184 ประกาศการแข่งขัน
12 – 15 นาที เล่ม 6
“บัดซบเอ๊ย……”
“เพราะทั้งหมดมันเป็นประกาศของพระองค์แหละ……”
“แค่ยอมแพ้ได้แล้ว……”
มีมิกับเอลม่าปลอบโยนผมจากแต่ละข้าง
ไอ้จักพรรดิหน้าเ*ี้ยนั่น! อะไรซึ่งเขาคิอยู่กับเนี่ย 『มาดวลกันกัปตันฮิโระ ทุกคน! การแข่งขัน ☆ โดะกี้โดะกี้』 หรือชื่อส้นตีนอะไรซึ่งมันถูกเรียก? ‘ความเมตตา’ ของพระองค์อนุญาตให้เราอยู่ในห้องแขกภายในปราสาทจักรวรรดิ เรากำลังนั่งเล่นกันบนโซฟาอันหรูหราและสบาย
“หมายความว่ายังไง ‘ความเมตตา’!? นี่มันแค่จับกุมในบ้านเพื่อที่ทำให้มั่นใจว่าฉันจะหนีไม่ได้!?”
“ฮิโะซามะ! ชู่วว! ชู่ววว!”
“เราไม่รู้ว่าใครฟังเราอยู่ ดังนั้นอย่าพูดเยอะ เธอ……”
มีมิรีบพยายามปิดปากผมในความตื่นตกใจและเอลม่าเตือนผมในท่าทางไม่ตั้งใจที่ไม่ได้คิดจะซ่อนความกังวลของเธอ
พูดเกี่ยวกับอะไรเธอ? ไม่ใช่นี่แค่ห้องแข– โอ้ เข้าใจแล้ว? ถ้าอย่างน้นเธอหมายถึงมีความเสี่ยงว่าบางคนหรือบางอย่างอาจเฝ้าดูทุกกากระทำของเราระหว่างเราอยู่ในวังเหรอ? หือ? เข้าใจแล้ว พูดอีกอย่างไม่มีรับประกันว่าห้องนี้ไม่ได้ติดเครื่องดักฟังแม้ว่าเป็นห้องแขก เวร เราไม่แม้แต่จะมั่นใจว่าจริงๆนี่เป็นห้องแขก
“ไม่ว่าอย่างไรฉันแค่อยากเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าธรรมดา……”
ผมผ่อนเนคไทอันรัดคอผม เสื้อนี้ที่คริสเลือกแน่นอนว่าเป็นเสื้อผ้าทางการของผู้ชายอันดูดีแลรัดกุม ไม่เหมือนชุดทหารรับจ้างปรกติของผม
“หนูด้วย ฮิโระซามะ……”
“แต่เสื้อผ้าแบบนี้เป็นที่ฉันใส่ทุกวันในอดีตนะ……”
มีมิกับเอลม่าก็ยังใส่เสื้อผ้าตกแต่งไม่ธรรมดาของเธอกับเครื่องประดับ และมันดูเหมือนพวกเธอก็จะสบายมากกว่าในเสื้อผ้าปรกติด้วยเหมือนกัน
พวกเธอทั้งสองคนถอดเครื่องประดับอันพวกเธอกำลังใส่แล้ววางมันบนโต๊ะข้างโซฟา
เมย์ก็กลับไปสู่กฤษณะเพื่อเอาเสื้อผ้าเราแล้ว จริงๆแล้ว ผมก็พยายามไปด้วยเหมือนกันแต่เมย์ยืนกราว่าให้ผมอยู่กับมีมิและเอลม่าที่นี่แทน ผมไม่มั่นใจว่าเธอยืนกรานหลักๆแล้วเนื่องจากเธอกังวลเกี่ยวกับความเหนื่อยของมีมิกับเอลม่าหรือเกี่ยวกับการพิจารณาว่าให้ผมพักด้วยเหมือนกัน
“พวกเธอคิดยังไง?”
“หมายถึงยังไง?”
“ฉันหมายถึงอะไรที่พวกเธอคิดเกี่ยวกับเจตนาของจักรพรรดิ ทำไมประกาศบางอย่างเหมือนการแข่งขันกระทันหันแล้วขังเราข้างในวัง ฉันไม่เข้าใจจริงๆ เขามีความคิดอะไร?”
เอลมาหยุดในความคิดกับคำถามของผม
“ฉันคิดว่าเขาอยากแค่เห็นว่าความสามารถของนายไปถึงไหนระหว่างการแข่งขัน นายคือทหารรับจ้างผู้ได้รับระดับทองแดงถึงระดับทองคำขาวในระยะเวลาที่สั้นจนน่าตกใจหลังจากทั้งหมด”
“เข้าใจแล้ว? แต่เขาแค่เป็นคนมีปัญหาสิ”
“ฉันบอกนายแล้วว่าให้หยุดนั่นเลยนะ…… แล้วก็ หนึ่งเหตุผลสำหรับการเก็บเราไว้ในวังอาจเพื่อเลี่ยงเราไม่ให้หนี แต่ก็อาจเพื่อปกป้องเราจากปัญหา ไม่ใช่นายโดนหาเรื่องทันทีหลังจากพิธีจบเหรอไง?”
“อา อืม…… นั่นบารอนเต็มที่เลยหือ ใช่ ฉันจำเขาได้”
“มันดูเหมือนนายจำไม่ได้ ชื่อของเขาคือบารอนคริส ถ้าเราอยู่ทีนี่ เราไม่จำเป็นต้องรับมือกับคนนั้น และถ้าเธอแสดงความสามารถในการแข่งขัน เธอน่าเจอหาเรื่องน้อยกว่า
“เข้าใจแล้ว นั่นมีเหตุผลพอ”
“ยังไงซะ อืม……การขังเธอไว้ที่นี่เพื่อไม่ให้เธอหนีได้น่าจะยังเป็นหนึ่งในเหตุผลของเขา”
“ใช่…”
ผมจะไมหนีแม้ว่าผมถูกขังในบ้านอยู่ดี ถ้าผมหนีหลังจากมันถูกประกาศอย่างยิ่งใหญ่ว่าผมจะสู้ในการต่อสู้เพื่อพิสูจน์คุณค่าของผม ชื่อเสียงผมจะเสียหายอย่าหนัก มากกว่านั้น หน้าตาของจักรพรรดิผู้ประกาศการแข่งขัน กองทัพจักรวรรดิผู้มอบรางวัลดาวทองกับผม และสมาคมทหารรับจ้างที่เลื่อนตำแหน่งผมไปสู่ระดับทองคำขาว จะเสียหายแปดเปื้อนพร้อมๆกัน ถ้าผมโยนโคลนใสหน้าจักรพรรดิ กองทัพจักรวรรดิ และสมาคมทหารรับจ้างในเวลาเดียวกัน มันจะมีความเป็นไปได้ที่ผมจะทำงานเป็นทหารรับจ้างในอนาคตไหม? แน่นอนว่าไม่
ดังนั้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะหนีไม่เข้าร่วมการแข่งขันนี้แล้วหลังจากประกาศของพระองค์ถูกส่งออกไป
“แต่การแข่งขันหือ…… ฉันสงสัยว่ารูปแบบไหนที่มันจะมี? ฉันจะไปสู้พร้อมกันหมดแพ้ตัดออกกับผู้คนมีความสามารถที่สุดที่พวกเขาสามารถรวบรวมมาได้เหรอ?”
“หรือ ฉันสงสัยว่าการแข่งขันแบบไหนที่มันจะเป็น? อย่าบอกฉันนะว่าฉันจะต้องทำการแข่งขันวิชาดาบหรือบางอย่าง”
“นั่นเป็นไปไม่ได้หรอก จริงๆแล้ว นั่นไม่ใช่ทั้งหมด มีการแข่งขันใช้ปืนเลเซอร์ เกราะพลังจักรกล และการต่อสู้โดยใช้ยานอวกาศด้วย”
“อะไรกับไตรกีฬาจากนรกนั่นเนี่ย……?”
อย่าบอกผมนะว่าผมจะต้องดวลด้วบดาบ การเข้าปะทะกับการต่อสู้โดยใช้ปืนเลเซอร์กับเกราะพลังจักรกล และการต่อสู้โดยใช้ยานอวกาศ? ผมจะต้องทำทั้งหมดนั่น ผมน่ะหรือ? ตอนนี้ผมอยากวิ่งหนีจริงๆแล้ว
—————————————
เมื่อพวกเขาตัดสินใจกับบางอย่าง จักรวรรดิเร็วอย่างมาก ไม่ใช่หรือ?
