ตอนที่ 119 โอกาสที่จะอวด
การเผชิญหน้ากับการจ้องมองที่โหยหาในสถานการณ์เช่นนี้ทําให้จางหยุนซีหวาดกลัวอย่างมาก มันทําให้เธอต้องวิ่งและเธอจับเหย่หลิงเฉินอิจฉา!
พวกนั้นบ้าไปหมดแล้ว พวกเขาจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างตั้งใจโดยหวังว่าจะยืนอยู่ในที่ของเขา
เหย่หลิงเฉินยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบเพื่อปลอบโยนจางหยุนซ์ “แม้ว่างานชิ้นนี้มีข้อบกพร่องอยู่บ้าง แต่ก็ยังเหมาะกับเธอ ใส่ชุดนี้แหละนะ”
แล้ว… เขาซื้อมันเหรอ?
ฝูงชนรอบตัวเขาจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินด้วยสายตาที่น่าสงสัย ไม่ว่าพวกเขาจะมองเขาอย่างไร เขาก็ดูไม่เหมือนคนที่สามารถเอาเงินไปได้มากขนาดนั้น เขาบลัฟหรือเปล่า?
หลังจากนั้น พวกเขาเห็นเหย่หลิงเฉินก้าวไปข้างหน้าและเริ่มชี้ “นี่ นี่ และนี่”
ฝูงชนเริ่มหัวเราะคิกคัก
ชายหัวล้านเย้ยหยัน ไอ้น้อง พอเถอะ สิ่งที่นายเลือกนั้นถูกที่สุดในร้าน เสื้อผ้าเหล่านี้ไม่คู่ควรกับสาวสวยคนนี้”
“คุณคนสวย แฟนของคุณยากจนเกินไป หากคุณยังคบอยู่กับเขาต่อ คุณจะต้องทุกข์ทรมานทั้งชีวิต” ใครบางคนกล่าวเสริม
“หยุดเลือกเสื้อผ้าชั้นต่ําพวกนั้น ฉันจะไม่ปล่อยให้เทพธิดาที่สวยงามเช่นนี้ลองชิ้นส่วนที่ถูกพวกนั้นแน่!”
เหย่หลิงเฉินเพิกเฉยต่อพวกเขา จากนั้นบอกพนักงานขายว่า “ยกเว้นแบบที่ฉันเลือกไว้ก่อนหน้านี้ นอกจากนั้น ให้นําแบบขนาดต่าง ๆ กันตามที่เธอเพิ่งวัดขนาดไปมา!”
หืม?
ฝูงชนคิดว่าพวกเขาได้ยินผิด เขาจ้องมองไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างโง่เขลา
“ท่านต้องการซื้อสินค้าในร้านทั้งหมดหรือคะ..” พนักงานขายก็มีนงงเหมือนกันพยายามอธิบายกับเขา
เหย่หลิงเฉินพยักหน้ารับรู้ การเลือกในร้านค้าสุดหรูนั้นจํากัดให้เริ่มต้น ดังนั้นเหย่หลิงเฉินจึงเพิ่งเลือกเสื้อผ้า และกระเป๋าระดับล่างออกทั้งหมด เขาวางแผนที่จะเหมาทุกสิ่งทุกอย่าง
“เขาซื้อมันทั้งหมดเหรอ!”
สีหน้าของพวกนั้นหยุดนิ่ง ปากของพวกเขาอ้าปากค้างโดยไม่พูดอะไร
มีเสื้อผ้า กระเป๋า และรองเท้า รวมเป็นอย่างน้อยหลายร้อยแบบที่แตกต่างกัน หากแต่ละอันมีราคา 10,000 หยวน นั่นก็เท่ากับ 1,000,000 หยวนแล้ว!
บ้าไปแล้ว!
แน่นอนว่าพวกเขามีเงินล้านอยู่กับตัว แต่การใช้เงินหนึ่งล้านในคราวเดียวนั้น เกินจินตนาการของพวกเขา
“คุณผู้ชาย..แน่ใจนะคะ?” พนักงานขายยืนยันอีกครั้ง
“ฉันแน่ใจ” เหย่หลิงเฉินตอบอย่างไม่ใส่ใจ “แม้ว่าการออกแบบส่วนใหญ่จะมีตําหนิเล็กน้อย แต่ก็ยังดีกว่าร้านอื่น ๆ ฉันจะสามารถปรับเปลี่ยนเองได้”
“นั่นเป็นการโม้จริง ๆ !”
ชายวัยกลางคนสวมเสื้อสีเทาอ่อนเดินออกไปด้วยความเย้ยหยัน เขาสวมแว่นตาสีทอง รองเท้าหนังสีดํา และชุดสูทสีอ่อนที่เข้าชุดกัน จากวิธีที่เขาจับคู่สี เราสามารถบอกได้ว่าเขามีความเฉพาะเจาะจงมาก
“โอ้พระเจ้า นั่นคือปรมาจารย์เจียใช่หรือไม่!”
“หัวหน้านักออกแบบของ Vatti, เจียไต่! เขาอยู่ในร้านจริง ๆ เหรอ!”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะได้พบกับปรมาจารย์เจีย สวรรค์ดี ๆ สําหรับฉัน!”
