Ch.56 – บทที่ 5 ตอนที่ 3
Provider : รินคะน้า
บทที่５ตอนที่３
ไม่นานก่อนที่มาร์และโนโซมุจะทำการต่อสู้จำลอง ห้องเรียนห้อง 1 ก็กำลังสอนอยู่ที่สนามฝึกอีกแห่ง
เนื้อหาการเรียนก็เหมือนกัน
อย่างไรก็ตามบรรยากาศนั้นแตกต่างจากห้อง 10 โดยสิ้นเชิง มีแต่บรรยากาศตึงเครียด
ในที่ๆแห่งนี้ซึ่งใช้เกรดเป็นตัวชี้วัดมันไม่ง่ายเลยที่จะรักษาตำแหน่งของตัวเองเอาไว้สถาบัน
ถ้าไม่ทำคะแนนให้ดี ก็อาจจะตกไปอยู่ในระดับชั้นที่ต่ำกว่าเดิม
ถูกผู้คนดูหมิ่นเพราะด้อยค่าและได้ไปเรียนห้องที่อยู่ต่ำกว่าเดิม นั่นละคือความกดดัน
ช่วงปีแรกตัวเขาที่เคยเป็นดาวเด่นกลับตกต่ำลงเพราะความสามารถที่ตื่นขึ้น
และการแข่งขันในช่วงฤดูใบไม้ร่วงมักจะดุเดือดเป็นพิเศษ
ท่ามกลางความเครียด ลิซ่า・เฮาวนด์กำลังจ้องไปที่มุมหนึ่งของสนามฝึก
「……」
「ลิซ่า? เป็นไรงั้นเหรอ？」
「เคน？」
เมื่อลิซ่าหันไปมองก็พบกับเพื่อนสมัยเด็ก เคน・โนทิสที่อยู่ห้องเดียวกัน
เขามองไปทางที่ลิซ่าจ้องไปด้วยความสงสัย ก็พบกับหญิงสาวผมดำและหญิงสาวผมสีน้ำตาลกำลังพูดคุยกันอยู่
「อาาาา ไอริสดิน่างั้นเหรอ? ลิซ่าเองก็สนใจคู่แข่งของตัวเองงั้นเหรอเนี่ย？」
ลิซ่าและไอริสผลการเรียนเทียบเท่ากันและเป็นคู่แข่งกันและพวกเธอมักจะประลองด้วยกันบ่อยๆ
ดูเหมือนเธอจะกังวล แต่เคนคิดว่าลิซ่าไม่ใช่คนเดียวที่กังวลหรอก
「……หรือสนใจที่เธอคนนั้นเข้าไปเกี่ยวข้องกับโนโซมุ？」
「！？」
ทันทีที่ได้ยินเคนพูดเช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็แสดงท่าทีตกใจ แต่ไม่นานก็โกรธ กัดริมฝีปากแน่นด้วยใบหน้าที่แสนบิดเบี้ยว
「ไม่เป็นไรหรอกนะ ข้าเองก็อยู่นี่ เธอไม่ได้ตัวคนเดียวนะ」
เคนกระซิบที่ข้างหูของลิซ่า โอบไหล่และดึงเธอเข้าไปใกล้อก
「……」
ลิซ่าปล่อยตัวเองไปตามน้ำ แต่ท่าทางของเธอยังแข็งทื่อ
จากข้างหลังทั้งสองคนมีเสียงคนอื่นแทรกเข้ามา
「อาาาา ทั้งสองคนนี่เร่าร้อนจังเลยน้า～」
เมื่อลิซ่าและเคนมองย้อนกลับไปที่เสียงนั่น ก็พบกับเด็กสาวคนหนึ่งยกมือขึ้นปิดปากด้วยความประหลาดใจ
เด็กผู้หญิงที่มีตาและผมสีชมพูอ่อนเช่นเดียวกับตาของเธอที่ดูปราดเปรียว แม้ว่าใบหน้าจะดูเรียบๆ แต่มองยังไงก็ดูไม่เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป
「คามิลล่า！」
「คือว่า～ลิซ่าก็ดีอยู่หรอกนะที่ดูหวานแหววกันขนาดนั้นน่ะ แต่เลือกสถานที่หน่อยได้ไหม ทุกคนกำลังดูอยู่นะ」
「！？」
คามิลล่าบอกเช่นนั้นและเธอก็รีบผละตัวออกจากเคนทันที
「แล้ว ทำไมถึงจ้องไปที่เจ้าหญิงเทพธิดาทมิฬงั้นเหรอ?……กังวลเกี่ยวกับเธอเพราะผู้ชายคนนั้นเหรอ?……」
