บทที่ 45 ดูงาน 2
เกรซบอร์ 2 ตัววิ่งโผล่ออกมาจากช่องว่างระหว่างป่ามายังลานกว้าง กลุ่มล่อ 2 คนพยายามวิ่งสุดแรงเกิดอย่างเอาเป็นเอาตายมาทางพวกพ้องที่ทำการล่าหมูป่า
“หา!? เรแบรนด์เอ๋ย!! มีหมูป่ามา 2 ตัว!!!”
หัวหน้ากลุ่มอัศวินรีบร้อนลงจากห้างเพื่อออกคำสั่งให้รองหัวหน้าเรแบรนด์เตรียมออกไปกำจัด เพื่อปกป้องเจ้าเมืองและผู้เข้าร่วมการล่าหมูป่า
ตอนที่รองหัวหน้ากลุ่มอัศวินส่งเสียงดังและเตรียมพุ่งเข้าใส่นั้น
“หัวหน้ากลุ่มอัศวิน ต้องขออภัยด้วยครับ”
“หือ? ในช่วงอย่างเวลามีอะไรเหรอ!?”
ทำการพูดคุยอย่างสงบกับหัวหน้ากลุ่มอัศวินเหมือนเมื่อครู่
“ยังอยู่ระหว่างการล่าครับ ให้กลุ่มอัศวินถอยไปจะได้หรือเปล่าครับ?”
““ว่าไงนะ!?””
พอเจ้าเมืองได้ยินก็แสดงความประหลาดใจเช่นกัน
“อย่างที่กล่าวไว้เมื่อวาน ว่าจะแสดงการล่าให้สำเร็จเพื่อที่ท่านเจ้าเมืองจะได้สบายใจ ซึ่งนี่ยังอย่ระหว่างการล่าครับ”
หา!? มาพูดอะไรในช่วงเวลาอย่างนี้กัน หมูป่ามาถึง 2 ตัวเลยนะ ตอนนี้ถึงพวกอัศวินจะออกไปก็ไม่ทันการแล้ว
ตอนนั้นเอง
“มา 2 ตัวแล้ว!! พวกแกตั้งใจกันให้เต็มที่เลยยยยยย!!!!”
“““โอ้ววววววววววววว!!!!”””
เหล่าผู้เข้าร่วมมุ่งมั่นกันเต็มที่ ไม่มีแม้แต่ความหวาดกลัวและลังเล พร้อมกับตอบรับการปลุกใจของโรดันยิ่งกว่าทุกที ก่อนจะมุ่งหน้าไปตั้งขบวนข้างหน้าหมูป่าที่ถูกกำจัดไปแล้ว
กลุ่มล่อ 2 คนมาถึง และวิ่งผ่านระหว่างโล่ใหญ่ 2 อันไปสุดแรงเกิด
และแทบจะทันที หมูป่า 2 ตัวก็พุ่งชนโล่ใหญ่แต่ละอันอย่างรุนแรง
มันแตกต่างกับเมื่อครู่ ต้องหยุดการพุ่งชนของหมูป่า 1 ตัวด้วยคนสองคน และเขี้ยวตรงปลายจมูกของเกรซบอร์ทำให้โล่ใหญ่บุ๋มเข้ามา
โล่ใหญ่ 2 อันที่ถอยร่นมาทีละก้าวๆ ถึงโล่ใหญ่จะบุ๋มไปมาก แต่ยังไม่พัง แล้วการพุ่งชนของหมูป่า 2 ตัวก็หยุดลง
“หยุดแล้ว! แบ่งเป็นสองกลุ่มล้อมมันไว้!!!”
กลุ่มล้อมแบ่งออกเป็นสองกลุ่มพร้อมกับเสียงของเกลด้า แล้วกลุ่มหอกยาวก็แบ่งเป็นสองกลุ่มเช่นกัน และแทงหอกมาจากด้านหลังของกลุ่มล้อม เนื่องจากมีคนเข้าร่วม 40 คน ต่อให้กลุ่มล้อมลดลงไปครึ่งหนึ่ง แต่ยังถือเป็นจำนวนที่เพียงพออยู่
พวกโรดันที่อยู่กลุ่มจัดการเคลื่อนไหว แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม และเล็งแทงใส่จุดสำคัญอย่างคอของหมูป่าทั้ง 2 ตัวจากด้านข้าง
(เอาละ พอจัดการได้ตัวแรกได้ ตัวที่ 2 และ 3 ก็มาได้จังหวะพอดีเลย ดีนะเนี่ยที่ฝึกเอาไว้)
อเลนสงสัยเกี่ยวกับวิธีการล่าหมูป่าของหมูบ้านอยู่ ทำไมถึงต้องล่าทีละตัว พื้นฐานของการล่าแบบล่อ คือทำการล่าศัตรูทุกตัวที่โผล่ออกมาให้หมด
แต่จากที่ดูการล่าหมูป่า จะทำการล่าแค่ 1 ตัว ถ้ามีมากกว่า 2 ตัวแล้วละก็ จะทำการล่อตัวที่เหลือให้ไปทางอื่นไม่มาทางกลุ่มล่า
ทำให้รู้ว่าน่าจะทำการล่าได้แค่ทีละตัวเลยล่าแค่ 1 ตัว ถ้าทำการล่าได้ 2 ตัวคงทำไปแล้ว แต่เพราะทำไม่ได้เลยทำการล่าแค่ทีละตัว
จากความคิดนั้น ทำให้ไปสู่ขั้นถัดไป
ทำไมถึงทำการล่าได้แค่ทีละตัว ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เลเวล, ไม่ใช่อาวุธ แน่นอนว่าไม่ใช่ไม่มีคนด้วย
ผลสรุปจากการวิเคราะห์ของอดีตเกมเมอร์อย่างอเลนคือเครื่องป้องกัน ทาสติดที่ดินไม่มีเครื่องป้องกันที่จะต้านทานการโจมตีของเกรซบอร์ได้ ชุดผ้าป่านนี้ไม่สามารถป้องกันอะไรได้เลย ขนาดโรดันที่ทำการล่ามามากกว่า 10 ปีโดนเข้าไปทีเดียวยังถึงกับบาดเจ็บสาหัส
ทำให้คิดขึ้นมาว่าเตรียมชุดป้องกันก็พอแล้ว แต่รางวัลมันคือเนื้อ โดยจะเอาสิ่งนั้นไปบริโภคในครอบครัว ไม่สามารถเอาไปซื้อเครื่องป้องกันได้ แน่นอนว่าโล่เหล็กที่พอจะหยุดการพุ่งชนของหมูป่า จากการตรวจสอบราคาของอเลนจากร้านอาวุธก่อนหน้านี้ ราคามันคนละเรื่องกับมีดสั้นเลย
เลยทำการปรับเปลี่ยนแค่หอกอย่างเดียว ไม่เปลี่ยนอุปกรณ์อย่างอื่น
หอก 2 เมตร ถือว่าค่อนข้างสั้นสำหรับหอก แต่ที่สั้นเพื่อให้หยุดการพุ่งชนของหมูป่าได้โดยไม่ให้มันหัก แต่ถ้าสั้นเกินไป จะโดนเขี้ยวของหมูป่าได้ นี่เป็นความยาวพอเหมาะที่หักได้ยาก และหลบเขี้ยวของหมูป่าได้ง่าย
อุปกรณ์นั้นใช้มาต่อเนื่องมากกว่า 10 ปี
พื้นฐานของการล่าคือ ทำการเปลี่ยนอุปกรณ์ใหม่เรื่อยๆระหว่างการล่า เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการล่า
จากความคิดนั้นของอเลย เลยให้เหล่าทาสติดที่ดินสวมชุดเกราะและถือโล่ เป็นการอัพเกรดอุปกรณ์ที่เพียงพอต่อการล่าหมูป่าพร้อมกัน 2 ตัว
พออเลนเห็นสภาพนั้นก็รู้สึกโล่งใจกับรูปแบบการต่อสู้ การล่าพร้อมกัน 2 ตัว เพิ่งทำมาแค่ 2 ครั้ง ส่วนนี่เป็นครั้งที่ 3
(ถ้ามาช้ากว่านี้ คงมีเวลาฝึกซ้อมมากกว่านี้อยู่หรอก)
พอถึงฤดูการล่า เจ้าเมืองก็มากลางเดือนตุลาคมเลย ทำให้ได้ซ้อมแค่ไม่กี่ครั้ง
“โอ้ว! ดูเหมือนจะจัดการได้แล้ว”
ตรงคอของ 2 ตัวมีเลือดสดๆทะลักออกมา ดูเหมือนจะแทงโดนจุดสำคัญแล้ว และหลังจากนั้นไม่นานตัวที่ 3 ตัวก็มีเลือดสดๆทะลักออกมาเช่นกัน
“จัดการ 3 ตัวได้แล้วสินะ เยี่ยมไปเลย”
“มันช่างยอดเยี่ยมมาก การล่า 3 ตัวพร้อมกันเนี่ย เหลืออีก 17 ตัวสินะ”
หัวหน้ากลุ่มอัศวินต้องการจะบอกว่าจากสภาพนี้จัดการไปได้แล้ว 3 ตัว ก็เหลืออีกแค่ 17 ตัว
“ไม่ใช่ครับ 3 ตัวนี้ถือเป็นตัวที่ 10 ของปีนี้แล้วครับ”
““หา!?””
พอรู้ว่าเจ้าเมืองจะมา เลยออกไปทำการล่าหมูป่าหลายต่อหลายครั้ง นี่เป็นการล่าครั้งที่ 4
“เพราะอย่างนั้น เป้าหมาย 20 ตัว น่าจะทำให้สำเร็จได้ภายในเดือนหน้าครับ”
เจ้าเมืองมองดูเหล่าผู้ร่วมการล่าที่แสดงความยินดีที่ล่าได้ 3 ตัว ถึงแววตาจะดูเหมือนเหยี่ยว แต่อารมณ์ที่แสดงออกมานั้นกลับดูอ่อนโยนอย่างไรไม่รู้
“โห งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นค่อยเบาใจฝากให้ทุกคนในหมู่บ้านทำการล่าหมูป่าได้แล้วสินะ”
เจ้าเมืองบอกว่าฝากให้จัดการ สิ่งนั้นหมายความว่าจะไม่ให้อัศวิน หรือทาสติดที่ดินข้างนอกมาเข้าร่วมสินะ
“ขอบพระคุณมากครับ แต่มีเรื่องที่อยากจะขอร้องอยู่ 2 เรื่องครับ คิดว่าอยากจะขอเพื่อการล่าหลังจากนี้ครับ”
“หือ? ขอร้อง? ยังมีอะไรอีกเหรอ? น่าจะเพีงพอต่อการล่าแล้วนี่?”
สีหน้าของหัวหน้าอัศวินแสดงความสงสัยขึ้นมา ทั้งที่เป็นการล่าที่ไม่น่าเป็นห่วงตรงไหนเลย
“อย่างแรกคืออุปกรณ์ยังไม่เพียงพอต่อผู้เข้าร่วมทุกคน ถ้าเป็นไปได้อยากจะได้โล่ใหญ่อีกสัก 2 อันครับ”
“อืม”
อเลนอธิบายต่อ ชุดเกราะยังพอว่า แต่ถ้ามีโล่ใหญ่ 3 อันจะสามารถล่าพร้อมกันได้ 3 ตัว ส่วนโล่ใหญ่อันที่ 4 มีไว้สำรอง ความทนทานเพิ่งทดลองกับการล่าไปแค่ 4 ครั้ง เลยอยากจะเตรียมสำรองไว้เผื่อเวลาพัง
“อย่างนี้นี่เอง อยากจะบอกว่าเตรียมให้ดีขึ้นสำหรับการล่าในปีถัดๆไปสินะ”
“ครับ แล้วมีเรื่องที่กังวลอีก 1 เรื่อง ถ้ายังจัดการกับความกังวลนี้ไม่ได้ เกรงว่าอาจจะทำให้การล่าไม่สำเร็จครับ”
อเลนมีความไม่สบายใจต่อการล่าหมูป่าอยู่นิดหนึ่ง นั่นคือถ้ายิ่งล่าได้สำเร็จมากเท่าไร จะส่งผลกระทบต่อครอบครัว ถ้าเป็นไปได้อยากจะถ่ายถอดให้เข้าใจตรงนี้ด้วย
“ลองว่ามาสิ”
เจ้าเมืองเสนอให้พูดเกี่ยวกับปัญหาการล่าหมูป่า
“ครับท่านเจ้าเมือง ถ้ายังล่าต่อไปเรื่อยๆ จะทำให้สูญเสียแรงจูงใจในการออกล่าครับ และเกรงว่าจะทำให้ผู้เข้าร่วมลดลงอยู่”
“หือ?”
