Chapter 83: ประกาศสงคราม
หลี่กังรีบหยิบถุงไข่มุกออกจากแขนของเขาซึ่งทั้งหมดนี้เป็นไข่มุกคุณภาพปานกลาง
หานเฟยหยิบมันออกมาจากข้างในแล้วโยนมันลงบนพื้นราวกับจะบอกว่า โต๊ะเหล่านี้เป็นของฉัน
หวู่เฉินพูด เขาจะทิ้งมุกคุณภาพระดับกลางไว้แบบนี้เลยหรอ
โครม!
เบ็ดไผ่สีม่วงเปล่งประกายในมือของหานเฟยและหานเฟยก็ทุบของตกแต่งในคาสิโนด้วยการระเบิดพลังวิญญาณ
มีคนตะโกนด้วยความโกรธ “หานเฟยแกกำลังรนหาที่ตายแล้ว!”
“ฮ่าฮ่าให้ไอ้เฒ่าหลี่จือออกมาสิ! หากไม่ได้มีการห้ามการต่อสู้บนเกาะลอยเลือดของมันในตอนนี้ก็คงจะแห้งไปแล้ว”
มีคนเยาะเย้ยว่า “ถ้าไม่เป็นอย่างนั้นคุณคิดว่าจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้ได้ไหม”
หานเฟยยิ้ม “ก็แค่เรียกหลี่จื๊อออกมา ฉันได้ฆ่าลูกชายของเขาและไม่ช้าก็เร็วฉันก็จะฆ่าเขาเช่นกัน”
หวู่เฉินขมวดคิ้ว “หานเฟยใจเย็น ๆ แม้ว่าคุณจะทุบบ่อนแล้วล่ะก็ สิ่งเหล่านี้จะถูกแทนที่ในไม่ช้า”
หานเฟยพูดตามความเป็นจริง “ถ้าอย่างนั้นฉันจะทุบมันอีกครั้ง พวกเขากล้าแตะแผงขายบาร์บีคิวของฉัน ฉันก็แค่เอาคืน”
หวู่เฉินไม่รู้จะพูดอะไร ในความคิดของเขาหานเฟยไม่ใช่คนที่มีอำนาจเหนือกว่าใคร ทำไมจู่ๆเขาถึงกลายเป็นแบบนี้ทั้งที่ถังเกอผู้พิทักษ์ของเขาก็จากไปแล้ว เขาทุบร้านค้าหกแห่งติดต่อกันต่อหน้าต่อตาพวกเขา แต่บ่อนแห่งนี้แตกต่างออกไป มันถูกคุ้มกันโดยปรมาจารย์ตกปลา
หลี่ชิงกระซิบกับหานเฟย “นี่คือหลี่เต๋าจากพยัคฆ์ ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ที่จุดสูงสุดของปรมาจารย์ตกปลา ลูกน้อง เขาก็ค่อนข้างแข็งแกร่ง”
“ทุบบ่อนต่อไป!”
หลี่ชิง: “…”
คนอื่นล่ะ: “…”
หลี่เต๋าคำราม “หานเฟย ถ้าคุณจากไปทันทีฉันจะปล่อยคุณไป ไม่เช่นนั้นฉันจะสอนบทเรียนให้คุณ”
หานเฟยยกเบ็ดไผ่สีม่วงในมือขึ้น “ฉันหานเฟยขอท้าคุณวันนี้ คุณกล้าที่จะยอมรับคำท้าทายของฉันหรือไม่”
ดวงตาของหวู่เฉินเบิกกว้าง เขาเป็นนักตกปลาระดับเก้าแต่ท้าทายปรมาจารย์ตกปลางั้นหรอ เขาต้องการที่จะตายหรือเปล่า?
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
หลี่เต๋าหัวเราะราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกที่ตลกที่สุดในโลก แม้ว่าจะมีข่าวลือว่าหานเฟยฆ่าหลี่หลาง แต่ก็ยังไม่ทราบว่าหลี่หลางเสียชีวิตอย่างไร ท้ายที่สุดมันก็เป็นเรื่องที่อยู่ในทะเล ทุกอย่างอาจเกิดขึ้นได้ในทะเลในเวลากลางคืน แต่ตอนนี้หานเฟยกำลังท้าทายเขาบนเกาะลอย! พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าใครเป็นผู้มอบความกล้าหาญนี้ให้เขา
หลี่เต๋ายิ้ม “ฉันพยายามหาทางจับและฆ่าคุณ แต่คุณส่งตัวเองมาหาฉัน ถ้าฉันไม่รับคำท้าของคุณคนจะหัวเราะเยาะฉันแย่น่ะสิ! มา มาสู้กันเถอะ”
หวู่เฉินรู้สึกประหม่า “หานเฟยคุณควรคิดทบทวนสักนิด นี่ไม่ใช่เรื่องตลก ถ้าคุณแพ้ไม่มีใครช่วยคุณได้นะ”
“แพ้หรอ ในชีวิตของฉันฉันไม่เคยแพ้ใครเลย”
ทุกคนพูดไม่ออก ทำไมคุณถึงยังอวดดีอยู่ในตอนนี้? คุณไม่เคยแพ้เพราะผู้คนกลัวว่าพวกเขาจะทุบคุณจนตายน่ะสิ!
บางคนเริ่มส่งเสียงโดยเฉพาะสมาชิกพยัคฆ์ หลายคนต้องการให้หลี่เต๋าทรมานหานเฟยอย่างหนัก
…
มีพื้นที่โล่งทางเหนือใต้ตะวันออกและตะวันตกของเกาะลอยปกคลุมด้วยต้นไม้ประปรายในพื้นที่ ที่เปิดโล่งเหล่านี้เดิมถูกใช้เป็นสนามฝึกทักษะการตกปลา แต่ในขณะนี้มีคนกลุ่มใหญ่มาที่สนามฝึกซ้อมทางทิศตะวันออก
ข่าวที่น่าตกใจที่นักตกปลาท้าทายปรมาจารย์ตกปลาแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและมีผู้คนเข้ามาชมมากขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นไม่นานสนามฝึกซ้อมก็แน่นไปด้วยผู้คน
หวู่เฉินเป็นพยานของความท้าทายนี้ เขามองไปที่หานเฟยด้วยความสับสน
หลี่เต๋าถามว่า “เรามาเริ่มกันเลยไหม”
“ฉันพร้อมจะขยี้หัวคุณได้ทุกเมื่อ”
หวู่เฉินออกคำสั่งอย่างเป็นทางการ “เริ่ม”
หานเฟยโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณทันทีด้วยเบ็ดไผ่สีม่วงของเขา หลีเต๋ายิ้มอย่างเย็นชา เด็กสารเลวคนนี้ต้องการใช้การโจมตีด้วยพลังวิญญาณกับฉันงั้นหรอ คุณคิดว่าทักษะการต่อสู้ที่อ่อนแอนี้สามารถทำร้ายฉันได้หรอ
แบม!
ทันใดนั้นมือของหลี่เต๋าก็ชา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที การระเบิดนั้นทรงพลังมาก! ในแง่ของพลังความแข็งแกร่งของผู้ชายคนนี้เทียบได้กับปรมาจารย์ตกปลาเลย
อย่างไรก็ตามหลี่เต๋ายังคงหัวเราะเยาะ “ความแข็งแกร่งทางกายภาพไม่สำคัญในการต่อสู้ เบ็ดพันเงา!”
หานเฟยได้เห็นเบ็ดพันเงานี้ เขาเลือกทักษะการต่อสู้นี้จากห้องสมุดหมู่บ้าน แต่เจียงซินโยนมันทิ้งไป
หานเฟยเกือบจะหัวเราะ อะไรทำให้คุณเชื่อว่าคุณสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าฉัน
หานเฟยเปิดใช้งาน เบ็ดปีศาจคลั่ง ด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ เขากระโดดไปมาเหมือนลมกระโชกแรง
แซ่บ! แซ่บ! แซ่บ!
หานเฟยและหลี่เต๋ากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก ผู้ชมทุกคนสามารถมองเห็นเป็นเงาของเบ็ดซึ่งทำให้ตื่นตามาก
ใบหน้าของหลี่เต๋าเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาสามารถตามความเร็วของเขาได้! แล้วทำไมเขาถึงมีพลังที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ในทุกๆครั้ง?
แบม…
หลี่เต๋าไม่สามารถติดตามความเร็วของหานเฟยได้อีกต่อไป ทันใดนั้นหน้าอกของเขาก็ถูกเฉี่ยวและใบหน้าของเขาก็โดนเบ็ดไผ่ม่วง เขาถูกกระแทกไปในอากาศใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาบุบและโหนกแก้มของเขาแตก
“อ๊าก..”
ทุกคนตกตะลึง เขาเป็นปรมาจารย์ตกปลา! อย่างน้อยนักตกปลาจำเป็นต้องหลอมรวมกับสัตว์วิญญาณของเขาในการต่อสู้กับปรมาจารย์ตกปลาไม่ใช่หรอ
หวู่เฉินก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่เขาตกใจมากกับความแข็งแกร่งของหานเฟย เขาเป็นนักตกปลาระดับเก้าจริงๆหรอ?
หลี่เต๋าไม่กล้าดูถูกหานเฟยอีกต่อไป นี่คือการต่อสู้แบบเอาชีวิตเป็นหรือตาย ถ้าเขาไม่เอาจริงเอาจังกับศัตรูเขาอาจถูกฆ่า
ทันใดนั้นปลาสีดำตัวอ้วนก็พุ่งเข้าใส่ร่างของหลี่เต๋าท่าทางของเขาดูมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันและเขาคำรามและตะครุบหานเฟย
มีคนตะโกนว่า “ระวัง! ปลาหัวเหล็กมีผิวหนังและกระดูกคล้ายเหล็ก ตอนนี้ความแข็งของร่างกายเขาเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 30%”
หานเฟยพึมพำ “โอ้ 30% หรอ”
“พิโรธ!”
ทุกคนต่างประหลาดใจเมื่อเห็นว่าร่างกายของหานเฟยพองขึ้นอย่างกะทันหันเส้นเลือดสีฟ้าบนร่างของเขาลุกเป็นไฟและดวงตาของเขาก็แดงก่ำ
พั๊วะ!!
หลี่เต๋ากระเด็นขึ้นฟ้าอีกครั้งเร็วกว่าครั้งที่แล้ว เลือดพุ่งออกจากปากของเขาเมื่อเขายังอยู่กลางอากาศ เขาได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมหานเฟยถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?
ก่อนที่หลี่เต๋าจะกระแทกพื้นเขาเห็นเบ็ดบินอยู่ที่หัวของเขา หลี่เต๋าหน้าซีดด้วยความตกใจ เขาจะทำอะไรได้เมื่ออยู่กลางอากาศแบบนี้ล่ะ
โครม…
หลี่เต๋าพุ่งลงกระแทกกับพื้นอย่างแรงและใบหน้าของเขาเกือบจะถูกทุบด้วยเบ็ด แม้ว่าเขาจะผสานกับปลาหัวเหล็กของเขา แต่เขาก็ยังไม่สามารถทนต่อการโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้ได้ ความแข็งของร่างกายของเขาดีขึ้น 30% หลังจากที่เขาผสานกับสัตว์วิญญาณของเขาในขณะที่หานเฟยเพิ่มความแข็งแกร่งเป็นสองเท่าเมื่อเขาเปิดใช้งาน พิโรธ มั
หานเฟยเจาะหน้าอกของเหี่เต๋าด้วยเบ็ดไผ่สีม่วง จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่สมาชิกของพยัคฆ์ที่กำลังกลัว “บอกลี่จื๊อว่าฉันจะส่งเขาไปพบลูกชายของเขาเร็ว ๆ นี้ บอกให้เขารอได้เลย”
จากนั้นใบหน้าของหานเฟยก็กระตุกและร่างกายของเขาดูเหมือนจะยวบ เขาเปลี่ยนกลับไปเป็นรูปลักษณ์เดิม
“หือ…”
หานเฟยสะดุดและเกือบล้ม โชคดีที่การต่อสู้จบลงอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าเขายังไม่สามารถควบคุม พิโรธ ได้ดีนักเพราะทักษะการต่อสู้นี้แข็งแกร่งเกินไป
หลี่กังและหลี่ชิงตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น เมื่อเห็นหานเฟยสะดุดพวกเขารีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยหานเฟยลุกขึ้นยืน
ทุกคนในปัจจุบันตกตะลึง นักตกปลาฆ่าปรมาจารย์ซึ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในหมู่บ้านน้ำสวรรค์ หานเฟยไม่เพียงฆ่าหลี่เต๋าแต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่ผิวหนังของเขาก็ไม่มีรอยขีดข่วน เขามีพรสวรรค์แบบสัตว์ประหลาดแบบไหนกัน?
…
พยัคฆ์
ดวงตาของหลี่จื๊อกระพริบด้วยประกายเย็นชา
“หานเฟยฆ่าหลี่เต๋าเหรอ?”
“ใช่ครับท่านผู้นำ ฉันเห็นมันด้วยตาของตัวเอง แต่หานเฟยดูเหมือนจะใช้เทคนิคลับ แม้ว่าเขาจะฆ่าหลี่เต๋าแต่พลังวิญญาณของเขาก็ดูเหมือนจะหมดลง”
หลี่จื๊อหรี่ตา หานเฟยต้องตาย! ตอนแรกเขาฆ่าหลี่หลางแล้วก็หลี่เต๋า ปรมาจารย์ของพยัคฆ์สองคนถูกเขาฆ่าตาย ผู้ชายคนนี้โตเร็วเกินไป เขาสงสัยด้วยซ้ำว่าหานเฟยซ่อนมรดกทางจิตวิญญาณระดับที่แท้จริงของเขาไว้หรือไม่ มิฉะนั้นเขาจะเติบโตอย่างรวดเร็วได้อย่างไร
…
ที่บ้านของผู้นำหมู่บ้าน
“อะไรนะ? หานเฟยฆ่าปรมาจารย์ตกปลา”
หัวหน้าหมู่บ้านตะลึง ผู้เฒ่าเจียงสอนทักษะการต่อสู้อันทรงพลังให้เขางั้นหรือ ที่สามารถอธิบายได้คือเฒ่าเจียงเป็นบุคคลที่ลึกลับที่สุดในหมู่บ้านน้ำสวรรค์ และเป็นคนเดียวที่เขาไม่สามารถมองทะลุหรือเอาชนะได้ หานเฟยโชคดีจริงๆ นี่เป็นเหตุผลที่หานเฟยปฏิเสธที่จะไปที่เมืองหรือไม่?
…
ในวันนี้ไม่ว่างานเทศกาลตะวันออกหรือทางตะวันตกทั้งเกาะลอยก็พูดถึงเรื่องนี้ นี่เป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านน้ำสวรรค์มานานหลายทศวรรษ นักตกปลาฆ่าปรมาจารย์ตกปลา ไม่มีใครเคยได้ยินมาก่อน
ตอนดึก
หานเฟยถามหลี่ชิง “ขุมทรัพย์ของพยัคฆ์อยู่ที่ไหน”
หลี่ชิงรีบหยุดหานเฟย “ลูกพี่คุณไม่ควรไปที่นั่นดีกว่านะ ที่นั่นคุ้มกันอย่างแน่นหนาโดยพยัคฆ์ ไม่เพียงแต่มีปรมาจารย์ตกปลาเท่านั้น แต่ยังมีนักตกปลาระดับสูงอีกหลายสิบคนที่คอยปกป้องสถานที่แห่งนี้ หากใครล่วงล้ำหลี่จื๊อจะมาด้วยตนเองในไม่ช้า ผลที่ตามมาไม่สามารถคาดเดาได้เลย”
หานเฟยโต้กลับ “คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ ฉันจะไม่เจาะเข้าไปในนั้นอย่างแน่นอน ฉันแค่อยากสังเกตภูมิประเทศและรอโอกาสที่เหมาะสม อย่าเสียเวลาน่า บอกฉันมาเลย!”
“อยู่ที่…”
หลังจากหลี่ชิงจากไปหานเฟยก็หัวเราะเยาะ หลี่จื๊อคุณต้องการตัดแหล่งความมั่งคั่งและแหล่งพลังวิญญาณของฉันหรอ งั้นก็ดีดีฉันจะเอาสมบัติทั้งหมดของคุณก่อน