219 เทคนิคเพื่อแสวงหาประสิทธิภาพจากการกำจัดข้อเสียทั้งหมด
“อะ ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน”
ระหว่างทางกลับบ้าน ฉันเดินคู่กับซิลเลน
ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะไม่กลับไปที่ปราสาทหลวงเหมือนเช่นเดิม แต่จะอยู่ที่คฤหาสน์ของฉัน
ม๊า เพราะว่ามีการฝีกฝนต่อเนื่อง เธอเลยอาจจะวางแผนที่จะไม่กลับไปสักระยะหนึ่ง
ยังไงก็ตาม เห็นได้ชัดว่าอาคาชิกำลังยุ่งอยู่กับการพัฒนาต้นแบบ วันนี้จึงไม่ได้อยู่ด้วยกันเช่นเคย เธอดูผิดหวังจริง ๆ ยังคงไม่สามารถสลัดความเหนื่อยล้าจากครั้งนั้นได้
“เรียกว่าเทศกาลฤดูหนาวใช่ไหม? ปกติแล้วจะเป็นการต่ออย่างเป็นทางการระหว่างทหารจักรกลด้วยกันอะไรทำนองนั่นสินะ”
“อ้า ทว่าปีนี้ดูเหมือนว่านักบินฝึกหัดจากหลักสูตรทหารจักรกลจะได้เป็นคู่ต่อสู้กัน เพื่อนของเราคนหนึ่งจากหลักสูตรทหารจักรกลมาที่ห้องเรียน และถามว่าเราอยากจะเข้าร่วมไหม”
เห้
“ซิลเป็นทหารจักรกลอันดับหนึ่งในหลักสูตรทหารจักรกลอย่างงั้นสินะ?”
“เมื่อก่อนล่ะนะ ตอนนี้ไม่ใช่คนในหลักสูตรทหารจักรกลอีกต่อไปแล้ว”
ม๊า ก็เป็นเรื่องจริงล่ะนะ
“อยากเข้าร่วมไหม?”
“……..นั่นสินะ ภาพของนักเรียนทหารจักรกลทำการขับขี่ทหารจักรกลไม่เคยแสดงต่อหน้าสาธารณะชนมาก่อนน๊า เราเดาว่าน่าจะมีความรู้สึกของการแข่งขันค่อนข้างมากเมื่อมีโอกาสได้แสดงสิ่งที่คนไม่ค่อยได้เห็นให้ได้เห็นแบบนี้”
งั้นเหรอ ถ้าอย่างงั้นก็สะดวกเลย
“นี่เป็นโอกาสดีเลย ทำไมซิลไม่เข้าร่วมล่ะ?”
“…….กำลังพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ”
“ไม่สิ ก็เห็นบอกว่าเป็นทหารจักรกลสู้กันใช่ไหม? คงดีไม่น้อยถ้าซิลเข้าร่วมด้วย”
“เราไม่ใช่ทหารจักรกลอีกต่อไปแล้ว ไม่มีทหารจักรกลอีกแล้วด้วย”
“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงบอกว่าอยากให้เข้าร่วม ในฐานะของนักเรียนหลักสูตรทั่วไปไงล่ะ”
“…………..เอ๊ะ?”
ขณะที่กำลังเดินกลับไปตามถนนสายหลัก เห็นได้ชัดว่าเธอหยุดลงด้วยความตกใจ
ยังไงก็ตาม โดยไม่รอซิลเลน ฉันเดินต่อไป
“นั่นเป็นเป้าหมายที่ดีเลยจริงไหม แต่เดิมแผนก็คือแข็งแกร่งกว่าทหารจักรกลอยู่แล้ว และในที่สุดก็ตั้งใจที่จะไปล่าแมลงใช่ไหม?”
“ไม่ แต่！ เป็นไปไม่ได้หรอก！ ตอนนี้เราสามารถเอาชนะทหารจักรกลได้แล้วงั้นเหรอ！”
ขณะที่พูดอย่างงั้น ซิลเลนก็วิ่งตามฉันมา
“ฉันบอกแล้วว่าขึ้นอยู่กับคุณ คุณจะเป็นคนตัดสินใจ และเป็นคนลงมือทำ ส่วนฉันจะเป็นคนฝึกคุณเอง”
――ท้ายที่สุดแล้ว「คิ」ก็เป็นศิลปะการต่อสู้เช่นกันซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของศิลปะการต่อสู้ เธอต้องเป็นคนแสวงหาเพื่อรับไปด้วยตัวเอง
อันที่จริง มิโตะก็กำลังเรียนรู้「คิ」อยู่เหมือนกัน แม้ว่าจะเป็นเพียงพื้นฐานเท่านั้นก็ตาม
ในกรณีของเธอ ก็เพื่อปรับปรุงอาการป่วยของตัวเองให้ดีขึ้น――แต่ถึงยังไงก็เป็นการเรียนรู้เพราะต้องการ
ไม่ว่าพรสวรรค์ของคุณจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะได้รับหากคุณไม่ต้องการมัน
การมีเป้าหมายหรือจุดหมายจะเป็นแนวทาง
มีความหมายมากมายในการทดสอบว่าคุณสามารถทำได้มากแค่ไหน แต่การตั้งเป้าหมายเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วทำทีล่ะอย่างก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่
………โอ๊ะโตะ อันตราย เกือบลืมไปเลย
“สวัสดี！ เป็นยังไงบ้าง！？ เน๊ เป็นยังไงบ้าง！？ เน๊เน๊！？ ท้องสบายดีไหม！？”
“หุบปาก！ รีบไปซ๊า！”
เมื่อฉันเดินผ่านโรงแรมแห่งนี้ ฉันตัดสินใจทักทายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ฉันจำใบหน้าได้
นี่คือโรงแรมที่ดูแลฉันในวันที่มาถึงมาเวเลีย
นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่ฉันได้รับการดูแลทันทีหลังจากการโจมตีตอนกลางคืน และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้คือตาลุงที่โดนริโนกิสทุบตี
เป็นหนึ่งในไม่กี่ใบหน้าที่ฉันคุ้นเคย และเพราะอยู่ห่างไกลเลยไม่ได้เรียกออกไป ฉันจะยิ้มและให้กำลังใจพวกเขา…….และทักทาย
“――หยุดเลยนะ”
พวกเราเดินผ่านหน้าโรงแรม ซิลเลนถอนหายใจขณะที่ลากฉันออกไป
“――นา เนีย”
ซิลเลนซึ่งกำลังเดินอยู่หน้าคฤหาสน์อย่างเงียบ ๆ ก็พูดขึ้นในที่สุด
“เทศกาลฤดูหนาวกำลังจะมาถึงในอีกสามสัปดาห์ คิดว่าจะทันไหม?”
“จะเข้าร่วมเหรอ?”
“ไม่รู้สิ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมได้ไหม ทว่า――”
ซิลเลนจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่แน่วแน่ไม่สั่นคลอน
“เธอพูดถูก เราต้องการที่จะแข็งแกร่งกว่าทหารจักรกล และเป้าหมายสูงสุดของเราคือการกำจัดแมลง ดังนั้น ก่อนอื่นเราไม่คิดว่าจะเป็นการผิดพลาดอะไรที่ต้องการเอาชนะทหารจักรกล
นอกจากนี้เขาไม่ใช่นักบินประจำการ แต่เป็นนักบินฝึกหัด เช่นนั้นแล้ว――ขึ้นอยู่กับว่าจะฝึกฝนยังไง?”
…………
ไม่ทันสังเกตสินะ
ทั้งที่บอกว่า「ไม่รู้ว่าจะเข้าร่วมได้ไหม」แต่เธอก็พร้อมสู้แล้ว เนื่องจากเธอเคยบอกว่ามีประสบการณ์การต่อสู้จริง จึงทำให้อีกด้านหนึ่งก็ดูเหมือนเป็นนักรบ
“――เอาสิ จงเข้าร่วมซะ จากนนี้หากคุณพร้อม ฉันจะสอนเทคนิคให้เอง”
ซิลเลยยังใม่มีพื้นฐานของ「คิ」ด้วยซ้ำ แต่ถ้าเธอมีใจพร้อม ฉันก็จะสอนเธอเอง
แต่ถึงจะเชี่ยวชาญพื้นฐานของ「คิ」ได้ภายในสามสัปดาร์ แค่พื้นฐานก็ยังไม่สามารถชนะได้
ถ้าเป็นเช่นนี้――หากเธอสามารถใช้รากฐานนั้นเพื่อปลดปล่อยหนึ่งในเทคนิค「คิเคน」ได้ก็ยังพอมีโอกาสชนะอยู่
ถึงอย่างนั้น――
แม้ว่าจะเป็นเรื่องของคนอื่น แต่ในการต่อสู้ที่มีโอกาสชนะน้อยก็สร้างความรู้สึกเร่าร้อน
จริง ๆ เลย
การมีศัตรูช่างน่าอิจฉา
อาวุธของซิลเลนคือหอก
เนื่องจากเธอมีความเชี่ยวชาญในระดับหนึ่งแล้ว การให้เปลี่ยนไปใช้หมัดมือเปล่าในตอนนี้จึงเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์
ริโนกิสมีทักษะด้านดาบอยู่บ้าง แต่ก็คิดถึงหน้าที่ในฐานะผู้คุ้มกันของฉันด้วย และตัดสินใจเปลี่ยนเพราะ「ดิฉันไม่สามารถพกพาดาบอยู่ในมือได้เสมอไป ดังนั้นดิฉันอยากจะแข็งแกร่งขึ้นด้วยมือเปล่า」
――ฉันไม่เก่งในเรื่องการใช้อาวุธ แต่ ม๊า ฉันก็ยังใช้ได้ดีกว่าซิลเลนในปัจจุบัน
“อาวุธน่าสนใจเน๊ะ”
ฉันยืมหอกฝึกหัดจากซิลเลน
เป็นหอกเหล็กที่มีปลายแหลมไม่คมมากจนอยากเรียกว่าเป็นแท่งเหล็กเท่านั้น มันค่อนข้างหนัก
“เน๊ คุณรู้เกี่ยวกับความลับของอาวุธไหม?”
“ความลับ”
“ใช่”
เหวี่ยงไปรอบ ๆ เบา ๆ หมุน ตรวจสอบน้ำหนัก และจุดศูนย์ถ่วง
“ฉันรู้เทคนิคง่าย ๆ บางอย่างที่มีชื่อแปลก ๆ เป็นอะไรประมาณนั้น?”
“ม๊า ถ้าเปรยความนัยมาขนาดนั้นแล้วเน๊ะ”
ตั้งท่า
มีท่อนไม้สำหรับการฝึกอยู่ที่ข้างหน้าฉัน เป็นของสร้างขึ้นง่าย ๆ ด้วยการตัดเป็นวงแล้วตั้งเอาไว้
มันขาดรุ่งริ่งเพราะซิลเลนฟาดซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ไม่ว่าจะยังไง เมื่อพูดถึงอาวุธ เทคนิคง่าย ๆ มักจะเป็นอันตรายถึงชีวิตมากที่สุด เทคนิคแสวงหาประสิทธิภาพที่มากขึ้นจากการกำจัดข้อเสียทั้งหมดมาบรรจบกันเป็นรูปร่าง ――หรือก็คือ”
ก๊อก
เรียบง่าย ไม่มีท่วงท่าใด ๆ ทั้งหมดคือการแสวงหาประสิทธิภาพที่มากขึ้นจากการกำจัดข้อเสีย แค่หนึ่งการแทงตรง ๆ ก็เจาะท่อนไม้ได้อย่างง่ายดาย
เป็นหนึ่งในเทคนิคพื้นฐานที่ซิลเลนมักจะฝึกฝน
ยังไงก็ตาม ถึงจะเป็นการแทงหนึ่งครั้งเหมือนของซิลเลน แต่ความเร็วและน้ำหนักก็แตกต่างกัน
“……..ม๊า น่าจะสามารถทำอะไรประมาณนี้ได้ล่ะ”
ฉันดึงหอกออกมา ต่อหน้าซิลเลนที่ประหลาดใจ
“และเทคนิคแสวงหาประสิทธิภาพที่มากขึ้นจากการกำจัดข้อเสียทั้งหมดนั้น――เบามาก และสามารถแทงได้อย่างต่อเนื่อง”
แก๊กๆๆๆๆๆ
ด้วยการแทงอย่างต่อเนื่องที่เรียบง่าย ท่านไม้ก็ถูกเหลาจากขอบ เศษไม้บินว่อน จนแยกเปิดออก ลวดลายกำลังหายไป
“น่าสนใจใช่ไหมล่ะ? นี่เป็นเทคนิคที่ใกล้เคียงกับจุดสูงสุดของการแทงง่าย ๆ ที่คุณฝึกฝนมาจนถึงตอนนี้”
ฉันส่งหอกกลับไปให้ซิลเลนซึ่งกำลังมองอย่างตกตะลึงกับท่อนไม้ที่ถูกโกนจนเหลือขนาดประมาณครึ่งหนึ่ง
“จนถึงตอนนี้คุณได้ฝึก『คิ』แล้วเน๊ะ? จากนี้ไปให้ลองใช้『คิ』อย่างตั้งใจ ฝึกฝนควบคุมการแทงง่าย ๆ นี้ให้เชี่ยวชาญ คุณควรรู้แล้วว่าคุณต้องการไปทางไหน
เทคนิคพื้นฐานที่ไร้ข้อเสียเหล่านี้สามารถใช้เป็นรากฐานในการรับมือกับทุกสถานการณ์ได้ ฉันแน่ใจจะกลายเป็นหนึ่งในทักษะที่ขาดไม่ได้ของคุณในอนาคต”
――ซ้า
“โอโจ้สุดยอดเลยค๊า！”
ทันทีที่ฉันหันกลับไป ก็เห็นเด็กคนหนึ่งที่มีดวงตาเป็นประกายก็ตะโกนออกมาดัง ๆ
ฮ่าๆๆๆ ใช่ไหมล๊าใช่ไหมล๊า คาลัวก็น่าร๊ากน๊า
ก่อนที่จะเริ่ม ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าคาลัวกำลังเฝ้าดูอยู่ นาน ๆ ทีจะได้โชว์ด้านดีของโอโจ้ให้ได้เห็นบ้างน๊า！ ถึงการอวดของแบบนี้จะทำให้รู้สึกหดหู่ สบาย ๆ น๊า！ใช่ จะทางไหนก็สบาย ๆ ！
“หนูมาบอกว่าถึงเวลาของว่างแล้วค๊า！ เน๊ ขอขนมหน่อยได้ไหมค่ะโอโจ้！？”
ฮ่าๆๆๆ นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน มันเป็นของว่างของฉัน
ฉันบอกซิลเลยว่าถึงเวลาทานของว่างแล้ว――แต่เธอก็เริ่มฝึกแทงอย่างตั้งใจแล้ว
เธอทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว
“――เนียจ๊าง！ต้นแบบพร้อมแล้ว！”
“――แสดงให้ฉันดูก่อนสิ！ฉันไม่อยากจะต้องผ่านเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนอีกแล้ว！”
ม๊าย ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงของอาคาชิ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