“เด็กคนนั้นกล้าล้อเลียนการออกแบบของ Vatti นั่นคือการตบหน้าปรมาจารย์เจีย! ไอ้โง่!”
ร้าน Vatti ทั้งหมดเกิดความโกลาหล
เจียไต๋ หนึ่งในหัวหน้านักออกแบบของ Vatti เขามีสถานะทางสังคมสูงและถือเป็นปรมาจารย์ในด้านการออกแบบ!
การที่ Vatti จะได้รับชื่อเสียงและการยอมรับอย่างกว้างขวางนั้นเป็นข้อพิสูจน์ถึงความสามารถของเจียไต
ถึงตอนนั้น ใครจะคิดว่ามีคนกล้าล้อเลียนการออกแบบของเขา นั่นเป็นการยั่วยุที่โจ่งแจ้งต่อหน้าเขา!
เป้าหมายสูงสุดในชีวิตของเขาคือการออกแบบเสื้อผ้าที่ผู้คนชื่นชอบ นั่นคือเหตุผลที่นอกเหนือจากการออกแบบแล้ว เขามักจะไปเยี่ยมชมร้านค้าเป็นครั้งคราว เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจบนใบหน้าของลูกค้าขณะสวมใส่เสื้อผ้าที่เขาออกแบบ เขาจะรู้สึกได้ถึงความสมหวัง
อย่างไรก็ตาม ในวันนั้น เขาวิ่งเข้าไปหาเหย่หลิงเฉิน!
เขาทนไม่ไหวและต้องชี้แจงเรื่องนี้!
“เด็กน้อย คุณเป็นลูกค้าของฉัน ดังนั้นฉันจะไม่ทําให้เรื่องยุ่งยากสําหรับคุณ” เจียไต่ผลักแว่นตาของเขาแล้วพูดด้วยน้ําเสียงจริงจังว่า “อย่างไรก็ตาม คุณไม่สามารถแค่ทําให้การออกแบบของฉันขายหน้าได้! ฉันต้องการคําขอโทษ!”
“ผมแค่พูดความจริง ถ้าผมทําให้คุณอุ่นเคืองไม่ว่าในทางใดโปรดยกโทษให้ผมด้วย” เหย่หลิงเฉินตอบอย่างใจเย็น
“สมองของเด็กคนนี้ทํางานหรือเปล่า? นั่นคือคําขอโทษ?”
“ยั่วยวน! เป็นการยั่วยุอย่างแน่นอน!”
“ทําให้ปรมาจารย์เจียอับอายขายหน้าอย่างนั้น เขาควรไสหัวไป”
การแสดงออกของเจียไต่เปลี่ยนเป็นสีเข้มและโกรธ “โอ๋? งั้นฉันขอทราบข้อบกพร่องในการออกแบบของฉันได้ไหม กรุณาแสดงให้ฉันเห็นด้วย!”
“เราจะใช้ตัวที่จางหยุนซีสวมอยู่ในขณะนี้เป็นตัวอย่าง” เหย่หลิงเฉินชี้ไปที่แถบผ้าที่แขวนอยู่บนหลังของจางหยุนซี “แถบนี้ซ้ําซาก ไม่เพียงแต่ไม่เสริมอะไรเลย แต่ยังทําให้คุณภาพโดยรวมลดลงด้วย ถ้าคุณเอาแถบนี้มาทําให้เป็นส่วนหนึ่งของตะเข็บ มันจะดูดีขึ้นอย่างแน่นอน”
เจียไต่ขมวดคิ้ว หลงทางในความคิดของเขา
เหย่หลิงเฉินพูดต่อว่า “ปัญหาของรองเท้าคู่นี้คือการจับคู่สี คุณใส่หินสีต่างกันห้าก้อนลงไป สีจะเด่นเกินไป โดยเฉลี่ยแล้ว สามสีคือขีดจํากัด มันจะดูดีขึ้นถ้าคุณเอาหินสีเขียวและสีน้ําเงินออก”
“แล้วถุงนี่ตรงนี้ สีมันธรรมดาเกินไป นอกจากนี้ยังเป็นสีเทาหม่น ถ้าไม่ใช่สินค้าในแบรนด์ Vatti ผมเกรงว่าสิ่งนี้จะไม่มีวันขายออก!”
“ยังมีสิ่งนี้ คุณแก้ไขมันได้…”
“อันนั้น คุณเปลี่ยนสิ่งนี้ได้”
เหย่หลิงเฉินเดินไปเรื่อย ๆ โดยสู่มหยิบของชิ้นหนึ่งออกมาและชี้ให้เห็นจุดบกพร่องตามจุดบกพร่อง หน้าร้าน Vatti ถูกวิพากษ์วิจารณ์จนไร้ค่าและเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง
หลังจาก 10 คําถามติดต่อกัน เหย่หลิงเฉินโบกมือ “นั่นเป็นคําถามที่มากเกินไป ดังนั้นผมจะไม่อธิบายที่ละข้อ”
ทุกคนต่างมองเหย่หลิงเฉินด้วยความไม่เชื่อ พวกเขาเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ได้ยาก แต่ก็ไม่ได้หยุดพวกเขาจากความรู้สึกเคารพต่อเขา
นั่นแค่… ดูน่าทิ้งใช่มั้ย?
เจียไตยืนอยู่ที่นั่นตะลึงตะลึงในจุดนั้น ดวงตาของเขาไม่โฟกัส พึมพํากับตัวเอง
สิ่งที่เหย่หลิงเฉินเพิ่งบอกเขา
เขารีบเดินไปที่รองเท้าคู่หนึ่ง จากนั้นจึงเข้าไปปกปิดหินสีเขียวและสีน้ําเงินในขณะที่เขาสังเกตอย่างใกล้ชิด
“น่าทึ่ง! น่าทึ่งมาก!” เขามองเหย่หลิงเฉินราวกับว่าเขาเป็นนักบุญ น้ําตาไหลออกมาในดวงตาของเขา “ปรมาจารย์ คุณคือปรมาจารย์ที่แท้จริง!”
“ผมขอทราบวิธีพูดกับท่าน ให้ผมเรียกท่านว่าอย่างไรดีมาสเตอร์” เจียไต่ถามด้วยความเคารพ
“ผม เหย่หลิงเฉิน”
“ครับ ปรมาจารย์เหย!” เจียไต่รู้สึกตื่นเต้น “เป็นเกียรติของผมที่มีโอกาสได้รับคําแนะนําจากปรมาจารย์เหย่ ผมขอทราบได้ไหมว่าปรมาจารย์เหยสนใจที่จะเป็นนักออกแบบที่นี่หรือไม่”
ว้าว!
ฝูงชนกลับกลายเป็นความโกลาหล พวกเขาจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินด้วยความสับสน ไม่สามารถติดตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันราวกับว่ามันเป็นนวนิยาย นั่นเป็นเรื่องตลกเหรอ?
“ผมไม่สนใจ” เหย่หลิงเฉินปฏิเสธอย่างแน่วแน่ “มาชําระบิลเถอะ ผมกําลังรีบ
“ผมจะเรียกเก็บเงินจากปรมาจารย์เหยสําหรับสิ่งนี้ได้อย่างไร? คําแนะนําของคุณมีค่ามาก การแสดงตนของ คุณที่นี่ถือเป็นเกียรติสําหรับแบรนด์ของเราเป็นเพียงสัญลักษณ์แสดงความขอบคุณในฐานะนักเรียนของอยู่แล้ว จากนี้ไปการซื้อของคุณที่นี่ ฟรีทุกอย่าง!” เจียไต่เสนออย่างไม่เห็นแก่ตัว “นี่คุณ โปรดอย่าปฏิเสธของขวัญชิ้น
มีเพียงผู้เชี่ยวชาญเท่านั้นที่สามารถแก้ปัญหาเหล่านั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
นั่นเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนเร้นอย่างดี เขาต้องประจบประแจงเขาแน่!
เสื้อผ้าเหล่านั้นอาจมีราคาแพงสําหรับคนอื่น แต่สําหรับเจียไตแล้วสิ่งเหล่านี้เป็นผ้าเพียงไม่กี่ชิ้น
“ตกลง” เหย่หลิงเฉินพยักหน้าโดยไม่ตั้งใจจะสงวนไว้กับเขา
“ชายคนนี้หลงใหลในการออกแบบแฟชั่น ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาปีนขึ้นไปสู่ตําแหน่งหัวหน้านักออกแบบ
เมื่อเห็นเหย่หลิงเฉินยอมรับของขวัญของเขา เจียไต่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น เมื่อใดก็ตามที่เหย่หลิงเฉินมาเยือนในอนาคต คําแนะนําง่าย ๆ ของเขาก็เพียงพอแล้วสําหรับเขาที่จะใช้ในอาชีพการงานของเขา เขาอาจจะสามารถบรรลุความฝันในการไปต่างประเทศได้ด้วยซ้ํา!
ในบรรดาแบรนด์หรูที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติทั้งหมด ไม่มีแบรนด์ใดมาจากประเทศจีน นั่นเป็นเหมือนความอัปยศสําหรับเขา!
เหย่หลิงเฉินหันกลับมามองฝูงชนที่ตกตะลึงและประกาศว่า “พวกคุณอยู่ที่นี่เพื่อจะอวดต่อหรือไม่? อยากแข่งกับฉันหน่อยไหม?”
คนเหล่านั้นมีการแสดงออกที่น่าเกลียด ไม่สามารถคิดโต้กลับได้ พวกเขาทั้งหมดจากไปอย่างผิดหวัง
“ไม่สามารถเปรียบเทียบในความมั่งคั่ง ความสามารถน้อยกว่ามาก นั่นมันสัตว์ประหลาดตัวประหลาด!!
เด็กสมัยนี้น่ากลัวจัง? จะแข่งขันเพื่อสาว ๆ ได้อย่างไร? การแข่งขันนี้แข็งแกร่งเกินไป!”