ดวงตาที่เปียกชื้นของณัฐณิชาจ้องไปที่ธราเทพ แต่กัดมุมปากไว้แน่น ราวกับว่าถ้าธราเทพกล้าปฏิเสธ เธอจะทำให้……เขาทราบถึงผลที่จะตามมาทันที
จนกระทั่งได้ยินธราเทพทำเสียงอืม และพูดว่า “ต่อให้คนอื่นจะดีแค่ไหน ผมก็ไม่ต้องการ”
“แล้วถ้าคนคนนั้นเป็นน้องภัสล่ะ?”
“ผมเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น พอใจหรือยัง?” ธราเทพบีบคางของณัฐณิชา ราวกับว่ารู้สึกรังเกียจเล็กน้อย ในสายตาของผู้อื่นที่มองมาก็คือณัฐณิชากำลังหึงหวง ธราเทพกำลังอธิบายอย่างเบื่อหน่าย ช่างเป็นการรวมตัวระหว่างหนุ่มหล่อและเทพธิดา!
พอใจแล้ว!
พอใจมาก ณัฐณิชาพยักหน้า ใช้โอกาสจากช่วงเวลาที่ธราเทพกำลังนิ่งอึ้งเธอก็เขย่งปลายเท้าอย่างรวดเร็วและประทับจูบที่คางของธราเทพ จากนั้นก็เอามือปิดปากอย่างรวดเร็วและแอบหัวเราะ “ล้อคุณเล่น แน่นอนฉันรู้ว่าหัวใจของคุณมีฉันคนเดียวเท่านั้น”
ทั้งสองออเซาะกันราวกับว่าไม่สนใจทุกคนที่อยู่รอบตัวพวกเขา
“พี่ธราเทพ ทำไมพูดอย่างนี้! ยังไงภัสเธอก็ชอบคุณมาหลายปีแล้ว……”
นภสรณ์เป็นคนแรกที่ได้สติกลับคืนมา เธอมองอภัสราภรณ์ที่กำลังจะร้องไห้ และปลอบโยนเธอสองสามคำ
ณัฐณิชาได้ยินเสียงนั้น ก็กวาดสายตาที่ดุดันไปในทันที แต่ในชั่วพริบตา เขาก็ทำท่าทางที่น่าสงสาร และพูดอย่างลำบากใจ “นภสรณ์ คุณหมายความว่าอย่างไร? ต้องการผลักพี่ชายของตัวเองให้คนอื่นเหรอ?”
“ฉัน……”
“ประสบการณ์ครั้งที่แล้วคุณยังเรียนรู้ไม่พอเหรอ? ทำไมฉันรู้สึกว่ามันยังไม่ถึงเดือนเลย?” ณัฐณิชารู้ว่าพูดหยุด เธอรู้ว่านภสรณ์ไม่ใช่คนดีอะไร วันนี้เธอโดนตบไปหนึ่งที ความแค้นนี้เธอไม่มีวันยอม แน่นอนต้องล้างแค้น “คำพูดนี้คุณพูดอยู่ในบ้านก็พอ แต่ห้ามพูดออกไป เผื่อมีผู้ไม่หวังดีมาได้ยิน ในตอนนั้นเกรงว่าหัวข้อข่าวจะกลายเป็นคุณหนูตระกูลทวีศักดิ์ทินโชติยุยงให้พี่ชายตัวเองนอกใจ!”
“คุณๆๆ……” โดนคำพูดของณัฐณิชาโจมตีจนพูดไม่ออก ใบหน้าแดงก่ำ
ณัฐณิชายิ้มด้วยท่าทางของผู้ชนะ
แค่อาศัยคุณหนูใหญ่ที่ไร้สมองพวกนี้ ก็อยากจะมารังแกเธอเหรอ?
ถ้าไม่สั่งสอนพวกเธอ พวกเธอจะไม่รู้ว่าสิบยี่สิบปีมานี้ตัวเองใช้ชีวิตเติบโตในสลัมมาได้ยังไง!
เห็นผู้หญิงพวกนี้ปากคอเราะร้าย ใบหน้าของธราเทพไม่แสดงความรู้สึกใดๆ
ณัฐณิชาคิดว่าเขารำคาญ และก็หยุดการสนทนา “คุณลุงพินิจ คุณน้ายังไม่ได้ทานข้าวกลางวันใช่ไหม? หรือพวกเราไปทานข้าวกันไหม?”
ตั้งแต่แรกเริ่ม คุณปู่ได้พูดคุยปรึกษากับพ่อพินิจและไม่ได้สนใจการถกเถียงกันของรุ่นน้องมากนัก ในขณะนี้ลุงหัสดินเดินเข้ามา พอเห็นก็รู้ว่าจัดเตรียมอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้ว รีบพาคนหลายคนไปนั่งที่โต๊ะเพื่อทานอาหารทันที
ณัฐณิชาในฐานะ “เจ้าบ้าน” พูดจามีเหตุมีผลและช่วยลุงหัสดินจัดระเบียบ หลังจากล้างมือและออกมาจากห้องครัวก็พบว่าธราเทพหายไปไหนไม่รู้?
อืม?
หรือว่าโกรธที่เมื่อกี้ตัวเองหลอกใช้เขา?
ทันใดนั้นณัฐณิชาก็รู้สึกในใจเต้นรัว เธอกับธราเทพมีความสัมพันธ์ตามสัญญาเท่านั้น เขาคงไม่ทนตัวเองมั้ง……
แย่แล้วแย่แล้ว ธราเทพเคยเตือนตัวเองแล้วว่าอย่าสร้างปัญหา
“อืม ผมเข้าใจแล้ว……ตรวจสอบต่อไป อย่างช้าที่สุดไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ และส่งข้อมูลทั้งหมดให้ผม” บนระเบียง ร่างที่แข็งแกร่งหันหลังให้ตัวเอง เขาพูดเสียงต่ำมาก ฟังดูแล้วเหมือนกำลังพูดเรื่องความลับ
ณัฐณิชาหยุดเดิน
ตรวจสอบต่อไป? ตรวจสอบอะไร…… จู่ๆก็รู้สึกแปลกๆ เธอรู้สึกว่าสิ่งที่ธราเทพกำลังพูดถึงมันเกี่ยวข้องกับตัวเอง……
ในขณะนี้ ธราเทพหันมาพอดี หลังจากเห็นณัฐณิชาก็ทำท่าทางโล่งอก ก็รีบวางสายโทรศัพท์