198 สหายของลูซี่ไม่ยอมแค่พักรักษาตัว
◇มุุมมอง ลูซี่◇
“ทากัตซูกิ-คุง อยากกินแอปเปิ้ลมั้ย?” (อายะ)
“เธอปอกมันแล้ว” (มาโกโตะ)
“นี่ ‘อ้าาม’” (อายะ)
“อ้าาม” (มาโกโตะ)
“อร่อยมั้ย?” (อายะ)
“อร่อย” (มาโกโตะ)
“เอ่ะเฮะเฮะ กินเยอะๆนะ โอเคมั้ย?” (อายะ)
อายะป้อนแอปเปิ้ลให้มาโกโตะที่นอนอยู่ที่เตียงของโรงพยาบาล
นั่นดี
หนูอิจฉา แต่หนูปอกผลไม้มีทักษะแบบเธอไม่ได้
“เฮ้ นักเวทย์-ซัง เราต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน?” (ฟูริ)
“น๊าาา น๊าาา”
คนที่นั่งอย่างสง่างามบนโซฟาของห้องของโรงพยาบาล และเกาคางของแมวดำคือฟูริ
“มันจนกว่าพิธีมอบเหรียญจะเสร็จ ใช่มั้ย? ไม่ใช่ว่ามันประมาณ 1 อาทิตย์เหรอ?” (ลูซี่)
หนูก็ไม่รู้เจาะจงด้วยเหมือนกัน หนูเลยมอบคำตอบที่คลุมเครือ
พวกเราอยู่ในห้องของโรงพยาบาลแห่งชาติที่เมืองหลวงของไฮแลนด์
เหตุผลก็เพราะผู้นำของเรา มาโกโตะ ป่วย…ซึ่งเป็นฉากหน้า แต่ความเป็นจริงคือมาโกโตะไม่อยากเข้าร่วมในพิธีมอบรางวัลของสงครามก่อนหน้า และพยายามจะกลับไปที่โรเซส เขาเลยถูกจับโดยเจ้าหญิงโนเอลและเจ้าหญิงโซเฟีย
พวกเขาบังคับ(นิดหน่อย)ให้มาโกโตะพักรักษาตัวภายใต้โรคที่ชื่อล้าเวทมนตร์
มันจริงที่ว่าตัวของเขารวบรวมความล้าเนื่องจากใช้เวทมนตร์มากเกินไป
และดังนั้น มาโกโตะตอนนี้พักอยู่
นั่นคือที่มันสมควรจะเป็น แต่…
“ไม่มีอิสระที่นี่เลยเหรอไง?!” (มาโกโตะ)
พูดสิ่งนี้ มาโกโตะพยายามจะหนี แต่อายะและหนูได้จับเขามาแล้วมากกว่า 10 นาที
หมอก็บอกเขาด้วยว่ามันจะดีที่สุดที่จะพักผ่อนดีๆ เห้อ
อายะและหนูกังวลเกี่ยวกับนายจริงจัง รู้มั้ย!
“อย่าวิ่งหนีอีกนะ โอเคมั้ย ทากัตซูกิ-คุง? ชั้นจะไล่ตามนายไปไม่ว่านายจะไปที่ไหน” (อายะ)
“แม้ว่านายจะใช้ซ่อน หูของชั้นจะไม่พลาดนาย โอเคมั้ย?” (ลูซี่)
“…คนมีพลังเกินไป คนมีพลังเกินไปอยู่ทุกที่เลย” (มาโกโตะ)
มาโกโตะสลดใจ
แต่มันช่วยไม่ได้
ลอดร์ปีศาจซากันได้ถูกกำจัดโดยมือของฮีโร่แห่งแสง-ซามะ
การประกาศที่ทำให้ทั้งทวีปส่งเสียงเชียร์
ตำแหน่งของประเทศแห่งแสงในพันฒมิตรหกประเทศโตขึ้นและไม่สั่นคลอนมากกว่าเดิม
แต่ปัญหาเด้งขึ้นมาที่นี่นะ
ฮีโร่แห่งแสง-ซามะสามารถจะกำจัดลอร์ดปีศาจต้องขอบคุณฮีโร่ของโรเซส ทากัตซูกิมาโกโตะ
บนนั้น ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะบอกว่า ‘เราจะไม่สามารถกำจัดลอร์ดปีศาจได้โดยไม่มีเค้า’
มาโกโตะเล่นในตำแหน่งที่เป็นจุดเปลี่ยนในการกำจัดลอร์ดปีศาจไบฟรอน ที่บ้านเกิดของหนูในสปริงล็อกด้วย
ไม่มีพยานในเวลานั้น ดังนั้นความสำเร็จของเขาไม่ชัดเจน
ผลของมัน มันจบที่มันเป็นความสำเร็จของหม่าม๊าของหนู -แม่มดสีแดง- และฮีโร่ลมไม้ แม็กซิมิเลียน-ซัง
คนที่ปากเสียจะพูดบางอย่างเช่น ‘ไบฟรอนยังไงก็ใกล้กับความตายอยู่แล้ว ฮีโร่ของโรเซสเป็นเพียงคนที่โชคดีโดยบังเอิญที่อยู่ที่นั่น’
แต่ครั้งนี้ ความสำเร็จสงสัยไม่ได้เลย
คนต่างโลกอย่างทากัตซุกิ มาโกโตะ ถูกฮีโร่แห่งแสง-ซามะพึ่งพา และถูกรับรู้โดยปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
มันสรุปที่ฮีโร่แห่งแสงจะแต่งงานกับราชวงศ์ของไฮแลนด์
ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเขาจะเข้าใกล้ฮีโร่ที่มีความสำเร็จมากเป็นอันดับสอง
หรือไม่ก็แต่งงานกับเขา และให้เขาเป็นอุบายกับตระกูล
หนูได้ยินมาว่าไฮแลนด์…ไม่ ขุนนางของทั้งทวีปมีเป้าหมายมาที่มาโกโตะ
สำหรับตอนนี้ พวกเขาวางแผนที่จะให้เขาพักรักษาตัวจนกว่าพิธีมอบเหรียญจะเสร็จ
ขุนนางน่าจะไม่กวนใจเขาในเวลานั้น
-วันต่อมา
“เจ้าหญิงโซเฟีย! เธอควรจะประกาศอย่างยิ่งใหญ่เรื่องการหมั้นของมาโกโตะ-ซามะที่พิธีมอบเหรียญ!” (คริส)
“อืม…คริส ชั้นควรทำเหรอ?” (โซเฟีย)
“เธอควรอย่างแน่นอน! เราได้ยืนยันแล้วว่ามีมากกว่า 10 ขุนนางที่พยายามจะติดต่อด้วยทักกิ-โดโนะ และนั่นแค่ผิวเผินนะ-เดสุ โซ!” (ฟูจิ)
มันเป็นการสนทนาที่ฟูจิ-ยังและคริส-ซังที่มาด้วยกันกับเจ้าหญิงโซเฟียเพื่อเยี่ยมเยียนมี
“แต่…บางอย่างแบบนั้นชั้นตัดสินใจด้วยตัวเองไม่ได้…” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียมองอย่างเห็นอกเห็นใจมาทางหนูและอายะ
คู่หมั้นของมาโกโตะ งั้นเหรอ…?
มาโกโตะไม่มีบรรยากาศแบบนั้นเลยซักนิด
“ชั้นโอเคกับนั่น ตราบใดที่ชั้นอยู่ด้วยกันกับทากัตซูกิ-คุงได้” (อายะ)
น้ำเสียงของอายะเบาๆ
แต่หนูรู้
เธอมาที่โลกนี้เหมือนกับมาโกโตะ ดังนั้นเธอไม่มีครอบครัวที่นี่
นั่นทำไมเงื่อนไขแน่นอนที่สุดของอายะคือ ‘อยู่ด้วยกันกับทากัตซูกิ-คุง’
ความหมายของเรื่องนั้นหนัก
ในอดีต เธอจะพูดบางอย่างเช่น ‘ถ้าชั้นไม่เห็นทากัตซูกิ-คุงอีกแล้ว ชั้นไม่รู้ว่าชั้นจะทำอะไรดี’ ด้วยหน้าตรงไปตรงมา
อายะในบางครั้งพูดอะไรบางอย่างที่น่ากลัว
“…แล้วลูซี่-ซังล่ะ?” (โซเฟีย)
“ชั้นก็ไม่ถือมันจริงๆด้วย” (ลูซี่)
หนูบอกเธอเป็นนัยๆว่า ‘มันโอเค’
แทนที่จะให้มาโกโตะถูกนำไปโดยไฮแลนด์ที่ต้อนรับเอลฟ์อย่างเย็นชา มันจะดีกว่ามากที่ให้เขาอยู่ในประเทศแห่งน้ำที่ไม่มีการเลือกปฏิบัติกับเผ่าพันธุ์
ความรู้สึกของหนูจริงๆคือหนูอยากให้เขาเป็นของหนูคนเดียว แต่ชายคนนั้นเป็นที่นิยม -ถึงจุดที่น่ารำคาญ
“อย่ากังวลเกี่ยวกับชั้น ชั้นไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยซักนิด” (ฟูเรีย)
ฟูริตอบก่อนที่เธอจะถูกถามอีก
…มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับเธอจริงๆเหรอ?
มันกวนใจหนู แต่หนูคนไม่เหยียบอะไรบางอย่างที่เหมือนหางสิงโต
และในท้ายที่สุด ตาของทุกคนมุ่งไปที่มาโกโตะ
มาโกโตะทำหน้า ‘หืม?’ ขณะที่เขาหยุดใช้เวทมนตร์น้ำและมองมาทางนี้
ชายคนนี้…
เขารู้ว่าเราพูดกันเรื่องอะไรอยู่มั้ยเนี่ย?
“มาโกโตะ นายฟังอยู่มั้ย?” (ลูซี่)
หนูตกใจกับท่าทางของเขา ที่รู้สึกเหมือนกับมันเป็นธุระคนอื่น หนูเลยเตือนเขา
“น-แน่นอนชั้นฟังอยู่!” (มาโกโตะ)
เขาไม่ได้ฟังแน่นอน
ในทันทีนั้น เจ้าหญิงโซเฟียเข้าไปใกล้มาโกโตะ จับมือทั้งสองของเขา และพูดสิ่งนี้ระหว่างที่อยู่ในตำแหน่งที่เหมือนเธอกอดเขา
“ฮีโร่มาโกโตะ…ได้โปรด…รับชั้นไปได้มั้ย?” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียถามอย่างน่ารักด้วยแก้มที่ย้อมเป็นสีแดงและตาที่แฉะ
รอเดี๋ยว ไม่ใช่ว่านี่มันขอแต่งงานเหรอ?!
ต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้เนี่ยนะ?!
หรือเหมือนกับ ทำไมตอนนี้มากกว่า?
หนูตกใจที่นี่ และอายะเปิดปากของเธอกว้าง
“อ-โอเค…ด้วยความยินดิ” (มาโกโตะ)
อ๊ะ มาโกโตะนั่น
ถูกซะไปโดยการไหล
เขาอ่อนแอกับการพลักดันจริงๆ
เขาเห็นด้วยทันทีเมื่อถูกเข้าหาอย่างก้าวร้าว!
แม้ว่าเขายังไม่ได้พูดสิ่งนั้นกับหนูอย่างชัดเจนเลย!
บางทีหนูควรจะเข้าหาเขาอย่างก้าวร้าวด้วย เมื่อหนูเจอจังหวะเวลา คือสิ่งที่หนูทคิดในเวลานั้น
-ไม่กี่วันหลังจากนั้น
“โอเค ทากัตซูกิ-คุง ม้วนเสื้อขึ้น ชั้นจะเช็ดเหงื่อ” (อายะ)
“โอเค” (มาโกโตะ)
มาโกโตะถูกแก้ผ้าโดยอายะนั่นอีกแล้ววันนี้
เขามีกล้ามเนื้อนิดหน่อยหลังๆมานี่
แม้ว่าเขาจะผอมกว่าหนูเมื่อเราพบกันครั้งแรก
“ว้าา ทากัตซูกิ-คุง นายตัวหนากว่าเวลานั้นในมัธยมต้นอีก” (อายะ)
“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ใช่ๆ เหมือนตรงนี้…” (อายะ)
“นั่นจั๊กจี้ ซา-ซัง” (มาโกโตะ)
อายะจับตัวของมาโกโตะที่นั่นที่นี่
มันไม่แฟร์เลย
หนูก็อยากทำแบบนั้นด้วย
หนูคุยกับฟูริเพื่อเบนความสนใจ
“ฟูริ อยากออกไปที่ไหนซักที่มั้ย?” (ลูซี่)
“ชั้นไม่มีคนรู้จักในประเทศแห่งแสง ชั้นเลยจะอยู่ที่นี่” (ฟูเรีย)
“แล้วที่ของฮีโร่แห่งแสง-ซามะล่ะ?” (ลูซี่)
ฟูริ ‘สนิท’ กันกับฮีโร่แห่งแสง-ซามะ
แต่ความหมายของมันเหมาะสมนิดหน่อยนะ
มันไม่เหมือนหนูและอายะที่เป็นเพื่อน แต่เธอควรจะใกล้ชิดกับเขา
“ไม่มีทางที่ชั้นจะไปเจอกับเค้าได้ เพราะทั้งหมดผู้หญิงคนนั้นต้องอยู่ใกล้เค้า” (ฟูเรีย)
“เจ้าหญิงโนเอล?” (ลูซี่)
“นั่นใช่แล้ว ผู้หญิงน่ารำคาญที่ขังชั้น” (ฟูเรีย)
“ข-เข้าใจแล้ว” (ลูซี่)
ดูเหมือนเจ้าหญิงโนเอลกับเธอยังไม่ถูกกันอยู่
แต่หนูไม่ได้รู้สึกว่าเธอเป็นคนไม่ดีนะ
ระหว่างที่เราคุยเรื่องนั้นอยู่ ฮีโร่แห่งแสง-ซามะที่เราพูดถึงได้เข้ามาที่ห้องโรงพยาบาล
‘พูดถึงก็มาเลย’ อะไรแบบนั้นเหรอ?
“ทากัตซูกิ-คุง! ชั้นได้ยินมาว่านายพักรักษาตัว นายโอเคมั้ย?!” (ซากุไร)
“โอ้ ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
การมาถึงของฮีโร่แห่งแสงซากุไร เรียวซูเกะ-ซามะที่อยู่ในเวลานั้นที่ลอร์ดปีศาจซากันถูกกำจัด
คนต่างโลกเหมือนมาโกโตะและเป็นเพื่อนวัยเด็กของเขาด้วย
เขาเป็นเพื่อนที่ดีกับมาโกโตะจริงๆ
“ทากัตซูกิ-คุง ชั้นมาเพื่อเยี่ยมนาย” (ซากิ)
“เป็นวันที่ดี มาโกโตะ-ซามะ” (โนเอล)
และข้างหลังของเขาคืออัศวินหญิงที่เรียกว่าโยโกยามะ ซากิ และเจ้าหญิงโนเอล
“ซากุไร-คุง ได้โปรดช่วยชั้น” (มาโกโตะ)
ทันทีที่เขาเห็นหน้าของฮีโร่แห่งแสง-ซามะ เขาพูดอะไรแปลกๆ
“ช่วยนายเหอร?! บอกชั้น! ชั้นจะทำทุกอย่างในพลังของชั้นเพื่อช่วยนาย!” (ซากุไร)
“หืม? นายพูดว่านายจะ ‘ทำทุกอย่าง’ เมื่อกี้นี้ใช่มั้ย ไม่ใช่เหรอ?” (มาโกโตะ)
มาโกโตะยิ้ม
อาา หน้านั้นคือหน้าที่เขาทำเวลาเขากำลังจะพูดบางอย่างโง่ๆ
“ชั้นอยากจะข้ามพิธีรับเหรียญและกลับไปที่มักกาเรน หรือเหมือนกับ ชั้นอยากจะไปผผจญภัยมากกว่า” (มาโกโตะ)
“เอ๋?” (ซากุไร)
“ชั้นเบื่อกับการอยู่แต่ในโรงพยาบาลแล้ว!” (มาโกโตะ)
“อ-อืม…ใช่…” (ซากุไร)
ฮีโร่แห่งแสงได้ททำสีหน้าสี่มีปัญหากับที่มาโกโตะพูด
หลังจากที่คิดเกี่ยวกับมัน มันดูเหมือนเขาเรียกร้องความช่วยเหลือจากเจ้าหญิงโนเอล
เจ้าหญิงโนเอลทำ X ด้วยแขนของเธอ
“ทากัตซูกิ-คุง ชั้นขอโทษ แต่…” (ซากุไร)
“อึกก…” (มาโกโตะ)
มาโกโตะทำหน้าที่คับแค้นใจ และเขานอนกลับไปที่เตียงของเขา
มีสองเหตุผลที่เขาทำไมถึงบูดบึ้ง
หนึ่งเพราะเขาได้เบื่อกับการอยู่แต่ข้างในห้องโรงพยาบาลหลายวัน
สองเพราะเขาได้พูดว่า ‘ลอร์ดปีศาจแข็งแกร่งจริงๆ! ชั้นควรจะฝึกมากกว่านี้!’ และดูแผนที่ด้วยตาที่เปียกและสงสัยว่าจะไปดันเจี้ยนไหนต่อ
“ลูซี่ ซา-ซัง เจ้าหญิง ไปที่นี่กันต่อเถอะ!” (มาโกโตะ)
“หืม? ที่ไหน? …เอ๋ เออ๋?! นายพูดจริงจังเหรอ มาโกโตะ?” (ลูซี่)
“แน่นอนว่าชั้นจริงจัง จริงจัง!” (มาโกโตะ)
ที่ที่มาโกโตะชี้อยู่ในทะเลกลาง ทะเลลึก
“อัศวินของชั้น ที่นั้นผู้คนเรียกว่าดันเจี้ยนสุดท้าย นายรู้มั้ย?” (ฟูเรีย)
ฟูริทำหน้าที่ตกใจด้วย
ดันเจีี้ยนที่ยากที่สุด ที่ถูกพูดว่ามันได้สร้างโดยพระเจ้า
การทดสอบสุดท้ายของพระเจ้า
ไม่มีใครที่ไปถึงจุดจบของมัน
มันไม่ใช่ดันเจี้ยน ที่ไปท้าทายเบาๆได้
“ทากัตซูกิ-คุง ที่นั่นคือที่ไหน?” (อายะ)
“มันใกล้กับเกาะที่เรียกว่าหมู่เกาะสวรรค์ในทะเลกลาง มันดูเหมือนเราไปที่นั่นโดยเรือบินของฟูจิ-ยังได้” (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว~” (อายะ)
อุว้า มันมุ่งหน้าไปทิศทางที่เราจะไป
ปรกติแล้วอายะไม่ต่อต้านสิ่งที่มาโกโตะต้องการ
ฟูริก็ทำหน้า ‘ช่วยไม่ได้’
มาโกโตะได้เตรียมการสำหรับไปทริป และขออุปกรณ์หลายอย่างจากฟูจิ-ยังเพื่อการนั้น
และจากนั้น มันเข้าไปในหูของโซเฟียผ่านคริส-ซัง
“เดี๋ยว! ได้โปรดเว้นให้ชั้นเรี่องที่จะให้ฮีโร่สองคนไปที่ดันเจี้ยนสุดท้ายเมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่กำลังจะฟื้นคืนชีพ!” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียรีบมาที่นี่แล้วหยุดแผนของมาโกโตะ
ยังไงซะ แน่นอนว่าเธอจะทำ
จำนวนของคนที่ได้กลับมาจากดันเจี้ยนสุดท้ายนั้นต่ำอย่างสุดซึ้ง
เนื่องด้วยเจ้านายของฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศ การที่มาโกโตะจะท้าทายวิหารทะเลลึกถูกปฏิเสธ
แล้วก็ ตอนนี้มาโกโตะบูดบึ้งอยู่
“อัศวินของชั้นไม่มีกำลังใจ เรียวซูเกะ ช่วยเค้าที” (ฟูเรีย)
ฟูริเล่นกับแมวดำจนถึงเมื่อกี้นี้ แต่เธอมีปฏิสัมพันธ์กับมาโกโตะและฮีโร่แห่งแสง-ซามะ
“มันเป็นซักพักแล้วนะ ฟูเรีย” (ซากุไร)
“ใช่ นายดูดี ที่สำคัญกว่านั้น อัศวินของชั้นช่วยชีวิตนาย ใช่มั้ย? ไม่ใช่ว่าฮีโร่แห่งแสงที่กำจัดลอร์ดปีศาจสามารถจะทำอะไรได้เหรอ?” (ฟูเรีย)
เธอนั่งที่เตียงของมาโกโตะและพูดอย่างนี้ขณะที่เธอจับเสื้อของฮีโร่แห่งแสง-ซามะ
“ไม่…หน้าที่ของชั้นคือกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ที่สำคัญนั้นอยู่ข้างหน้า ชั้นทำตามใจชั้นไม่ได้” (ซากุไร)
“ถ้ามันเป็นนาย มันควรจะโอเค” (ฟูเรีย)
ฟูริปัดมือฮีโร่แห่งแสง-ซามะและยิ้มอย่างมีเสน่ห์
…หนูถามฟูริมาก่อน แต่มันดูเหมือนเธอทำอะไรพวกนี้อย่างไม่ได้ตั้งใจ
ทำไมแต่ล่ะท่าทางธรรมชาติของเธอล่อลวงจัง?
แม้แต่อายะและหนูก็หัวใจเต้นข้ามจังหวะกับการมองข้างของฟูริ
คนเดียวที่ไม่ตอบสนองคือมาโกโตะ
อาา เจ้าหญิงโนเอลไม่พอใจอยู่ข้างหลัง
“เจ้าหญิง อย่าสร้างปัญหาให้ซากุไร-คุงมากด้วยขอเรียกร้องที่เห็นแก่ตัว” (มาโกโตะ)
“มันควรจะโอเค ถ้ามันเป็นเรียวซูกิ เฮ้ เราบินไปอย่างเร็วถึงดันเจี้ยนสุดท้ายด้วยมังกรขาวของนายไม่ได้เหรอ?” (ฟูเรีย)
“หืมมม…นั่น…” (ซากุไร)
“มันโอเค ให้เรายืมลับๆ…โอเคมั้ย?” (ฟูเรีย)
หน้าของฟูริใกล้ๆกับฮีโร่แห่งแสง
หนูสงสัยว่ามาโกโตะทำหน้าแบบไหน…เดี๋ยว เขาชำเลืองมองไปๆกลับๆกับเจ้าหญิงโนเอล
หนูถูกดึงโดนสิ่งนี้และมองไปทางนั้นด้วย อา…เธอค่อนข้างโกรธ
“ออราเคิลแห่งความมืดฟูเรีย หยุดมันได้แล้ว” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลเข้ามาระหว่างพวกเขา
“ทำไมล่ะ? ตอนนี้ชั้นพูดอยู่กับเรียวซูเกะนะ อย่ามาขวาง” (ฟูเรีย)
“ปล่อยมือนั้นก่อน” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลปัดมือของฟูริด้วยกำลัง
“นั่นเจ็บนะ เธอทำอะไรน่ะ?” (ฟูเรีย)
“เธอใกล้ชิดเกินไปแล้ว เรียวซูเกะเป็นคู่หมั้นของชั้น!” (โนเอล)
“นักดาบศักดิ์สิทธิ์-ซังนั่นก็อยู่ที่นั่นด้วย ใช่มั้ย? สาวคนนั้นไม่รู้สึกกวนใจกับเรื่องนี้เลย รู้มั้ย? ไม่ใช่ว่ามันมีแค่เธอที่รู้สึกไม่ปลอดภัยเหรอ?” (ฟูเรีย)
“เธอ…!” (โนเอล)
เดี๋ยว เดี๋ยว เธอพูดแบบนั้นกับคนต่อไปในบัลลังก์ของประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปนะ รู้มั้ย?!
‘มาโกโตะ เราต้องหยุดนั่น!’ คือที่ผมคิดและผมมองไปทางนั้นและ…
“ทากัตซูกิ-คุง นายรู้สึกยังไง?” (ซากิ)
“ชั้นกำลังจะตายจากความเบื่อ” (มาโกโตะ)
“ซากิ-จัง ทากัตซูกิ-คุงพยายามจะหนีจากโรงพยายาบาลโอกาสแรกที่เค้ามีเลย” (อายะ)
“นั่นไม่ดีนะ นายต้องอยู่บนเตียง” (ซากิ)
“ใช่มั้ย ซากิ-จัง?” (อายะ)
“ใช่” (ซากิ)
เขาหนี
เขาคุยกับกลุ่มคนต่างโลก
ฮีโร่แห่งแสง-ซามะได้มองนั่นอย่างอิจฉา
เขาดูเหมือนเขาอยากจะเข้ากลุ่มนั้น
ในท้ายที่สุด เราเสร็จการสนทนาที่เป็นขวากหนามของฟูริและเจ้าหญิงโนเอล
ฟูริไร้ความกลัว
-ไม่กี่วันต่อจากนั้นได้ผ่านไป
เจ้าหญิงโซเฟียมาเพื่อตรวจมาโกโตะทุกวัน
เขาถูกรักจริงๆ
มันอาจจะเพื่อทำให้มั่นใจว่าเขาไม่หนี หรือคอยดูเขานะ
หลังจากนั้น มีนายพลทาริสก้าและแม็กซิมิเลี่ยนเซ็นไปเยี่ยมเยียนเขา
เกราลท์วาเลนไทน์ด้วย
มาโกโตะน่าทึ่งจริงๆ
พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่มีอิทธิพลอย่างเหลือเชื่อในทวีปนี้นะ รู้มั้ย?
แต่มาโกโตะได้ประท้วง บอกว่าเขาอยากจะออกไปจากที่นี่ทันที และทุกคนได้ทำสีหน้ามีปัญหา
จำนวนคนที่มาเยี่ยมซาลงหลังๆ
มาโกโตะจะตายจากความไม่พอใจที่พักรักษาตัวนานไป
เขาปล่อยให้อายะดูแลเขาอย่างที่เธอหวัง
“ทากัตซูกิ-คุง หิวน้ำมั้ย?” (อายะ)
“หืมม ปรกตินะ” (มาโกโตะ)
“โอเค~ งั้นชั้นจะเอาน้ำผลไม้มา โอเคมั้ย?” (อายะ)
อายะไปที่ตู้เย็น
พูดถึงแล้ว ตู้เย็นเป็นบางอย่างที่มาโกโตะสร้างด้วยเวทมนตร์สปิริต
เวทมนตร์สปิริตมีประโยชน์จริงๆ
บางทีหนูควรจะเรียนมันด้วย
“ทากัตซูกิ-คุง อ้าปาก~” (อายะ)
“หืมม ทีหลัง” (มาโกโตะ)
มาโกโตะได้ฝึกอย่างอิดโรยกับเวทมนตร์น้ำของเขาบนเตียง
ดูเหมือนเขามีสมาธิกับเวทมนตร์ของเขา
“เห้อ ขี้เกียจแค่ไหนกัน ทากัตซูกิ-คุง งั้นชั้นจะเอาให้นาย {ปากต่อปาก} โอเคมั้ย?” (อายะ)
“หืมม โอเค” (มาโกโตะ)
…หืม?
หนูคิดว่าหนูได้ยินบางอย่างที่แปลกที่นี่?
ปากต่อปาก?
ไม่ไม่ หนูได้ยินมันผิด ใช่มั้ย?
“*กรึบ* งั้นเอาล่ะนะ” (อายะ)
““เอ๋?””
มาโกโตะและหนูไม่ได้ตั้งใจฟังการสนทนา ดังนั้นเสียงที่ตกใจของเราซ้อนกัน
อายะมีผลไม้ในปาก และเข้าหาปากของมาโกโตะ…
“เดี๋ยวก่อน อายะ!” (ลูซี่)
หนูรีบหยุดเธอ
เธอทำอะไรที่โรงพยาบาลน่ะ
หนูจับหัวของอายะอย่างแน่น
“*กรึบ*” (อายะ)
หนูได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของเธอที่กลืนน้ำผลไม้
เธอจะทำมันแน่นอนถ้าหนูไม่หยุดเธอ ไม่ใช่เหรอ อายะ?!
“อารย้า ชั้นโดนหยุด” (อายะ)
“เธอทำอะไร ชั้นสงสัย?” (ลูซี่)
*โกะโกะโกะโกะโกะ*
หนูมองลงไปที่อายะที่กอดอก
แต่อายะจ้องหนูโดยไม่หวั่นไหว
“ใครกันที่แอบเข้ามาในห้องโรงพยาบาลตอนกลางคืนและพยายามจะ ‘จูบจังหวะเดียวกัน’ กับทากัตซูกิ-คุง พูดว่ามันสำหรับการฝึก~?” (อายะ)
“เก่ะห์” (ลูซี่)
ทำไมอายะรู้เรื่องนั้น?!
หนูหันกลับไปที่ฟูริที่เล่นกับแมวดำ
“อ๊ะ ชั้นบอกเธอน่ะ” (ฟูเรีย)
“กุห์!…ชั้นบอกให้เธอเก็บมันเป็นความลับไง” (ลูซี่)
“ทำไม่ได้ นั่นจะไม่แฟร์” (ฟูเรีย)
คืนก่อน หนูแอบเข้ามาที่เตียงของมาโกโตะ และฟูริที่เห็นอนาคตหยุดหนู
ไม่ใช่เธอพูดว่าเธอไม่เห็นรายละเอียดของอนาคตเหรอ?!
“ลู-จัง~?” (อายะ)
“อุกุกุ” (ลูซี่)
จุดยืนของเราทำการเปลี่ยนทันที
“มันเป็นแค่การฝึกเวทมนตร์! มาโกโตะไม่ได้ไม่ชอบมัน!” (ลูซี่)
“เพราะทั้งหมดชั้นหลับอยู่” (มาโกโตะ)
“งั้น {นี่} ก็เป็นแค่การดูแลเค้า ใช่มั้ย?!” (อายะ)
“มันอาจจะเป็นอย่างนั้น แต่ไม่! ตั้งแตทีแรก เธอติดกับมาโกโตะมากจนมันไม่แฟร์!” (ลูซี่)
“ไม่ใช่ว่ามันโอเคที่จะทำบางอย่างเล็กๆเหมือนปากต่อปากเหรอ?!” (อายะ)
“นั่นไม่ใช่การดูแล!” (ลูซี่)
“เฮ้ พวกเธอสองคนเสียงดัง” (ฟูเรีย)
ในที่สุดฟูริก็มาหยุดการทะเลาะกันของเรา
“มันก็เสียงดังวันนี้ด้วยเช่นกัน” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียเข้ามาที่ห้องโดยไม่แม้แต่จะเคาะประตู
เธอเป็นสมาชิกของห้องนี้อย่างสมบูรณ์แล้ว
“เจ้าหญิงโซเฟีย!” (มาโกโตะ)
มาโกโตะกระโดดขึ้นไปและเข้าไปใกล้เจ้าหญิงโซเฟีย
“เอ๋?! ว-ว่า มีอะไร?” (โซเฟีย)
“ชั้นมีคำขอ!” (มาโกโตะ)
ดูเหมือนความเครียดจากการที่พักรักษาตัวหลายวันได้ทำให้มาโกโตะคิดอะไรบางอย่างแปลกๆ {อีกแล้ว}
กลับมาแล้วครับ
ขอบคูณสำหรับเงิน 100 บาท
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 280/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord