ตระกูลขุนนางส่วนใหญ่ที่มีภูมิหลังด้อยกว่าจักรพรรดิลู่เฟิง พวกเขาเลือกที่จะส่งมอบทหารและยอมจำนนต่อลู่เฟิง
ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ยังส่งลูกหลานเข้าร่วมกองทัพ
ในแง่หนึ่งก็เพื่อได้รับทักษะฝึกฝน ในทางกลับกันพวกเขายังมีโอกาสไต่เต้าได้กลายเป็นแม่ทัพของอาณาจักรอีกด้วย
เพราะพวกเขาเห็นแล้วว่า จักรพรรดิของพวกเขา ไม่ใช่คนที่ขี้ขลาดตาขาว เขากล้าได้กล้าเสีย มิฉะนั้น คงไม่ส่งกองกำลังไปยึดเมืองหยุนไห่ และ จับตัว จักรพรรดิซีหยาง มา
ตอนนี้ พวกเขาไม่มีทหารส่วนตัว พวกเขาทำได้เพียงปล่อยให้ ลูกหลานของพวกเขาสร้างชื่อเสียงจนกลายเป็นแม่ทัพ ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะสามารถรับประกันสถานะของพวกเขาต่อไปได้
ดังนั้นตระกูลจำนวนมากจึงส่งลูกหลานเข้าไปยังกองทัพเพื่อหาผลประโยชน์
อย่างไรก็ตาม ลู่เฟิง ก็ล่วงรู้ความคิดนี้ดีอยู่แล้ว เขาให้ความสนใจกับลูกหลานตระกูลขุนนางเป็นพิเศษ หากคนเหล่านี้มีพฤติกรรไม่เหมาะสม หรือต้องการเข้าร่วมกองทัพเพื่อหาผลประโยชน์ จะถูกฆ่าตายและทำลายตระกูลโดยตรง
ลู่เฟิงไม่อาจปล่อยให้มีหนอนอยู่ในกองทัพของเขาได้
ท้ายที่สุด คนที่สามารถเข้าสู่กองทัพได้จริง ๆ ก็จะมีแต่พวกเขาบริสุทธิ์ใจเท่านั้น เนื้อร้ายอย่างการทำเพื่อหาผลประโยชน์จะต้องถูกกำจัดออกไป
ถูกลงโทษไปยันตระกูล!
ผู้นำตระกูลหยาน,หยานจือยี่ ได้มองไปที่ บรรพบุรุษหยานกาน ที่เป็นอัมพาตนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยความเจ็บปวด”ท่านบรรพบุรุษ ลู่เฟิง สามารถสร้างทักษะระดับปฐพีจำนวนมากได้จริง ๆ พวกเรา…ตอนนี้ภูมิหลังของพวกเราไม่ได้ดีไปกว่าเขาแล้ว!”
“แค๊ก!”
หยานกาน ได้พ่นโลหิตคำโตออกมาด้วยความโกรธ”ทำไมกัน ทำไม !!!! มันไปเอาสิ่งเหล่านี้มาจากไหน ทำไมลู่เฟิงถึง พัฟ…”
ในที่สุดเลือดคำโตก็พุ่งออกมาจากหยานกาน เขาได้ทรุดตัวลงบนเก้าอี้และเสียชีวิต
เขาถูกตัดขาดจากแหล่งพลังทั้งหมด เขาเหมือนพิการไปแล้ว จะอยู่จะตายล้วนไม่สำคัญ
นี่คือสิ่งที่ ลู่เฟิง คาดการ์ณไว้แล้ว
“ท่านบรรพบุรุษ…ฮึก…”
หยานจือยี่ ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดเขามองไปที่ด้านหลังและพึมพัมออกมา”เจ้า…เจ้าเป็นใคร?’
แต่ไม่ทันที่เขาจะได้รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครเขาก็ตายไปแล้ว
หน้าอกของเขาถูกแทงด้วยดาบยาว
ด้านหลังของเขาก็คือ เฉินกัง
เจี๋ยสวี่ พบว่า หนึ่งในสองมือสังหารมาจากตระกูล หยาน และ ตระกูลเถา อดีตหนึ่งในตระกูลใหญ่ทั้งห้า
ตระกูลเถา เป็นตระกูลที่ ลู่เฟิง ตัดสินใจจะฆ่าก่อนหน้านี้ เพราะในตอนที่ ราชาเมกาทรอนยกพลขึ้นมา ตระกูลเถา ได้ออกตัวไปอยู่ฝั่งนู้นอย่างเต็มที่
วันนี้ ทาสดาบทั้งหก ได้แยกย้ายไปเชือดคนของตระกูลทั้งสองพร้อมกับ จินยี่เหว่ย
หลังจากฆ่า หยานจือยี่ แล้ว เฉินกัง ก็ไม่ได้รั้งอยู่ที่นี่ต่อ เขาได้ออกจากห้องและมองหาคนที่จะฆ่าอีกครั้ง
ภายในสองชั่วโมง ภายใต้การนำของ ทาสดาบทั้งหก และ จิยี่เหว่ย หลายพันคน พวกเขาเริ่มการสังหารหมู่อย่างบ้าคลั่ง โดยมีสมาชิก ตระกูลหยานมากกว่า 4,000 คน และ ตระกูลอื่น ๆ อีกหลายหมื่นคน ท้ายที่สุดพวกเขาก็ถูกฆ่าจนหมดไม่มีใครหนีรอดไปได้
หลังจากที่คนเหล่านี้ถูกสังหารจนหมดทหารม้าที่นำโดย ลิโป้ ก็มารออยู่ข้างนอกคฤหาสน์
ทาสดาบทั้งหก และ จินยี่เหว่ย ได้ไปที่ตระกูลเถาต่อ
คืนเดียวตระกูลหยานตายเรียบ!
ตระกูลเถา ถูกล้างบาง!
วันรุ่งขึ้นข่าวเริ่มแพร่กระจายอย่างรวดเร็วภายในอาณาจักรหนานหยาน ในระยะเวลาเพียงสองวัน ตระกูลใหญ่สองในห้าอันดับแรกอย่างตระกูล หยาน และ ตระกูลเถา ได้ถูกล้างบางทั้งตระกูล
ไม่มีใครในสองตระกูลที่หนีรอดไปได้
การสังหารหมู่ครั้งนี้ เป็นการป่าวประกาศและเตือนไปในตัว
ไม่กี่วันต่อมา หลายตระกูลเริ่มที่จะส่งมอบทหารส่วนตัว
แต่ ลู่เฟิง ก็ไม่ได้ยอมรับทุกคน
เขาได้จัดการคนที่กระโดดไปหาราชาเมกาทรอนลู่เว่ยก่อนหน้านี้ หรือ ยกทัพไปช่วยเหลือไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่เขาก็จัดการทิ้งหมด
การสังหารหมู่ได้เกิดขึ้นทั่วราชอาณาจักร
…
ในวันนี้ ห้องศึกษาของจักรพรรดิ ลู่เฟิง มองไปที่ทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้า
สามคนนี้ เป็นหนึ่งในผู้นำตระกูลใหญ่ห้าอันดับแรกที่ ลู่เฟิง เห็นก่อนหน้านี้ในคฤหาสน์ตระกูลหยาน
พวกเขามาขอเข้าเฝ้า ลู่เฟิง
“พวกเจ้ามาหาข้ามีธุระอันใดงั้นหรือ?”ลู่เฟิง กล่าวถามด้วยรอยยิ้ม
ตุบ!
ทั้งสามคนได้คุกเข่าลงทันที”ฝ่าบาทพวกเรารู้ตัวแล้วว่าพวกเราทำผิดพวกเราเต็มใจที่จะส่งมอบทหารส่วนตัว และ จะไม่สร้างกองกำลังอีกต่อไป พวกเราหวังว่าฝ่าบาทจะประทานอภัย!”
ตระกูลหยาน และ ตระกูลเถา ถูกทำลายไปแล้ว และ รวมถึง ตระกูลที่กระโดดไปหาราชาเมกาทรอน ตอนนี้ ทั้งสามตระกูลใหญ่ที่เหลือต่างหวาดกลัว
หากเป็นก่อนหน้านี้ ด้วยภูมิหลังของตระกูลพวกเขา พวกเขายังคงออกคำสั่งและใช้ทักษะต่อสู้ล่อนักรบจำนวนมากให้เข้าร่วมได้ แต่ตอนนี้ มันกลับไม่สามารถทำได้แล้ว
ลู่เฟิง สามารถสร้างทักษะระดับปฐพีจำนวนมากได้ขึ้นมา ทั้งยังทำให้คนจำนวนมากยินดีรับใช้อาณาจักร
ลู่เฟิง มองไปที่ทั้งสามคนและตอบกลับ”ตระกูลลำดับที่สองของอาณาจักร ตระกูลเปา ได้ส่งมอบเหรียญทอง 100,000 เหรียญ และ ทหารส่วนตัว 10,000 นาย เพื่อสนับสนุนทางการทหาร!”
อึก!
ใบหน้าของผู้นำตระกูลเปาซีดเผือก เหงื่อเย็นได้ไหลลงบนพื้น
คนผู้นี้ก็คือผู้นำตระกูลเปา เขารู้สึกสงสัยว่า ฝ่าบาทรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร มีเพียงคนในตระกูลไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้
สิ้นหวังแล้ว!
จักรพรรดิทรงใช้ข้อมูลเหล่านี้จัดการตระกูลของเขาได้
ลู่เฟิงได้เพิกเฉยและพูดต่อไป”ตระกูล หยู๋ ลำดับที่ 4 ของอาณาจักร ส่งมอบเหรียญทอง 150,000 เหรียญ และ ทหารส่วนตัวอีก 5,000 นาย!”
คราวนี้ เป็น ผู้นำตระกูล หยู๋ ที่ทรุดตัวลง
ขณะที่ ลู่เฟิง จะพูด ผู้นำตระกูล ซู ได้โขกศีรษะลงบนพื้นจนเลือดไหลเขาได้ตอบกลับ”ฝ่าบาท ตระกูลซูของข้าน้อย ได้ส่งมอบเหรียญทอง 200,000 เหรียญ และ ทหารส่วนตัวอีก 5,000 นาย บาปในครั้งนี้ล้วนเป็นความผิด ฝ่าบาทได้โปรดประทานอภัย….”
“ฮ่าฮ่า!”
ลู่เฟิงหัวเราะออกมา และ ขัดจังหวะการพูดของผู้นำตระกูลซู เขาจ้องมองไปที่ทั้งสามคน”พวกเจ้าทำได้ดีมาก! แต่ละคนแอบส่งมอบเหรียญทองและกองกำลังทหารเพื่อสนับสนุนกองทัพของ ราชาเมกาทรอน ข้าชื่นชมความกล้าหาญของพวกเจ้าจริง ๆ !”
ผู้นำตระกูลซู ตัวสั่น อีกสองคนก็ไม่ต่างกัน
“บอกข้ามาสิ โทษฐานในการสนับสนุนกบฏ มีความผิดเช่นใด?”ลู่เฟิง กล่าวถามด้วยรอยยิ้ม
ทั้งสามคนกลัวที่จะพูด
“หืม ไม่ตอบงั้นเหรอ ดี เช่นนั้น ข้าจะบอกให้ โทษฐานการสนับสนุนการก่อการกบฏ โทษคือ ตัดศีรษะและฆ่าล้างเก้าชั่วโครต ตระกูลของพวกเจ้า รวมกันมีคนทั้งหมดกี่คนนะ หลักหมื่น ไม่สิ หรือ หลักแสน?”ลู่เฟิง ได้พูดเย้ยหยัน
“ฝ่าบาท ข้าน้อยยินดี จะส่งมอบ ข้าวจำนวนหนึ่งล้านตันพร้อมกับทองคำหนึ่งล้านเหรียญฝ่าบาทได้โปรดละเว้นข้าน้อยด้วย!”ผู้นำตระกูลซู ฉลาดมาก เขารีบพูดขึ้นเป็นคนแรก