คามิลล่าเหลือบมองไอริสและแสดงท่าทีครุ่นคิดถึงการที่ลิซ่ากังวล แต่ดูเหมือนว่าจะแสดงใบหน้าแสนขมขื่นออกมา
「หนอย！ หมอนั่นนี่อภัยให้ไม่ได้！ รอบนี้ฉันจะช่วยลิซ่าเองเพราะฉะนั้นเข้าไปหาไอริสกันเถอะ อยากจะตบสักป้าบ！ คิดไหมว่าลิซ่าต้องเจ็บเพราะหมอนั่นแค่ไหนน่ะ」
เธอไม่พอใจและโกรธอย่างมาก
เธอเป็นคนที่อยู่กับลิซ่าตั้งแต่ปีหนึ่ง เรียกว่าเป็นเพื่อนสนิทเลยก็ว่าได้
ก็อย่างที่เห็นเธอเองก็เป็นเด็กห้อง 1 เธอก็เก่งมากอีกด้วย และเมื่อโนโซมุกับลิซ่าเดทกันในปีแรกตัวเธอก็คอยเอาใจเชียร์ลิซ่าเต็มที่
แต่เมื่อข่าวลือของโนโซมุแพร่สะบัด เธอก็เข้าไปคุยกับลิซ่าและได้ฟังเรื่องราวก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย
ตั้งแต่นั้นมาเธอก็เหมือนลิซ่า เกลียดโนโซมุเข้าไส้
「ก็นะ ขอให้สมหวังละกันเดี๋ยวสักพักก็เบื่อกันเองและเลิกกันไปนั่นล่ะ」
เคนวิจารณ์เช่นนั้นแต่คามิลล่ากับส่ายหัว
「หายากนะที่นายจะต่อว่าหมอนั่น ปกติจะพูดดีๆแบบนั้นกับหมอนั่นไม่ใช่เหรอ」
อย่างที่คามิลล่าพูดเคนเริ่มไม่เห็นใจโนโซมุเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป เขาดูเปลี่ยนไป
ตอนแรกเธอก็คิดว่าเคนก็ยังเป็นห่วงเป็นใยเขาอยู่
เคนนั้นทำให้โนโซมุและลิซ่าต่างสับสน คอยทำตัวเป็นตัวกั้นกลางระหว่างทั้งสอง และทำตัวเป็นเหมือนไม้กันหมาให้กับลิซ่าไม่ให้เขาเข้ามายุ่ง เขาพยายามจะทำตัวปกป้องโนโซมุด้วยเหตุผลบางอย่าง จนทำให้โนโซมุนั้นเกิดความขัดแย้งในตัวเอง
อย่างไรก็ตามเคนที่คิดว่าโนโซมุโดนกำจัดไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป และเปลี่ยนพฤติกรรมมาเป็นเช่นเดียวกับคนรอบข้าง
อย่างไรก็ตามการที่ตัวเขาเปลี่ยนไปแบบกระทันหันก็ทำให้รอบข้างเริ่มสงสัย
ในทางกลับกันเขาอาจจะเตรียมการอะไรบางอย่าง……。
「วันก่อนน่ะ…คิดว่าน่าจะที่”เรือนร่างของโค”？ ข้าที่เข้าร้านไปพร้อมกับลิซ่า ก็บังเอิญเจอโนโซมุเข้าและตอนนั้นเขาก็ถามลิซ่าว่า “ทำไมเธอถึงได้หวั่นไหว”น่ะ」
「……อะไรละนั่น！ อิหยังวะ！！」
เมื่อฉันได้ยินคำพูดของเคน ฉันก็นึกถึงลิซ่าที่เจอกับเขาให้ช่วงฤดูร้อนของปี เธอล้มตัวลงนอนอยู่ในห้องและร้องไห้ฟูมฟายเพราะโนโซมุนอกใจเธอ
คามิลล่าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น แต่ลิซ่าก็ไม่พูดอะไรได้แต่ก้มหน้าอย่างเดียว
ในท้ายที่สุดลิซ่าก็ไม่พูดอะไรจนกระทั่งเคนเข้ามาพูดกับเธอ
เมื่อเคนพูดกับลิซ่า เธอก็เงยหน้าขึ้นเธอนึกถึงเพื่อนสมัยเด็กของเธอที่เธอโหยหา
ลิซ่านั้นตกตะลึงแล้วตกใจว่าทำไมพวกคามิลล่ามาอยู่ที่นี่ แต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเธอก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
และในที่สุดน้ำตาเหล่านั้นก็เอ่อล้นออกมา เธอเริ่มร้องไห้
เธอร้องไห้ประมาณชั่วโมงหนึ่งได้ หลังจากสงบใจลงได้แล้ว ฉันก็โกรธมากขึ้นกว่าเดิมตอนที่ได้ยินเรื่องราวจากเธอ
「เมื่อได้ยินอย่างนั้นข้าเองก็แปลกใจ จนถึงตอนนี้ ข้าคิดว่าโนโซมุเป็นปีศาจตัวน้อย แต่ตอนนี้ทนไม่ไหวแล้ว」
เหตุผลที่เขาด่าโนโซมุเพราะตอนที่เจอกันที่”เรือนร่างของโค”
แล้วอีกอย่างที่โนโซมุทำก็คือการเผชิญหน้ากับความจริงว่าตัวเขาที่หนีความจริงมาตลอด กำลังจะสลัดเรื่องเล่านั้นทิ้งไปอีกครั้ง แต่คนที่เชื่อในข่าวลือทั้งหมด ก็ต่างเชื่อว่าเขาทำตัวเองทั้งนั้น
「……」
ขณะที่คามิลล่าและเคนพูดคุยกันกับสิ่งที่เกิดขึ้น ลิซ่าก็หันไปมองไอริสอีกครั้ง
ไอริสกำลังเตรียมดาบเล่มโปรดของเธอ แต่เธอก็หันหน้ามาทางลิซ่า และจ้องกัน
「…………」
「…………」
ดวงตาของทั้งสองสบตากัน
ลิซ่าใจเต้นรัวและรู้สึกโกรธมากขึ้น แต่เธอก็ทำได้แค่หันหลังกลับ
อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะละสายตาไป เสียงเต้นของหัวใจก็ยังไม่หายไป แม้ว่ามันจะแผ่วเบาก็ตาม
◇◆◇
「ไอ วันนี้ไปทำอะไรกันดี？」
ทิม่าคุยกับไอริสที่กำลังเช็คสภาพดาบ เธอเช็คดาบอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร
อย่างไรก็ตามหากมองแวบแรกเธอกำลังเตรียมตัว แต่ทิม่าที่เป็นเพื่อนกับเธอมานานมองไอริสต่างออกไป เธอไม่ได้กำลังเตรียมตัว แต่คิดอย่างอื่น ไม่มีสมาธิอยู่ตรงนี้เลย
「……」
「……ไอ」
「เอ๊ะ？เอ่อ ขอโทษนะทิม่า มีอะไรงั้นเหรอ？」
ทิม่าจับจ้องไปทางไอริสที่หยุดมือกระทันหัน ทิม่าเห็นว่าเธอทำท่าทางไม่สบายใจและเธอค่อนข้างเป็นห่วงไอริส
「นี่ ไอ ฉันอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับลิซ่าและเพื่อนของเธอจังเลย？」
「……อาา นั่นสินะ」
สิ่งที่เธอสนใจตอนนี้ก็คือ ลิซ่า・เฮาวนด์
เธอเกือบจะแน่ใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสามคน แต่เธอก็ยังไม่ได้บอกใครกับเรื่องนี้
อย่างไรก็ตามฉันอยากจะคุยกับลิซ่าอีกครั้ง
เธอเป็นกุญแจสำคัญที่จะสามารถแก้ไขความสัมพันธ์ของทั้งสามได้
บางทีเป็นเพราะว่าฉันชอบเขาอยู่ก็ได้ เมื่อคำนึงถึงสิ่งนั้นไอริสก็รู้สึกว่าใจเต้นรัว
「……งั้นจะทำไงล่ะ？」
「พูดตามตรงอยากจะคุยกับเธออีกครั้ง เธอเองก็ดูท่าทางจะเป็นห่วงพวกเราด้วยนี่ ดูนั่นสิ?」
「เอ๊ะ？」
เมื่อทิม่าจ้องมองไปที่ลิซ่าก็เห็นลิซ่าจ้องมาทางนี้เช่นกัน
ฉันไม่รู้หรอกว่าสีหน้าที่เธอจ้องมาเป็นเช่นไร ไม่รู้ด้วยว่าเธอคิดอะไรอยู่ ไม่ใช่เพราะว่าเธออยู่ไกล แต่เพราะใบหน้าของเธอไร้อารมณ์
สิ่งที่ทำให้ฉันนึกถึงคือข่าวลือของโนโซมุที่แพร่สะบัดทั่วสถาบัน
ไอริสตระหนักแล้วว่าข่าวลือนั่นไม่จริงและอยากจะช่วยเขา
สำหรับเธอแล้วโนโซมุคือผู้มีพระคุณที่ช่วยน้องสาวและตัวเธอไว้ เขาเป็นตัวตนที่ไม่มีใครมาแทนได้
เลยอดไม่ได้ที่เห็นเขาต้องถูกกดขี่เช่นนี้และอยากจะทำอะไรสักอย่างให้มันดีขึ้น แต่ชื่อเสียงแย่ๆที่หยั่งรากลึกมาตลอด 2 ปี มีเธอเพียงคนเดียวก็คิดว่าทำอะไรไม่ได้แน่ๆ
อย่างน้อยฉันก็ต้องรู้จักทุกๆคนที่เกี่ยวข้องกับโนโซมุในสมัยเด็ก โนโซมุ ลิซ่า และเคน เพื่อกำจัดความเข้าใจผิด แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะเข้าหา
ตอนแรกฉันก็อยากจะถามตรงๆจากปากของโนโซมุเลยคุยกับพวกมาร์แต่ตอนนั้นทิม่าเองก็เป็นคนห้ามพวกเราไว้
บางทีอาจจะเป็นความจริงอย่างที่เธอว่า
มันจะดีที่สุดที่ให้โนโซมุบอกออกมาด้วยปากของตัวเขาเอง
อย่างไรก็ตาม ตัวฉันที่รู้สึกขัดใจกับข่าวลือพวกนี้ทนไม่ไหว ฉันอยากจะเป็นประโยชน์ให้กับเขา ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็พอจะเดาเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสามคนได้แล้ว และเมื่อไม่นานมานี้ เธอรู้สึกถึงกำแพงบางๆที่โนโซมุสร้างขึ้นมาเพื่อกั้นพวกเราไว้
เห็นได้ชัดว่าเขารับภาระมากมายไว้คนเดียว แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะเปิดเผยมันให้ใครฟัง
ฉันพยายามฝืนยิ้มออกมาจากใจ แสดงรอยยิ้มให้เขาเห็นอย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันทำได้เพื่อให้กำลังใจเขา
รอยยิ้มจอมปลอมที่เหมือนกับที่เขาเห็นบ่อยๆนั่นล่ะ
มนุษย์นั้นมักปกปิดใบหน้าด้วยรอยยิ้มเหมือนหน้ากากที่ปิดบังจิตใจของตัวเอง สำหรับตระกูลฟรานซิสแล้วพวกเราถูกสอนมาให้เรียนรู้เกี่ยวกับวิธีเข้าสังคมและการทำรอยยิ้มจอมปลอมนี่เพื่อไม่ให้บุคคลอันตรายมาเข้าใกล้พวกเรา มาหลอกใช้งาน
แน่นอน ฉันรู้ว่าโนโซมุและศัตรูหัวใจของเขาต่างก็มีความชอบที่ไม่ลงรอยกัน แต่รอยยิ้มที่โนโซมุหัวเราะและยิ้มออกมาจากใจจริง มันก็อดทำให้ฉันอมยิ้มไม่ได้เลย รอยยิ้มเหล่านั้นมันทำให้ฉันอยากรู้จักเขามากขึ้นไปอีกขั้น
อยากรู้จักให้มากกว่านี้ แต่เขาไม่เคยบอกอะไรฉันเลย
แม้ว่าอยากจะรู้ แต่เขาก็ไม่สามารถบอกเราได้
ฉันอยากจะรู้จักเขา อยากให้เขายิ้มออกมาจากใจจริงที่ไม่เสแสร้ง
และไอริสในตอนนี้เธอไม่อยากจะพูดว่าตัวเธอหงุดหงิดแค่ไหน
「……เพราะงั้นคาบเรียนนี้แหละจะต้องได้คุยกัน」
เธอจ้องมองไปที่ลิซ่าด้วยสายตามุ่งมั่น
◇◆◇
เมื่อชั้นเรียนเริ่มต้น ไอริสเป็นคนแรกที่เสนอจะสู้กับลิซ่า
โดยพื้นฐานแล้วก็เช่นเดียวกับคาบเรียนทั่วไป เป็นการต่อสู้แบบกลุ่ม
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีนักเรียน 5 คน ที่เป็นแรงค์ A ที่มีความสามารถโดดเด่น พวกเขาจะเพิ่มแรงค์ A ให้แบ่งไปแต่ละปาร์ตี้เท่าๆกัน
แต่คราวนี้ไอริสขอสู้ตัวต่อตัวกับลิซ่า
ในตอนแรก จิฮัดเองก็สงสัย แต่เขาก็ยอมรับข้อเสนอของเธอเพราะเธอเป็นถึงแรงค์ A
「…………」
「…………」
เด็กสาวผมดำและผมแดงหันหน้าเข้าหากันโดยมีของพิเศษอยู่ตรงกลางสนามฝึก ไอริสยกดาบขึ้นมาและยื่นตรงไปทางลิซ่า ลิซ่าถือดาบในมือขวาและถือมีดสั้นในมือซ้ายและย่อตัวลง
เพื่อนร่วมชั้นต่างล้อมรอบพวกเธอเพื่อเฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างสองคนที่กำลังจะเริ่ม
ทั้งสองต่างสบตากัน และต่างนึกถึงชายคนเดียวกันที่กุมชะตาของทั้งสองเอาไว้
「ถ้างั้นละก็….เริ่มได้！」
ไอริสเคลื่อนไหวทันทีที่จิฮัดส่งสัญญาณ
เธอยื่นดาบไว้ด้านหน้าและเปิดใช้ความสามารถ “ปรับใช้ทันที”สร้างกระสุนเวทย์สีดำออกมาห้านัดและพุ่งเข้าหาลิซ่า
「ฟู่！」
ลิซ่าร่ายเวทย์ไว้ล่วงหน้ามีบาเรียที่มองไม่เห็ฯป้องกันกระสุนเวทย์ของไอริส
ลิซ่าร่ายเวทย์ต่อไปทั้งๆที่มองดูกระสุนเวทย์ของไอริส
พลังเวทย์ห่อหุ้มร่างกายและเพิ่มความสามารถทางกายภาพ
ลิซ่าพุ่งออกไปด้วยความสามารถทางกายที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก และมีบาเรียคอยปกป้องตัวเธอ ทันใดนั้นไม่นานเธอก็ถมช่องว่างระหว่างไอริสได้ทันที
ความเร็วมันไม่ใช่ความเร็วที่มาจากการเสริมพลังกายตามปกติ มันเป็นความเร็วที่มากกว่าเสริมพลังกายปกติถึงสองเท่า
ไอริสยอมแพ้ในการหยุดดาบของเธอและสร้างบาเรียขึ้นมาเช่นเดียวกับลิซ่าที่เร่งโจมตี
บาเรียเวทย์ทั้งสองชนกันและเสียงที่ชนกันนั้นทำให้พวกเธอกระเด็นออกมาทั้งคู่ สุดท้ายบาเรียก็แตกออก ลิซ่าแทงดาบในมือขวาของเธอไปทางไอริส
ไอริสเองก็ใช้เวทย์เสริมพลังกายและปัดดาบของลิซ่าด้วยดาบของเธอ
เมื่อมองไปทางลิซ่าที่รีบร้อน ดาบของเธอที่เหวี่ยงออกมาด้วยเสริมพลังกายที่มากกว่าปกติสองเท่า จะทำให้เธอปลิวได้เลยถ้าโดนตรงๆ แม้แต่ไอริสก็ไม่เว้น
อันที่จริงตัวเธอรีบแบบนี้เป็นไปได้เพราะเธอจะเปิดใช้ความสามารถของเธอ
ความสามารถของลิซ่า“แม่มดเนวี่(ニベエイの魔手)”
ความสามารถในการแทรกแซงเวทย์และเพิ่มประสิทธิภาพของพลังเวทย์เป็นสองเท่า
ลิซ่าใช้ความสามารถนั่นในการเสริมพลังกาย และแทรกแซงเวทย์ของไอริส
ลิซ่ารับดาบด้วยแรงของเธอ และพยายามฟันไปที่ไอริสอีกครั้ง
ทว่าไอริสเองก็เล็งไปตอนที่ลิซ่าดึงดาบออกมา และใช้ความเบาของดาบเธอนั้นแทงไปที่ไหล่ของเธอ
อย่างไรก็ตามลิซ่าเองก็เป็นถึงแรงค์ A เช่นเดียวกับไอริส เธอกวัดแกว่งมีดสั้นอย่างใจเย็นและปัดป้องดาบด้วยแรงผลักของไอริสและคราวนี้เธอใช้ดาบแทงไปที่ลำตัวของเธอ
ทั้งสองต่างรุกและรับอย่างเร่าร้อน
ภายในไม่กี่วินาทีคมดาบมากมายถูกวาดขึ้นมาเป็นประกายและกระทบกันจนดังสนั่นไปทั่ว
พวกเธอผลัดกันโจมตีมาได้ระยะหนึ่งแล้ว แต่ทันใดนั้นไอริสก็ถอยกลับ
วินาทีต่อมาลิซ่าแทงดาบของเธอในทันที
ดาบนั่นฟันผ่านอากาศไป！บริเวณโดยรอบถูกกวาดออกไปพร้อมกับเสียง ความสามารถ “แม่มดเนวี่”ถูกใช้อีกครั้ง (Rekka battou)
ลิซ่าพยายามใส่พลังเวทย์ลงไปในร่างกาย แต่ไอริสเองก็ใช้มือเดียวกันการโจมตีเธอถึงสองครั้ง
พื้นดินระหว่างไอริสและลิซ่าต่างยกสูงขึ้น เผยให้เห็นกำแพงหินขนาดใหญ่
เวทย์ดินของไอริส “กำแพงปราสาททราย”
เวทย์ที่ใช้ออกมาเป็นเวทย์ที่ใช้ทรายจากพื้นที่โดยรอบสร้างเป็นกำแพงสุดแข็งแกร่งชั่วคราว กำแพงที่สร้างขึ้นมานั้นแข็งแรงเป็นอย่างมาก แต่ต้องส่งพลังเวทย์เพื่อคงสภาพไว้ เป็นเวทย์ได้เรียกขานว่า กำแพงปราสาทบนผืนทราย เพราะมันจะกลับกลายเป็นทรายทันทีที่พลังเวทย์หมด
จุดประสงค์ของไอริสคือซื้อเวลา
ความสามารถของลิซ่า “แม่มดเนวี่”ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของเวทย์ต่างๆเป็นสองเท่า แต่หลังจากเปิดใช้งานความสามารถแล้วจะไม่สามารถใช้ได้ชั่วขณะหนึ่ง และครั้งก่อนก็ใช้ไปจนครบเวลาแล้ว
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ยิ่งลิซ่าใช้ความสามารถ”แม่มดเนวี่มากเท่าไรก็จะยิ่งเสียเปรียบมากเท่านั้น
ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถเอาชนะไอริสที่สามารถใช้ “ปรับใช้ทันที”ได้ ลักษณะของลิซ่าคือการพัฒนาพลังเวทย์ที่ใช้ขึ้นชั่วขณะเป็นสองเท่า เพื่อตอบโต้ไอริสนั่นเอง
แต่ลิซ่าเองก็รู้จุดประสงค์ของไอริสเช่นกัน นั่นเป็นเหตุผลที่เธอใช้มันในระยะเวลาสั้นๆ
ลิซ่ายื่นมือขวาออกไปและส่งพลังเวทย์ไปที่ดาบ ใบมีดนั่นกลายเป็นสีแดงสดและครู่ต่อมาใบมีดนั่นก็ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง
สิ่งที่เธอทำก็คือเวทย์เสริมพลังมันเป็นเวทย์ที่เสริมพลังโจมตีให้กับเธอ
เวทย์ที่เธอใช้คือ“วังวนระเบิดอัคคี(爆炎の渦)”เป็นเวทย์โจมตีตามชื่อ มันเป็นเวทย์ที่จะกระจายเปลวเพลิงไปรอบๆและเป่าวัตถุโดยรอบจนกระเด็นออกไปจนหมด
「ฟู่～～」
ลิซ่ารวบรวมเปลวเพลิงไว้บนใบมีดขณะหายใจออกหลังจากยืนยันพลังเวทย์ที่สถิตย์อยู่ในดาบเธอก็วิ่งเข้าไปที่กำแพงตรงหน้าเธอ
ด้วยความแข็งแกร่งที่เธอใช้ความสามารถ “แม่มดเนวี่” เธอเร่งความเร็วและฟาดดาบสีแดงเพลิงเข้าไปในผนัง
วินาทีต่อมา เสียงคำรามและเปลวเพลิงก็ดังขึ้นทำให้เกิดรูที่กำแพงขนาดใหญ่
ลิซ่าพุ่งเข้าไปในรูนั้นและพุ่งเข้าหาไอริสทันที
ในทางกลับกันไอริสเองก็พร้อมต้อนรับลิซ่าอยู่แล้ว
「ย๊าาาาาาาาา！！」
ฉันไม่คิดเลยว่าจะรีบเร่งใช้”แม่มดเนวี่”ขนาดนี้ ลิซ่าแทงดาบในมือขวาเข้าหาไอริส
ไอริสใช้เวทย์ขั้นสูงกับดาบของเธและฟันไปที่หน้าของลิซ่า
「คุ！！」
「อึก！？」
เสียงเจ็บปวดเล็ดลอดออกมาจากปากของไอริสแต่เธอก็กัดฟันแน่น
ลิซ่าตกใจไม่คิดว่าจะโจมตีไอริสโดน
เหตุผลที่ไอริสยอมรับการโจมตีก็คือการเสริมพลังทางกายภาพซ้ำๆด้วย”ปรับใช้ทันที”
จนกว่าลิซ่าจะพังกำแพงทรายตรงหน้า ไอริสเองก็ใช้เวทย์ซ้อนทับหลายครั้งเพื่อเพิ่มความสามารถทางกายภาพชั่วคราวเป็นการทดแทน
อย่างไรก็๖าม การควบคุมเวทย์หลายๆอย่างพร้อมกันต้องใช้สมาธิขั้นสูงและพลังจิตมหาศาลและพลังในการควบคุมพลังเวทย์ และแม้จะเป็นการกระทำที่บ้าบิ่นแต่ไอริสนั้นต่างจากลิซ่าที่สามารถเสริมพลังเวทย์สองเท่าได้ ไอริสโดนลิซ่าผลักกระเด็นเล็กน้อย
（อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังเผชิญหน้ากับลิซ่าที่อยู่ตรงหน้า！）
ไอริสตั้งเป้าที่จะหาโอกาสคุยกับลิซ่า
เมื่อก่อนก็สงสัยเคนอย่างมากพยายามแยกเคนออกจากลิซ่าและหันหน้ามาคุยกัน เธอจึงใช้ประโยชน์จากการต่อสู้จำลองเนี่ยในการคุยซะเลย
「ลิซ่าคุง เธอคิดว่าโนโซมุน่ะนอกใจเธอจริงเหรอ？」
「อะอะไรกันเล่า」
ลิซ่าอารมณ์เสียทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ไม่คิดว่าจะโดนถามเรื่องแบบนี้อีก
「เธอต้องรู้นะ ว่าเขานะพยายามมากแค่ไหนเพื่อจะคืนดีกับเธอ」
โนโซมุและลิซ่าใช้เวลาอยู่ร่วมกันกับไอริสมากกว่าเยอะ แต่ไอริสที่พูดเช่นนี้ ก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน
「แม้ว่าฉันจะอยู่กับเขาได้ไม่นาน เทียบกับเธอแล้ว ถึงแม้ฉันจะอยู่กับเขาด้วยระยะเวลาอันน้อยนิดแต่ฉันก็พอเข้าใจว่าเขาเป็นคนยังไง เธอที่อยู่กับเขามาตั้งนานน่ะไม่รู้จริงๆเหรอ」
ไอริสยังคงพูดต่อไป แต่ลิซ่าก้มหน้าลง
「เขาไม่ใช่คนแบบที่เธอคิดหรอกนะ！ สิ่งนี้น่ะฉันยืนยันได้เต็มปาก！」
ไอริสพูดถึงโนโซมุ เธอไม่รู้จะพูดอะไรกับลิซ่า เธอเลยพูดออกไปตามความรู้สึกของเธอ
「……เธอนี่มัน「……แล้วทำไมหมอนั่นถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ？」……เอ๊ะ？」
ไอริสพยายามจะพูดต่อ แต่ลิซ่าก็เปิดปากพูด
「ที่เขาไม่ได้พูดจนถึงตอนนี้นั่นก็เป็นเหตุผลในการยืนยันเรื่องที่เขานอกใจฉันไม่ใช่เหรอไง……ฉันน่ะโดนโนโซมุหักหลังนะตอนนั้นยามที่ฉันเศร้าเขาก็ไม่แม้แต่จะเหลียวมองมีเพียงคามิลล่าและเคนที่เข้าหาฉัน ผู้ชายแบบนั้นน่ะ……เขาไม่ยอมมาหาฉันเลยด้วยซ้ำ」
ในขณะนั้นโนโซมุฝึกฝนอย่างหนักทั้งกลางวันและกลางคืนเพื่อต่อต้านความกดดัน
ในเขตแถวชานเมือง เขาฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตั้งแต่ปีแรกโนโซมุและลิซ่าถูกแยกออกจากกันด้วยความสามารถที่ต่างชั้น และโนโซมุมัวแต่ฝึกจนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลิซ่า
ตอนที่เขาฝึกที่ชานเมือง เขาถามเคนว่าทำไมลิซ่าไม่มาด้วย เคนก็ตอบเขาว่าลิซ่าป่วยจนมาเไม่ไหวและพยายามไล่โนโซมุให้ห่างจากลิซ่ามากที่สุด
แต่ลิซ่าไม่รู้เรื่องนั้นเลย
สำหรับเธอแล้ว โนโซมุคงเป็นไอ้สารยำที่ไม่เคยแก้ตัวหรืออธิบายอะไรให้กระจ่าง และเธอก็คิดว่าเขาทรยศเธอเองโดยไม่ได้พิจารณาเลยว่าเคนเป็นตัวต้นเหตุนั่น โนโซมุเองก็หนีที่จะเผชิญหน้ากับลิซ่า โนโซมุไม่มีหน้าที่จะพบเธอต่างหาก
「แต่ตอนนี้มันเป็นแบบนั้นแล้วนี่……อย่ามาให้ฉันดูเป็นคนโง่หน่อยเลย！！！」
พลังเวทย์ระเบิดออกมาจากร่างของเธอ เธอผลักไอริสกลับทันทีจากนั้นปล่อยดาบออกมา
「หนอยยยยยยยยย！！」
「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก！！」
ดาบนั่นโดนปัดออกและเข้าหาลิซ่า
อย่างไรก็ตามไอริสก็เหมือนกับเธอ เธอสร้างกระสุนเวทย์ออกมาด้วย “ปรับใช้ทันที”และกระหน่ำยิงจากระยะใกล้
ดาบถูกเหวี่ยงเข้าไปที่ท้องของไอริสและเป่าเธอกระเด็นออกไป
ลิซ่าไม่ได้ป้องกันกระสุนเวทย์ เช่นเดียวกับดาบที่พุ่งเข้าใส่ท้องของไอริส
「อั่ก！！！」
「อึก！！」
โดยปกติอาวุธสำหรับฝึกมันไม่มีคม แต่การฟันที่เสริมพลังด้วย “แม่มดเนวี่”ก็พอที่จะทำให้ไอริสหมดสติได้เลย ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะหมดสติ
ทันทีก่อนที่จะหมดสติไอริสรู้สึกสิ้นหวังที่ไม่สามารถแก้ไขความเข้าใจผิดได้ ในขณะที่ล้มฟุบลงไปที่พื้น ลิซ่าเองก็กำลังร้องไห้อยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าอันแสนบิดเบี้ยว ในเวลาเดียวกัน ฉันเองก็รู้สึกเจ็บใจอย่างมาก