ชั่วโมงหนึ่งหลังจากการประกาศขอองจักรพรรดิประกาศออกไป – ระหว่างเราสามยังนั่งเล่นในห้องแขก – แผนกกิจการภายในสามารถเสร็จโครงร่างสำหรับงานทั้งหมด และสามชั่วโมงหลังจากนั้น พวกเขาทำการลงพื้นที่ หลังจากอีกสองชั่วโมง พวกเขาประกาศสู่สาธารณะ
และดังนั้นเอง การเตรียมการสำหรับโอกาสท้าทายผู้ได้รับดาวทองล่าสุด ทหารรับจ้างระดับทองคำขาว ฮิโระ 『บ้า』 มันถูกเผยแพร่อย่างกว่างขวางว่าการแข่งขันอยู่ภายใต้คำสั่งตรงขององค์จักรพรรดิด้วยตัวเอง
แล้วมันก็ถูกประกาศด้วยว่า ถ้าคุณสามารถเอาชนะกัปตันฮิโระได้ คุณจะได้รับรางวัลอย่างมีน้ำใจมากๆ และดังนั้น เหล่าอัศวิน หล่าทหาร เหล่าขุนนาง และเหล่าทหารรับจ้างมากมายได้ลงชื่อกับการแข่งขันในความคาดหวังสูง
“ผู้จะเข้ารับการแข่งขันข้าม 300 ไปแล้วเหรอ?”
ผมจะต้องสู้พวกเขาทั้งหมด? ผมจะตาย ไม่ใช่หรือเนี่ย
มันคือวันหลังจากพิธี ผมยืมแท็บเล็ทของมีมิและอ่านข่าวเกี่ยวกับการแข่งขัน และบ่นอย่างดุเดือดข้างในหัว แค่ผู้คนสามร้อยคนที่มีเวลาว่างเยอะงอกมาจากไหนกันอยู่ดีเล่า?
“ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะให้เธอสู้กับทั้งสามร้อยคน นั่นทำไมมันเป็นรูปแบบการแข็งขันยังไล่ะ พวกเขาจะต้องสู้ในหมู่พวกเดียวกันเองก่อน และลดจำนวนลงก่อน ถูกมั้ย?”
“บางทีฮิโระซามะจะอยู่ในผู้เข้าร่วมแบบกำหนดอันดับในการแข่งขัันด้วยเหมือนกันถ้าอย่างนั้น……?
“ไม่หรอก นั่นจะขัดกับที่การได้รับโอกาศแข่งกับฉันถ้าฉันแพ้ระหว่างทาง ยังไงซะ เพราะทั้งหมด มันจักรพรรดิ เขาอาจทำอะไรแบบนั้นจริงๆ…….”
เขาอาจพูดบางอย่างในประโยคว่า ‘{เป็นไปไม่ได้ที่นายยจะอนุญาตให้ตัวเองอับอายขายขี้หน้าโดยการแพ้ระหว่างนั้น ใช่มั้ย?}’
เอ๋? จักรพรรดิในใจผมมีแผนร้ายมากเกินไปแล้ว คุณว่า? มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะดูคนผู้โยนบางอย่างมีปัญหาขนาดนี้มาให้ผมระหว่างพ่นคำไร้สาระโดดเด่นเหมือน ‘ทิ้งร่องรอยบนความแปรปรวนของโชคชะตา’ หรือบางอย่างแบบนั้น
แน่นอนที่สุดว่าผมจะไม่มีวันยกโทษให้เจ้าบัดซบนั่น
เมื่อผมสามารถใจเย็นลงนิดหน่อย ผมติดต่ออยานอวกาศตรีเซเรน่าและอธิบายสถานการ แต่ยานอวกาศตรีเซเรน่าทำแค่เพียงส่งมองตั้งใจดูเหมือนขอโทษมากๆบนหน้าของเธอ
『ถ้าอย่างนั้นนายมีความสารถแปลกที่ดึงดูดปัญหาได้หลังจากทั้งหมด?』
พวกเราสามคนไม่สามารถพูดอะไรกลับไปกับยานอวกาตรี ช่างน่าเสียใจ
เพิ่มเติม เนื่องจากการตัดสินใจที่จะจัดการแข่งขัน ณ เวลานี้ กำหนดการทั้งหมดที่วางแผนไว้โดยกองทัพจักรวรรดิถูกเป่าสิ้นเป็นธุลี ในความเป็นจริง เราสมควรได้รับการสัมภาษณ์โดยแผนกสื่อสารสาธารณะกองทัพจักรวรรดิหลังจากพิธี (มันไม่ใช่การสัมภาษณ์จากบริษัทเอกชน ดังนั้นสิทธ์ครอบคลุมสเปซดเวิร์กไม่มีผล) และนั่นไม่ใช่ทั้งหมด ผมก็มีแผนจะรับงานทดสอบยานอวกาศต่อสู้ขนาดเล็กรุ่นใหม่ที่พัฒนามาใหม่ และยานต่อสู้หลักของยานบรรทุกยานก็กลายเป็นควันอย่างงดงาม
เหตุผลสำหรับนี่คือผู้เข้าร่วมหลายคนมาจากกองทัพจักรววรดิ ดังนั้นถ้าผมแสดงการเคลื่อนที่ออกไป มันอาจได้ผลดีกับพวกเขาใส่วนการต่อสู้อวกาศของการแข่งขัน นั่นพูด กองทัพจักวรรดิก็ได้มีบันทึกการต่อสู้ของผมกับสิ่งมีชีวิตผลึกแล้ว และยานอวาศตรีเซเรน่ามีบันทึกการต่อสู้กับโจรสัด ดังนั้น ผมคิดว่าพวกเขาได้เปรียบเหลือเฟือ
“ฮ่าา– ฉันเละแน่ล่ะทีนี้”
“จริงๆเหรอ?”
มีมิเอียงหัวน้องเขาอย่างน่ารักเมื่อเธอเห็นผมถอนหายใจสลดใจ
“นอกจากการต่อสู้อวกาศ พี่พูดไม่ได้ว่าการต่อสู้ระยะประชิดและการดวลดาบเป็นส่วนหนึ่งของความเชี่ยวชาญพี่หลังจากทั้งหมด……”
ผมสามารถปกป้องสถิติไม่แพ้มาในการต่อสู้ระยะประชิดเมื่อผมเล่นเอสโอแอล แต่ผมไม่มีความมั่นใจใดๆวาผมทำได้เหมือนกันในมิตินี้……
อืม ผมเดาว่าผมใช้การเคลื่อนที่และกลยุทธ์บางอย่างได้อันผมทำกลับไปในเกมในความเป็นจริงด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ผมขาดประสบการณ์อย่างน่าสมเพชเมื่อมันเป็นเรื่องสู้ด้วยตัวของผเองแทนตัวละครในเกม แต่ผมน่าจะมั่นใจมากกว่าเมื่อสู้อยู่ข้างในเกราะพลังจักรกล
“แต่ฉันคิดว่ามันจะไม่เป็นไรแหละ…… แต่ฉันไม่รู้ว่านายจะสู้กับคนมีทักษะที่มีพื้นฐานในเมืองหลวงยังไง”
“แต่ฉันไม่มีฝันจริงๆที่จะกลายเป็นแข็งแกร่งที่สุดในจักรวรรดหรือกาแล็กซี หรือ ความเชี่ยวชาฉันมันสู้ด้วยยานอวกาศต่อสู้เหอะบัดซบเอ๊ย! อย่ามาแค่โยนฉันเข้าไปในการดวลดาบและการต่อสู้ระยะประชิดโดยไม่มีการพิจารณาเซ่”
“มันไม่เป็นไรค่ะ นายท่าน ท่านจะไม่เป็นไร ตราบเท่าที่ท่านทำได้เหมือนเคยๆ”
เมย์ประทับตรายอมรับให้ผม แต่ผมยังไม่สามารถเอาชนะเธอได้สักครั้ง
อืม ผมเดาว่าเมย์เป็นเมดดรอยด์สมรรถนะสูงสุดยอดผู้โอ้อวดตนในคุณสมบัติที่ตีขนานไม่ได้ ดังนั้นมีนั่นด้วย เธอน่าจะสู้ได้แม้แต่กับหุ่นยนต์ต่อสู้พิเศษกองทัพสมรรถนะสูง ดังนั้นการเอาพยายามเอาชนะเธอโดยไม่มีเกราะพลังจักรกลอาจเป็นการออกแรงเพื่อความไร้ประโยชน์
“แต่พวกเธอไม่คิดว่าเวลาระหว่างการประกาศและการเริ่มสั้นเกินไปเหรอ?”
ช่วงขั้นตอนแรกของการแข่งขัน – ดวลวิชาดาบ – จะถูกจัดในสองวันจากตอนนี้ไปแล้ว จากนั้นเราจะได้รับพักสามวัน หลังจากนั้น ช่วงขั้นตอนที่สอง การต่อสู้ระยะประชิด จะเริ่ม เราจะได้รับการพักสามวัน และจากนั้น ขาสุดท้าย การแข่งขันต่อสู้อวกาศ จะเริ่ม”
“เพราะทั้งหมด ขุนนางทั้งหมดฝึกดาบมาจากวัยเด็ก และเมื่อพวกเขาตัดสินใจเข้าร่วม พวกเขาแค่ต้องเข้าประตูทางและมาสู่เมืองหลวง นั่นน่าจะเป็นทำไมเวลาระหว่างประกาศและเริ่มค่อนข้างสั้น”
“น่าจะเป็นอย่างนั้น มันดูเหมือนมีสมาชิกฝ่ายวาดดาบเยอะในเเมืองหลวงด้วย
“อุ่เก่ะ”
ผมทำได้แแค่ครวญในความเสียใจ
“……เอ่อ เราจะสู้กันยังไงตรงๆกับการดวลดาบอยู่ดีล่ะ? อย่าบอกฉันะว่าเราจะเข้าใส่กันด้วยดาบจริง ใช่มั้ย?”
“พวกเขาน่าจะไม่อนุญาตให้เธอใช้ดาบจริง พวกเขาควรมอบดาบเลียนแบบทื่อแล้วให้เธอสู้กับดาบเหล่านั้น แน่นอน แม้ว่ามันไม่คม มันยังเป็นชิ้นเหล็กใหญ่ ดังนั้นพวกมันยังเจ็บถ้านายโดนฟนโดยพวกมัน”
“น่ากลัวอ่ะ”
“……แต่ไม่ใช่นั่นเหมือนกันการฝึกต่อสู้กับเมย์ซังเหรอ?”
“……เมื่อมาคิดดูแล้ว หนูพูดถูก”
ผมได้มีประสบการณ์การแลกกันฟันโดยใช้ดาบทื่อกับเมย์แล้ว เอ่อ ในกรณีของเมย์ มันไม่ใช่ดาบทื่อแต่มันอาวุธส่วนตัวของเธอ กระบองดำอันทำมาจากอัลลอยโลหะพิเศษ แต่แน่นอนว่ามันค่อนข้างคล้ายกัน
“แค่ผ่อนคลายแล้วลุยสุดตัวน่า ถ้าเธอคือผู้ได้รับดาวทอง ฉันไม่คิดว่าจักรพรรดิจะไม่ไร้เหตุผลมากหรอกที่เขาจะยืนกรานให้เธอพิสูจน์ความสามารถในการดวลดาบ”
“แต่เธอรู้มั้ย ถ้าเธอพูดแบบนั้น ไม่ใช่เจ้าคนนั้นแค่มีแผนจะมีความสุขกับภาพทีฉันถูกอัดระหว่างการแข่งขันเหรอ?”
“……”
“…….อืม”
เอลม่ากลายเป็นเงียบและมีมิหาคำพูดมาตอบผมไม่ได้ เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นนั่นเป็นอย่างนั่น
“โยช! ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันจะอัดพวกเขาทั้งหมดให้กระเด็นเลยล่ะบัดซบเอ๊ย!”
ได้ ได้ ถ้านายอย่างเล่นอย่างนั้น ฉันแค่ต้องจริงจังและซ้อมพวกเขาให้น่วม ผมคำให้ความมุ่งมั่นตั้งใจผมแน่วแน่ระหว่างนึกถึงรอยยิ้มมุมปากน่ารำคาญของไอ้จักพรรดิหน้าเ*ี้ยบัดซบ
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl