196 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ท้าทายลอร์ดปีศาจ
“มากำจัดลอร์ดปีศาจกันเถอะ”
เสียงที่พึ่งพาได้นั้นทำให้ผมผ่อนคลาย
ผมหันไปอีกครั้งและมองหน้าของนักเวทย์ที่โดดเด่น
และจากนั้น ผมสังเกต
ผมจบที่การสังเกต
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ…ไม่ใช่เธอดูเหนื่อยๆเหรอ?” (มาโกโตะ)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะซีดอยู่ตลอดเพราะเธอเป็นแวมไพร์ แต่สีหน้าของเธอต้อนนี้โทรมกว่านั้น…
สีหน้าของเธอแข็ง น่าจะเนื่องมาจากสภาพของเธอ
“ใช่ เพราะทั้งหมดชั้นกดดันตัวเองค่อนข้างมากเพื่อมาที่นี่…ผู้ใช้สปิริต-คุง ขอโทษ แต่ชั้นขอเหมือนเดิม”
“อ-โอเค” (มาโกโตะ)
ผมเปิดคอเสื้อและเสนอคอของผม
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ‘อั้ม’ ทันที และเสียงกลืนได้ถูกทำ
…ไม่ใช่เธอแรงกว่าปรกติเหรอ?
ผมอาจจะเลือดจาง
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?! ไม่ใช่ว่าท่านดูดเยอะไปเหรอ?!” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงตะโกนลนลาน
“ปุ่ฮ่า! ฮยยยู้ รสชาติของเลือดหลังจากเดินทางไกลดีที่สุดเลย”
“…ไม่ใช่เธอทำกับผมเหมือนเป็นเครื่องดื่มหลังออกกำลังกายเหรอ?” (มาโกโตะ)
“อาา ชั้นกลับมามีชีวิต กลับมามีชีวิต”
แต่เธอเป็นอันเดดนะ?
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ได้โปรดกินเลือดของผมด้วย” (ซากุไร)
“อืม ชั้นซาบซึ้งกับข้อเสนอ แต่…”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมีปัญหาว่าจะพูดอะไรกับข้อเสนอของซากุไร-คุง
อะไร ผมเป็นแค่คนเดียวที่โดนดูดเลือดที่นี่เหรอ
ดื่มเลือดของซากุไร-คุงด้วย คือที่ผมคิด แต่จากนั้นผมจำได้
มันเป็นเพราะนั่นเหรอ?
เรื่องนั้นที่ว่าเลือดรสชาติไม่ดียกเว้นว่าจะเป็นคนบริสุทธิ์
“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเรื่องนั้นนะ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (มาโกโตะ)
ผมมอบความคิดเห็นจากใจ
“แต่นายรู้มั้ย…ชั้นลองมันทีนึง และมันแย่อย่างไม่น่าเชื่อ ชั้นไม่ได้กินอะไรแบบนั้นตั้งแต่จอห์นนี่เลยนะ รู้มั้ย…?
“…มากขนาดนั้น?” (มาโกโตะ)
สีหน้าของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามาได้จริงจังมากจนผมเลิกตามประเด็นนั้นไป
แล้วก็ นี่ไม่ใช่เวลาจะมาคุยเล่นกัน
เราสร้างระยะด้วยเทเลพอร์ต แต่มันดูเหมือนลอร์ดปีศาจได้สังเกตเราแล้วตอนนี้
และเขาก็สังเกตความจริงที่ว่าปราชญ์ผู้ยิงใหญ่-ซามะอยู่กับเรา
“ฮีโร่แห่งแสง-คุง นายสู้ได้มั้ย?”
“…ผมคิดว่ามันจะลำบาก มันต้องใช้กำลังทั้งหมดเพื่อหยุดการโจมตีจากราชาสัตว์” (ซากุไร)
“…เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ปล่อยมันให้ชั้นตั้งแต่ตอนนี้ไป พวกนายสองคนวิ่งหนีไป”
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
“อะไร? เราจะไม่สู้ด้วยกันเหรอ?
จากซากุไร-คุง ทุกคนได้ให้ความร่วมมือกันเพื่อกำจัดราชาสัตว์คนก่อน
ถ้าเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าเราควรจะทำอย่างเดียวกันครั้งนี้ด้วยเหรอ?
