ตอนที่ 8
บอกลาพวกนักเลง, ผมกลับบ้านและออกไปทันทีหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า
ผมมุ่งหน้าไปที่บ้านของยูกะ
หัวหน้าที่หนีแกร่งกว่านักเลงพวกนั้น
มากกว่านั้น, เขาใจเย็น, ระมัดระวัง, และมีไหวพริบ เขาเป็นพวกหัวหน้าที่ผมคาดว่าเขาจะหามาตรการ
เพราะเขาหนีทันที, ผมคิดว่าเขาน่าจะไม่บุกตรงๆถ้าไม่มีโอกาศชนะ แต่มันยากที่จะคิดว่าเขากลับทันทีเมื่อตอนนี้ และส่งนักเลงออกมา ผมมั่นใจว่าเขาจะลองวิธีอื่น
งั้น, ผมจะถูกขยี้ได้ยังไง
คำตอบนั้นง่ายมาก ปรับศักยภาพการทำสงครามและเจาะจุดอ่อนผม ยกตัวอย่างเช่น จับใครที่เกี่ยวข้องกับผม ทำไมผมถึงสู้กับนักเลง? สืบสาเหตุ, แล้วมันจะมาถึงยูกะและอาซาฮินะ
ผมไปที่อาซาฮินะและยูกะนั่น เมื่อมันมาถึงเรื่อง, พวกเขาจะใช้อาซาฮินะและยูกะนั่นเป็นตัวประกัน ดังนั้นมันเป็นไปได้ที่จะขยี้ผม ถ้ายูกะและอาซาฮินะถูกจับได้ งั้นยูกะนั่นหาง่ายเพราะเธอเป็นของเล่นของพวกเขา
หัวหน้านั้นฉลาด มันควรจะถูกตัดสินว่ามันง่ายที่จะได้ตัวเธอ สั้นๆ คือเขาจะเคลื่อนไหวเมื่อจบวัน
ด้วยนั่นที่พูดมา, ผมตัดสินใจจะเฝ้าข้างยูกะ
「ยังไงก็ตาม, ความสามารถชั้นไม่แฟร์จริงๆ…」
ผมมาที่บ้านยูกะนั่นและพึมพำระหว่างที่มองไปรอบๆ
บ้านอยู่ในย่านที่อยู่อาศัยที่เงียบๆเรียงรายกัน ผมสามารถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านแค่การยืนอยู่แถวนี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังสิ่งกีดขวางที่เรียกว่ากำแพง
ดูจากมุมมองอื่น, ผมสามารถซ่อนตัวเองและเข้าใจสถานการณ์รอบข้างในสิ่งรอบตัวได้
รับข้อมูลขณะที่ซ่อนตัวอย่างสมบูรณ์? มันมีขีดจำกันในความไม่แฟร์ แต่มันเรียบง่าย มันเป็นความสามารถที่เรียบง่าย
ถ้าผมอยากได้ความสามารถที่พิเศษ, มันคงเป็นพวกเรียกไฟจากมือ หรือสร้างไฟฟ้า หรือยิงน้ำเหมือนกระสุน หรือบินบนอากาศโดยใช้ลม ความสามารถพวกนั้นเท่ห์กว่า
ความสามารถผมเรียบง่ายเทียบกับนั่น
สามารถมองเห็นสิ่งที่ปรกติมนุษย์มองไม่เห็น แค่นั้น
มากกว่านั้น, ความสามารถผมสามารถทำได้โดยวิทยาศาสตร์ ยกตัวอย่าง, คลื่นไฟฟ้า, การจับความร้อน, หรือเอ็กซ์เรย์ ถ้าคุณใช้นั่น, ความสามารถผมสามารถได้มาโดยคนธรรมดาด้วย
ความสามารถผมสามารถถูกสร้างได้โดยความช่วยเหลือของวิทยาศาสตร์, นั่นคือระดับของมัน ความสามารถทางกายผมไม่เพิ่มเลยซักนิด
ยังไงก็ตามพวกเขาต้องการเครื่องมืออย่างแน่นอน เพื่อจะสร้างความสามารถผมด้วยความช่วยเหลือของวิทยาศาสตร์ มากกว่านั้น ถ้าคุณเพิ่มความแม่นยำ คุณตองการอุปกรณ์สำหรับมัน
เอ็กซ์เรย์, ซีที, เอ็มอาร์ไอ ความแม่นยำที่มากขึ้น, อุปกรณ์ที่ใหญ่ขึ้นก็จะต้องการ
แต่ผมไม่มีอะไรในมือ, มากกว่านั้น, ผมสามารถรับข้อมูลได้อย่างแม่งนำ
มันเรียบง่ายแต่มันอันตรายมากกว่าการสร้างไฟจากมือ
ผมซ่อนตัวจากกำแพงที่บ้านยูกะนั่น และเช็คข้างใน ยูกะนั่นยังอยู่ในห้อง ผมไม่เห็นอาซาฮินะ เธอน่าจะกลับบ้านแล้ว หรือเธออาจจะยังอยู่ในบ้าน และเธออยู่นอกระยะที่ผมสามารถตรวจหาเธอ ได้โดยความสามารถผม
ความสามารถเอ็กซ์เรย์ของผมมีส่วนที่คลุมเครือ ระดับความมีประโยชน์ต่างออกไปต่อวัน แม้ว่ามันเสถียรในระยะใกล้, จำนวนของสิ่งกีดขวางที่มันมองทะลุได้ต่างออกไปต่อวัน บางทีผมคิดว่าระยะที่มีผลเปลี่ยนด้วยสภาพร่างกายและสภาพจิตใจของผม
มันเป็นสองชั่วโมงตั้งแต่ผมนอนและรอ พระอาทิตย์ได้ตก และบริเวณนี้ได้มืดสนิท
「เอ่อ, ชิริโทริ, แอปเปิล[รินโก], กอริล่า[โกริรา], อูฐ[ราคูดะ], นกกระจอกเทศ [ดันโชอุ], ขี้[อุนโกะ], รูตูด[โกะอุมอน]อา, ชั้นได้ ‘เอ็น’ ท้ายสุด」*
*TLN ชิริโทริ เกมต่อคำของญี่ปุ่น
ผมมีเวลาเยอะเกินไปจนผมเล่นชิริโทริกับตัวผมเอง
「อีกตา, เอ่อ, ชิริโทริ, กระรอก[ริสุ], แตงโม[ซุอิกะ], นกขมิ้น[คานาริอะ], นักตกปลา[อันโกอุ], ขี้[อุนโกะ], รูตูด[โกะอุมอน] อ๊ะ, ชั้นได้ เอ็น อีกแล้ว」
ไม่ดีเลย, เมื่อไหร่ที่ขี้มา, ผมอยากพูดรูตูดอย่างเดียวมันเป็นบางอย่างที่ก้าวข้ามการชนะหรือการแพ้
บางอย่างที่ทำให้ผมทำมัน
「หืม?」
จากนั้น, ยูกะนั่นที่งอตัวอยู่บนเตียง ยูกะนั่นใช้มือถือเธอระหว่างที่สั่นเทา, เธอทิ้งผ้าห่มไป, ออกจากที่นอนและเริ่มเปลี่ยนชุดนอน
ผมมั่นใจว่ามันเป็นสายจากหัวหน้าของกลุ่มนักเลง
ยูกะนั่นแสดงโชว์เปลือย เพราะผมมองทะลุกำแพงบ้าน, ผมไม่เห็นเครื่องในของยูกะนั่น
ยูกะนั่นที่มีผ้าพันแผลพันอยู่ที่ตาขวาเริ่มถอดชุดนอนและー
「โออ」
เสื้อยูกะหล่นไปบนพื้นจากนั้นมใหญ่ของเธอเข้ามาในภาพ มันมีรอยช้ำบนหน้าอกใหญ่ที่ดิ้นอยู่ตรงนั้นตรงนี้ แต่มันทำให้ความซาดิสม์ที่อยู่ข้างในตัวผมตื่นเต้น
มีรอยช้ำและผ้าพันแผลอยู่ตามบริเวณตัวเธอ
สาวที่ถูกปกคลุมไปด้วยรอยช้ำและผ้าพันแผล ได้ทำให้ผมรู้สึกบางอย่าง
ยังไงซะ, สิ่งเซ็นไปที่ทำมันกับเธอค่อนข้างเด่น แต่มันเพราะนั่น, กิ้งกือระสุน, แมงคาเรือง, และจิ้งหรีดอูฐในตอนท้าย ー อุแหวะ, ผมรู้สึกคลื่นใส้เมื่อนึกถึงมัน
「สาวคนนี้หุ่นดี…」
ผมตั้งสติและมองยูกะนั่น ยูกะนั่น, ถอดกางเกงเธอระหว่างที่เปลือยครึ่งหนึ่ง
นมเธอใหญ่และต้นขาเธอแน่น จากนั้นความโค้งของเอวเธอและก้นที่งอนของเธอ และต้นขาของเธอได้อวบเป็นการเพิ่มเติม
หน้าของเธอหน้ารักและดูเด็ก ผมที่เกือบยาวของเธอสีดำ ตัวเธออนาจารไม่ว่ายังไง ผมเข้าใจความรู้สึกพวกเขาที่เอาเธอแทนทีจะไปข่มขู่อาซาฮินะ
ความน่ารักของอาซาฮินะระดับต้นแต่เธอนมแบน มันไม่ใช่แค่เล็ก มันเป็นกระดาน เพราะมันเป็นแบบนั้นในปัจจุบัน, เธอก็หมดหวังในอนาคต เทียบกับนั่นแล้ว, ยูกะคือ…
「แต่เธอเป็นของใช้แล้ว ของใช้แล้ว หืมมม, ของใช้แล้วมันนิดนึง」
ผมอยากได้ของใหม่ถ้าอะไรก็แล้วแต่ แต่ยูกะนั่นมีตัวที่สุดเซ็กส์ มันมีเสน่ห์ถ้านำว่าเธอใช้แล้วออกไป มันต้องการฝีมือที่จะยอมทิ้งเธอ
ระหว่างที่เป็นห่วง, ยูกะได้ออกจากห้องหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมทำยูกะนั่นหลุดไปเพราะสิ่งนั้น
ผมสามารถเห็นแค่ระยะหนึ่งในห้องที่หันหน้าเข้ากำแพง
「รอเดี๋ยว! ชั้นขอร้องให้เธอรอเดี๋ยว! เธอต้องไม่ไป! รอหน่อยยูกะ!」
ได้ยินเสียงของอาซาฮินะ เธอยังอยู่ในบ้าน เธอได้รอตรงทางเดินตั้งแต่เช้าโดยไม่เข้าไปในห้องเหรอ?
หยุดพักหนึ่ง, ประตูบ้านได้เปิดและยูกะนั่นออกมา อาซาฮินะวิ่งตามเธอ
「เธอต้องไม่ไป! เธอรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอใช่มั้ย!? เธอควรจะเลิกยุ่งกับคนพวกนั้นซะ!」
อาซาฮินะตะโกนอย่างสิ้นหวังระหว่างที่จับแขนของยูกะอย่างเงียบๆ
「เลิกยุ่ง?」
ยูกะผู้ที่หยุดพีมพำมันออกมา, จากนั้นสะบัดมือของอาซาฮินะออก
「นั่นตลกนะ ชั้นจะเลิกยุ่งกับพวกเขายังไง?」
「เอ๋?」
หลังจากได้ยินยูกะพึมพำ, อาซาฮินะได้หน้าซีดและเอียงหัวของเธอ
「ถ้าชั้นหนีได้ชั้นหนีไปแล้ว! ชั้นหนีไม่ได้ ดังนั้นชั้นไมมีทางเลือกนอกจากต้องไป!」
ยูกะนั่นมองอาซาฮินะด้วยตาที่เสียแสงไปและพูด, จากนั้นเธอยิ้ม
「อาซาฮินะ-ซังสบายสิใช่มั้ย? เธอมีคนปกป้องเธออยู่นี่ ใช่มั้ย?」
ยูกะนั่นมองอาซาฮินะด้วยรอบยิ้มที่เกร็งจากนั้นเธอกดดันต่อ อาซาฮินะได้ถอยจากแรงกดดันที่ยูกะสร้าง
คนที่ปกป้องเธอ, นั่นผมเหรอ
ยูกะนั่นขายอาซาฮินะ จากนั้น, อาซาฮินะควรจะถูกกระทำชำเราโดยเซ็นไปนั่น แต่ผมเข้าไปแทรกมันและซัดเซ็นไปนั่น จากยูกะนั่นที่เห็นเรื่องนั้นดูมันเป็นอาซาฮินะได้ถูกปกป้อง
ยังไงซะ, ผมได้ปกป้องเธอที่ปลายเหตุ แต่ผมตั้งใจที่จะโยนเธอทิ้งเวลานั้น
「เฮ้, ทำไม? ทำไมอาซาฮินะ-ซังถูกปกป้อง? ทำไมไม่มีใครปกป้องชั้น? ทำไม? เฮ้, ทำไม?」
อาซาฮินะผู้ถูกกดดันโดยยูกะนั่นได้ถอย
แม้ว่าผมปกป้องเธอ, อาซาฮินะได้ถูกข่มขืนด้วย โดยผม
「ทำไมพวกเขาต้องมองชั้นด้วยสายตาแบบนั้น! หน้าอกชั้นถูกคลำโดยผู้ชายที่ไม่รู้จัก, หัวนมถูกดึง, หำได้แทงเข้ามาจากข้างหน้าข้างหลัง, ชั้นถูกทำให้ใส่เสื้อที่น่าอายจนชั้นอยากตาย, พวกเขาถ่ายรูปและวีดีโอ, พวกเขาซ้อมชั้นถ้าชั้นไม่พูดว่ามันรู้สึกดีหรือชั้นดีใจ! ชั้นไม่ต้องการมัน! มันเห็นได้ชัดว่าชั้นไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้ว! แต่ชั้นไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไป!」
ยูกะนั่นได้น้ำตาไหลอาบแก้ม, เธอตะโกนเหมือนคนบ้า อาซาฮินะตอบโต้คำพูดพวกนั้นไม่ได้
มองไปที่ประตู, ผมเห็นคนที่ดูเหมือนจะเป็นแม่อยู่อีกฝั่ง
ลูกก็คือลูกและแม่ก็คือแม่ เธอร้องไห้ไม่ขยับ เมื่อเธอเข้าใจสถานการณ์ของลูกสาวเธอบางระดับ
เธออาจจะรู้ว่าลูกสาวเธอโดนข่มขู่ ถ้าภาพอนาจารได้ถูกเปิดเผยเป็นสาธารณะ, เธอน่าจะคิดว่าอนาคตของลูกสาวเธอจะจบ สภาพเธอในสายตาของสังคมจะเป็นยังไง?
โง่เง่า ถ้าเธอคิดถึงลูกสาวเธอจริงๆเธอควรจะรายงานตำรวจและย้ายไปที่อื่นไกลๆ
ยังไงซะ, ย้ายไปที่อื่นก็ไม่ง่ายขนาดนั้น
「ทั้งหมดมันความผิดของอาซาฮินะ! มันควรจะเป็นอาซาฮินะ-ซัง! ทั้งหมดมันความผิดของอาซาฮินะ-ซัง! ถ้าเธออยากจะหยุดชั้น งั้นอาซาฮินะไปเป็นตัวแทนสิ!」
เสียงที่โมโหของเธอดังก้อง เธอแหย่หัวของเธอแม้เธอไม่ได้ถูกถาม, ดังนั้นเธอไม่โยนความรับผิดชอบหรอกเหรอ? ยังไงซะ, มนุษย์ก็เป็นแบบนั้น
ยูกะนั่นหายใจแรงขณะที่ร้องไห้ เสียงก้องของยูกะนั่นดังต่อไป เสียงก้องได้หายไปและบริเวณได้เงียบลง
「เข้าใจแล้ว」
เสียงได้ถูกได้ยินในความเงียบ
「เอ๋?」
ยูกะนั่นเอียงหัวในความงุนงง อาซาฮินะมองตรงไปที่ตาของยูกะ
「ชั้นจะเป็นตัวแทน ไม่, มันไม่ใช่แบบนั้น นี่จะเป็นการจ่ายคืน มันจะเป็นการจายคืนทุกอย่างที่ชั้นทำอย่างเห็นแก่ตัวตนถึงตอนนี้ ยูกะ, เธอไม่ได้ทำอะไรผิด มันเหมือนที่เธอพูด, เธอแค่เป็นเหยื่อ มันความผิดชั้น」
「อ-อาซาฮินะ-ซัง?」
มองตรงไปที่ยูกะ, อาซาฮินะพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่มันมีความตั้งใจที่ไม่ธรรมดาในเสียงของเธอ พูดได้เต็มปากเต็มคำ, หัวใจของอาซาฮินะเต้นอย่างสงบ ผมรู้สึกมันได้ ยูกะนั่นได้ถูกกดดันในครั้งนี้
「เธออยู่ในบ้าน」
พูดสิ่งนั้น, อาซาฮินะได้เริ่มเดิน
「อ-อย่า!」
ยูกะที่ตกใจจับมือของอาซาฮินะที่เริ่มเดิน
「เธอไปไม่ได้! ไม่มีอะไรจะแก้ปัญหาได้แม้อาซาฮินะ-ซังไป! เธอจะแค่จบแบบเดียวกับชั้น!」
「ชั้นไม่ถือมัน」
「เอ๋?」
อาซาฮินะที่หยุดได้พึมพำ และยูกะนั่นดูงงงวย
อาซาฮินะได้มองกลับไปอย่างช้าๆแล้วลูบแก้มยูกะนั่นที่เปียกไปด้วยน้ำตาจากนั้นเธอมีรอยยิ้มที่อ่อนโยน
「ชั้นยังไม่ได้ขอบคุณเธอเลย」
「เอ๋?」
「ชั้นขอบคุณที่เธอบอกว่าเธอจะคืนการสนับสนุน」
「อ-อาซาฮินะ-ซัง?」
「ยูกะ, เธอเป็นเพื่อนแท้ตั้งแต่แรกเจอ ในที่สุดชั้นก็รู้สิ่งนั้น ชั้นปกป้องเธอไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ชั้นจะไปที่ที่เธออยู่ตอนนี้」
อาซาฮินะพูดออกมาระหว่างที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน, จากนั้นเธอได้กอดยูกะ ตาของยูกะเบิกกว้างและน้ำตาทะลักออกมา
「มันยากใช่มั้ย? มันเจ็บปวด แต่มันโอเคแล้ว มันไม่แก้ไขอะไรแต่ชั้นจะอยู่กับเธอตั้งแต่นี้ไป ยูกะ, เธอไม่อยู่คนเดียวอีกแล้ว」
กอดยูกะนั่น, อาซาฮินะกระซิบบนหูเธอและตีจากยูกะนั่น จากนั้นเธอหันกลับระหว่างยิ้มและเริ่มเดิน
อาซาฮินะไม่ได้ยิ้มอีกต่อไปเมื่อเธอหันหลังออกจากยูกะและเริ่มเดิน เธอจ้องความมืดข้างหน้าถึงตายและรุดหน้าไปสู่ความมืดโดยไม่ตั้งคำถาม
「ท-ทำไมเธอไม่เรียกคนช่วย!? ทำไมเธอไม่เรียกคนนั้น?!」
ยูกะนั้นตะโดนไปที่หลังของอาซาฮินะที่เดินสู่ความมืด ได้ยินเสียงตะโกน อาซาฮินะได้หยุด
「ชั้นไม่รู้จักตัวร้ายแบบนั้น」
อาซาฮินะพึมพำโดยไม่หันกลับมา, จากนั้นเธอเริ่มเดินสู่ความมืดอีกครั้งและตัวเธอได้หายไปในความมืดมิด
「ค-ใครก็ได้…」
ยืนอยู่, ยูกะนั่นพึมพำระหว่างที่มองตัวของอาซาฮินะในความมืด
「ได้โปรด ได้โปรด ใครก็ได้, ใครก็ได้ปกป้องอาซาฮินะ-ซังด้วย…」
นั่นน่าทึ่งที่ยูกะนั่นได้หาทางออกจากคนอื่นช้าขนาดนี้ ทำไมเธอไม่ทำอะไรซักอย่างแทนที่จะเรียกใคนก็ได้? เรียกตำรวจสิ
แต่ยังไงซะ, นั่นทำไมผมใช้เธอได้ เธอมีหุ่นที่ลามกแม้จะเป็นของใช้แล้ว, หน้าเธอก็น่ารักด้วย
「ชั้นทำได้แต่ชั้นมีข้อแม้, เธอจะทำยังไง? ยูกะ-จัง?」
ผมที่ซ่อนอยู่ตลอดเวลาพูดนั่นกับยูกะระหว่างที่โชว์ตัว
「เอ๋?」
ปรากฏอย่างกระทันหัน, ยูกะนั่นที่เห็นผมส่งเสียงตกใจ
「น-นายจากตอนนั้น」
จากนั้นเธอพึมพำ
「ชั้นหวังว่าเธอจะไม่เข้าใจผิด แต่ชั้นไม่ได้ปกป้องอาซาฮินะ ชั้นแค่ทนเซ็นไปไม่ได้ในเวลานั้นดังนั้นชั้นเลยซัดพวกเขา ชั้นไม่ถือถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ตามกับอาซาฮินะ」
มันไม่น่าสนใจที่จะให้อาซาฮินะถูกกระทำชำเราโดยผู้ชายคนอื่นดังนั้นผมแสดงความบริสุทธิ์จากการโกหกของผม มันดีกว่าที่จะพูดนั่นเพื่อเอายูกะมา
「น-นายแข็งแกร่งใช่มั้ย」
「ใช่ชั้นแข็งแกร่ง」
「ปกป้องอาซาฮินะ-ซัง」
「โอเค แต่ชั้นบอกเธอว่าชั้นมีข้อแม้ใช่มั้ย?」
「ชั้นจะทำทุกอย่าง ชั้นจะทำทุกอย่าง, นั่นทำไม…」
ยูกะเข้าหาผมและกอดผมระหว่างที่ร้องไห้
ด้วยห้นาที่ค่อนข้างเด็กและหน้ารักและผมกึ่งยาวสีดำ
ต่างจากอาซาฮินะที่ดึงดูดสายตา, สาวคนนี้มีบรรยากาศที่อ่อนโยน และนมเธอใหญ่
ผมคิดว่าเธอค่อนข้างน่ารักแต่ดูเธอใกล้ๆ, ผมคิดว่ามันไม่แย่
มากกว่านั้น, เธอบอกว่าจะทำทุกอย่างใช่มั้ย? ตอบได้ดี คำตอบที่สมควรเป็นตัวอย่าง
「เป็นเพื่อนเย็ดของชั้นแล้วชั้นจะช่วยอาซาฮินะ」
พูดสิ่งนั้น ผมใช้นิ้วชี้จิ้มนมยูกะ
โอคุณพระ! ผมจิ้มนมเธอด้วยอารมณ์ชั่ววูบแต่ความนุ่มนั่นรู้สึกยอดเยี่ยมมาก อย่างที่คาดนมใหญ่ดีกว่าจริงๆ
ได้ยินสิ่งนั้น, ยูกะผู้ที่โดนจิ้มหน้าอกจ้องผมซักพัก
ในท้ายที่สุด, ผมเป็นคนแย่ที่สุดที่ต้องการตัวเธอ ผมเป็นพวกเดียวกับผู้ชายที่ข่มขืนเธออย่างหนัก เธอคงคิดอย่างนั้น
ฟุฟุ, นั่นใช่แล้ว
「รู้จักเพื่อนเย็ดใช่มั้ย? ชั้นจะใช้หีเธอตามต้องการ ถ้าชั้นคิดว่าชั้นอยากทำมันงั้นเธอต้องเปิดขาของเธอด้วยความยินดี สั้นๆคือชั้นจะเย็ดเธอ ยูกะ-จังจะถูกเย็ดโดยชั้น เป็นความสัมพันธ์แบบนั้น」
ผมจิ้มหน้าอกที่นุ่มของเธอบนเสื้อของเธอและถามระหว่างที่แสยะยิ้ม
「ชั้นรู้แล้ว…」
โดยไม่ต่อต้านการจิ้มหน้าอก, ยูกะนั้นตอบในการกระซิบระหว่างที่มองลงไปข้างและสั่น
โออ้, เธอเข้าใจมัน ยังไงซะมันเห็นได้ชัดอยู่แล้ว ทั้งหมดเพราะเธอเป็นหีกระป๋องของเซ็นไปไง
「ชั้นจะไม่ขายยูกะ-จังให้ชายคนอื่น เธอจะเป็นเพื่อนเย็ดส่วนตัวของชั้น ชั้นจะโยนเธอทิ้งอย่างสมบูรณ์ถ้าชั้นเบื่อมัน ชั้นจะเล่นกับเธอจนกว่าชั้นจะเหนื่อย มันดีกว่าโดนข่มขืนตามใจโดยผู้ชายจำนวนมากใช่มั้ย?」
โดนกระทำชำเราโดยคนเดียวต่างจากโดนกระทำชำเราโดยสองคนหรือมากกว่านั้น, ผมเดาว่า ถ้าเธอรับข้อแม้ผม งั้นอาซาฮินะจะถูกปกป้อง
แต่แม้ว่ามันจะดีกว่า, มันก็ยังไม่ต่างจากการถูกกระทำชำเรา
「ชั้น…เชื่อเธอได้จริงๆเหรอ?」
ยูกะนั่นที่มองลงข้างล่างมองตาผมตรงๆ มันไม่แปลกที่เธอกังขา เพราะทั้งหมดเธอได้ถูกต้อนจนมุมเพราะเธอไม่กังขา ถ้าเธอเชื่อผมทันที งั้นเธอก็เป็นคนโง่ที่ช่วยไม่ได้
「ยังไงซะ, เธอตัดสินใจได้หลังจากเห็นผล」
「เอ๋?」
「ว่าชั้นปกป้องอาซาฮินะได้มั้ย ชั้นไม่ถือถ้าเธอตัดสินใจหลังจากได้เห็นมัน ยังไงก็ตาม, ชั้นจะไม่ปกป้องอาซาฮินะถ้าเธอปฏิเสธ เธอโอเคแบบนั้นมั้ย?」
ผมหันหลังหลังจากพูดนั่นและเดินอย่างรีบร้อน
「ด-เดี๋ยว! ชั้นจะไปด้วย!」
ยูกะวิ่งตามผมอย่างที่คาด
เธอเป็นคนมี่ค่อนข้างโง่และคนทีมีนิสัยดี
มากกว่านั้นเธอเรียบง่ายและเธอเชื่อฟัง ถ้าผมแสดงให้เธอเห็นว่าผมสามารถปกป้องอาซาฮินะได้, เธอจะทำตามข้อแม้ของผมในความเป็นไปได้ทั้งหมด
ง่าย นี่ทำไมเธอถึงกลายเป็นของเล่นของเซ็นไป และจะถูกเย็ดโดยผม
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน