ตอนที่ 68

Earth’s Best Gamer

เดิมทีแม้ว่าหน้าไม้ทะลายดินหนักจะทรงพลังอย่างน่าทึ่งและความเสียหายที่มันสามารถทำได้ในระยะใกล้นั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากระสุนขนาดใหญ่ ระเบิดสิ่งมีชีวิตระดับสามัญได้

แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ ‘ซอมบี้พาหนะ’ ของชาววิญญาณถูกเสริมให้มีความแข็งมากขึ้น

อย่างไรก็ตามเมื่อลูกศรหน้าไม้ถูกทาด้วยส่วนผสมของผลเมล็ดสีชาดและดินเลือดรวมทั้ง ‘ยันต์ขับไล่’ คุณภาพสูงที่ถูกวาดโดยจีเย่ สถานาการณ์จึงแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

หลังจากโดนลูกศรยันต์ ‘ก๊าซสีดำ’ ที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้กับร่างกายของสัตว์ร้ายรูปร่างนกอินทรีก็สลายไปทันทีราวกับฟองน้ำที่เจอกับก้อนเหล็กร้อน มันทำให้ร่างกายที่แข็งของซอมบี้กลายเป็น ‘อ่อนแอ’

ก๊าซสีดำจำนวนมากโผล่ออกมาจากศพของนกอินทรี มันรวมกับลูกบอลสีเขียวในขณะที่มันพยายามจะหนีออกจากหมู่บ้าน

“อย่าหนีนะ!”

อันหยวนตะโกนในขณะที่ยืนอยู่บนกำแพง

เขาโยนขวด ‘น้ำ’ ไปที่ก๊าซสีดำในอากาศ

ก๊าซสีดำสามารถหลบการโจมตีทางกายภาพได้ แต่มันก็ไม่สามารถหลบขวด ‘น้ำ’ นี้ได้

ซู่!

ก๊าซสีดำที่ถูก ‘น้ำ’ สาดทำให้เกิดควันสีขาวจำนวนมากทันทีและมีกลิ่นที่เหม็นฉุน!

เห็นได้ชัดว่าของเหลวที่อันหยวนสาดออกมาไม่ใช่น้ำธรรมดาหรือน้ำในทะเลสาบจากรังของงูดำ

มันคือปัสสาวะ!

ปัสสาวะของคนที่บริสุทธิ์มีพลังหยางเพียงพอและสามารถขับไล่สิ่งชั่วร้ายได้

เพื่อรวบรวมปัสสาวะให้เพียงพอ ครอบครัวต่างๆ ในป้อมปราการต่างก็บังคับให้ลูกของพวกเขากินน้ำจนกระทั่งพวกเขาร้องไห้

ด้วยความกลัวว่าจะไม่เพียงพอ พวกเขาจึงใช้หญิงสาวพรหมจารีที่เป็นผู้ใหญ่บางคนเพื่อทดแทนส่วนที่ขาด…

แม้ว่าปัสสาวะที่ไม่สดใหม่เพียงอย่างเดียวจะไม่สามารถสังหารชาววิญญาณได้ แต่มันก็เพียงพอที่จะลดจำนวนก๊าซสีดำในอากาศได้และเปิดเผยตำแหน่งของลูกบอลแสงสีเขียวที่อยู่ตรงกลาง!

ตู้ม!

หลี่ชิงที่อยู่ด้านล่างพลิกข้อมือและยิงกระสุนสีทองเหลืองที่ถูกสลักอักษรรูนจากปืนลูกโม่งูดำในมือของเขา มันระเบิดแสงสีเขียวที่พยายามหลบหนีอยู่

แม้ว่าสาเหตุส่วนหนึ่งจะเป็นเพราะเขาใช้การฝึกฝนค่าประสบการณ์ในตอนบ่าย แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าทักษะนักแม่นปืนของหลี่ชิงนั้นอยู่ในระดับวิสามัญในระหว่างที่เขาเป็นทหาร

ในฐานะแชม์ระดับชาติ ทักษะการยิงธนูของฉินเยว่หยูก็ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย

หวูดดด!

ลูกศรที่ถูกแลกเปลี่ยนในช่วงบ่ายในฐานะอุปกรณ์เริ่มต้นได้ถูกปล่อยออกมาจากสายธนู อักษรรูนบนลูกศรสว่างขึ้นในขณะที่มันพุ่งออกไป

ในท้ายที่สุด มันก็ปักเข้าที่หัวของเสือไซบีเรียซึ่งกระดูกหักหลายท่อน มันต้องงใช้ความพยายามอยากมากในการปีนขึ้นไปบนกำแพงวัดโดยใช้ข้อดีของสายพันธุ์ของมัน

ตูม!

ลูกศรยันต์ได้ระเบิดหัวเสือไซบีเรียทันที เปลวไฟวิญญาณที่ปะทุออกมาทำให้ชาววิญญาณภายในถูกกลืนกินก่อนที่มันจะได้พุ่งออกมา

“ซ้ายยย ขวาาา… ไม่ มันอยู่ข้างหน้า!”

ซางเยี่ยนผู้ที่สวมอุปกรณ์เริ่มต้นคล้ายเข็มขัดสีดำบนหัวของเธอได้ยืนอยู่นอกศาลเจ้าและใช้พลังจิตของเธอควบคุมยันต์ที่ทำมาจากหนังของลิงแมนดริลให้ติดที่หัวของซอมบี้ที่ปีนขึ้นกำแพงสำเร็จ!

มี ‘วีรบุรุษ’ ชนพื้นเมืองเพียงสองคนที่ยังไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้

หลู่จือเซินถือไม้เท้าสมาธิโลหะเหมันต์ที่ถูกวาดด้วยอักษรรูนและลุงเก้านั้นกำลังคุ้มกันแท่นบูชาที่ทางเข้าของศาลเจ้า นี่เป็นเพราะกุญแจสำคัญในการต่อสู้ครั้งนี้ก็คือรูปแบบศาลเจ้าที่ถูกควบคุมโดยลุงเก้า!

พวกเขาทั้งสองคนไม่ได้โจมตีเพราะต้องการล่อศัตรูให้เข้ามา ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดชาววิญญาณจำนวนมากที่โจมตีเข้ามาโดยอาศัยแค่การป้องกันรอบนอก!

ตามที่คาดไว้ แนวป้องกันแรกนั้นไม่สามารถยืนหยัดได้เมื่อกองทัพวิญญาณมาถึง

ลมที่รุนแรงทำให้คบเพลิงทั้งหมดในกำแพงของภูเขามังกรคู่ดับลง

ในเวลากลางคืน การสูญเสียความสามารถในการมองเห็นเป็นอันตรายต่อมนุษย์อย่างมาก!

“ถอย ละทิ้งแนวป้องกันแรก!”

จีเย่ยืนอยู่ที่ตำแห่งสูงสุดของศาลเจ้าที่ใจกลางของถิ่นฐานได้ถือหน้าไม้ทะลายดินหนักในมือซ้ายและดาบงูดำในมือขวา

ด้านข้างเขาคือวิญญาณหมาป่าที่สูง 2 เมตรซึ่งดูเหมือนจะดูดซับแสงจันทร์บนท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม ไม่มีเปลวไฟในดวงตาของมัน นี่เป็นเพราะเมื่อจีเย่ใช้สมาธิควบคุมมันเท่านั้น ดวงตาของวิญญาณหมาป่าถึงจะมีเปลวไฟสีแดงเข้ม!

“ถอย! ท่านหัวหน้าสั่งให้ถอย!”

เมื่อได้ยินเสียงของจีเย่ ทหารก็รีบถอยออกจากด้านบนของกำแพงอย่างเป็นระเบียบและถอยกลับไปที่รอบใจกลางของป้อมประการ

เนื่องจากในศาลเจ้ามีเทียนมากกว่าสิบเล่มที่ทำมาจากน้ำมันหมูป่าทั้งหมด เมื่อลมหนนาวพัดมา พลังสีเลืองแห่งโชชะตาก็จะปรากฏออกมาป้องกัน เปลวไฟจะไม่สั่นไหว และให้แสงสว่างทที่เพียงพอสำหรับการต่อสู้!

หลังจากทหารออกจากแนวป้องกันแรก ชาววิญญาณที่ไม่ได้ถูกหยุดอีกต่อก็ไปเข้ามาล้อมรอบกำแพงทันที

กำแพงเพียงอย่างเดียวไม่สามารถหยุดพวกมันได้ ท้ายที่สุดแล้วแม้กระทั่งมดที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีสติปัญญายังรู้วิธีปีนกำแพง!

หวูดดด! หวูดดดด! หวูดดด!

แน่นอนว่าเมื่อ ‘ซอมบี้’ เหล่านี้ปีนขึ้นไปบนกำแพง พวกมันก็จะถูกโจมตีโดยหอกไม้วิลโลว์และลูกศรเหรียญทองแดง!

แม้ว่าแสงสว่างจะน้อยลงกว่าเดิม แต่ก็ทำให้แสงสีเขียวในดวงตาของพวกมันสว่างมากยิ่งขึ้น เป็นผลให้แกนกลาง ‘สีเขียว’ ของชาววิญญาณบางส่วนถูกลูกศรยิงโดยตรง

ซู่! ซู่…

นอกเหนือจากนั้น ยันต์ที่ถูกวาดด้วยแปลงขนหมีสีน้ำตสลของลุงเก้าบนกำแพงยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของวิญญาณและถูกกระตุ้น ควันสีขาวโผล่ออกมาจากกรงเล็บของพาหนะวิญญาณ หลังจากปีนขึ้นมา พวกมันก็ไหลตกลงไป!

“ฮ่าๆๆ ชาววิญญาณพวกนี้โง่จริงๆ ผู้เชี่ยวชาญถึงกับพูดว่าสายพันธุ์มนุษย์ต่างดาวเป็นสายพันธุ์ที่มีสติปัญญาทั้งหมด”

“ในการต่อสู้แบบนี้ บางทีวิญญาณแห่งอารยธรรมที่เป็นสินสงครามอาจอยู่ในระดับวิสามัญ จากนั้นเราก็สามารถขอให้วีรบุรุษสอนศิลปะการต่อสู้!”

“ซวีเสวียยืนอยู่ตรงกลางและอย่าขยับนะครับ เราจะปกป้องคุณเอง”

ในบริเวณวัดที่จีเย่เคยสั่งไว้เมื่อตอนกลางวัน มือใหม่ทั้งสามคนที่เข้าสู่ระบบอีกครั้งหลังจากความตายครั้งแรกก็ได้ถือหน้าไม้ในมือของพวกเขาด้วยความตื่นเต้น

ดูเหมือนว่าเพราะพวกเขาอยู่ในการต่อสู้ระหว่างสายพันธุ์ ชาววิญญาณที่ตายในการต่อสู้จะยังไม่เปลี่ยนเป็นสินสงคราม นอกจากนี้ยังไม่มีแจ้งเตือนแต้มเกียรติยศหรือค่าประสบการณ์

อย่างไรก็ตาม รางวัลของการต่อสู้ระหว่างสายพันธุ์แบบนี้จะสูงกว่าการสังหารมอนเตอร์อย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการต่อสู้ดำเนินไปได้อย่างราบรื่นและแม้กรพทั่งกระตุ้นภารกิจ พวกเขาสองสามคนกำลังรอคอยเก็บเกี่ยว

“โชคดีจัง!”

ซวีเสวียกำขวดน้ำหอมเสน่ห์หาในมือแน่น แม้ว่าเธอจะกลัว แต่เธอก็รอคอยที่จะได้รับอุปกรณ์จากพวกเขาทั้งสามคนหลังจากที่พวกเขาได้รับชนะในการต่อสู้

โครมม!

ในตอนนี้ส่วนหนึ่งของกำแพงด้านหลังของคนทั้งสี่ก็ถล่มลงมาอย่างกะทันหัน เศษหินจำนวนมากได้กระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศภายใต้แรงกระแทกอันรุนแรง

แบะ!

มือใหม่โดนก้อนหินขนาดเท่ากับลูกบอลพุ่งกระแทกอย่างรุนแรงจนหัวระเบิดทันที ไม่สามารถแม้แต่จะทันได่ส่งเสียงออกมา

กรรร!

ด้านหลังกำแพงที่ถล่มลงมาปรากฏสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างคล้ายเสือที่มีความยาวประมาณ 5 เมตร มันมีปีกกระดูกที่ดูแหลมคมและหนาเท่ากับแขนของเด็ก หลังจากที่มันปรากฏตัวออกมา ลมหนาวก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น

หลังจากพุ่งเข้ามาในวัด ซอมบี้คล้ายเสือที่ดูเหมือน ‘เมชาก๊อดซิล่า’ ก็ก้มหัวลงและมองไปที่ซวีเสวียด้วยดวงตาสีเขียวของมัน ขาของเธอหักเพราะเศษหินที่พุ่งออกมาจากกำแพง!