บทที่ 200 แจกจ่ายเสบียงครอบครัว
บทที่ 200 แจกจ่ายเสบียงครอบครัว
เซี่ยชิงหยวนมองจางอวี้เอ๋อด้วยสีหน้าเรียบ ๆ อีกฝ่ายก้มหน้าลงและหยิบตะกร้าที่ชายคนนั้นส่งมาให้อย่างไม่เต็มใจ ซึ่งมันทั้งเยิ้มและสกปรก
ตามปกติแล้วเมื่อโรงอาหารของศาลากลางซื้อเนื้อหมู พวกเขาจะเหมาซื้อหมูทั้งตัว
ตะกร้าที่มอบให้จางอวี้เอ๋อนั้นเต็มไปด้วยเครื่องในหมูและอีกหลายอย่าง
เช่น หมูสามชั้น ไส้หมู และอื่นๆ อยู่เต็มตะกร้า
ก่อนที่จางอวี้เอ๋อจะเข้าใกล้ตะกร้า เธอก็เกือบจะอาเจียนอาหารเช้าออกมา
ชายคนนั้นพูดอย่างไม่อดทน “เธอมัวงงอะไรอยู่ รับไปเร็วเข้า!”
ผู้หญิงคนนี้ออกมากับพวกเขาในตอนเช้า แต่เหมือนเธอทำอะไรไม่ได้เลยอย่างกับพวกผู้หญิงในทีวี
จางอวี้เอ๋อแสดงท่าทางรังเกียจ หันศีรษะไปทางอื่น และเหยียดนิ้วออกไปสองสามนิ้วเพื่อจับขอบตะกร้า
แต่ของในตะกร้านั้นหนักอยู่แล้ว นิ้วแค่ไม่กี่นิ้วของเธอจะถือมันได้อย่างไร?
จากนั้นเสียงของหนัก ๆ กระทบพื้นก็ดังขึ้น และตะกร้าใส่เนื้อกับเครื่องในก็ตกลงพื้นทันที
อวัยวะภายในหมูที่อยู่ในตะกร้าถูกกระแทกอย่างแรงจนกระเด็นออกมา
น้ำจากเครื่องในอุ่น ๆ ข้างในกระเด็นใส่หลังเธออย่างไม่อาจหลบได้
จางอวี้เอ๋อกรีดร้อง “ว้าย!” และกระโจนออกไปด้วยความตกใจ
เธอสนใจแต่จะหลบเท่านั้น แต่ไม่ทันสังเกตว่าคนสองคนที่อยู่ข้างๆ เธอกำลังแบกเนื้อหมูขนาดใหญ่ไว้บนบ่า ดังนั้นเธอจึงชนเข้ากับพวกเขาเข้าอย่างจัง
สองคนนั้นหลบไม่ทันและถูกเธอชนจนเซ เนื้อหมูที่พาดไว้บนบ่าก็กำลังจะหล่นแล้ว
พวกเขาทั้งสองจึงรีบยื่นมือไปคว้ามันทันที
แต่ทันทีที่มือของพวกเขาจับเนื้อหมู พวกเขาก็ต้องตกใจอีกครั้งกับเสียงกรีดร้องอีกรอบของจางอวี้เอ๋อ
บังเอิญว่าจางอวี้เอ๋อกระโดดไปเหยียบสารคัดหลั่งสีเหลืองจากลำไส้ใหญ่ของหมูที่ถูกเถ้าแก่ร้านไหนไม่รู้บีบออกมาตอนที่เธอหลบ
ซ้ำร้ายในจังหวะเดียวกัน คนแบกหมูจับเนื้อหมูที่กำลังจะหล่นพื้นไม่ทันเพราะเสียงร้องของจางอวี้เอ๋อ และเขาต้องการหลบหลีกเธออีก ทำให้เขาต้องปล่อยมือ
ผลลัพธ์ที่ตามมาคือจางอวี้เอ๋อล้มลงกับพื้นอย่างแรง
หลังของเธอล้มลงใส่พื้นที่สกปรกและร่างกายด้านหน้าก็โดนชิ้นหมูอันใหญ่กดทับบราวนี่ออนไลน์
ใบหน้าของเธอถูกเนื้อหมูฟาด และกลิ่นก็โชยเข้าจมูกทันที
นอกจากนี้ยังมีคราบเลือดที่ยังไม่แห้งเปรอะเปื้อนบนใบหน้าของเธอ
เมื่อเห็นอุบัติเหตุกะทันหันเช่นนี้ แม้แต่เซี่ยชิงหยวนก็อดไม่ได้ที่จะหดคอลงเมื่อจ้องมองไปยังฝูงชนที่รออยู่ข้าง ๆ
เป็นการล้มที่น่าประทับใจจริง ๆ
หลังจากที่จางอวี้เอ๋อได้สติ เธอก็ร้องไห้เสียงดัง
ทันทีที่เธออ้าปาก เศษหมูชิ้นเล็ก ๆ ก็ตกลงในปากของเธอ
จางอวี้เอ๋อปิดปากและสำรอกทันที
คนที่มาซื้อของด้วยกันมองเธออย่างรังเกียจแล้วรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อยกชิ้นหมูขึ้น
เมื่อชิ้นหมูถูกยกออก จางอวี้เอ๋อที่นอนอยู่บนพื้นก็มีสีหน้าที่อับอายอย่างรุนแรง
เธอลุกขึ้นคร่ำครวญและกำลังจะไปที่รถ
“ทำอะไรน่ะ?” ผู้อาวุโสกว่าคนหนึ่งหยุดเธอไว้
จางอวี้เอ๋อไม่หันกลับไปมอง “ฉันอยากกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า!”
ทันทีที่คำพูดจบลง หลายคนก็หัวเราะออกมา หนึ่งในนั้นพูดอย่างเยาะเย้ย “เธอคิดว่าตัวเองยังเป็นบริกรในโรงอาหารอยู่เหรอ? ชุดสกปรกหน่อยก็จะกลับไปเปลี่ยนหรือไง? ใครบ้างที่ทำงานนี้ไม่มีเหงื่อและคราบสกปรก? หรือเธอคิดว่าตัวเองเป็นคุณผู้หญิงสูงส่ง?”
“ถ้าเธอคิดว่าทำงานนี้ได้ก็รีบ ๆ ทำซะ แต่ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ทนไม่ไหว ก็ลาออกไปอย่าเสียเวลาพวกเรา!”
ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่จางอวี้เอ๋อถูกย้ายมาทำหน้าที่นี้ แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าวันนี้จางอวี้เอ๋อจะทำได้แย่กว่าเดิม
แม้แต่งานอย่างเช่นการยกผัก ผู้หญิงคนนี้ก็โทษว่าน้ำจากผักทำให้เสื้อผ้าของเธอเปียก
นี่มันบ้าอะไร?
ผู้หญิงคนนี้ทำอย่างกับมีคนหนุนหลังอยู่เป็นพิเศษ ทำตัวอย่างกับมีบรรพบุรุษเป็นคนใหญ่โต!
ใบหน้าของจางอวี้เอ๋อเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและขาวสลับกัน ซึ่งน่าอายมาก
น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเธอ แต่ก็ไม่สามารถร้องออกมาได้
จากนั้นทำเพียงแค่เงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นเซี่ยชิงหยวนโดยไม่คาดคิด
เซี่ยชิงหยวนยืนอยู่แผงขายข้าง ๆ มองดูเธอ
ความอัปยศอดสูแต่เดิมเพิ่มมากขึ้นอย่างมหาศาลในทันที
เซี่ยชิงหยวนกลับได้มาเห็นช่วงเวลาที่น่าอายที่สุดของเธอโดยไม่คาดคิด
ก่อนที่เซี่ยชิงหยวนจะแต่งงานกับเสิ่นอี้โจว มีเวลาไหนบ้างที่เธอไม่กดขี่เซี่ยชิงหยวน?
ตอนนี้กลับตาลปัตรไปหมดแล้ว
เมื่อนึกถึงเสิ่นอี้โจว หัวใจของจางอวี้เอ๋อก็บีบรัดอีกครั้ง
ทั้งคู่จงใจทำให้เธออับอายแบบนี้!
เธอไม่สนใจว่าพวกผู้ชายร่วมงานจะเยาะเย้ยเธออย่างไร จางอวี้เอ๋อหันกลับและจากไป
หลายคนไม่คาดคิดว่าจางอวี้เอ๋อจะจากไปแบบนั้น
แต่ละคนมองกันเองอยู่พักหนึ่งไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
ผู้นำกลุ่มกล่าวว่า “ปล่อยไป รอกลับไปแล้วค่อยไปฟ้องเรื่องนี้กับหัวหน้า!”
เถ้าแก่ร้านขายหมูยังดูตื่นเต้นในขณะที่ช่วยเซี่ยชิงหยวนห่อเนื้อ
เขาพูดว่า “ทำไมหน่วยของพวกเขาถึงปล่อยให้หญิงสาวตัวเล็ก ๆ มาทำหน้าที่นี้ล่ะ?”
แม้ว่าเขาจะไม่ชอบการกระทำของจางอวี้เอ๋อ แต่เขาก็งงงวยกับการจัดการดังกล่าวนัก
เซี่ยชิงหยวนส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เลยค่ะ”
มีแต่สีหน้าครุ่นคิดบนใบหน้าของเธอ
ณ ศาลากลาง สำนักงานเลขาธิการ
เสิ่นอี้โจวกำลังจัดการงานกับฉู่ซิงอวี่ แต่แล้วก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ฉู่ซิงอวี่มองไปที่ท่าทีของเสิ่นอี้โจวก่อนแล้วกล่าวอนุญาต “เข้ามา”
เมื่อประตูถูกผลักออก ผู้อำนวยการสำนักงานสตรีก็เข้ามา
เธอยิ้มให้เสิ่นอี้โจว เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา เธอก็นึกถึงสิ่งที่กำลังจะพูด และทันใดนั้นก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา
ให้ตายเถอะ ฉันในวัยนี้ถึงกับหน้าแดงเมื่อเห็นเสิ่นอี้โจวเนี่ยนะ!
ไม่แปลกใจเลยที่สาวน้อยในแผนกจะหน้าบางจนไม่กล้าเข้ามาหา หากเป็นเธอก็คงจะรู้สึกอายเช่นกัน!
เสิ่นอี้โจวพยักหน้าให้เธอ “ผู้อำนวยการเฉา ได้โปรดบอกผมได้เลยว่าคุณมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?”
ผู้อำนวยการเฉากล่าวอย่างกระฉับกระเฉง “แผนกวางแผนครอบครัวจะแจกจ่ายเสบียงให้แก่เจ้าหน้าที่ทุกสองเดือน และนี่คือของคุณค่ะ”
ขณะที่เธอพูด เธอก็วางกล่องสองกล่องไว้บนโต๊ะของเสิ่นอี้โจว “เลขาธิการเสิ่น ถ้าคุณไม่มีข้อสงสัยอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
ในระหว่างนั้น เธอไม่กล้าที่จะมองเขาอย่างใกล้ชิดเลย
เสิ่นอี้โจวมองไปยังกล่องที่มีคำพูดบนโต๊ะ และอึ้งไปชั่วขณะ
หลังจากนั้นเพียงสองวินาทีเขาก็พลันยิ้มออกมา