Chapter 116: ความแข็งแกร่งของพวกเขาทําให้ฉันผิดหวังจริงๆ
“ป้องกัน!”
หานเฟยคํารามและมีดขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏในมือของเขา
“ฟูว…”
แซ่บแซ่บแซ่บ..
– หานเฟยถอยหลังไปสามก้าวและที่กําบังของเขาก็พังทลายด้วยลูกศรทั้งสาม เขาสูดหายใจเด็กที่ใช้ธนูคนนี้แข็งแกร่ง! แม้แต่ปรมาจารย์ตกปลาระดับสูงสุดก็ไม่สามารถยืนทนลูกศรทั้งสามนี้ได้แน่!
น่าเสียดายที่เขา หานเฟยไม่ใช่คนธรรมดา
ในขณะที่เขาถูกโจมตีด้วยลูกศรทั้งสามนี้เด็กชายที่ถือธนูก็คร่ําครวญและตกลงมาจากท้องฟ้าหน้าอกของเขาถูกแทงและหัวใจของเขาเกือบจะถูกเสียบโดยหานเฟย
เด็กชายถือดาบไอเป็นเลือดและจ้องมองหานเฟยอย่างเย็นชา “ แกมันน่ารังเกียจ!”
“โอ้ ฉันน่ารังเกียจเลยเหรอ? เป็นเรื่องน่ายินดีที่พวกคุณทั้งห้ารังเกียจฉันนะ”
“ระเบิด!”
หานเฟยเหวี่ยงเบ็ดไปที่พวกเขาอีกครั้งโดยไม่ต้องออกแรงเพราะเขาพบว่าเด็กเหล่านี้ไม่กลัวเขาและยังคงจัดระเบียบการรุกและการป้องกันของพวกเขา ถ้าหานเฟยเดาถูกคนที่อยู่บนท้องฟ้าต้องเป็นที่พึ่งของพวกเขา
โครม.
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อมาก็มีชายวัยกลางคนปรากฏตัวต่อหน้าเขาซึ่งขัดขวางการโจมตีของเขาด้วยเบ็ดหานเฟยกระเด็นออกไปไกลกว่าสามเมตรแล้วถอยหลังสี่หรือห้าก้าว
“หยุดซะ!”
“พิโรธ!”
หานเฟยตะโกน “หยุดหน้าแกสิ!”
ความแข็งแกร่งของหานเฟยพุ่งสูงขึ้นในทันทีและเขาก็เปิดใช้งานเบ็ดปีศาจคลั่งอีกครั้งแต่คราวนี้เขาไม่ได้แข็งแรงขนาดนั้นถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาจะดูน่าขนลุกเล็กน้อยหลังจากการผสานเขาคงจะผสานกับเจ้าดําและเจ้าขาวแล้วเรียบร้อยแล้ว
“ฮะ? แรงอะไรอย่างนี้! ทําไมรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกล่ะเนี่ย?”
ทั่วะ! ทั่วะ! ตั๋วะ!
ชายวัยกลางคนถูกบังคับให้ต่อสู้กลับและพวกเขาถูกขังไว้ในการต่อสู้อย่างอุตลุด
เฉินเจียเอ๋อและเป็นหลิงตกตะลึง ความแข็งแกร่งของหานเฟยนั้นเกินกว่าที่พวกเขาจะรับรู้ได้คนเหล่านี้เป็นผู้มีพรสวรรค์จากสวรรค์! หนึ่งในนั้นเอาชนะพวกเขาสองคนด้วยการระเบิดเพียงครั้งเดียวแต่หานเฟยล้มพวกเขาทั้งห้าคนลงด้วยคนเดียว!
เฉินเจียเอ๋อร์ตะโกนว่า “หานเฟยชายคนนี้เป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่”
ชายวัยกลางคนวิงวอนว่า “เด็กชายหยุดเถอะ พวกเขาแพ้แล้ว ฉันแค่จะเอาพวกเขาออกไป”
“คุณล้อเล่นฉันเหรอ? คุณคิดว่าคุณสามารถเดินออกไปได้ง่ายๆงั้นหรอ คุณต้องให้ของตอบแทนกับฉัน!”
ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว “เด็กชายอย่าหักโหมนักเลย”
“ฉันหักโหมเกินไปหรอ เดี๋ยวก็รู้”
“ระเบิด!”
หานเฟยไม่รู้ว่าเขาจะเอาชนะปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ได้หรือไม่ แต่ถ้าพูดถึงพลังวิญญาณเขามั่นใจว่าชายคนนี้ไม่สามารถเทียบได้กับเขาอย่างแน่นอน
“ระเบิด! ระเบิด! ระเบิด!”
ตูม! ตูม! ตูม! ..
แม้แต่ปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีที่บ้าคลั่งของหานเฟยได้และเด็กชายทั้งห้าคนที่อยู่เบื้องหลังชายวัยกลางคนต่างก็ตกตะลึง ไขมันคนนี้จะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร? นี่คือครูของพวกเขา! และพวกเขาต่อสู้กันอย่างดุเดือดเลย?
ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะเขินอายเล็กน้อยและส่งเสียงคําราม “ช็อตไฟฟ้า…”
ทันใดนั้นหานเฟยก็เห็นแสงไฟพุ่งผ่านตาของเขาและแมงกะพรุนลอยอยู่บนหัวขอ งชายวัยกลางคนแมงกะพรุนกําลังสร้างกระแสไฟฟ้าที่ทําให้ร่างกายของเขาชา
อย่างไรก็ตามความเจ็บปวดนี้หาที่เปรียบไม่ได้กับสิ่งที่เขาได้รับจากปลาดาวหกแฉกหานเฟยเพียงแค่เขย่าตัวและเหวี่ยงเบ็ดไปที่เขาอีกครั้ง
“เวรเอ้ย”
ชายวัยกลางคนไม่รู้จะพูดอะไร พลังวิญญาณของเด็กอ้วนคนนี้ไม่มีที่สิ้นสุดหรือยังไงกัน? ทําไมพลังวิญญาณของเขายังไม่หมดอีก?
เมื่อเขาสกัดกั้นการโจมตีนี้หานเฟยก็ถอยกลับทันทีและยิงมีดใส่เขาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
“ดาบจักรวาล
ใบหน้าของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปอย่างมาก “ผสาน”
ทันใดนั้นชายวัยกลางคนก็ปกป้องร่างกายของเขาด้วยเกราะพลังวิญญาณหลอมรวมกับสัตว์วิญญาณของเขาและถือเบ็ดไว้ที่หน้าอกของเขา
ตูม…
ชายวัยกลางคนถูกฟาดจนต้องถอยออกมามือของเขามีเลือดออกและมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เกราะป้องกันและการผสานกับสัตว์วิญญาณของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ
“ไอเด็กคนนี้อย่ามาท้าทายความอดทนของฉัน แม้ว่าความแข็งแกร่งของคุณจะน่าเกรงขามแต่กับฉันที่นี่คุณไม่สามารถทําร้ายนักเรียนของฉันได้”
ในความเป็นจริงหานเฟยก็หายใจไม่ออกเช่นกัน อย่างไรก็ตามเขาเป็นเพียงปรมาจารย์ตกปลาระดับกลางและวิธีการโจมตีของเขามีจํากัดแม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งอยู่แล้วแต่ต่อหน้าปรมาจารย์ การตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่แข็งแกร่งพอ เขาใช้เทคนิคดาบจักรวาล เพื่อดูว่าเขาสา มารถทนต่อการใช้มันในการต่อสู้ได้หรือไม่เท่านั้น
แต่ครั้งนี้เขารู้สึกดีขึ้นมากอย่างน้อยก็ไม่อ่อนแอเหมือนครั้งแรกที่เขาใช้มันในการต่อสู้กับเจียงซินในเวลาเดียวกันเขายังยืนยันความจริงที่ว่าปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่นั้นแข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์ตกปลามาก ถ้าคนตรงหน้าเขาคือหลี่จื้อเขาคงจะถูกเขาฆ่า
หานเฟยเอ่ยปาก “นักเรียนของคุณทําร้ายผู้บริสุทธิ์โดยไม่มีเหตุผล แต่คุณก็ยังปล่อยให้พวกเขาทํา!คุณต้องชดเชยการสูญเสียของฉัน!”
ชายวัยกลางคนตะคอก “แล้วคุณต้องการอะไร?”
หานเฟยยิ้มเยาะ “อย่าลืมนะ ฉันยังไม่ได้ผสานกับสัตว์วิญญาณของฉันเลย”
ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย “แม้ว่าคุณจะผสานกับสัตว์วิญญาณของคุณแล้วยังไงล่ะ?”
“ก็ถึงแม้ว่าฉันจะฆ่าคุณไม่ได้ แต่นักเรียนทั้งห้าคนของคุณก็จะไม่รอด”
ดวงตาของชายวัยกลางคนเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เด็กน้อย คุณยั่วฉันเหรอ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” หานเฟยหัวเราะ “ฉันไม่กล้าหรอก! คุณเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ คุณแข็งแกร่งกว่าฉันไหนคุณมีอะไรจะพูดหน่อยมั้ย? คุณกล้าบอกชื่อไหม เมื่อฉันไปที่เมืองฉันจะได้ไปท้าคุณที่นั่น”
ชายวัยกลางคนกําลังคิดว่าจะฉวยโอกาสฆ่าหานเฟยเลยดีหรือไม่ อย่างไรก็ตามไม่มีใครอยู่รอบๆและการฆ่าหานเฟยก็ไม่น่าจะทําให้เขาเดือดร้อนอะไร
หานเฟยล่อลวงเขา “หืม อะไรหรอ? ต้องการที่จะฆ่าฉันใช่มั้ยล่ะ? แม้ว่าคุณจะเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่คุณก็ไม่สามารถฆ่าฉันได้หรอกนะ! คุณเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่อย่างมากที่สุดก็ระดับกลาง แม้ว่าฉันจะยืนนิ่งๆและปล่อยให้คุณจัดการ คุณจะไม่สามารถฆ่าฉันได้หรอกนะ!”
ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเพราะโมโห สิ่งที่เจ้าอ้วนพูดนั้นถูกต้อง การป้องกันของเขา แข็งแกร่งเกินไปพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าหมู่บ้านต่างๆมีชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร ทําไมผู้ชายคนนี้ไม่ไปที่เมืองอีก
“แน่นอนเมื่อฉันท้าทายคุณฉันจะสู้กับคุณตัวต่อตัว แต่คุณอธิบายได้ไหมว่าทําไมนักเรียนของคุณถึงมายุ่งกับฉัน พวกเขาไม่จําเป็นต้องชดใช้สําหรับความผิดพลาดของพวกเขาหรอ”
ด้านหลังชายวัยกลางคนเด็กชายถือดาบตะโกนด้วยความโกรธ “เจ้าอ้วนเจ้าต้องการอะไร”
ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและความโกรธของเขาก็เพิ่มขึ้น “ให้ฉันพูดอีกครั้งใครกล้าเรียกฉันว่าอ้วนอีกฉันจะฆ่าเขา! ใช่ครูของคุณอยู่ที่นี่ แต่แล้วไงล่ะ? ถ้าคุณทําให้ฉันโกรธจริงๆฉันสามารถฆ่าพวกคุณทั้งหมดต่อหน้าต่อตาเขาได้!”
เด็กถือดาบพึมพํา “เย่อหยิ่งเกินไปแล้ว”
“หยิ่งหรอ”
หานเฟยสบัดมือและเฉือนหญ้าพันวิญญาณบนร่างของเฉินเจียเอ๋อและเชินหลิงออกและในเวลาเดียวกันพลังวิญญาณสองสายก็ถูกเทเข้าไปในร่างของทั้งสอง
ในขณะนี้ทุกคนรวมถึงปรมาจารย์การตกปลาผู้ยิ่งใหญ่วัยกลางคนต่างตกตะลึง
ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณหรอ”
เด็กก้มหัวร้องว่า “เป็นไปได้ยังไง? หมู่บ้านชาวประมงเหล่านี้จะมีผู้เก็บเกี่ยววิญญาณได้อย่างไร”
ทันทีที่พลังวิญญาณของเฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิงฟื้นขึ้นมาเล็กน้อยพวกเขา ก็ลุกขึ้นยืนและถือเบ็ดของพวกเขาทันทีและพร้อมที่จะต่อสู้
หานเฟยพูดอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นคุณยังอยากเดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอ”
หานเฟยเคาะเด็ดบนดาดฟ้า “หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นนี้เรือของฉันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บช่างเป็นเรือที่แข็งแกร่งจริงๆ!”
ใบหน้าของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปอีกครั้งและเขาก็สังเกตเห็นสิ่งนี้ในตอนนี้ ใช่คุณภาพของเรือลํานี้ดีมากจนหานเฟยเป็นเจ้าของไม่ได้อย่างแน่นอน มีใครบางคนอยู่เบื้องหลังหานเฟยซึ่งมีพลังมากกว่าเขาอย่างแน่นอน
ชายวัยกลางคนตอบว่า “ ฉันเป็นอาจารย์สอนแผนกการต่อสู้ของสถาบันที่สามแห่งบลูชีทาวน์เย่หนานเฟย ฉันจะรอให้คุณมาที่เมืองเพื่อท้าทายฉัน ส่วนค่าตอบแทนคุณต้องการอะไร”
ชายวัยกลางคนกล่าวถึงค่าตอบแทนโดยตรง เขาไม่สงสัยเลยคนอ้วนคนนี้จะจัดการลูกศิษย์เขาจนตายแน่
“พวกมันทั้งห้าโจมตีเราดังนั้นฉันต้องการปลาหายาก 5 ตัว คุณสามารถไปได้หลังจากหามันให้ฉันได้”
เด็กชายห้าคนที่อยู่ข้างหลังชายวัยกลางคนตะโกนด้วยความโกรธทันที
“บ้าไปแล้วเหรอ”
“อะไรทําให้คุณคิดว่าเรามีปลาหายาก 5 ตัว”
“คุณต้องการมากเกินไป!”
หานเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันอยากได้มากเกินไปเหรอ? พวกขี้แพ้ฉันคิดว่าสัตว์วิญญาณทั้งหมดของคุณเป็นปลาที่แปลกใหม่ คุณเอาปลาหายาก 5 ตัวออกมาไม่ได้เหรอ”
เด็กชายถือดาบตอบว่า “ฉันจะให้คุณแค่สองเท่านั้น! นั่นคือทั้งหมดที่คุณมีได้!”
จู่ๆเสียงของหานเฟยก็เพิ่มขึ้น “คุณคิดว่าฉันล้อเล่นกับคุณหรือเปล่า? ฉันดูเหมือนขอทานกับคุณหรอ”
ชายวัยกลางคนมองไปที่หานเฟยอย่างลึกซึ้ง “คุณมาจากหมู่บ้านไหน”
“หมู่บ้านน้ําสวรรค์ฉันชื่อหานเฟย หากคุณต้องการแก้แค้นคุณสามารถมาได้ตราบเท่าที่ คุณกล้า”
ชายวัยกลางคนเหล่ “ฉันมีปูวิญญาณที่หายากอยู่ที่นี่ เราจะมอบปลาหายากให้คุณสา มตัวก่อนและอีกสองตัวจะถูกส่งไปยังหัวหน้าหมู่บ้านของคุณในสองวัน”
หานเฟยไม่สนใจว่าเขาจะได้อะไร ในที่สุดเขาก็ได้ปูและปลาหมึกสองตัวซึ่งไม่ใช่ปลา แต่เนื่องจากพวกมันหายากทั้งหมดหานเฟยจึงไม่ปฏิเสธพวกเขา
“โอเคคุณไปได้แล้ว”
ชายวัยกลางคนจากไปพร้อมกับนักเรียนห้าคนของเขา
ทันทีที่พวกเขาขึ้นเรือพวกเขาได้ยินหานเฟยพูดว่า “ความแข็งแกร่งของพวกเขาทําให้ฉันผิดหวังจริงๆ”