199 เตรียมตัวออกศึก
10 – 12 นาที เล่ม 7
หลังจากยอมรับคำขอของเอิร์ลดาเรนวาลด์? เราเริ่ม่ทำการเตรียมตัวทันที โดยเตรียมตัว ผมหมายถึงอะไรอย่างการซื้ออาหารไว้ตุนเพิ่มเติมสำหรับเหตุฉุกเฉิน (ตลับอาหาร) , สารละลายทางการแพทย์สำหรับเครื่องพยาบาลหลอดไร้สาย ,ซองพลังงานสำหรับไรเฟิลเลเซอร์จู่โจม ,ปืนเลเซอร์, และอุปกรณ์อื่นๆ ทำการตรวจสอบและบำรุงรักษาอุปกรณ์ที่ว่ามานั้น ด้วยกันกับนำเข้าและติดตั้งหุ่นยนต์ต่อสู้โปรแกรมล่วงหน้าที่ซื้อใหม่กับระบบบำรุงรักษา/เปลี่ยนชิ้นส่วน…… ไม่ว่าอย่างไร เรามีหลายอย่างซึ่งต้องทำ
“ถ้าอย่างนั้นเธอจะบอกฉันว่าคนของไอ้สื่อเวรนั้นตัดสินใจที่จะขอเยือนเราระหว่างเวลาที่ยุ่งสุดๆแบบนี้เหรอ?”
“เราขอโทษจริงๆ บอส”
ทีน่าคำนับอย่างขอโทษกับผมขณะผมกำลังดูระบบขนส่งโคโลนีทั่วๆข้างในห้องเก็บของบัวดำให้นำพาของพร้อมใช้มา
แต่ผมส่ายหัวตอบ
“ไม่ มันไม่เหมือนว่ามันเป็นความผิดเธอหรือวิสเกอร์อยู่ดี ฉันไม่โทษพวกเธอ ฉันเดาว่ามันได้เวลาที่จะเอาเรื่องมีปัญหาทั้งหมดออกจากทางอยู่ดีนั่นแหละ ดังนั้นให้การตกลงนี้เสร็จสิ้นและสำเร็จๆไปเถอะ”
“แต่เรื่องมีปัญหายังคงมีปัญหา ผมไม่เป็นไรกับการต่อสู้ในอวกาศ แต่ผมไม่เก่งกับการสู้คน…… หรืออย่างน้อย มันควรจะเป็นแบบนั้น ณ ปัจจุบันนี้ ผมกลายเป็นนักดาบผู้สามารถยืนโป้งเท้าชนกับอัศวินเจไ* และ ลอร์ดซิ*
เอ่อ อาจจะไม่ เพราะทั้งหมดพวกเขาไม่ได้เก่งแค่การสู้ด้วยดาบ พวกเขาก็ใช้พลังลึกลับเพื่อใช้ความสามารถเหมือนตาทิพย์และอื่นๆด้วย…… พวกเขาก็ใช้พลังเหล่านั้นเพื่อโยนของทางโดยใช้จิตไปทั่วและปล่อยการโจมตีสายฟ้า ใช่ผมน่าจะโดนซ้อมอย่างทั่วถึงแน่นอน ใช่
“การนัดเจอต้องกำหนดวันก่อนอย่างอื่นทุกอย่าง อะไรคือแผนพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนั้น?”
“อืม พวกเขามอบข้อมูลการติดต่อให้เรา”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเขาอยากให้พวกเราติดต่อเขาจากทางฝั่งเราหือ”
เราไม่ได้ส่งมอบข้อมูลติดต่อของเราให้พวกเขา เพราะทั้งหมดผมมีอคติเกี่ยวกับสื่อ อืม มันไม่เหมือนทุกอย่างจะไม่ดีแม้ว่าพวกเขามีความประทับใจแรกอันผมได้จากพวกเขาห่วยแตกอยู่ดี
ผมหยิบเครื่องปลายทางพกพา รับข้อมูลติดต่อจากแท็บเล็ทวิสเกอร์ และโทรเรียกพวกเขาทันที
『ครับ นี่แวมโดกำลังพูด』
คนผู้ตอบบนอีกฝั่งคือชายพร้อมเสียงลึก
“นี่คือกับตันฮิโระฉันได้ฟังมาจากทีน่าและวิสเกอร์จากสเปซดเวิร์กฉันเลยมาติดต่อ ฉันได้ยินมาว่าคุณอยากทำการสัมภาษณ์ข้างในยานผม ดังนั้นเองผมโทรมาถามเกี่ยวกับรายละเอียด”
หลังจากหยุดไปสักพัก ผมได้ยินเสียงกระแทกดัง, เสียงเหล็กชนกัน, เสียงเสื้อผ้าขยุกขยิก, และเสียงเอะอะอื่นๆตามมาด้วยการพูดคำหยาบ เพราะเครื่องปลายทางของผมอยู่ในระบบส่งเสียงทางลำโพง ทีน่าและวิสเกอร์ได้ยินเสียงด้วยเหมือนกันและตาพวกเธอกว้างในความตกใจ
『ข-ขอโทษครับ! ขอบคุณมากๆที่ติดต่อเรา! เราได้รอคอยจะได้ยินจากท่านจริงๆ ท่าน!』
ผมจินตนาการร่างชายคำนับอย่างรัวได้ทันทีเหมือนด้วงดีดบนอีกฝั่ง เขาดูเหมือนต่างจากหนึ่งคนที่อยากจะซุ่มสัมภาษณ์เราและทำการขึ้นบัวดำอย่างบังคับกลับไปตอนนั้น
เขาดูเหมือนจะเคลื่อนที่ไปที่ซึ่งเงียบกว่า (อย่างน้อยผมไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นนอกจากเสียงเขาจากอีกฝั่ง) และเริ่มบรรยายสรุปก่อนเริ่มเกี่ยวกับรายละเอียดการสัมภาษณ์ในท่าทางใจเย็น
สั้นๆ พวกเขามีแผนที่จะสัมภาษณ์ร่วมกับสเปซดเวิร์กและสื่ออื่นๆ แต่ละบริษัทจะนำอุปกรณ์ถ่ายทำมาและจะทำการสัมภาษณ์รวมพร้อมทุกคนผลัดกันถามคำถาม
“เข้าใจแล้ว ยังไงซะ ฉันเดาว่ามันดีกว่าที่จะปล่อยวิธีการสัมภาษณ์ไว้กับมืออาชีพอย่างพวกคุณ แต่เรามีแค่ปัญหานิดหน่อย
『่มันคืออะไรครับ ท่าน?』
“จริงๆแล้วเราทำสัญญากับตระกูลขุนนางตระกูลหนึ่ง– เอ่อ ผมเดาว่ามันไม่เป็นไรที่จะบอกคุณว่าเป็นตระกูลไหน ตอนนี้เรารับคำขอจากตระกูลดาเรนวาลด์และเรากำลังจะเริ่มออกเดินทางไม่นาน
『อ๊ะ–……』
แวมโดสำลักบนอีกฝั่ง เมื่อมันเป็นเรื่องการสัมภาษณ์ทหารรับจ้างผู้อยู่ในสัญญากับขุนนาง บริษัทสื่อจำเป็นต้องปรึกษาอะไรๆกับขุนนางที่ว่ามานั้นด้วยเหมือนกัน แน่นอน การได้รับอนุมัติการสัมภาษณ์ไม่ใช่ปัญหาของผม
มันขึ้นอยู่กับพวกเขาที่จะจัดการอะไรๆให้ทั่วแทน
ไม่ว่าอย่างไร มันไม่เหมือนว่าผม จะโยนทุกอย่างทิ้งให้พวกเขา อย่างน้อยผมจะเป็นตัวกลางระหว่างคนของสื่อและตระกูลดาเรนวาลด์ แต่มันขึ้นอยู่กับบริษัทสื่อว่าจะเจรจาเงื่อนไขได้ไหม มันไม่เหมือนว่ามันต้องแน่นอนที่สุดว่าเราต้องสัมภาษณ์อยู่ดี ตอนนี้เรารับมืออยู่กับสเปซดเวิร์กเมื่อเราซื้อบัวดำ แต่มันไม่เหมือนว่าเราถูกผูกภาระให้รับการสัมภาษณ์
เพราะทั้งหมด สัญญามันก็พูดไว้ด้วยว่าเราปฏิเสธการสัมภาษณได้ถ้ามันแทรกแซงกับงานเรา
พูดอีกอย่าง ลูกค้าของเรามีทุกสิทธิ์ฺที่จะปฏิเสธการสัมภาษณ์ถ้าพวกเขาอย่ากทำ
“ส่วนตัวแล้วฉันไม่เป็นไรกับการสัมภาษณ์ แต่ไม่ว่าลูกค้าเราจะอนุญาตหรือไม่มันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง คุณจะต้องเป็นคนที่ปรึกษามันกับพวกเขา นั่นแน่นอน”
『ท-ท่านชักใยอะไรบางอย่างให้เราสักวิธีใดวิธีหนึ่งได้ไหม ท่าน……?』
“ผมจะทำหน้าที่เป็นคนกลางอย่างน้อย แน่นอน ผมแค่เปิดเผยรายละเอียดของคำขอของลูกค้าผมไม่ได้ ผมเชื่อว่าพวกคุณมีบุคลากรผู้มีความสามารถมากมาย ดังนั้นแค่ทำเต็มที่ เข้าใจมั้ย ผมจะถามลูกค้าว่าพวกคุณนัดกับพวกเขาได้มั้ยหลังจากนี้”
『ออุ่…… ได้โปรดทำครับ』
“ได้ ฉันก็จะให้แน่ใจว่าพูดให้นายดีๆสักคำสองคำ”
ผมตัดสายกับคุณแวมโด ผู้ฟังดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บจากปวดท้องเฉียบพลันจากความเครียดทั้งหมด และติดต่อคริสทันที
『ค่ะ คริสติน่าพูดอยู่ ทีอะไรเหรอ ฮิโระซามะ?』
“ขอโทษที่โทรมากระทันหัน มีบางอย่างมา–”
ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับอะไรซึ่งเกิดขึ้นระหว่างการปรึกษาของคุณแวมโดกับเอิร์ลดาเรนวาลด์? แต่มันดูเหมือนพวกเขาสามารถได้รับการอนุมัติให้สัมภาษณ์ในท้ายที่สุด
“แต่มันดูเหมือนพวกเขาจบที่การจัดเตรียมหลายอย่าง”
“ใช่ มันไม่ได้ดูเหมือนพวกเขาจะสัมภาษณ์แค่บอสนะ บอส พวกเขาก็จะสัมภาษณ์คริสติน่าซามะด้วยเหมือนกัน”
“คริสจังด้วย?”
“มีมิผู้กำลังกินมื้ออาหารเช้าเดิมๆอย่างเยอะ – โจ๊กข้าวสีเหลือรสชาติเยอะๆของอะไรบางอย่าง – เอียงหัวเธอย่างสงสัยในกลางทางกำลังนำช้อนไปสู่ปาก
“บางทีมันเป็นการเคลื่อนไหวอันจะสร้างชื่อเสียงและอำนาจของคริสโดยให้สื่อถ่ายทอดว่าหัวหน้าคนต่อไปของตระกูลเป็นอย่างไร คริสจะทำการสั่งการบุกเบิกดาวเคราะห์ พวกเขาจะสามารถสื่อภาพของผู้นำที่มีสมรรถภาพและประสิทธิภาพแต่อายุน้อย และโอนการใช้ประโยชน์ของฮิโระผู้ได้รับรางวัลดาวทองและเป็นคนระดับทองคำขาว คริสจะมีชื่อเสียงมากขึ้นในสังคมขุนนาง”
“เข้าใจแล้ว–”
หลังจากได้ยินความคิดเห็นมีพื้นฐานจากเอลม่า มีมิดูเหมือนเชื่อ ผมก็พยักหน้าเห็นด้วยข้างใน ผมไม่มีความคิดเลยว่าปู่แก่ผู้ดูเหมือนตรงและสุดขรึมไปตกลงกับคุณแวมโดและคนจากสื่ออื่นได้อย่างไร แต่แน่นอนเลยว่าเขาทำให้มั่นใจว่าได้รับผลประโยชน์สำหรับตัวเขาเอง– หรือ สำหรับคริส ผมเดาว่าเขาเป็นขุนนางผู้เก่งกาจและแท้จริงหลังจากทั้งหมด
“การจัดหาของพร้อมใช้ดำเนินไปถึงไหนแล้ว? ไม่ว่าจะแบบไหน เราได้เสร็จการติดตั้งหุ่นยนต์ต่อสู้โปรแกรมล่วงหน้าใหม่เสร็จแล้ว
“เราจะเสร็จการส่งของพร้อมใช้ทั้งหมดในสิ้นสุดของวันนี้ด้วย เราก็สามารถขายวัตถุดิบสิ่งมีชีวิตผลึกได้ราคาดี”
“นั่นดีที่ได้ยิน จับตามองผลิตภัณฑ์อันเราเอาไปกับเราสู่ระบบดาวโคแม็ตด้วย”
“รับทราบ”
มีมิพยักหน้าและยิ้มอย่างหวาน มันดีกว่าที่มีมิจะได้รับประสบการณ์การค้าขายจริงแบบนี้และหลังจากที่เธอได้รับพอ ผมจะสามารถทิ้งการบริหารจัดการกับยานค้าขายให้กับเธอในอนาคต เอ่อ แต่ถ้าผมทำนั่น ผมจะไม่สามารถอยู่กับเธอได้ตลอดเวลาอีกแล้ว นั่นไม่ดี ใช่ มาคิดหาวิธีอื่นเถอะถ้าอย่างนั้น
“บอสทำหน้าประหลาดนะ บอส”
“เธอคิดเกียวกับอะไรประหลาดอีกแล้ว ถูกมั้ย?”
“ช่างหยาบคาย ฉันแค่กำลังครุ่นคิดแผนบางอย่างสำหรับอนาคตอนาคต เข้าใจมั้ย”
หลังจากที่ตอบโต้เสร็จ ผมแทงส้อมลงไปในสเต็กพิเศษ (สังเคราะห์) เช้า และนำมันเข้าสู้ปากของผม อุมุ เท็ตซุจิน V ดีที่สุดจริงๆ มันยากที่จะคิดว่าบางอย่างอร่อยเท่านี้จริงๆแล้วสังเคราะห์มาจากสาหร่าย, สิ่งมีชีวิตเหมือนกุ้ง, เครื่องเทศ, และการให้รสชาติ
“ไม่ว่าอย่างไร มาหยุดคิดเกี่ยวกับอนาคตไว้ก่อนสำหรับตอนนี้และเน้นไปบนปัจจุบัน เราจะใช้เวลาทำงานกันข้างในยานวันนี้ด้วยเหมือนกัน มาหวังว่าอุบัติเหตุจะไม่เกิดขึ้น อ่ะนี่แด่การใช้วันอย่างปลอดภัยและเติมเต็ม
เราประมาทไม่ได้ เข้าใจมั้ย!
เราต้องทั่วถึงจริงๆ อืม งานโลจิสติกส์ในมิตินี้พื้นฐานแล้วแค่ประกอบไปด้วยออกคำสั่งกับเครื่องจักรแรงงานและปล่อยงานส่วนใหญ่ไว้กับพวกมัน
แต่เป็นบางครั้งบางคราว สถานีที่อุปกรณ์ขาดและดาวเคราะห์ในขั้นตอนแรกๆของการพัฒนาต้องใช้ชุดเกราะพลังจักรกลสำหรับแรงงานหนัก บางคนแม้แต่ใช้รถยกเพื่อขนของขึ้นและเอาของลง
“นั่นใช่แล้ว บอส เราต้องระวังอุบัติเหตุใดๆนะ”
“พวก นั่นฟังดูน่าเขื่อถือเมื่อมาจากเธอนะ ทีน่า ฉันหมายถึง เพราะทั้งหมดครั้งนึงเธอยิงกระสุนปืนใหญ่ดวอร์ฟใส่ฉัน”
“หนูเห็นด้วยเต็มที่เลย พี่ใหญ่”
คนผู้ใช้ปืนใหญ่ดวอร์ฟที่พูดกันนั้น วิสเกอร์ เห็นด้วยกับผมเต็มหัวอก
“โม…… เธอสองคนยังแค้นเกี่ยวกับนั้นหลังจากเวลาทั้งหมดที่ผ่านมานี้เหรือ บอส วิสเกอร์? ฉันสำนึกมันอย่างถูกต้องแล้วนะเข้าใจนะ”
“เจงงงอ๋อ……?”
“จริงๆ! ไม่เห็นความสำนึกผิดอย่างแท้จริงในดวงตาเหล่านี้เหรอ วี?”
ผมตัดสินใจที่จะกินข้าวเช้าต่ออย่างตั้งใจขณะผมมองพี่น้องดวอร์ฟล้อกันเองด้วยรอยยิ้มบนหน้าของผม เราได้รับประสบการณ์
วันอันสงบสุขและเงียบสงบไม่นานมานี้ ดังนั้นผมหวังว่านี่จะดำเนินต่อไปนานกว่านี้
ทันใดนั้นเองผมคิดว่าวันซึ่งสงบสุขเหล่านี้อาจเป็นบทนำของบางอย่างที่ใหญ่โต รู้ไหม เหมือนความสงบก่อนพายุหรือบางอย่าง แต่ไม่หรอก ผมมั่นใจว่ามันแค่จินตนาการของผม ฮ่าฮ่าฮ่า
แปลโดย: wayuwayu สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่ 067-3-63958-5 วายุ แซ่จิว กสิกรไทย ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayut