บทที่ 18 ปล่อยข้าจัดการเอง

นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา บทที่ 18 ปล่อยข้าจัดการเอง
เลี้ยงต้อนรับการกลับมาเยี่ยมบ้านในครั้งนี้ เหล่าไท่ไท่ก็ทุ่มเท ตั้งทั้งหมดสามโต๊ะ ตุ๋นไก่กับกระต่ายป่าที่สวีฉางหลินเอามา ยังต้มเนื้อแพะสามชั่ง เด็กผู้ใหญ่พวกนั้นทานกันอย่างอิ่มหนำสำราญ

โจวกุ้ยหลานทำได้เพียงถอนหายใจเสียดาย ตุ๋นพร้อมกับใส่เกลือเล็กน้อยเท่านั้น รสชาติเทียบกับเมื่อภพก่อนไม่ได้เลย

รอพวกเขาล้วนทานเสร็จกันแล้ว ทั้งสามคนก็กลับไปบนเขา สวีฉางหลินเอาเจ้าก้อนน้อยใส่ตะกร้าแบกไว้ข้างหลัง โจวกุ้ยหลานถือผักกาดดองที่เหล่าไท่ไท่ให้มา

เมื่อกลับมาถึงบ้าน สวีฉางหลินก็ไสไม้ทำคอกแพะต่อ โจวกุ้ยหลานเอาไขมันที่แช่น้ำไว้ขึ้นมา ล้างหม้อให้สะอาด แล้วก็จุดไฟ เจ้าก้อนน้อยขุดไส้เดือนอยู่ใกล้ๆ

กวาดหาในบ้านอยู่หนึ่งรอบ โจวกุ้ยหลานก็หามีดหั่นผักไม่เจอ ด้วยความจนใจ จึงวิ่งไปถามสวีฉางหลินที่กำลังไสไม้อยู่

สวีฉางหลินมองดูโจวกุ้ยหลาน พร้อมถามขึ้นอย่างแปลกใจว่า “จะเอามีดหั่นผักไปทำอะไร?”

“หั่นผัก หั่นไขมัน”โจวกุ้ยหลานพูดตอบ

สวีฉางหลินลุกขึ้นเข้าไปในบ้าน สักพักก็ถือมีดหั่นผักเล่มหนึ่งออกมา ดูคิ้วโจวกุ้ยหลานตรงเหยียด

มีดเล่มนี้ยาวครึ่งเมตรไม่นับด้าม ลับจนเงาแวววาว เมื่อวานเขาก็ใช้มีดเล่มนี้จัดการกวาง

ตอนที่สวีฉางหลินยื่นมีดให้กับนาง โจวกุ้ยหลานพูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า “นี่ใช้หั่นผักยังไง?”

สวีฉางหลินมองดูมีดในมือของตน สะบัดมือไปมา อืม เหมาะมือดี

“ข้าช่วยเจ้า”

โจวกุ้ยหลานไม่พูดอะไร พาเขาไปที่โต๊ะ ไขมันวางอยู่บนเขียงบนโต๊ะนั่น

สวีฉางหลินถือมีดโดยไม่ต้องจับไขมัน แล้วก็สับๆ โจวกุ้ยหลานมองดูอย่างตะลึงตาค้าง

มีดเล่มนี้ก่อนหน้านี้เคยใช้จัดการกวางซิก้า ไม่เคยคิดว่ายังสามารถใช้เป็นมีดหั่นผักได้ด้วย

สักพัก ไขมันสี่ชั่งนั้นก็ถูกเขาหั่นเป็นลูกเต๋าชิ้นเล็กๆ ขนาดพอๆกัน

โจวกุ้ยหลานชูนิ้วโป้งให้กับสวีฉางหลิน ฝีมือการใช้มีดนี้ เก่งมากจริงๆ

สวีฉางหลินยื่นมีดให้กับโจวกุ้ยหลาน พร้อมพูดขึ้นว่า “ต้องการหั่นผักให้เรียกข้า”

เมื่อโจวกุ้ยหลานรับมีดมา เขาก็ไปสร้างคอกแพะต่อไป

ทำความสะอาดมีดเล่มนั้นเสร็จแล้วก็เอากลับไปเก็บไว้ในบ้าน กลับมาแล้วก็จุดไฟ หลังจากหม้อร้อนแล้ว นางเอาน้ำมันใส่ลงไปครึ่งหนึ่ง ใช้ทัพพีผัดไปมา เพื่อไม่ให้มันติดหม้อ

สักพัก น้ำมันก็เริ่มละลาย กลิ่นหอมโชยออกมา เจ้าก้อนน้อยที่กำลังขุดไส้เดือนอยู่ หันมาจ้องมองทางด้านเตาไฟ แล้วกลืนน้ำลาย

หอมจัง…..

ท่านแม่กำลังทำของอร่อยหรือ? หอมมากเลย…..

แต่ท่านแม่ชอบไส้เดือน หากไม่ขุด ท่านแม่จะโกรธหรือเปล่า?

เจ้าก้อนน้อยลังเล ก้มหน้ามองดูไส้เดือนในอ่าง แม้แต่ก้นอ่างก็ไม่เต็ม

ไม่ได้ ต้องทำให้ท่านแม่มีความสุข ท่านแม่จะได้อยู่ต่อ

เจ้าก้อนน้อยพยายามไม่หันไปมองทางเตาไฟ ก้มหน้าก้มตาขุดไส้เดือนตนเองต่อ มือเล็กๆเต็มไปด้วยดิน

มือสวีฉางหลินก็หยุดเคลื่อนไหว หันไปมองทางเตาไฟ เห็นนางถือทัพพีผัดกับข้าว ในใจค่อยโล่งอก

ในบ้านมีผู้หญิงอยู่ด้วยนั้นถือว่าแตกต่าง….

เมื่อคิดเสร็จ ก็ก้มหน้าทำงานของตนเองต่อ

โจวกุ้ยหลานเห็นในหม้อมีน้ำมันเยอะแล้ว กลิ่นหอมนั้นก็โชยเตะจมูกของนาง ทำให้นางก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว

ร่างกายเรือนนี้ของนางอ่อนแอมาก ไม่มีน้ำมีนวลเลย ต่อให้ตอนเที่ยงเพิ่งทานเนื้อไป ตอนนี้ได้กลิ่นน้ำมันหอมก็แทบทนไม่ไหวแล้ว

ไม่ได้ จะต้องรีบหาเงิน บำรุงร่างกายเรือนนี้กลับมา

ยังมีใบหน้าเหลืองซีดใบนี้ จะต้องรีบขาวผ่องใส

โจวกุ้ยหลานครุ่นคิดอยู่ในใจ มือก็เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง

หยิบเอาถ้วยไม้มา ตักเอาน้ำมันใส่ในถ้วยไว้ แล้วเอากลับไปเก็บในบ้าน รอน้ำมันพวกนี้เย็นแล้วก็จะเกาะตัวเป็นก้อน ไม่ต้องกลัวหก

เมื่อใส่ถ้วยไม้สองใบในบ้านเต็มหมดแล้ว โจวกุ้ยหลานเห็นว่าพวกเขาเหลือเพียงถ้วยใบเดียว จึงรีบร้องบอกสวีฉางหลินว่า “เร็วเข้า ทำถ้วยใหญ่มาให้หลายใบหน่อย”

สวีฉางหลินลงมือทำอย่างรวดเร็ว เดินไปหลังบ้าน แล้วก็ลากต้นไม้ใหญ่หนึ่งต้นมาที่ตากแห้งแล้ว ตัดออกมาเป็นหลายท่อน จากนั้นก็ใช้มีดขูดเป็นหลุม

โจวกุ้ยหลานเอาน้ำมันใส่ในถ้วยใบสุดท้ายของในบ้านเสร็จแล้ว ก็ลดฟืนในเตาไฟ แล้วไปช่วยสวีฉางหลิน

นี่เป็นครั้งแรกที่โจวกุ้ยหลานเห็นสวีฉางหลินทำงานเป็นช่างไม้ ด้านข้างมีอุปกรณ์ไม่น้อย มีดกลับมีเล่มเดียว ใหญ่กว่ามีดที่เขาใช้หั่นผักหลายเท่า แต่อยู่ในมือของเขา ดูแล้วก็เหมาะมืออย่างมาก

ฉวยโอกาสตอนที่สวีฉางหลินกำลังทำถ้วย นางเอาท่อนไม้ที่วางบนพื้นไปเทียบแล้วเอาเลื่อยไปเลื่อย กำลังลงมือดึงได้สองที สวีฉางหลินก็พูดห้ามขึ้นว่า “วางไว้เดี๋ยวข้าทำ”