Chapter 81: เขาเป็นสัตว์ประหลาด
หลังจากที่เจียงซินทำการเคลียพื้นที่อย่างจริงจังพื้นที่ว่างขนาดเท่าสนามบาสเก็ตบอลก็ปรากฏขึ้นในสวน
ในขณะนี้เจียงซินและหานเฟยยืนอยู่ตรงข้ามกัน
เจียงซินเริ่มถาม “คุณเรียนรู้ทักษะการต่อสู้เหล่านี้แล้วหรือยัง”
หานเฟยเกาหัวของเขา “ก็เริ่มแล้ว แต่ฉันไม่คิดว่ามันเหมาะกับฉัน”
เจียงซิน: “???”
หานเฟยอธิบายว่า “ฉันคิดว่าทักษะเหล่านี้ทรงพลังเกินไป ฉันกลัวว่าไม่เพียงแต่ศัตรูของฉันจะไม่สามารถต้านทานพวกมันได้ แต่ฉันก็ไม่น่าจะต้านทานมันได้ด้วย”
“อะไรนะ”
เจียงซินต้องการที่จะกลอกตาของเธอ เขากำลังพูดถึงทักษะการต่อสู้ขั้นพื้นฐานเหล่านั้นหรอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับทักษะการต่อสู้หรอ
เจียงซินตะโกนว่า “มาเถอะใช้ทักษะการต่อสู้ทั้งหมดของคุณกับฉัน แสดงให้ฉันเห็นว่าคุณมีความสามารถอะไรบ้าง”
“นั่นจะโหดร้ายเกินไปสำหรับคุณนะพี่สาวซิน คุณเป็นผู้หญิงที่สวยและบอบบางและฉันไม่ต้องการทำร้ายคุณนะ เดี๋ยวคุณปู่จะมาฆ่าฉันเอา”
“ทำร้ายฉันหรอ คิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ”
ทันใดนั้นเจียงซินก็ย่ำลงบนพื้นพร้อมกระโดดขึ้นและเตะเขา
“เดี๋ยว ก่อนเดี๋ยวก่อน…”
พั๊วะ!
หานเฟยถูกเตะกระเด็นออกไปเจ็ดหรือแปดเมตรและล้มลงกับพื้น ถ้าเขาไม่ได้กั้นการโจมตีด้วยเบ็ดของเขาเขาคงจะนอนอยู่บนพื้นไปแล้ว
“พี่สาวซินฉันมีบางอย่างจะพูด ช่วยหยุดก่อน”
“ไว้พูดตอนเราเสร็จกันแล้วก็ได้ แค่แสดงทักษะการต่อสู้ของคุณให้ฉันดูก็พอ”
โดยไม่ให้โอกาสหานเฟยพูดต่อ เจียงซินก็พุ่งมาอีกครั้ง การเตะที่เธอทำในตอนนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าพลังของเธอนั้นน่ากลัวเพียงใด แม้ว่าเธอจะเก็บกำลังไว้บ้าง แต่หานเฟยแทบจะไม่สามารถต้านทานเธอได้เลย
“โห…”
หานเฟยหายใจเข้าลึกๆ นี่คือวิธีที่นักรบวิญญาณทำหรอ เธอน่าจะฆ่าฉันไหมถ้าฉันบอกว่าไม่ต้องการเรียนรู้ทักษะการต่อสู้เหล่านี้
“ก็ได้ ลองกันซักตั้ง!!”
หานเฟยคำรามและเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้งเจียงซินก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจในการต่อสู้และดูบ้าคลั่ง
โครม!
หานเฟยเหยียบพื้นทิ้งหลุมเล็กๆไว้และเริ่มการโจมตีของเขาต่อทันที ไม่เหมือนกับการกวาดและการแทงของกระบวนท่ากวาด ลักษณะของเบ็ดปีศาจคลั่งคือรวดเร็วและรุนแรง
เจียงซินตะลึงเล็กน้อย หืม.. นี่คือเบ็ดกรรโชกใช่ไหมเนี่ย
โครม…
ไม่มีเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เจียงซินต้องจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ เงาหมัดของเธอและไม้เท้าของหานเฟยแทบจะทับซ้อนกันและได้ยินเสียงชนกันดังขึ้นซ้ำๆ
เจียงซินประหลาดใจ เบ็กรรโชกทรงพลังขนาดนี้เชียวหรอ และเมื่อเธอมองไปที่หานเฟยเธอก็พบว่ามีรอยยิ้มที่น่าขนลุกอยู่เหนือริมฝีปากของผู้ชายคนนี้และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
“ตัด”
หานเฟยตีเจียงซินด้วยเบ็ดของเขา แต่การโจมตีของเขาถูกขัดขวางโดยเธออย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็หยิบมันมาแทงสับจิ้มและกวาด การเคลื่อนไหวของเขาหลากหลายและมุมโจมตีของเขาก็แปลก
หน้าของเจียงซินเปลี่ยนเป็นสีแดง เฮ้! คุณกำลังกระแทกโดนหน้าอกและส่วนหว่างขาของฉันนะ! คุณนี่มันเด็กเหลือขอจริงๆ ฉันต้องสอนบทเรียนให้คุณหน่อยแล้ว!
“โดนไปซะ!”
ทันใดนั้นหมัดของเจียงซินก็พุ่งทะลุการ์ดของหานเฟย!
พั๊วะ!!
หานเฟยกระเด็นถอยหลังไปสามถึงสี่เมตร จากนั้นเขาก็เหยียดเบ็ดของเขาลงไปที่พื้นเพื่อค้ำให้ร่างกายของเขาทรงตัวและทิ้งรอยยาวไว้ที่พื้น
เจียงซินเหล่มองหานเฟย เธอถูกบังคับให้ใช้ความแข็งแกร่งระดับปรมาจารย์การตกปลาของเธอเพราะเธอพบว่าถ้าเธอยังใช้ความแข็งแกร่งของนักตกปลาระดับเก้าเธออาจจะพ่ายแพ้ให้กับเขาในทันที
“หืม…ดูเหมือนว่าฉันไม่สามารถชนะพี่สาวได้ด้วย ‘เบ็ดปีศาจคลั่ง’ แล้วถ้าเป็น‘พิโรธ’ล่ะ”
“เห้อ…”
ทันใดนั้นร่างกายของหานเฟยก็พองโตและมีเส้นเลือดสีฟ้าปูดโผล่ขึ้นมาที่คอหน้าผากและมือ
ในพริบตาความเร็วของหานเฟยดูเหมือนว่าเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เขาโบกไม้เท้าอย่างรวดเร็วจนมองเห็นเพียงเงาของไม้เท้าและพลังของการฟาดแต่ละครั้งก็ท่วมท้นเสียจนเจียงซินถูกบังคับให้ปรับความแข็งแกร่งของเธอให้อยู่ในระดับของปรมาจารย์ตกปลาแต่ก็พบว่าเธอยังไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้เต็มที่ การโจมตีของหานเฟยนั้นทรงพลังอย่างคาดไม่ถึงและเขาก็เคลื่อนที่เร็วมาก
“ถ้าเป็นแบบนี้ฉันคงจะแพ้ภายในหนึ่งนาที ต้องเป็นปรมาจารย์ตกปลาระดับกลาง..”
ทั้งสองฝ่ายสู้กันได้ดีมากจนไม่มีใครได้เปรียบ เศษฝุ่นเศษสิ่งสกปรกบินว่อนไปทั่วสนามเงาของเบ็ดกระพริบจากการเสียดสีและพลังวิญญาณแผ่กระจายสร้างระลอกคลื่นในอากาศ
ที่นอกแปลง
เฒ่าเจียงมองไปที่ฉากนี้พร้อมถือกุ้งเสียบไม้และครุ่นคิด เมื่อเขาสังเกตว่ากุ้งถูกกินหมดแล้วเขาจึงหยิบไม้ต่อไป
“หานเฟยหยุดเถอะ”
เจียงซินรู้สึกประหลาดใจ นี่ไม่ใช่เลือดเดือดแน่ๆ เลือดเดือดจะทำให้คนจากนักตกปลาระดับเก้าไปเป็นปรมาจารย์ตกปลาระดับกลางได้อย่างไร
หานเฟยหัวเราะไม่หยุดเลย เมื่อเห็นไม้เท้าของเขาเปล่งประกายด้วยพลังวิญญาณเจียงซินก็ปล่อยพลังออกมาด้วยความโกรธ เด็กคนนี้กำลังจะโจมตีด้วยการระเบิดพลังงานจิตวิญญาณใส่เธอ
โครมๆๆ…
ในช่วงเวลาสั้นๆ มีการใช้การโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณสามครั้งติดต่อกัน
“หานเฟยพอแล้ว”
เจียงซินชกเร็วมากจนสามารถมองเห็นเพียงเงาของหมัดของเธอ เธอโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณเช่นกันส่งและหานเฟยลอยไปในอากาศ
เจียงซินแค่อยากจะหลบเพื่อหยุด แต่จู่ๆคัันเบ็ดของหานเฟยก็เหวี่ยงเข้าที่หน้าผากของเธอ
โครม…
เบ็ดไผ่สีม่วงถูกกันไว้ได้
เจียงซินได้ใช้พลังของปรมาจารย์ตกปลาขั้นสูงทันที มือของเธอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่หานเฟยสลัดมีดบินขนาดเท่าฝ่ามือที่พุ่งเข้าใส่เธอ
“หานเฟย…”
แต่คำพูดของเธอถูกเพิกเฉย หานเฟยโน้มตัวไปข้างหน้าและพยายามแทงเธอด้วยมีดสั้น
เจียงซินหลบอย่างรวดเร็ว แต่มีดสั้นตามเธอไปเหมือนเงาของเธอและกลายเป็นเหมือนผีเสื้อในมือของหานเฟย แม้ว่าเจียงซินจะใช้ความแข็งแกร่งของเธอให้เทียบเท่ากับปรมาจารย์ตกปบาขั้นสูง แต่เธอก็ยังคงถูกเฉือนถากๆที่ปลายแขนโดยหานเฟยอย่างต่อเนื่อง
ไม่เพียงแค่นั้นหานเฟยยังต้องการแทงเธอ
เจียง ซินรู้สึกรำคาญในที่สุด เธอเติมพลังวิญญาณให้กับร่างกายของเธอทันที ด้วยเสียงโครมครามหานเฟยก็ลอยถอยหลังไปเจ็ดหรือแปดเมตร
หานเฟยล้มลงกับพื้นพร้อมกับตีลังกาถอยหลัง ทันใดนั้นเขาก็ยิ้มอย่างเย็นชาไปที่เจียงซินและกริชในมือของเขาก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า กริชถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณที่กระพริบและทิ้งเงายาวไว้ในขณะที่มันตัดผ่านอากาศ
ใบหน้าของเจียงซินเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอระดมพลังวิญญาณทั้งหมดในร่างกายทันทีและตะโกนว่า “ทำลาย!”
ตูม!!!
การระเบิดอย่างรุนแรงทำให้แผ่นดินพลิกคว่ำในระยะสามเมตรจากเท้าของเจียงซินและหลังจากนั้นก็มองลงไปที่กำปั้นของเธอและเห็นว่ามีรอยบาดระหว่างนิ้วกลางและนิ้วนางและมีเลือดไหลออกมาจากมัน
เจียงซินตกใจมาก นักตกปลาหนึ่งทำให้เธอเลือดออก จะเป็นไปได้อย่างไร ไม่มีใครเชื่อไม่ใช่แม้แต่ตัวเธอเอง เธอเป็นปรมาจารย์ตกปลาที่อยู่ห่างเพียงก้าวเดียวจากการเป็นจ้าวแห่งการตกปลาลึกลับ เธอสามารถต่อสู้กับฟางเจ๋อได้ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้นักตกปลาเกือบจะตัดมือของเธอได้งั้นหรอ
หานเฟยดูเหมือนจะโจมตีเธออีกครั้ง แต่ทันทีที่เขาก้าวเท้าลงบนพื้นอย่างแรงเขาก็ทรุดลงกับพื้นและเป็นลม
เมื่อเห็นเช่นนี้เจียงซินก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เขาเป็นลมไปแล้วดังนั้นเธอจึงไม่สามารถตีเขาได้ แต่ถ้าเธอไม่ตีเขาเธอก็ไม่สามารถระบายความโกรธได้เพราะเมื่อสักครู่เธอเกือบจะถูกเขาฆ่า!
“ฉันบอกแล้วว่าอย่าทำให้เขาเป็นนักรบวิญญาณ ดูสิสัตว์ประหลาดตัวน้อยที่คุณสร้างขึ้นมา …เขาเป็นเด็กดีตอนที่เรียนการเก็บเกี่ยววิญญาณสิ่งที่เขาทำคือเลือกดอกไม้ทำฟาร์มและทำอาหารเป็นครั้งคราว แต่ตอนนี้เขาไม่น่ารักเลยนะ”
ผู้เฒ่าเจียงเดินไปข้างหน้าอย่างสบาย ๆ แตะคอของหานเฟยและพยักหน้าเล็กน้อย “เขาเป็นลม”
เจียงซินรู้สึกสับสน “ทำไมเขาถึงทำร้ายฉันอย่างบ้าคลั่งแบบนั้นล่ะ”
เฒ่าเจียงสงสัย “เจ้าเลือกทักษะการต่อสู้แบบไหนให้เขา เขากลายเป็นสิ่งนี้ได้อย่างไรกัน”
“ทักษะการต่อสู้ ฉันเลือกทักษะการต่อสู้สำหรับเขาจากห้องสมุดหมู่บ้าน คุณรู้ไหมว่ามีเพียงทักษะการต่อสู้ขั้นพื้นฐานที่อ่อนแออยู่ที่นั่น”
“โอ้หรอ นั่นเป็นเรื่องแปลกเลยนะ แล้วเขาได้ทักษะการต่อสู้ที่บ้าคลั่งเหล่านี้มาจากไหน”
เจียงซินมีความคิด “แต่ฉันสังเกตเห็นว่าทักษะการต่อสู้ที่เขาเพิ่งใช้นั้นเป็นแบบที่บอบบางกว่าที่ฉันเลือกให้เขาและแข็งแกร่งกว่าทักษะดั้งเดิมมาก เด็กคนนี้ต้องมีความลับอะไรอยู่แน่”
“ฉันรู้แล้ว…เขาจำสารานุกรมพืชวิญญาณได้ภายในวันเดียวเลยนะ มันจะเป็นไปได้อย่างไร”
เจียงซินไม่มีคำตอบ “…ฉันคิดว่าเขาบ้าไปแล้ว คุณไม่คิดว่าตอนนี้เขาเหมือนสัตว์ประหลาดเหรอ”
“อัจฉริยะจน่าอิจฉาเลยแหะ…”
…
หานเฟยนอนอยู่บนเตียง
หานเฟยรู้สึกเจ็บทั่วร่างกายราวกับว่าเขาอยู่ในทะเลเป็นเวลาห้าวันห้าคืน เขารู้สึกว่ากระดูกของเขาแทบจะหลุดออกจากกัน
“โอย…คุณปู่…พี่สาวซิน”
ไม่นานทั้งสองคนก็เข้ามาจากด้านนอก
เฒ่าเจียงเป็นคนแรกที่มาถึง “เจ็บไหม เจ้าสมควรได้รับมัน! ทักษะการต่อสู้ที่เจ้าเรียนรู้มานั้นเกินขีดจำกัดของความอดทนทางร่างกายของเจ้า เจ้าควรดีใจที่คุณไม่ได้ปิดการใช้งาน หากร่างกายของเจ้ายังไม่แข็งแรงเพียงพอเจ้าคงจะต้องนอนอยู่บนเตียงไปตลอดชีวิต”
หานเฟย: “???”
หานเฟยมองไปที่เจียงซิน “พี่สาวซินคุณเป็นคนขอให้ฉันสู้กับคุณ ฉันบอกว่าเดี๋ยวก่อน แต่คุณไม่ฟังฉันเลย!”
เจียงซินดูจริงจัง “คุณเรียนรู้ทักษะการต่อสู้เหล่านี้มาจากไหน”
หานเฟยงงงวย “ก็คุณเลือกให้ฉันนี่”
“อย่ามามั่วนิ่มนะ ทักษะการต่อสู้ที่คุณใช้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันเลือกให้คุณซะหน่อย คุณอธิบายมาเลย”