แต่มันคือปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
เธออาจจะเคลียร์แบบโซโล่ได้
[{คุณจะทิ้งปราชญ์ผู้ยิงใหญ่และวิ่งหนีจากที่นี่?}]
ใช่
ไม่
ผู้เล่นอาร์พีจีถูกใช้งาน
ตัวเลือกลอยอยู่
‘ทิ้งปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ’…นั่นเป็นประโยคที่แปลก
มันกวนใจผม
“รับทราบ ทากัตซูกิ-คุง เราจะเป็นภาระที่นี่ ดังนั้นเคลื่อนย้ายออกจากที่นี่กันเถอะ” (ซากุไร)
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (มาโกโตะ)
ผมเมินซากุไร-คุงและถามเธอ
“อะไร?”
“เอาชนะลอร์ดปีศาจคนเดียวได้มั้ย?” (มาโกโตะ)
“…ชั้นไม่ได้อ่านแอขนาดที่จะให้พวกนายกังวลเกี่ยวกับชั้นนะ”
ผมรู้สึกถึงอารมณ์สบายๆจากเธอได้จากคำพูดของเธอ
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะปรกติแล้วจะไม่สู้ตอนกลางคืนเนื่องจากเธอเป็นแวมไพร์
มากกว่านั้น เธอได้กลับไปกลับมาระหว่างคาเมลอนและไฮแลนด์
เธอต้องค่อนข้างเหนื่อย
มันต้องค่อนข้างหนักกับเธอ
“ทากัตซูกิ-คุง…?” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงดูไม่สบายใจเมื่อเห็นว่าผมไม่วิ่งหนี
“มันโอเค แค่ไป! เราเสียฮีโร่แห่งแสงที่นี่ไม่ได้ คนเดียวที่กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้คือฮีโร่แห่งแสง”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดอย่างโกรธเคือง
(เธอกดดันตัวเธอเองที่นี่จริงๆ) (มาโกโตะ)
บางทีเธอพยายามจะเสียสละตัวเธอเอง?
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะช่วยผมไว้มาก
ในลาเบรินทอส ในประเทศแห่งแสง และอย่างอื่นหลายๆอย่างด้วย
คืนความดีด้วยความดี
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ผมมีความคิด” (มาโกโตะ)
“อะไร?
“ทากัตซูกิ-คุง?” (ซากุไร)
“ถ้าทำอย่างนี้ล่ะ?” (มาโกโตะ)
ผมบอกสองแผนที่ผมเพิ่งคิดมาตอนนี้
◇◇
“…มันประมาณอย่างนั้น” (มาโกโตะ)
“โฮฮฮ่ นั่นน่าสนใจ!”
“มันจริงว่าด้วยวิธีนั้น…” (ซากุไร)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและซากุไร-คุงแสดงความสนใจในที่ผมอธิบาย
“《กกกุโโโโโโโโอ้อออ!!》”
ในทันทีนั้น เสียงคำรามของลอร์ดปีศาจทำให้อากาศสั่น และมันสะท้อนอยู่ในที่นี้
ความกระหายเลือดของลอร์ดปีศาจเพิ่มขึ้น
“โว้ว เค้าดูเหมือนจะระวังเรา แต่หลังจากที่ไม่มีสัญญานว่าจะทำอะไรซักอย่าง เค้าต้องหมดความอดทน”
ตาของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคมขึ้น
“ผมจะซื้อเวลา ชั้นปล่อยมันให้นายนะ ทากัตซูกิ-คุง” (ซากุไร)
“ชั้นจะปกป้องผู้ใช้สปิริต-คุง”
“ซากุไร-คุง! ชั้นจะเตรียมการเสร็จใน 5 นาที ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะจะส่งสัญญาน” (มาโกโตะ)
พวกเรายืนยันหน้าที่ของเรา
“《กกกกกุโอออออออ้!!》”
เมื่อลอร์ดปีศาจเปิดปากของเขา ไฟสีดำพ่นออกมา
มันเป็นไฟของเครื่องพ่นไฟมโหฬาร เข้าหาเรา
ในทันทีนั้น ภาพเบลอ
ที่เปลี่ยนเนื่องจากเทเลพอร์ตของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
แต่การโจมตีของลอร์ดปีศาจไม่หยุด
เพราะซากุไร-คุงอยู่ที่นั่น
เป้าหมายของลอร์ดปีศาจคือฮีโร่แห่งแสง
ซากุไร-คุงวางชีวิตเป็นเดิมพันเพื่อซื้อเวลา
นั่นทำไมผมต้องเตรียมการเร็วที่สุดเท่าที่ผมทำได้
[โล่งจิต] 100%
และจากนั้น…
[แขนสปิริต]
ผมยกแขนขวาขึ้นบนท้องฟ้า
ระหว่างที่ทำมันอยู่ ผมให้สปิริตน้ำในทั้งบริเวณนี้ช่วยด้วย
จำนวนของมานาที่เพียงพอจะทำลายแม้แต่อุกกาบาตที่โจมตีเมืองหลวงของประเทศแห่งไฟ ได้รวมกัน
“แน่นอนว่าเค้าสังเกต หือห์”
เหมือนอย่างที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูด ลอร์ดปีศาจหยุดโจมตีซากุไร-คุง
เขาคิดซักพัก และจากนั้นยิงไฟสีดำมาทางนี้ด้วย
“ช่างเป็นการโจมตีครึ่งๆกลางๆ”
ทันทีที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะร่ายอะไรบางอย่าง กำแพงเหมือนกระจกปรากฏอยู่ตรงหน้าเรา
ทันทีที่ไฟสีดำโดนกำแพง ไฟสีดำ {เด้งกลับ}
(ชนิดของบาเรียที่สูงที่สุด บาเรียสะท้อน!) (มาโกโตะ)
คืนเวทมนตร์ไปแบบนั้นเลย มันเป็นเวทมนตร์บาเรียที่ยากที่สุด
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะใช้มันอย่างสมบูรณ์แบบเหมือนมันไม่มีอะไรเลย
“ชั้นขาดมานาไปตอนนี้น่ะ เห็นมั้ย ชั้นใช้ได้แค่เวทมนตร์ใช้ยากๆแบบนี้”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพึมพำสิ่งนี้ในความไม่พอใจ
แต่บาเรียสะท้อนควรจะเป็นเวทมนตร์ระดับนักบุญนะ
ซากันโจมตีซากุไร-คุงต่อ
ดูเหมือนปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและผมถูกทิ้งไว้สำหรับทีหลัง
“มาขวางทางเค้านิดนึงกันเถอะ”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดสิ่งนี้และยิงเวทมนตร์ระดับกษัตริย์ ฟีนิกซ์
ลอร์ดปีศาจหลบมันดั่งพบว่ามันน่ารำคาญ
ซากุไร-คุงสามาระทนการโจมตีได้อย่างไรก็ไม่รู้
“กุกุ…ลอร์ดปีศาจควรจะเน้นการเล็งไปที่ฮีโร่แห่งแสงแล้ว เค้าสับสนว่าเค้าควรจะโจมตีใคร”
ผมได้ยินเสียงที่สนุกของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
เธอพูดนี่ แต่การโจมตีของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ได้ทำความเสียหายถึงตาย เธอยิงเวทมนตร์ที่มันทำเป็นความเสียหายได้อย่างต่อเนื่อง
ไม่ต้องสงสัยว่ามันน่ารำคาญกับลอร์ดปีศาจ
“มันยังไม่เสร็จเหรอ ผู้ใช้สปิริต-คุง?”
“…ต้องการประมาณ…อีก 3 นาที ผมคิดว่า” (มาโกโตะ)
ผมรวมมานาต่อไป
ซากุไร-คุงมีสมาธิกับการล่อการโจมตีของลอร์ดปีศาจ
ผมไม่คิดว่าเขาจะแพ้แบบนั้น
การกินกันไม่ลงดำเนินไปซักพัก และ…การเตรียมการของผมเสร็จสิ้น
โอเค!
ผมควรจะทำมันได้ด้วยมานานี้!
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ!” (มาโกโตะ)
“ในที่สุด!”
ผมเรียกปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ และเธอตอบด้วยความสุขผสมอยู่ในเสียงของเธอ
ผมใช้งานเวทมนตร์
“เวทย์น้ำ: [{สร้างน้ำ}]” (มาโกโตะ)
ที่ผมทำหลังจากรวมมานาจำนวนมหาศาล ไม่ได้ทำแม้แต่การใช้เวทมนตร์ระดับประถม มันเพื่อสร้างน้ำ
ผมเพียงแต่สร้างน้ำด้วยมานา
สูงขึ้นไปเหนือท้องฟ้า สูงกว่าเมฆสีดำ
“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ! ได้โปรดทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเมฆ!” (มาโกโตะ)
“ผมเรียก ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ และคะยั้นคะยอให้เธอทำขั้นตอนต่อไป
“เปิด”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะขึ้นเสียงของเธอ และมีช่องเปิดอยู่ในเมฆสีดำสนิท
ช่องเปิดอาจจะเล็กกว่าเมื่อผมทำมัน
“จึ ชั้นไม่เก่งกับการใช้กำลังบังคับแบบนี้”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ แต่นี่ก็เพียงพอแล้ว
แสงส่องลงมาจากช่องเปิดเล็กๆในเมฆ
แต่ไม่ใช่แสงที่เล็กน้อยเหมือนก่อนหน้านี้
มันเป็นการรวมแสงของแสงทั้งหมดใน {20กม.}
“ชั้นตกใจที่นายสร้างอะไรบางอย่างแบบนั้นได้ ผู้ใช้สปิริต-คุง”
“……”
เสียงที่ทึ่งของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมาถึงหูผม แต่ผมตอบไม่ได้ เพราะผมควบคุมแขนสปิริตและเวทมนตร์
แต่แม้ว่าผมก็เห็นได้จากช่องเปิดของเมฆ
เลนส์น้ำขนาดยักษ์ประมาณ 10กม ในรัสมี ที่ผมสร้างด้วยเวทมนตร์น้ำ
◇มุมมองซากุไร เรียวซูเกะ◇
{สร้างเลนส์ด้วยเวทมนตร์น้ำเพื่อรวมแสง}
นั่นเป็นแผนของทากัตซูกิ-คุง
มีวิธีแบบนั้นเหรอ?!
แต่มันน่าจะไม่ใช่วิธีที่เป็นที่รู้จักกันทั่วในโ,กนี้นะ
ข้อพิสูจน์สิ่งนั้น ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะผู้รู้ทุกอย่างได้พยังหน้าดั่งประทัพใจ
“ชั้นเห็นด้วย ไปกันเถอะ ผู้ใชสปิริต-คุง”
“ได้โปรดทำอย่างนั้น ทากัตซูกิ-คุง” (ซากุไร)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและผมเห็นด้วยกับแผนของทากัตซูกิ-คุง
“ได้เลย~” (มาโกโตะ)
ทากัตซูกิ-คุงได้ไฟลุก และเขายกแขนสีฟ้าขึ้นสู้ท้องฟ้า
หน้าของเขาเหมือนเวลาที่เขากำลังจะแกล้งคน
หลังจากนั้น ผมพยายามทนการโจมตีของลอร์ดปีศาจ และทำหน้าที่เป็นเหยื่อล่อ
มันคล้ายกันกับเมื่อเวลาก่อนที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมา
แต่มันต่างออกไป
มันเป็นจุดยืนป้องกัน ที่มีแผนที่ชัดเจนอยู่ข้างหลังมัน
ผู้นำของแผนนี้คือทากัตซูกิ-คุง
งั้นไม่ต้องสงสัย
หลังจากซักพัก ทุกอย่างตรงหน้าผมเปลี่ยนเป็นสีขาวบริสุทธิ์
และจากนั้น ผมสังเกตว่าจริงๆแล้วมันเป็นแสงของดวงอาทิตย์
มันอยู่ที่นี่!
ตัวของผมอาบอยู่ในแสงที่รวมกันของหลายกิโลเมตร
และจากนั้น แสงเปลี่ยนเป็นออร่าโดยสกิลฮีโร่แห่งแสง
ฮีโร่แห่งเสง; สกิลที่ผู้กอบกู้อาเบลใช้งาน
ลอร์ดปีศาจเหวี่ยงมือขนาดยักษ์ของเขา
พลังของมันขยี้ปราสาทไฮแลนด์ได้ในทีเดียว
พลังขนาดนั้นได้เหวี่ยงมาที่ผม
ไม่กี่ช่วงเวลาก่อน ผมทำได้แค่หลบ
แต่…
“[โล่แสง]” (ซากุไร)
ผมยกแขนขวาขึ้นตรงหน้าผม และโล่มโหฬารปรากฏระหว่างผมและลอร์ดปีศาจ
การโจมตีของลอร์ดปีศาจถูกกันอย่างง่ายๆ
“《กกกกกกกู่โโโโโอ้ออ!!》”
ลอร์ดปีศาจคำรามและปล่อยการโจมตีต่อไปของเขา
ไฟสีดำอาละวาดพุ่งเข้ามา
แต่มันทั้งหมดไม่มาถึงผม
แสงก็ส่องมาบนผมต่อในเวลานั้นด้วย
มานาและออร่าได้กลับมาที่ตัวผม
ผมจะไม่ปล่อยให้โอกาสที่ทากัตซูกิ-คุงสร้างให้ผมเสียเปล่า
(…ตัวชั้นร้อน) (ซากุไร)
มันดั่งผมเผาใหม้
ผมชำเลืองมองขึ้นไป
เลนส์น้ำขนาดยักษ์ที่รัศมีมากกว่า 10กม ที่ทากัตซูกิ-คุงสร้างได้รวมแสงของพระอาทิตย์มาที่นี่
ในทันใดนั้น แสงบิดเบี้ยว
จากทากัตซูกิ-คุง เขาทำได้ปรามาณ 1 นาที
เราน่าจะถึงเวลาจำกัดแล้ว
แต่นี่เพียงพอแล้ว
ผมได้รวมแสงมากพอที่จะกำจัดลอร์ดปีศาจ
ผมร่างเวทมนตร์ที่ผมถูกสอนในโบสถ์เทพธิดา ที่เห็นว่าถูกใช้โดยผู้กอบกู้อาเบล
“{เทวดาขับร้อง}
{นำทางพระเจ้าที่ล้ำค่า}
{เติมเต็มโลกและสวรรค์ด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง}
{มาฉลองวันนี้ที่มงคลเถิด}
{ขอความรุ่งโรจน์แด่เทพธิดาที่สถิตอยู่สูง ณ สรวงสวรรค์}”
“[{ดาบแห่งแสง เซราฟ, อูรีเอล}]” (ซากุไร)
ดาบที่ผมถือเปลี่ยนเป็นดาบที่ห่อหุ่มไปด้วยไฟสีขาว
สัตว์สิงโตยักษ์ ที่ขนสีเงิน
ผมรู้สึกเหมือนซากันสั่นที่นั่น
ลอร์ดปีศาจคำรามอีกครั้ง
เขากระโจนมาทางผม
“[{ดาบแห่งการลงทันฑ์: แฟลช}]” (ซากุไร)
ผมเหวี่ยงดาบของผมเงียบๆ
โค้งที่วาดโดยดาบดูช้า
ด้วยความเร็วอย่างนี้ มันจะถูกหลบโดยลอร์ดปีศาจ
ความคิดผิดๆแบบนั้นข้ามผ่านใจผม
มันหยุด
ลม
การไหลของเมฆ
เสียง
ลอร์ดปีศาจที่มุ่งหน้ามาทางผมหยุดอยู่กับที่
ผมเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เคลื่อนไหวในโลกที่ถูกแช่แข็งนี้
และดาบที่ผมเหวี่ยงช้าๆ ยิงคลื่นแสง และมันไปถึงลอร์ดปีศาจ
ในทันทีต่อมา เสาแสงมโหฬารได้ขึ้นมาและเปลี่ยนเป็นกางเขน
เสียงกรีดร้องของลอร์ดปีศาจดังพอที่จะทำให้พื้นสั่นสะท้อนบริเวณนี้
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 180/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord