นพนันท์มีคนสำคัญอยู่แค่สองคน จึงตื่นตระหนกทันที รีบมองหน้านายท่านผู้เฒ่าอย่างโกรธจัด
“คุณพ่อ น้ำยังเด็ก ถ้ายังไงปล่อยเธอสักครั้งเถอะ…คุณก็เห็นว่าณิชาไม่ได้เป็นอะไรหนักไม่ใช่เหรอ ล้วนแล้วแต่ครอบครัวเดียวกัน ทำไมต้องแข็งกร้าวขนาดนี้ด้วยล่ะ”
“เด็กงั้นเหรอ แล้วณิชาไม่ใช่เด็กหรือไง”
เวลานี้ ณัฐณิชาได้ยินความเคลื่อนไหวแล้ว จึงให้ธราเทพประคองเธอออกจากห้อง มาถึงยังห้องนั่งเล่น
“คุณปู่คะ”
“ณิชา หนูออกมาทำไม รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”
“ไม่เป็นอะไร……”
“คราวนี้ไม่เป็นอะไรนับว่าโชคดี แต่ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ” นายท่านผู้เฒ่าเหลือบมองนภสรณ์อีกครั้ง “ลุงหัสดิน พาเธอเข้าไป!”
ลุงหัสดินสีหน้าเย็นชา ดังแขนของนภสรณ์ “ไปเถอะคุณหนู”
หลังจากที่ลุงหัสดินพานภสรณ์ไป ณัฐณิชาก็รู้สึกประหลาดใจที่นายท่านผู้เฒ่าลงโทษหลานสาวของตัวเองจริงๆ เดิมทีเธอแค่อยากให้คุณปู่รับรู้ใบหน้าที่แท้จริงของนภสรณ์ ให้คุณปู่ตำหนินภสรณ์ จะได้เป็นการกำราบเธอ
ตอนนี้เมื่อนภสรณ์ถูกส่งเข้าห้องเย็นไปจริงๆ ในณัฐณิชาก็รู้สึกดี แต่ก็รู้ว่ามันทรมานมาก อยากให้คุณปู่ขังนภสรณ์ไว้แค่ครู่เดียว ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ มันก็ไม่ดี
แต่เธอเพิ่งอ้าปากเรียก “คุณปู่” ก็ถูกขัดจังหวะเข้า
“ณิชา หนูไปพักผ่อนให้สบายเถอะ เรื่องของน้ำ หนูไม่ต้องยุ่ง ครั้งนี้เธอทำเกินไป ไม่ว่ายังไง ฉันต้องสอนบทเรียนให้เธอ ไม่อย่างนั้นในอนาคตจะสร้างปัญหาใหญ่ขึ้นได้”
นายท่านผู้เฒ่าพูดจบก็ตบๆ ไหล่ณัฐณิชา
ณัฐณิชาอ้าปากพะงาบๆ แต่อย่างไรคุณปู่ก็ไม่ให้โอกาสเธอได้ขอร้องแทนนภสรณ์ หันหลังเดินไปที่ประตู เมื่อจะผ่านธราเทพ คุณปู่ก็หยุดก้าวเท้า
“เทพ สองวันนี้ดูแลณิชาให้ดี ถ้าอยู่ที่นี่รู้สึกไม่สะดวก ก็กลับไปที่บ้านเล็กของพวกแก ฉันจะให้หมอประจำตัวฉันไปดูตรวจณิชาทุกวัน”
“ครับ คุณปู่”
ทางฝั่งนภสรณ์ ถูกลุงหัสดินส่งเข้าไปในห้องเย็นแล้ว กำลังร้องไห้โหยหวน ตบประตูห้องเย็นไม่หยุด แต่ประตูเย็นเกินไป ทำให้มือแข็งจนเธอต้องชักกลับ พบว่ามือของตัวเองแดงไปหมด จึงน้ำตาไหลพรากทันที
“น้ำ น้ำแกไม่ต้องร้อนใจ”
ทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงที่เป็นทุกข์ของนพนันท์ดังขึ้น “แกแข็งใจไว้นะ รออีกเดี๋ยวพ่อแกกลับมา ฉันจะเกลี้ยกล่อมให้เขาปล่อยแกออกมาโดยเร็วที่สุดแน่นอน”
“คุณแม่ ในนี้หนาวมากเลยค่ะ คุณแม่รีบพาฉันออกไปจากที่นี่หน่อย!”
เสียงร้องไห้ของนภสรณ์ยังคงดังต่อเนื่อง นพนันท์ทอดถอนใจครั้งแล้วครั้งเล่า ลูกสาวที่รักเป็นแก้วตาดวงใจ เมื่อไรกันที่จะต้องมาประสบกับชะตากรรมเช่นนี้ ตอนนี้ลูกสาวกำลังทรมาน เธอเป็นแม่ก็ไม่ได้รู้สึกดี
และทันทีที่นึกถึงท่าทางของณัฐณิชาเมื่อครู่ขึ้นมา ยังเสแสร้งทำเหมือนว่าจะขอร้องให้นภสรณ์ นพนันท์ก็เดือดดาลขึ้นมาฉับพลัน พูดในใจว่า น้ำแกไม่ต้องร้อนใจไป ไม่ช้าก็เร็วแม่จะไล่เธอออกไปจากตระกูลทวีศักดิ์ทินโชติให้แกเอง!
นภสรณ์ถูกขังอยู่ในนั้นมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว นพนันท์ร้อนรนจนเหงื่อแตก
ถ้าลูกตัวเองเกิดแข็งตายออกมาจริงๆ จะทำยังไง
“ศาสนติ์ เด็กคนนี้รู้ความผิดแล้ว เธอสุขภาพไม่ดีมาตั้งแต่เด็ก ถ้าแข็งตายออกมาจริงๆ คุณจะให้ฉันทำยังไง บทเรียนที่ควรให้ก็ให้แล้ว ไปขอร้องให้คุณปู่ปล่อยเธอออกมาไม่ดีกว่าเหรอ”