูเวอิน ผมยืนตรง
“ทำอย่างที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสั่ง ไม่จำเป็นต้องขัดการกระทำของฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-โดโนะ ยังไงก็ตาม ในกรณีที่มันจะนำพาอิทธิพลหนักที่ไม่ดีในสถานการณ์การรบ ตัดสินด้วยตัวเองในฐานะกัปตันของกองพลที่หนึ่ง และปฏิบัติตามนั้น กองทัพของประเทศแห่งน้ำอยู่ภายใต้คำสั่งของอัศวินแห่งแสง พวกเค้าจะไม่ขัดคำสั่งของกัปตัน” (ยูเวอิน)
“ครับท่าน!” (ออร์โธ)
ถ้ามันเป็นการตัดสินใจของนายพล ผมแค่ต้องเคารพ
“แต่…ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคิดอะไรอยู่?”
“บางทีขาวลือเหล่านั้น…เป็นความจริง จริงๆ”
ผมได้ยินคำเหล่านั้น
เกี่ยวกับข่าวลือของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ…ผมได้ยินมันด้วยเหมือนกัน
“เฮ้ เรียวซูเกะ-โดโนะ ข่าวลือของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเป็นคนรักของฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-โดโนะนั้นจริงมั้ยครับ?”
คนที่นำเรื่องนี้ออกมา ที่ไม่ใช่ธุระของเขาเลย ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเขาคือกัปตันของกองพลที่ 6
มันเป็นเพราะเขายังหนุ่มและใกล้ชิดกับซากุไร-โดโนะเขาพูดอะไรบางอย่างแบบนี้กับเขาได้
แต่มันเป็นที่ที่ไม่เหมาะสมเล็กน้อยนะ
“ไม่…ชั้นไม่คิดว่าทากัตซูกิ-คุงและปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเป็นคนรักกัน” (ซากุไร)
ซากุไร-โดโนะปฏิเสธมันด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่ม
ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ และซากุไร-โดโนะนั้นสนิทกันในโลกเก่า
งั้นมันก็เป็นข่าวลือจริงๆ
แต่ความคิดถึงของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรเลย
กัปตันคนอื่นก็เสียงดังด้วย
“อย่าไปกลืนข่าวลือที่ได้ยินบนถนน จากรายงานของหน่วยข่าวกรอง ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและฮีโร่-โดโนะ พบกันแค่ 3 ครั้ง เรามีข้อมูลว่าพวกเค้าไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์แบบนั้น” (ยูเวอิน)
นายพลยูเวอินจ้องเหล่ากัปตัน และหยุดการสนทนาที่จะดำเนินต่อไปของพวกเขา
…เขาสืบมากขนาดนั้น
เมื่อคุณอยู่ข้างบนสุดของอัศวินแห่งแสงคุณต้องรวมข้อมูลที่หลากหลายนอกจากแค่มีความแข็งแกร่ง
นั่นฟังดูเหมือนความทุกข์ทรมาน
“ยังงั้น ชั้นจะเปลี่ยนส่วนหนึ่งของแผน แต่ชั้นจะยืนยืนแผนการเดินทางทางเหนือ” (ยูเวอิน)
เราพยักหน้ากับคำพูดของนายพล
นั่นเป็นบทสนทนาจากไม่กี่วันก่อน
◇◇
ข้างหน้าผม ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำโด-โดโนะได้มองดูทะเลระหว่างที่ห่อหุ้มไปด้วยมานาที่เหมือนพายุ
“ออร์โธ-ซัง มันโอเคที่จะขับไล่มอนสเตอร์พวกนั้นไปมั้ย?” (มาโกโตะ)
เป็นอย่างนี้ได้อย่างไร?
มันจบลงเหมือนที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูด
“มาโกโตะ-โดโนะ…คุณลืมที่เอสเธอร์-ซามะพูดแล้วเหรอ? ทำอะไรบางอย่างกับพวกมันอย่างไม่ระวังในสงครามครั้งนี้นั้นถูกห้าม เราต้องเก็บกองกำลังของเราสำหรับสงครามกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่กำลังจะมา” (ออร์โธ)
ผมทำให้มาโกโตะ-โดโนะจำแผนในเวลานี้ได้
“ใช้ แต่พวกเค้าคิดว่าเวทมนตร์ของเราจะไม่ไปถึงพวกเค้า คุณไม่คิดว่ามีความหมายในการโจมตีพวกเค้าก่อนตลอดทางไปถึงตรงนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)
“…คุณไปถึงเหรอ?” (ออร์โธ)
มันแค่วัดแบบหยาบๆ แต่ผมคิดว่าระยะทางระหว่างพวกเขาและผมประมานหนึ่งเมืองหลวงถึงอีกทาง
แล้วก็ไม่มีนักเวทย์คนไหนในอัศวินแห่งแสงที่ยิงเวทมนตร์ที่มีผลในระยะนั้นได้
ถ้ามันเป็นไปได้ มันน่าจะเป็นเรื่องในอุดมคติ
อย่างไรก็ตาม…
“มานานั้น จะไม่พอต่อ ลูกน้องลอร์ดปีศาจ 10,00 ตัว” (ออร์โธ)
ผมพูดมันอย่างชัดเจน
มานาที่มาโกโตะ-โดโนะยืมมาจากสปิริตนั้นมหาศาล
แต่มอนสเตอร์ที่อยู่ในทะเลเปิดเป็นลูกน้องโดยตรงของลอร์ดปีศาจฟอร์เนียส
มานาของมาโกโตะ-โดโนะตอนนี้ สูงกว่านักเวทย์กองพลที่หนึ่งคนไหนๆ แต่แม้ว่าด้วยนั่น มันยังไม่พอที่จะสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจ
นั่นเป็นการตัดสินของผมในฐานะกัปตัน
“ใช่ {แน่นอน}” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-โดโนะตอบคำพูดของผมเหมือนมันไม่มีอะไร
“งั้นชั้นจะเตรียมการจากตอนนี้ไป โอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)
“เอ๋?” (ออร์โธ)
ผมไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร
นั่นไม่ใช่พลังเต็มที่ของเขาเหรอ?
ผมพูดอะไรไม่ได้ และมาโกโตะ-โดโนะเดินไปหาสหายของเขา
และจากนั้น เขาพูดสิ่งนี้กับออราเคิลแห่งความมืด
“เจ้าหญิง ชั้นอยากให้เธอช่วยกำจัดคนพวกนั้นไป ให้ยืมมือหน่อยได้มั้ย?” (มาโกโตะ)
“โอเค แต่…เรื่องอะไรล่ะ?” (ฟูเรีย)
ออราเคิลแห่งความมืดทำสีหน้าสงสัย
เขาจับมือที่เหมือนไหม
“{ทำจังหวะเดียวกัน}” (มาโกโตะ)
ผมได้ยินคำพึมพำเสียงต่ำ
ผมบอกไม่ได้ว่าเขาทำอะไร แต่มันดูเหมือนมันก็เหมือนกันกับสหายของเขา
“มาโกโตะ?” (ลูซี่)
“นายทำอะไรล่ะ?” (อายะ)
“เธอจะเข้าใจไม่นาน เฮ้ยา~ สปิริตผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์” (มาโกโตะ)
*ตั่ม!*
แรงกระแทกที่หนักเหมือนบางอย่างโดนกับท้องของผมวิ่งผ่านตัวของผม
หลังจากนั้น ความรู้สึกเหมือนถูกแทงโจมตีหลังผม
ออร่ารอบตัวผมถูกเป่าไป ผมรู้สึกดั่งว่าผมอยู่ข้างในพายุหิมะที่หนาวเย็น
(น-นี่คือ…?!) (ออร์โธ)
เมื่อผมมองดู ผมเห็นออราเคิลแห่งความมืดหน้าซีดได้
“อ-อัศวินของชั้น! ถ้านายจะเรียกสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ บอกชั้นก่อนสิ!” (ฟูเรีย)
“อา ขอโทษ เจ้าหญิง” (มาโกโตะ)
เขาหัวเราะระหว่างที่เกาแก้ม
“อันไดน์ รั้งมานาไว้หน่อยนึง จับแขนชั้นซักแป้ป” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-โดโนะพูดกับด้านขวาของเขาที่ไม่ควรจะมีใครเลย
…อาา มีบางคน
มีบางอย่างที่ผมมองไม่เห็นแน่นอน
ผมตอบสนองกับจำนวนมานาที่น่ากลัวไม่ได้ แต่มันดูเหมือนอัศวินกองพลที่หนึ่งคนอื่น ก็มาที่นี่สงสัยว่ามันเรื่องอะไร และขาหมดแรง
ทะเลได้บ้าคลั่งพร้อมกับคลื่นที่สูง
ฝนที่ตกปรอยๆทำให้ที่นี่มองเห็นได้ยากเหมือนหมอก
สิ่งที่ไม่สงบคือที่เดียวที่มันฝนตกคือที่นี่ และที่อื่นแดดออกเหมือนเดิม ด้วยแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมา
และจากนั้น มานาจำนวนมหาศาลมากกว่าเดิมวนอยู่รอบมาโกโตะ-โดโนะ และอากาศและพื้นสั่นเล็กน้อย
ผมจะไม่ตกใจแม้ว่าผมจะถูกบอกว่าภัยพิบัติธรรมชาติกำลังจะเกิดขึ้น
“มาโกโตะ-โดโนะ คุณมีแผนจะทำอะไร?!” (ออร์โธ)
ผมยั้งตัวเองจากการกรีดร้อง และถามเขา
“เอ๋? อย่างที่ผมพูด ผมจะใช้เวทมนตร์เพื่อไล่มอนสเตอร์ไป” (มาโกโตะ)
เรื่องนั้นมันไม่จำเป็น!
ถ้ามอนสเตอร์มีความฉลาด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกมันจะวิ่งหนีหลังจากที่ได้รู้สึกถึงมานาที่อุกอาจนี้
ไม่ พวกมันจะวิ่งหนีด้วยสัญชาติญานอย่างเดียว
“งั้น เอาล่ะนะ~” (มาโกโตะ)
ในเวลาเดียวกัน เคาพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆแรงกดดันที่น่ากลัวปกคลุมที่นี่
ผมสังเกตุว่านี่ได้ถูกปล่อยโดยมือขวาของฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ
“เวทมนตร์น้ำ: น้ำแข็ง…ไม่ เพราะชั้นมีโอกาส มาเปลี่ยนชื่อมันเถอะ…” (มาโกโตะ)
ผมได้ยินการพูดคนเดียวของเขา
“อัศวินของชั้น แค่ทำมันได้แล้ว!” (ฟูเรีย)
“ดู มาโกโตะ! มอนสเตอร์วิ่งหนีแล้ว!” (ลูซี่)
มันเหมือนที่ลูซี่-โดโนะพูด แม้แต่มอนสเตอร์ก็ได้ปั่นป่วนด้วยสิ่งนี้ และแตกรูปแบบของพวกเขา
พวกเขาควรจะถอยทัพในเวลานี้
“หืม? เวรเอ้ย เหมือนชั้นจะให้นายหนี!” (มาโกโตะ)
“มาโกโตะ-โดโนะ?!” (ออร์โธ)
เป้าหมายของเขาเปลี่ยนแล้วเหรอ?!
มันโอเคที่จะให้พวกเขาหนีไป!
“ทากัตซูกิ-คุงตัดสินใจเวทมนตร์ของนายได้รึยัง?” (อายะ)
คนที่ยังสงบอยู่ที่นี่คือฮีโร่ของประเทศแห่งไฟ อายะ-โดโนะ เธอมีมือจับกันอยู่ข้างหลังเธอ และแอบมองหน้าของมาโกโตะ-โดโนะ
“ใช่ ชั้นจะใช้ชื่อนั้น” (มาโกโตะ)
ฮีโร่มาโกโตะ ยิ่งดั่งเขาสนุกอยู่จริงๆ
และจากนั้น เขาดังมือขวาออกไปและพูดว่า…
แค่เวทมนตร์แบบไหนที่เขาจะ…
“[พายุหิมะแห่งความตายนิรันดร์]! *เมื่อมันโดน ศัตรูตาย*” (มาโกโตะ)
«TLN: อ้างอินถึงพลังพายุหิมะนิรันดร์ Eternal Force Blizzard ‘ศัตรูตาย’ นั้นถูกอ้างอินหลายครั้ง มันได้กลายเป็นหมวดหมู่ของเวทมนต์และพลังพิเศษ»
มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเวทมนตร์นั้น
มานาจำนวนที่มึนงงได้ก่อตัวเป็นเวทมนตร์
วงกลมเวทมนตร์ข้ามพันได้ลอยอยู่ในอากาศอย่างไม่เป็นระเบียบ
ภาพที่วุ่นวายที่ไม่มีความเป็นหนึ่งเดียวกันเลย
ตรงข้ามกันเวทย์ของนักเวทย์ของไฮแลนด์ที่นำจุดที่ไร้ประโยชน์ออกไป
เวทมนตร์หยาบๆ ที่มีสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ซ้อนทับกับสิ่งที่ไม่มีประโยชน์
พวกมันถูกทำเป็นรูปร่างอย่างบังคับด้วยมานาที่ไม่มีจำกัด เหมือนสิ่งมหัศจรรย์ถูกสร้างขึ้น ด้วยกระดาษตัดแปะ
และดังนั้น เวทมนตร์ได้สำเร็จ
ในทันทีต่อจากนั้น ทุกอย่างข้างหน้าปกคลุมไปในสีเงิน
“…หิมะ?” (ออร์โธ)
ฝนที่ตกจนถึงตอนนี้ ได้เปลี่ยนเป็นหิมะ
มันเย็นถึงจุดที่ว่าดั่งฤดูได้เปลี่ยน
“เออ๋…”
“อุว้าาห์…”
“ย-เย็น! ทากัตซูกิ-คุง!”
เสียงของสหายของมาโกโตะ-โดโนะสั่น
แต่หนึ่งในพวกเธอดูเหมือนจะเป็นเพราะความเย็นนะ
“…อะ…ไร…?” (ออร์โธ)
และเสียงของผมก็สั่นด้วย
สมองของผมตามสิ่งที่เกิดตรงหน้าผมไม่ได้
ทะเลได้เปลี่ยนเป็นทุ่งหิมะที่ยืดไปสุดสายตา
ในโลกสีขาวแห่งความตายนี้ มอนสเตอร์ทั้งหมดได้ถูกแช่แข็ง
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 50/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord