Chapter 92: ครับลูกพี่
ทุกคนต่างตกตะลึง อะไรนะ? เด็กอายุ 12 ปีต้องการตั้งแก๊งหรอ?
ท่ามกลางฝูงชนหวังเจ๋อรู้สึกมึนงงและรู้สึกราวกับว่ามีปลาหัวเหล็กหมื่นตัวต่อสู้อยู่ในใจของเขา ฉันได้ยินเขาผิดไปหรือเปล่า? หานเฟยต้องการตั้งแก๊ง? เขาจริงจังงั้นหรอ?
จางฮั่นก็ตกตะลึงเช่นกัน คุณล้อเล่นฉันรึเปล่าหานเฟย? คุณคิดว่าคุณอายุเท่าไรกัน?
แม้แต่หลี่กังและหลี่ชิงก็ยังตกตะลึง ลูกพี่ของเขาปกติดีไหม? เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า? พวกเขาลดศีรษะลงและหลีกเลี่ยงการจ้องมองของผู้คน เราควรมุ่งเน้นไปที่การทําบาร์บีคิวกันดีกว่า
หานเฟยเหลือบมองไปรอบ ๆ และไม่ได้รับการตอบสนองจากฝูงชนเขาจึงกล่าวว่า “ทุกคนปลามังกรเพิ่งได้รับการจัดตั้งขึ้น ตอนนี้เราจะรับสมัครสมาชิก 200 คนเท่านั้น และนับจากวันนี้เป็นต้นไปแก๊งปลาจะเข้าครอบครองสมบัติทั้งหมดของพยัคฆ์ แม้แต่ลี่จื๊อก็ถูกฉันฆ่า ฉันอ ยากดูว่ามีใครกล้าปฏิเสธฉันบ้าง”
ด้วยเหตุนี้หลังจากหานเฟยป่าวประกาศเสียงดัง สมาชิกของกลุ่มพยัคฆ์ทั้งหมดก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว หัวหน้าของพวกเขาตายไปแล้วและตอนนี้พวกเขาก็เหมือนลูกแกะที่รอวันถูกฆ่า!
อย่างไรก็ตามใครบางคนในฝูงชนยังคงตะโกนด้วยความโกรธว่า “คุณจะยึดทรัพย์สินของเราแบบนี้ได้อย่างไร? นั่นผิดกฎหมายนะ!”
หานเฟยพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ฉันจําได้ว่าตอนที่พยัคฆ์และตระกูลหวังแข่งขันกันเพื่อแย่งชิงดินแดนพวกคุณก่ออาชญากรรมมากมายไม่ใช่เหรอ”
ด้วยเหตุนี้หานเฟยจึงชี้ไปที่ชายที่พูด “ฉันขอประกาศว่าอดีตสมาชิกของพยัคฆ์ที่ไม่ได้ก่ออาชญากรรมใด ๆ และอย่างน้อยก็เป็นชาวประมงระดับ 8 สามารถเข้าร่วมปลามังกรได้และสมาชิกคนอื่น ๆ ทั้งหมดจะถูกไล่ออก รวมถึงคนที่พูดเมื่อกี้ด้วย”
ทันใดนั้นเองท่ามกลางฝูงชนมีคนตะโกนว่า “ฉันขอเข้าด้วยฉันไม่ได้ฆ่าหรือรังแกใคร ฉันเข้าร่วมกับพยัคฆ์เพียงเพื่อมีชีวิตที่ดี”
บางคนเลือกที่จะเข้าร่วมทันทีและอีกหลายคนรู้สึกไม่พอใจกับคําพูดของหานเฟย
“ฉันๆๆ ฉันไม่ใช่พยัคฆ์ แต่ฉันเป็นนักตกปลาระดับ 8 แล้ว”
“ฉันก็อยู่เหมือนกัน”
“ ฉันด้วย”
สมาชิกคนหนึ่งของพยัคฆ์ตําหนิพวกเขาอย่างโกรธ ๆ ว่า “คุณเป็นคนทรยศคุณคิดว่าคุณจะดีกว่าหรอถ้าหานเฟยมาเป็นผู้นําของคุณ”
บางคนโต้กลับว่า “คนทรยศหมายความว่าอะไร? หลี่จื๊อเป็นคนเลว ถ้าฉันแข็งแกร่งพอฉันจะฆ่าเขาก่อนหน้านี้ไปแล้ว!”
พยัคฆ์แยกออกเป็นสองฝ่ายทันทีซึ่งหานเฟยดีใจที่ได้เห็นแบบนั้น
หานเฟยกล่าวว่า “ทุกคนที่ยินที่จะเข้าร่วมปลามังกร ไปลงทะเบียนกับหลี่ชิง หลี่ชิงเลือกคน ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมตามมาตรฐานของฉันอย่างเคร่งครัดเข้าใจไหม”
หลี่ชิงขยับริมฝีปากของเขาและในท้ายที่สุดเขาก็พูดว่า “ได้ครับลูกพี่”
ในขณะนี้มีเพียงอดีตสมาชิกบางคนของพยัคฆ์เท่านั้นที่เข้าร่วม ปลามังกรดังนั้นหานเฟยจึงพูดต่อ “ทุกคนโปรดฟังฉัน ฉันสัญญาว่าฉันจะนําพาปลามังกรไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองจนถึงจุดสุดยอดของชีวิต ดูแผงขายบาร์บีคิวที่อร่อยที่สุดในโลกตัวยแผงลอยเล็กๆนี้สิ และตอนนี้ฉันได้ตัดสินใจที่จะเปิดร้านอาหารหม้อไฟขนาดใหญ่ต่อไปในงานเทศกาลทั้งสี่งานของหมู่บ้านน้ำสวรรค์ ในวันที่พวกเขาเปิด อาหารทั้งหมดจะขายในราคาครึ่งหนึ่ง”
“ร้านหม้อไฟคืออะไร”
ไม่มีใครรู้และทุกคนต่างก็สงสัย
“หม้อไฟเป็นอาหารอันโอชะที่ไม่มีใครเทียบได้ อร่อยพอ ๆ กับบาร์บีคิวหรือดีกว่านั้น เราจะมอบส่วนลด 50 เปอร์เซ็นต์ให้กับคุณเมื่อร้านอาหารเปิดทําการ ผู้จัดการของร้านอาหารเหล่านี้จะถูกเลือกจากสมาชิกของปลามังกรคุณยังสามารถสมัครงานในร้านอาหารเหล่านี้ได้ …. พ่อแม่ พี่น้องช่วยคิดให้ดี โอกาสแทบจะไม่ถึงสองครั้ง คุณเสียเวลาครึ่งแรกของชีวิตไปแล้ว ทําไมไม่ลองเปลี่ยนครึ่งหลังดูละ”
ปัจจุบันเป็นชาวประมงทั้งหมดรู้จักการตกปลาเท่านั้น พวกเขาจะต้านทานการล่อลวงของหานเฟยได้อย่างไร? หม้อไฟนั้นอร่อยและทํากําไรได้มากกว่าบาร์บีคิว แน่นอนว่าพวกเขาต้องการหาเงินง่ายๆ! ใครอยากเสี่ยงชีวิตออกไปตกปลาทะเลทุกวันกันล่ะ
ฝูงชนอยู่ในความโกลาหลทันที
“ฉันๆๆ ฉันเป็นชาวประมงระดับเก้า ดูสิว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน”
“ไปให้พ้น ฉันด้วยฉันทํางานหนักและมีน้ำใจ”
“ออกไปให้พ้นทาง ฉันๆ ฉันค่อนข้างมีพรสวรรค์ในการทําอาหารเลยนะ”
หานเฟยโบกมือ “ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องเร่งรีบ หากคุณต้องการเข้าร่วมให้ลงทะเบียนกับหลี่ชิง นอกจากนี้นี่เป็นเพียงครั้งแรกที่เรารับสมัครสมาชิก สมาชิกของเราต้องมีคุณภาพทางศีลธรรมที่ดี เมื่อธุรกิจของเราขยายตัวเราจําเป็นต้องมีสมาชิกเพิ่มขึ้น ใครก็ตามที่ยินดีที่จะเข้าร่วมกับเราจะได้รับโอกาสอีกครั้งในตอนนั้น”
“ลุงชิงฉันอยากลงทะเบียน”
“พี่ชิงเรารู้จักกันมานานแล้ว ลงชื่อสมัครให้ฉันด้วย!”
“ลูกพี่ชิง…”
มันอยู่เหนือการควบคุมโดยสิ้นเชิง ฝูงชนไม่มีเวลาแม้แต่จะสนใจบาร์บีคิวฟรีในขณะที่พวกเขาเดินไปรอบๆหลี่ชิง พวกเขาแออัดไปทั่วถนน แม้แต่พ่อค้าเร่ที่อยู่ใกล้ ๆ ก็เลิกทําธุรกิจและเข้ามาสมัคร ธุรกิจของพวกเขาสามารถทํากําไรได้เท่ากับแผงขายบาร์บีคิวหรือไม่? หากพวกเขาสามารถเข้าร่วมร้านอาหารหม้อไฟพวกเขาจะสามารถรวยกว่านี้ได้
หลี่กังและเสี่ยวหงตกตะลึง อาจารย์หนุ่มคุณคือฮีโร่ของเรา! คุณคือพระเจ้าของเรา!
ในที่สุดหวังเจ๋อก็ฝ่าตัวเขาผ่านฝูงชนไปยังหลี่กังและตบใหล่เขา “กรุณาเตรียมบาร์บีคิวส่วนหนึ่งให้ฉันด้วย”
หานเฟยยังคงนั่งอยู่บนโรงเก็บของและมองไปที่หวังเจ๋อและพูดว่า “อาจารย์หวังคุณต้องการเข้าร่วมกับเรามั้ย คุณสามารถเป็นผู้อาวุโสของเราและฉันสามารถจ่ายไข่มุกคุณภาพระดับกลาง 10 เม็ดต่อเดือน”
หวังเจ๋อปฏิเสธ “โฮ่…ฉันยุ่งเกินไปนะ”
หัวหน้าหมู่บ้านไม่แปลกใจเมื่อทราบข่าวแม้ว่าหานเฟยจะเหนือความคาดหมายเล็กน้อย ไม่เลวเลยไอ้เด็กคนนี้
แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านน้ำแห่งสวรรค์ แต่เขาก็ไม่สามารถดูแลทุกอย่างในหมู่บ้านได้ แม้ว่าพยัคฆ์จะรังแกชาวบ้านคนอื่น ๆ มาหลายปีแล้วก็ตาม แต่ตามกฎของเกาะลอยเขาก็ไม่มีสิทธิ์หยุดพวกเขาดังนั้นเขาจึงทําได้เพียงเฝ้าดูชาวบ้านที่ถูกรังแกจากพวกเขา
ตอนนี้พยัคฆ์ถูกกวาดล้างและปลามังกรก็ปรากฏตัวขึ้น หลายคนหวังว่าคนรุ่นหลังจะไม่กดขี่พวกเขา หากปลามังกรไม่รังแกพวกเขาพวกเขาก็ไม่สนใจการดํารงอยู่ของพวกมันและจะสนับสนุนมันด้วยซ้ำ
หานเฟยไม่ได้กลับไปที่ไร่ในวันนั้น แต่เขาพาคนกว่าสองร้อยคนไปเก็บเกี่ยวสมบัติของพยัคฆ์ ซึ่งรวมถึงที่อยู่อาศัยของหลี่จือและบ้านสมบัติของเขาด้วย
ขุมทรัพย์ของพยัคฆ์ ไม่ใช่สิของปลามังกร
หานเฟยมองไปที่สมบัติในห้องนี้ มีมีดดาบและงาวจํานวนมากไข่มุกคุณภาพปานกลาง หนวดกุ้งและชุดเกราะที่หลอมด้วยก้างปลารวมถึงทักษะการต่อสู้ระดับต่ำ นอกจากนี้ยังมีแร่อีกจํานวนหนึ่งซึ่งไม่มีใครรู้ว่าหล่อได้มาจากไหน
หานเฟยพิมพ์ “ น่าสงสารจัง”
ทุกคน: “…”
หลังจากนั้นไม่นานหลี่ชิงก็มาทักทาย “ท่านผู้นํา”
“แค่เรียกฉันว่าลูกพี่เหมอนเดิมก็พอ”
หลี่ชิงหยุดชั่วคราวแล้วกล่าวว่า “ครับลูกพี่ สมาชิกของพยัคฆ์ที่ก่ออาชญากรรมหรือไม่ยอมจํานนถูกขับออกไปแล้ว และมีนักนายน้อยของพยัคฆ์สามคนที่ต้องการเข้าร่วมกับเรา คุณคิดอย่างไร?”
“ พวกเขาก่ออาชญากรรมอะไรหรือเปล่า หรือฆ่าผู้บริสุทธิ์?”
หลี่ชิงยืนยันกับเขาว่า “มีเพียงหนึ่งในนั้นเท่านั้นที่ไม่ได้ทําอะไรแต่อีกสองคนมีประวัติอาชญากรรม”
หานเฟยสั่งว่า “ไล่ทั้งสองคนออกไปและพาคนนั้นมาพบฉัน”
” ครับลูกพี่”
หลี่ชิงรู้สึกภาคภูมิใจและอิ่มเอมใจมากในตอนนี้ ครั้งหนึ่งเขากังวลว่าจะตกเป็นเป้าหมายตั้งแต่เขาทรยศต่อพยัคฆ์ ตอนนี้พยัคฆ์ถูกกวาดล้าง ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาตัดสินใจอย่างชาญฉลาด! เขาลืมไปว่าจริงๆแล้วเขาถูกชักชวนโดยหานเฟย
หลังจากนั้นไม่นานหลี่ชิงก็พาคน ๆ หนึ่งเข้ามาซึ่งตัวสูงและดูเป็นคนเรียบง่าย
“สะ สะ สวัสดีครับ”
หานเฟยกระพริบตา “อะไรนะ…เอ่อ…คุณชื่ออะไร”
ชายคนนี้อึ้งไปชั่วขณะ ผู้นําคนใหม่กําลังหัวเราะเยาะฉันหรือไม่? แต่ฉันสามารถทนได้ในตอน
“ฉะฉัน ฉันชื่อหลี่กาน”
“โอเค”
หลี่กาน: “ ???”
“พูดน้อยลงและทํามากขึ้น แล้วคุณจะไม่เหนื่อย”
หลี่กาน: “???”
หานเฟยอยากรู้อยากเห็นกับชาวประมงคนนี้ “ทําไมคุณไม่เคยรังแกผู้อื่นหรือฆ่าผู้บริสุทธิ์ทั้งๆ ที่คุณเป็นนักตกปลาของพยัคฆ์”
หลี่กานพูดติดอ่างว่า “พวกเขา…พวกเขาคิดว่าฉัน ฉันจะทําให้เสียหน้า…มะ..เมื่อฉันออกไปกับพวกเขา”
หานเฟยรู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย ถ้าฉันเป็นหลี่จื๊อฉันก็คงไม่พาคุณออกไปกับฉันเช่นกัน เผลอๆคุณยังพูดไม่จบเลยมั้งแม้ว่าการต่อสู้จะจบลงไปแล้ว
หานเฟยพูดได้เพียงว่า “ ในอนาคตคุณจะเป็นสมาชิกคนสําคัญของปลามังกร ตราบใดที่คุณไม่ละเมิดหลักการของแก๊งเราก็ไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะคุณ!
“คะ…ครับ…ละลูกพี่”