คงจะยังไม่เข้าใจ เลยพูดออกไปต่อ
“ถ้าจะให้พูดถึงสิ่งที่ไม่เพียงพอ คือเหล้าครับ”
““เหล้า?””
เพราะไม่เข้าใจเรื่องที่พูดเลยพูดทวนออกมา
เลยพูดออกมาต่อ ถ้าปล่อยให้ล่ากันอย่างนี้ต่อไปจะทำให้ราคาเนื้อหมูป่าในหมู่บ้านลดลงอย่างรวดเร็ว
หมูป่าที่เคยล่าได้แค่ 10 ตัว กลายมาเป็นล่าได้ 20 – 30 ตัว ถึงตอนนี้อุปทานของเนื้อจะยังไม่ถึงขนาดนั้น แต่เดี๋ยวจะมาถึงจุดอิ่มตัว ถ้าเป็นอย่างนั้นจะทำให้ราคาของเนื้อหมูป่าลดลง
จนถึงตอนนี้การแลกเกลือกับฟืน จำเป็นต้องใช้เนื้อหมูป่า
“อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้ว ดังนั้นเลยขอเหล้าเพื่อเป็นการกระตุ้นสินะ”
หัวหน้ากลุ่มอัศวินแสดงความเข้าใจออกมา
“แน่นอนว่า ถึงจะมีไว้เพื่อกระตุ้น แต่การเอาเนื้อแลกกับเหล้า จะทำให้รักษาราคาของเนื้อไว้ได้ครับ”
เอาเนื้อหมูป่าไปแลกกับเหล้าที่ดิ่มแล้วหมด เนื้อหมูป่าก็จะถูกใช้ในหมู่บ้าน ร้านเหล้าที่มีเนื้อหมูป่าเหลือล้นจะไม่ทำการแลกเกลือกับฟืน แต่อาจจะขนไปขายเมืองข้างเคียงที่ไม่ค่อยมีเนื้อแทนก็ได้
“อย่างนี้นี่เอง รักษาราคาของเนื้อเอาไว้ และใช้เหล้าเป็นแรงกระตุ้นให้ผู้เข้าร่วมการล่า”
หัวหน้ากลุ่มอัศวินแสดงความประทับใจ
“อย่างที่ว่าเลยครับ ที่จริงไม่ต้องเป็นเหล้าก็ได้ คิดว่าเป็นของบริโภคอย่างผลไม้ก็ได้เหมือนกันครับ”
สิ่งนี้เผื่อในกรณีที่ได้รับรางวัลจนกลายเป็นประชาชน ราคาเนื้อของอัลบาเฮรอนจะได้ไม่ลดต่ำลงไปด้วย แถมยังทำให้ความต้องการล่าของเหล่าทาสติดที่ดินยังคงอยู่ไปด้วย ถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
“อืม เป็นความคิดที่ดี ถึงจะตอบทันทีไม่ได้ แต่ควรค่าแก่การพิจารณา”
“ขอบพระคุณมากครับ”
“นั่นคือสิ่งที่โรดันบอกอย่างนั้นเหรอ?”
เจ้าเมืองตรวจสอบกับอเลนก่อนที่เขาจะได้พูดออกมา
“ครับ โรดันผู้เป็นพ่อได้กล่าวเอาไว้ครับ”
พอบอกอย่างนั้นเจ้าเมืองก็เงียบไป จนทำให้รอบๆเงียบไปด้วย
“แล้วจะเอาอย่างไรดีครับ?”
หัวหน้ากลุ่มอัศวิน ถามออกมาราวกับจะกลับหมูบ้านเพราะการล่าหมูป่าจบลงไปแล้ว
“นั่นสินะ อเลนเอ๋ย ขอบคุณที่ช่วยแนะนำ ฝากบอกโรดันกับเกลด้าทีว่าถ้ากลับถึงหมู่บ้านแล้วให้มาที่บ้านของหัวหน้าหมูบ้าน”
“ครับ เข้าใจแล้วครับ!”
(โอ๊ะ? จะให้รางวัลงั้นเหรอ? ถ้าได้เป็นประชาชนก็ดีสิ)
ด้วยเหตุนี้ การพาเจ้าเมืองมาดูการล่าหมูป่าก็ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่