“หึ่ม,พวกเจ้าทั้งสองรีบถอยออกไปเร็วเข้า!”
เฉินกัง ได้ตะโกนบอก ซุนฮวา และ เหม่ยหลาน
ฝนลูกศรที่มาจากลูกศรพลังปราณนั้นสร้างแรงกดดันอย่างมากต่อร่างกายของพวกเขาแม้ว่าพวกเขาจะใช้พลังปราณในการป้องกันก็ยังยากที่จะต้านทาน ลูกศรพลังปราณเหล่านั้นได้เจาะทะลุร่างกายของพวกเขาโดยตรงทำให้พวกเขาเคลื่อนไหวได้ลำบาก
ดาบของเฉินกัง ได้วาดฟันออกไปทำลายลูกศรพลังปราณจำนวนมากและตะโกนขึ้น”รีบล่าถอยออกไปกองทัพทหารโล่อยู่ห่างจากพวกเราไม่ถึง 500 เมตร รักษารูปแบบขบวนเอาไว้!”
ทั้งสามคน ต้วนชุย หลวนเฉิน และ หวางเหลียง ไม่ได้พูด พวกเขาเข้าใจเจตนาของหัวหน้าของพวกเขา
มีเพียงผู้ที่มากประสบการณ์เท่านั้นที่รู้ว่า ลูกศรพลังปราณนั้นน่ากลัวเพียงใด ตอนนี้ กองทัพโล่อยู่ห่างจากพวกเขาประมาณ 500 เมตร แต่ถึงอย่างนั้น ด้านหน้าของพวกเขาก็คือฝนลูกศรพลังปราณที่น่ากลัว พวกเขาแทบจะไม่สามารถยื้อไว้ได้
ฉวบ!
ในเวลานี้ ลูกศรพลังปราณได้แทงทะลุไปที่แขนขวาของ หลวนเฉิน มือของเขาสั่นและดาบของเขาเกือบที่จะหลุดตกจากมือลงไปยังพื้น
“หึ่ม! บัดซบ ถ้าไม่ใช่เพราะลูกศรพลังปราณนี้ข้าคงฆ่าศัตรูให้ฝ่าบาทได้มากกว่านี้!”
หลวนเฉิน รู้สึกสาปแช่งและอดทนต่อความเจ็บปวดของเขา
ร่างของ ต้วนชุย ได้พริ้วไหวไปด้านหน้าของ หลวนเฉิน และ ป้องกันลูกธนูพลังปราณแทนเขา
“ถอย!”
มีเสียงกรีดร้องจำนวนมากสั่งการให้ถอยมันเป็นกองทัพของชูหยี พวกเขาเองก็โดนลูกหลงจากลูกศรพลังปราณด้วย
ขณะเดียวกัน ชูหยี ที่นั่งอยู่บนรถม้าสูงเฝ้าดูฉากนี้ เขาได้หัวเราะเยาะออกมา ตราบใดที่เขาฆ่า ทาสดาบทั้งหกของ ลู่เฟิงได้ก่อน อีกฝ่ายจะต้องรู้สึกเสียใจเป็นแน่
“ดูเหมือนว่าจะไม่มีที่ให้พวกเราทั้งหกหนีแล้ว!”
เฉินกังมองขึ้นไปบนฟ้าการแสดงออกของเขาค่อนข้างเรียบเฉย
เขาเป็นนักฆ่า เขาน่าจะตายไปแล้วก่อนที่เขาจะมาถึงอาณาจักรหนานหยาน ในตอนนั้นเขาได้จักรพรรดิองค์ก่อนช่วยชีวิตเอาไว้
จนถึงตอนนี้เขาก็คิดว่าตนเองได้ใช้ชีวิตมานานพอแล้ว!
สำหรับชีวิตหลายปีที่ผ่านมาเขาคิดว่ามันคงจะคุ้มค่าแล้วที่เขาได้เกิดมา
“ข้ายังไม่ได้ล้างแค้นไอ้คนที่มันฆ่าครอบครัวของข้าเลย!”
หวางเหลียง ได้สบถด่าในใจ เขายอมเดินบนเส้นทางแห่งนักฆ่าเพื่อที่จะหาฆาตรกรที่ฆ่าทำลายครอบครัวของเขาและชีวิตของเขา
เขาคิดว่าเขาจะสามารถบรรลุเป้าหมายในการแก้แค้นได้โดยการติดตามฝ่าบาท แต่ตอนนี้เขากำลังจะตายภายใต้ฝนลูกศรพลังปราณ
ที่น่าขันก็คือ มันเป็นกลุ่มคนธรรมดาที่ใช้ลูกศรวิเศษเหล่านี้ไม่ใช่นักรบด้วยซ้ำ
เขาไม่เพียงแต่เป็นนักรบเท่านั้น เขายังเป็นถึงนักรบขั้นปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง ในเมื่อเขามาคิดว่าตนเองจะตายเพราะคนธรรมดาพูดไปแล้วมันก็ช่างน่าขันจริง ๆ !
อย่างไรก็ตามนี่แหละคือความสมดุลของวิถีสวรรค์
นักรบแม้ทรงพลังมากในสนามรบ แต่ลูกศรพลังปราณเหล่านี้ก็คือตัวแทนอำนาจของอาณาจักรแม้แต่นักรบที่แข็งแกร่งก็ยังพ่ายแพ้ต่อลูกศรพลังปราณระดับสูง
นี่เป็นสมดุลที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อมอบโอกาสให้กับคนธรรมดา!
“ข้ายังไม่ได้เรียนรู้จุดจูงสุดของการเป็นนักฆ่าเลย!”ต้วนชุยมองไปที่ดาบในมือของเขาและถอนหายใจเบา ๆ
หลวนเฉินก็หัวเราะออกมา”จะฆ่าหรือถูกฆ่าก็ไม่ต่างกัน ยังไงชีวิตของข้า หลวนเฉิน คนนี้ก็ได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว!”
ซุนฮวา และ เหม่ยหลาน ไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาของพวกเธอดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจ
ราวกับว่าพวกเธอมีบางอย่างในใจมาตลอด
ขณะที่คนเหล่านี้กำลังครุ่นคิดบางอย่าง
ฝนลูกศรพลังปราณก็ลอยมาถึงด้านหน้าศีรษะของพวกเขา
ทั้งหกคนไม่ได้ขัดขืน พวกเขารู้ดีว่าการเผชิญหน้ากับลูกศรพลังปราณนับหมื่นนั้นไม่ต้องพูดถึงการป้องกันด้วยพลังปราณในร่างกาย ตอนนี้พลังปราณในร่างกายของเขาแทบจะหมดอยู่แล้วแม้ว่าเขาจะยังมีพลังปราณหลงเหลืออยู่ก็คงต้านทานได้สักสองวินาที
“ฮึ่ม,อย่าได้คิดว่าจะฆ่าคนของข้าได้!”
ขณะที่ทั้งหกคนกำลังสิ้นหวัง เสียงกราดเกรี้ยวของลู่เฟิงก็ได้ดังขึ้น
“ฝ่าบาท?”
ทั้งหกคนรู้สึกตกใจอย่างมาก พวกเขาเห็น ลู่เฟิง กระโจนเข้ามาเบื้องหน้าห่าฝนลูกศรพลังปราณที่อยู่ด้านหน้าพวกเขา
“ฝ่าบาท รีบหนีไปเร็วเข้า นี่เป็นลูกศรพลังปราณ เราไม่มีทางหยุดมันได้!”เฉินกัง ได้ตะโกนเรียก ลู่เฟิง
“หยุกไม่ได้ ? ใครบอกกัน!”
ลู่เฟิง ได้ส่งเสียงคำรามออกมา ด้วยการปลดปล่อยพลังของเขา กลิ่นอายพลังจำนวนมากได้ปะทุออกมาจากร่างของเขา
ในเวลานี้พลังระดับ 8 ขั้นเชื่อมจิตวิญญาณก็ถูกปลดปล่อยออกมา
พลังของนักรบระดับ 8 ขั้นเชื่อมจิตวิญญาณนั้นไม่มีทางที่จะต้านทานลูกศรพลังปราณได้อย่างแน่นอน
แต่ทว่า ลู่เฟิง มีชุดเกราะพยัคฆ์ดำ สำหรับเขาลูกศรพลังปราณก็เปรียบเสมือนลูกศรธรรมดาเพียงเท่านั้น
ทันใดนั้น ฝนลูกศรก็ถูกหยุดโดยลู่เฟิงอย่างสมบูรณ์
ในเวลานี้ทหารราบก็มาถึงด้านหน้าของพวกเขาพวกเขารีบวางโล่ขึ้นเพื่อปกป้องทาสดาบทั้งหก
“มันเป็นไปได้ยังไง!”
ใบหน้าของ ชูหยี นั้นมืดมนมาก เขาเคยเห็นนักรบที่แข็งแกร่งมากมาย แต่ทว่าคนเหล่านี้ยามเผชิญหน้ากับลูกศรพลังปราณพวกเขามีสองทางเลือกเท่านั้น ไม่หนีก็ตาย!
ไม่เคยมีนักรบคนใดต้านทานลูกศรพลังปราณนับหมื่นลูกได้มาก่อน
ตอนนี้ ลู่เฟิง ได้ทำสิ่งที่เขาไม่เคยเห็น ลูกศรพลังปราณนั้นเองเพียงพอที่จะดับชีวิตนักรบขั้นปรมาจารย์ได้ แต่ทว่า ลู่เฟิง กลับต้านทาน ได้นี่มันเป็นไปได้ยังไง
ภายใต้การป้องกันของ ลู่เฟิง เขายังไม่สามารถสังหารทาสดาบทั้งหกได้ทั้งยังสูญเสียทหารที่อยู่ภายในรัศมีการยิงไปอีก
เวรเอ้ย!
บัดซบ!
“ลู่เฟิง!”
ชูหยี คำรามออกมา”สั่งกองทัพทั้งหมดให้ไล่ฆ่าลู่เฟิง ใครที่ฆ่ามันได้ ข้าจะมอบรางวัลให้มันผู้นั้นอย่างงาม ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ องค์ชาย ข้าจะให้ทั้งหมด ดังนั้นไปฆ่ามันให้ข้า!”
ชูหยี โกรธมาก เขาได้ยอมเสียทุกอย่างเพื่อหวังจะฆ่าลู่เฟิง
ทหารที่ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาต่างก็มีขวัญกำลังใจมากขึ้น
เพราะไม่มีทหารคนไหนไม่อยากเป็นองค์ชายหรือแม่ทัพใหญ่!
ฆ่า!
ฆ่า ลู่เฟิง!
ฆ่าลู่เฟิง เพื่อตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ หรือ องค์ชาย!
นี่คือความคิดของทหารทั้งหมด : ฆ่าลู่เฟิง ให้ได้
ทหารหลายแสนคนได้ตะโกนขึ้นเพื่อที่จะสังหาร ลู่เฟิง เหล่าทหารฝ่าย ลู่เฟิง ที่ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาหน้าซีดเผือกเล็กน้อย
ในตอนนี้ ลู่เฟิง ขมวดคิ้วแน่นและมองไปที่ตั้งของกองทัพอาณาจักรซีหยางและกล่าวพูดเย้ยหยัน”ฆ่าข้า ? มาดูกันว่า ข้าหรือว่าพวกเจ้าที่จะตาย!”
“มานี่!”
จางฮั่น ที่ติดตาม ลู่เฟิง ได้มาปรากฏตัวต่อหน้าของเขาและกล่าวพูดด้วยความเคารพ”ข้าน้อยอยู่นี่แล้วพะยะค่ะ!”
“ลงไปแจ้งทหารทุกคน ใครก็ตามที่ฆ่า ชูหยีได้ ข้าจะมอบบรรดาศักดิ์โฮวให้!”
ศักดิ์โฮว,บรรดาศักดิ์ที่สืบทอดไปยังรุ่นลูกรุ่นหลานได้ เป็นบรรดาศักดิ์ที่มีเกียรติ!
หลังจากได้ยินคำสั่งของ ลู่เฟิง ขวัญกำลังใจของทหารอาณาจักรหนานหยานก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกเขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หวั่นเกรงเพื่อที่จะกำราบทหารของอาณาจักรซีหยาง
ในเวลานี้ทหารของอาณาจักรซีหยางเองก็ต้องการไล่ฆ่าศัตรูเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง
ลู่เฟิง ได้ตะโกนขึ้นอีกครั้ง”ทหารม้าทุกคนฟัง ใครก็ตามที่เด็ดหัวศัตรูได้มากขึ้นข้าจะตบรางวัลให้มันผู้นั้นอย่างงาม!”
“ฆ่า!”
ทหารม้าเหล็ก 50,000 นายได้ยินดังนั้นเขาก็พุ่งเข้าใส่กองทัพของศัตรูอีกครั้งภายใต้การนำของลู่เฟิง
พริบตาเดียว กองทัพของอาณาจักรซีหยาง ได้พุ่งเข้ามาหากองทัพทหารม้าของ ลู่เฟิง จิตสังหารของลู่เฟิงได้แพร่กระจายไปทั่ว เขาได้ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ”ฆ่าพวกมันให้หมด ใครมันกล้าขวางทางข้า ตาย!”