โรงพยาบาลหยุนหัว ณ แผนกประสาทวิทยา
เฉายูเธอเป็นแพทย์หญิงและเธอยิ้มเมื่อเธอนั่งบนเก้าอี้ในห้องตรวจคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าขณะที่ดู หมอลู่ทำท่าทางเก้ๆกังๆอยู่ที่บริเวณมุมห้อง เธอพูดว่า “โอเคเดียวฉันจัดการส่วนที่เหลือให้เองคุณไปเถอะ”
หมอลู่ดูไปที่ลีฮวงมินที่บนเกอร์นีย์และถามไปที่เฉายูว่า “คุณอยากให้ผมช่วยอย่างอื่นอีกไหม”
“ไม่จำเป็น.” เฉายูยิ้มและพูดว่า “คุณไปนั้งรอข้างนอกเถอะ”
“คนไข้คนนี้ … มีความสำคัญค่อนข้างมากโปรดช่วยดูแลด้วยนะครับ”
“ไม่ต้องห่วงฉันผ่านคนไข้มาหลายรายแล้ว” เฉายูมองดูเขา
หมอลู่รู้สึกลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เดินออกจากแผนกฉุกเฉินหลังจากที่เขาเห็นสีหน้าของคนอื่นๆกำลังหงุดหงิด เขานั้งลงที่เก้าอี้แล้วถอนหายใจยาว เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาไม่ได้เป็นคนที่ปิดแผลและมือของเขากำลังทำอะไรบางอย่าง
ภายในแผนกฉุกเฉิน
หมอโจวมีสีหน้าเฉยๆและพูดเบา ๆกับตัวเอง ‘มีผู้ป่วยจำนวนมากที่มีทัศนคติประหลาดๆใครอยากจะไปเจอแบบนี้กันเหล่า ‘
แต่ที่แน่นอนที่สุดคนที่เธอต้องใช้ความอดทนด้วยนั้นคือพวกหมอประจำแผนกของแผนกศัลยกรรม ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่มีทั้งทักษะและความเป็นมืออาชีพ แต่พวกเขายังดื้อรั้นตลอดเวลาราวกับว่าพวกเขาสามารถฝึกฝนทักษะได้ทุกเวลา พวกเขายังพยายามให้คำแนะนำแก่ผู้คนเป็นครั้งคราว
จากมุมมองของเฉายู แพทย์แผนกของภาควิชาศัลยศาสตร์เหล่านี้ล้วนแต่เป็นคนที่ไม่ยืดหยุ่นซึ่งพวกเขาทำงานด้วยตนเองทั้งหมดในโรงพยาบาล
แม้ว่าสภาพแวดล้อมในห้องผ้าตัดจะสะอาด แต่ในความเป็นจริงห้องผ่าตัดทุกแห่งจะมีผู้ป่วยที่ติดเชื้อเชื้อโรคอาจจะติดต่อมาหาพวกเขาได้ เสื้อคลุมสีขาวของศัลยแพทย์ได้รับการทำความสะอาดในตอนเช้าเท่านั้นและคราบเลือดที่พบทุกวันนั้นมากกว่าปกติที่คนทั่วไปจะเจอ …
ในทางตรงกันข้ามสภาพแวดล้อมการทำงานของเฉายูกับสะดวกสบายมากเมื่อทำงานในห้องตรวจคลื่นไฟฟ้าซึ่งเป็นสำนักงานธรรมดาและมีอุปกรณ์เชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ ตราบใดที่แผ่นแปะอยู่บนผิวหนังของผู้ป่วยการดำเนินการที่เหลือก็ทำโดยคอมพิวเตอร์ทั้งหมดเท่านั้น
ในแง่ของการทำงานมันก็มีความซับซ้อนเรื่องคลื่นไฟฟ้า
ตำแหน่งนี้อาจกล่าวได้ว่าเป็นตำแหน่งที่ผ่อนคลายที่สุดของโรงพยาบาลทั้งหมดและเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับตำแหน่งนี้หากบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกับโรงพยาบาล อาจกล่าวได้ว่าห้องตรวจคลื่นไฟฟ้านั้นเหมือนโลกอื่นคือโลกที่แตกต่างจากแผนกอื่นๆอย่างสิ้นเชิงจากสภาพแวดล้อมการทำงานของศัลยแพทย์
เมื่อเฉายูคิดเพลงๆหนึ่งออกและเธอก็ร้องเพลงอยู่ในใจของเธอว่า ‘เราไม่เหมือนกันไม่ใช่เหมือนกัน…’
“คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในการทดสอบระบบประสาทหรือปล่าว” ลีฮวงมินที่นอนอยู่ข้างเธอๆยื่นแขนของเธอออกมาครึ่งหนึ่งซึ่งตอนนี้ตัวเธอถูกปกคลุมด้วยปลอกผ้าไหมสีแดง อีกทั้งสีดูมันสว่างและสวยงามมาก
เฉายูหยุดร้องเพลงในใจแล้วหัวเราะออกมาสองครั้ง เธอยกแผ่นแปะในขณะที่เธอพูดว่า “ฉันเป็นคนที่มีความเชี่ยวชาญด้านการตรวจคลื่นกระแสไฟฟ้าในร่างกายไม่ใช่ผู้เชียวชาญด้านเส้นประสาท
เฉายูพับแขนเสื้อของผู้ป่วยขึ้นขณะที่เธอพูดว่า “มือของคุณยังบาดเจ็บอยู่มันทำให้คงแต่งตัวเองไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”
“มีกระดุมออยู่ที่หลังเสื้อ” ลี่ฮวงมินตอบและถามว่า “เส้นประสาทของฉันฟื้นตัวหรือป่าว”
เฉาหยูเริ่มหงุดหงิดนิดหน่อย “ฉันไม่รู้ฉันยังไม่ได้ทดสอบเลยใครจะไปรู้ได้ล่ะ”
“ถ้าเส้นประสาทไม่หายดีมันจะแสดงออกมาใช่มั้ย”
“โรคหลอดเลือดสมองเป็นปัญหาของเส้นประสาทของสมอง”
“ถ้าอย่างนั้นมีปัญหากับเส้นประสาทในสมองของฉัน?”
“ฉันยังไม่ได้ทดสอบฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“หมออย่าโกหกฉัน ฉันไม่กลัวตายอยู่แล้ว” ลีฮวงมินพูดอย่างจริงจัง “ฉันถามครอบครัวของฉันและพวกเขาไม่ได้พูดอะไรฉันรู้ว่าทุกคนบิดปังอะไรบางอย่างจากฉันพยายามเป็นทำดีกับฉันแต่ฉันแค่อยากรู้เรื่องนั้นเท่านั้นเอง ”
เฉายูขมวดคิ้ว “แต่ฉันไม่รู้จริง ๆ ”
‘หมอ! “ลีฮวงยูรู้สึกกังวลเธอยกผ้าห่มตัวเล็ก ๆ ที่ปกคลุมร่างกายเธอแล้วพูดเสียงดัง” หมอฉันไม่กลัวที่จะตาย แต่ฉันอยากรู้ว่าฉันจะตามด้วยสาเหตุอะไร มันไม่จำเป็นสำหรับคนปกติที่มีสุขภาพดีที่จะทำการทดสอบประสาทของพวกเขาและเนื่องจากฉันไม่ได้บ้าฉันไม่จำเป็นต้องทดสอบระบบประสาทของฉันด้วย!
เฉายูมองไปที่ชุดสูทผ้าไหมสีแดงของลีฮวงมินเธอจ้องมองมันเป็นเวลาหลายวินาทีและรู้สึกคุ้นเคยกับมันอย่างน่าประหลาดใจ
การแสดงออกของลีฮวงมินเริ่มผ่อนคลายลงเมื่อเธอตระหนักว่าเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอถูกจ้องมองอยู่และเธอถามว่า “หมอคิดว่าชุดนี้เป็นยังไงบ้าง ซึ่งชุดนี้ได้รับการออกแบบโดยฉันเอง โดยคนเฒ่าคนแก่กล่าวหาว่ามันเหมือนผ้าห่อศพที่เป็นสีแดง โดยธาตุทั้งห้าที่ประกอบด้วย ดิน น้ำ ลม ไฟ ฉันอยู่ในธาตุดินที่เหมาะกับสีชมพู่นี้เป็นเหตุผลว่าทำไม่ฉันต้องทำเสื้อผ้าสีชมพูแดงซึ่งฉันได้ไอเดียวมากจากวูฟูเพนโชว์[1] ตรงกลางทำด้วยด้ายสีทอง – ”
“คุณใส่อะไรอยู่” เฉายูตกใจมาก
“เสื้อผ้าห่อศพ!” ลีฮวงมินกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณจะทดสอบประสาทของฉันในขณะที่หากมีปัญหากับสมองของฉันฉันจะสวมใส่มันและกระโดดออกจากหลังคาเพื่อที่ฉันจะไม่เดือดร้อนครอบครัวของฉันอีก!”
ลีฮวงมินม้องไปที่เฉายูอย่างจริงจังและพูดว่า “คุณต้องทำการทดสอบให้ถูกต้องดูว่ามีปัญหาอะไรในสมองของฉัน!”
“รอสักครู่ … ” เฉายูกระตุกขณะที่เธอยืนขึ้นและเปิดประตูสำนักงานจากนั้นก็ตะโกนว่า “ลู…หมอลูว่า…ได้โปรดมาช่วยฉันด้วยเถอะ”
…
ในวันที่สอง.
หมอลู่ ยืนอยู่ด้านนอกวอร์ดและรายงานต่อผู้อำนวยการแผนกขณะที่เขาดำเนินการรอบวอร์ดของเขา “ไม่พบความผิดปกติของเส้นประสาทของผู้ป่วย… ”
ลีฮวงมินเอนตัวลงบนเตียงของเธอและเรียกหมอให้มาหา
“หมอดู่เข้าไปข้างในและตรวจดูผู้ป่วยพวกเราจะไปที่ห้องถัด ฝากคุณดูแลด้วย” ผู้อำนวยการฮวงเดินผ่านประตูไปและส่ง รองหัวหน้าแผนกเข้าไปในวอร์ด
หมอลู่กล่าวว่า “ไม่มีปัญหากับการรักษาเอ็นเราพบว่าความแข็งแรงเพิ่มขึ้นอีกทั้งคำแนะนำทางการแพทย์ของหมอหลิงระบุว่าเธอสามารถเริ่มต้นการฟื้นฟูระยะแรกได้อย่างสมบูรณ์” –
“เพียงทำตามคำแนะนำทางการแพทย์ของหมอหลิงเท่านั้น” ผู้อำนวยการฮวงขัดจังหวะหมอลู่โดยไม่ฟังแม้แต่สิ่งที่เขากำลังพูดอยู่ เขาไม่เคยเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในแผนกศัลยกรรมมือมากนักและเนื่องจากเขาไม่เคยเข้าใจเลยเขาจึงมีความสุขที่ได้ให้หลิงรันทำสิ่งที่เขาเห็นสมควร
ในโรงพยาบาลใด ๆ หากแพทย์สามารถทำการผ่าตัดบางประเภทได้มากกว่าหนึ่งร้อยครั้งและจำนวนผู้ป่วยของเขาหรือเธอที่หายดีถึงจำนวนผู้ป่วยเฉลี่ยที่ฟื้นตัวได้ดีหลังจากได้รับการผ่าตัด ถ้าเขาอยู่ในประเทศแล้วเขาก็เป็นเหมือนผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดนั้น เพราะยิ่งคุณทำขั้นตอนเดียวกันมากเท่าไหร่คุณก็ยิ่งพบสิ่งผิดปกติมากขึ้นเท่านั้น ร้อยละของผู้ป่วยที่ดำเนินการโดย หลิงรันและได้รับคะแนนที่ดีในระหว่างการฟื้นตัวของพวกเขาก็เกินเก้าสิบเปอร์เซน
แน่นอนแพทย์ในโรงพยาบาลทั่วไปอาจต้องใช้เวลาสองสามปีหรือแม้แต่สิบปีที่เรียนถ้าพวกเขาต้องการที่จะมีคุณสมบัติสำหรับการผ่าตัดบางประเภท
หากต้องการทำซ้ำการผ่าตัดบางประเภทอาจมีไม่เพียงพอนอกจากโรงพยาบาลและแผนกต้องให้ความร่วมมือเท่านั้น แต่ยังต้องมีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมด้วย ถือว่าดีหากแพทย์ส่วนใหญ่ในโรงพยาบาลส่วนใหญ่สามารถรับการผ่าตัดใหญ่สองหรือสามครั้งต่อวัน หากคุณต้องการได้รับการผ่าตัดถึงร้อยครั้ง การผ่าตัดบางประเภทอาจต้องใช้เวลาหลายปี
ทางเลือกของแพทย์นั้นจะได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นเมื่อพวกเขามาถึงระดับของแพทย์อาวุโสและเมื่ออิทธิพลของพวกเขาในแผนกเติบโตขึ้นพวกเขาก็สามารถทำศัลยกรรมที่พวกเขาต้องการได้ พวกเขายังสามารถจัดเรียงวิธีการผ่าตัดที่พวกเขาชอบหรือดีเป็นเทคนิคการผ่าตัดหลักที่ใช้ในแผนกของพวกเขา
ผู้อำนวยการฮวงเป็นแพทย์ทหารจากแผนกฉุกเฉิน เขาให้ความสำคัญกับความสามารถของหลิงรันมากกว่าคุณสมบัติของเขา ความไว้วางใจของเขาในหลิงรันก็เพิ่มมากขึ้นทุกวันเช่นกัน ดังนั้นแม้ว่าเขาจะจริงจังในระหว่างรอบวอร์ดของเขาเขาก็ไม่ค่อยเปลี่ยนคำแนะนำทางการแพทย์ของหลิงรัน ซึ่งเขาทำการปรับยาและเมื่อผู้ป่วยมีภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัดหรืออาการร่วมอื่น ๆ เท่านั้น
หมอลู่รู้สึกอิจฉามากจนเท้าของเขาเริ่มกระตุก
ในโรงพยาบาลการแทรกแซงของผู้อำนวยการด้านการแพทย์กับแพทย์อายุน้อยเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป วันนี้พวกเขาอาจอนุญาตให้คุณมีวันหยุดและให้คุณและภรรยาของคุณไปเดทกันได้ แต่พวกเขายังสามารถให้คุณทำงานล่วงเวลาในวันพรุ่งนี้เพื่อดูว่าการขับถ่ายของผู้ป่วยบางคนเป็นสีธรรมชาติหรือไม่ สำหรับผู้อำนวยการฮวงเขาจะเคารพเฉพาะคำแนะนำทางการแพทย์จากหัวหน้าศัลยแพทย์เท่านั้น
ในแผนกฉุกเฉินของหยุนหัวมีแพทย์หัวหน้าอยู่สองคนและผู้บริหารระดับสูงอีกสองคน
หลังจากนั้นครู่หนึ่งรองผู้อำนวยการแผนกดู่กลับไปที่ทีมแพทย์
“หลิงรันสามารถรวมประสาทที่เสียหายได้หรือไม่” ผู้อำนนวยการฮวงและฝ่าย รองผู้อำนวยการดู่พูดคุยกันเบา ๆ
รองผู้อำนวยการดู่ลังเลสักครู่แล้วถามว่า “ผู้ป่วยมีอาการดีขึ้นตอนนี้ แต่มันเร็วเกินไปไหมถ้าเราขอให้หลิงรันทำเคสหล่านั้นในตอนนี้?”
“มีหลายเคสของผู้ป่วยที่ต้องการการรวมกันของเส้นประสาทที่เสียหายมันเป็นเรื่องง่ายที่จะหาพวกเขาเช่นกันดังนั้นเราจึงไม่จำเป็นต้องโทรหาผู้ป่วยเหล่านี้เสมอ” ผู้อำนวยการฮวงก็กระซิบ “เท่าที่ฉันรู้ในจังหวัดฉางชีคุณสามารถหาผู้ป่วยเอ็นกล้ามเนื้อได้อย่างอิสระแต่แพทย์ที่ทำการเชื่อมปมประสาทนั้นสามารถนับได้ด้วยมือของคุณเองได้เพราะจำนวนนั้นน้อยมากสำหรับผู้ที่เชี่ยวชาญในเรื่องนี้”
รองผู้อำนวยการดู่หัวเราะครู่หนึ่ง
มีแพทย์จำนวนไม่มากที่สามารถทำการเย็บเส้นเอ็นกล้ามเนื้อได้เพราะยังมีผู้ที่เชี่ยวชาญน้อยอยู่ ณ ตอนนี้
อย่างไรก็ตามมีครั้งหนึ่งเคยบอกว่าเป็นไปเช่นนี้: หากมีป่าและคุณต้องการที่จะหาต้นสนคุณต้องมีต้นแอชอยู่ข้างๆ โดยถัดจากนั้นถ้ามีต้นเอล์มและจะไม่มีต้นไม้ในระหว่างนั้น
มีต้นสนมากมายต้นเอล์มและต้นแอช อะไรคือความสำคัญของทั้งสามที่จะอยู่ติดกัน?
แน่นอนว่าคำอุปมานั้นมีความสำคัญอย่างมากในโรงพยาบาล
ผู้ที่สามารถทำการเย็บเส้นเอ็นกล้ามเนื้อกับกล้ามเนื้อเส้นประสาทแม้แต่การผ่าตัดกระดูกกหรือการปลูกถ่ายนิ้วยังต้องใช้เวลาตลอดทั้งวัน ไม่มีเวลาสำหรับพวกเขาที่จะทำการรักษาเอ็นกล้ามเนื้อหรือเย็บกล้ามเนื้อบนไปพร้อมกับการรักษาเส้นประสาทไปพร้อมกันได้
แต่ก็มีหลายคนที่สามารถทำได้เพียงคนเดียว แต่ส่วนใหญ่เป็นแพทย์จากแผนกศัลยกรรมประสาทและมีการผ่าตัด แคดิโอเซอร์บาว์จำนวนมากโดยเมื่อพวกเขาเริ่มพวกเขาจะทำงานตลอดทั้งคืนและพวกเขายังขี้เกียจเกินไปที่จะขอรับคำปรึกษาจากแผนกศัลยกรรมมือ
แน่นอนแพทย์ที่สามารถทำการเย็บเส้นเอ็นได้นั้นมีคุณค่ามากจนสามารถปฏิเสธที่จะรับมือกับอารมณ์ของนักประสาทวิทยาได้
การผ่าตัดมือเป็นการผ่าตัดที่ต้องทำให้เสร็จภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงและการรักษาเร็วขึ้นผลลัพธ์ที่ได้ก็จะดีขึ้น ผู้ป่วยหลายคนที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากการฉีกของเส้นเอ็นร่วมกับความเสียหายของเส้นประสาทและไม่มีนิ้วหักอาจได้รับการรักษาด้วยเทคนิคการซ่อมแซมการงอที่ดีและการรักษาปอกเยื้อหุ้มเส้นประสาทที่ดีแต่ก็ขึ้นอยู่กับการวินิจฉันอาการด้วย
หากโรงพยาบาลขนาดใหญ่บางแห่งยุ่งเกินไปพวกเขาจะถามผู้ป่วยว่าพวกเขาเต็มใจที่จะตัดแขนขาไหม …
อัตราส่วนของการปลูกถ่ายนิ้วที่ถูกตัดขาดในสหรัฐอเมริกานั้นเป็นสองเปอร์เซ็นต์และใช้ระบบตรวจสอบที่เข้มงวด ทุกคนที่สูบบุหรี่ดื่มและไม่สามารถรับประกันนิสัยการใช้ชีวิตที่ดีแม้ว่าพวกเขาจะมีประกันเคสนี้ไม่จำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือจากแพทย์ชั้นสูงเป็นเวลาสองชั่วโมง
ดังนั้นมันไม่สำคัญว่าจะมีต้นสนต้นเอล์มและต้นแอชอยู่ติดกันเว้นแต่ว่าคุณจะตัดมันออกเป็นชิ้น ๆ
รองผู้อำนวยการดู่หยิบยกความคิดเห็นอย่างไม่เต็มใจ “ ฉันไม่คัดค้านมันเป็นเพียงช่วงเวลาพักฟื้นของผู้ป่วยที่มีอาการบาดเจ็บที่เอ็นกล้ามเนื้องอเส้นเอ็นยาวเกินไปและระยะเวลาพักฟื้นของเส้นประสาทจะนานกว่านี้เราไม่มีหอผู้ป่วยเพียงพอ”
“เราก็เพิ่มมันสิถ้ามันมีไม่พอ” ผู้อำนวยการฮวงโบกมือของเขา ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินขนาดใหญ่ในฝันของเขาควรมีมากกว่าสองร้อยเตียงและเขาจะไม่รังเกียจถ้าเขาสามารถมีมันได้มากกว่าห้าร้อยเตียงเช่นในศูนย์ฉุกเฉิน
“ มีผู้ป่วยจำนวนมากที่มีความเสียหายของเส้นประสาทแต่เราก็ไม่ควรปล่อยให้หลิงรันทำงานหนักเกินไปคนหนุ่มสาวรีบเข้าไปเรียนรู้และไขว้คว้าสิ่งต่าง ๆ แต่พวกเขาก็ต้องดูว่าพวกเขากำลังจะไปไหน” เมื่อรองผู้อำนวยการดู่พูดสิ่งนี้เขาถามไปหมอลู่ว่า “หลิงรันยังคงทำการผ่าตัดอยู่หรือ?”
“ ใช่ครับการผ่าตัดเพิ่งจะเสร็จได้ครึ่งหนึ่งแล้วมันเป็นเคสอุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ ” หมอดู่กล่าวอย่างไม่เป็นทางการ มันถือเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมหลิงรันไม่ได้มากับพวกเขาในระหว่างรอบวอร์ด
ถ้าหมอหนุ่มคนอื่น ๆ ไม่ได้มีส่วนร่วมกับแผนกของรองผู้อำนวยการฝ่ายพวกเขาอาจต้องโดนตำหนิและได้รับงานเพิ่มมากขึ้นแต่อย่างไรก็ตามกฎและข้อบังคับของโรงพยาบาลมักถูกส่งตรงไปที่แพทย์ทั่วไปเท่านั้น แพทย์ที่มีทักษะจะได้รับละเว้นเป็นกรณีพิเศษเสมอมา
ราวกับว่าสิ่งที่นักเรียนยากจนทำผิดและนักเรียนที่ร่ำรวนทำอะไรก็ถูกไปหมด ตอนนี้ผู้อำนวยการฮวง พูดถึงหลิงรันด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาพูดว่า “หลิงรันจะต้องดูแลสุขภาพของเขาเขาไม่ควรทำงานหนีก แต่วันนี้เขามาถึงกี่โมง”
“ ตีสี่มีการผ่าตัดสามสแล้วและตอนนี้เขากำลังทำเคสที่สี่” หมอลู่ตอบขณะที่เขาตัวสั่นเมื่อหัวหน้าศัลยกรรมาตีสี่แต่จริงๆแล้วเขาต้องมาตีสาม เขาไม่มีคำอธิบายสำหรับสิ่งนั้น
มีหมอทั้งหมดสามหรือสี่คนในโรงพยาบาลหยุนหัวซึ่งทำตัวแบบนี้และโชคของเขาทำให้เขาประสบความสำเร็จ
ผู้อำนวยการฮวงไม่คิดว่ามันแปลกที่จะเริ่มการผ่าตัดตอนตีสี่ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเท่านั้น “ไม่น่าแปลกใจที่เขาบอกฉันว่าครั้งสุดท้ายที่ทั้งบ่ายสูญเปล่าอย่างไรก็ตามมันจะดีขึ้นเมื่อมีความเสียหายของเส้นประสาทที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์เพิ่มขึ้น แต่เมื่อถึงวันนั้นฉันกลัวว่าจะมีผู้ส่งตัวผู้ป่วยจำนวนมากเกินไป จากโรงพยาบาลที่เข้าร่วมกับเรา … ”
ในขณะที่เขาพูดโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นอย่างไพเราะ ‘มีครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บจ็อค … ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บจู่โจมข้ามหุบเขา [2] … ‘
แพทย์ทุกคนกลั้นหายใจและดูผู้อำนวยการ
“โอเคฉันเข้าใจแล้วฉันจะรวบรวมสิ่งที่ดีที่สุดของแผนกเราจะทำอย่างดีที่สุดเพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยและคุณภาพของการดูแลสุขภาพ” ผู้อำนวยการฮวงมีสายตาที่ดูเฉียบคมราวกับนกอินทรีเมื่อเขาวางโทรศัพท์แล้วพูดว่า “ลูกสาวของหัวหน้าเห่าถูกไฟไหม่ เตรียมทีมแพทย์ให้พร้อมพวกคุณไม่ควรรับงานเบา ๆ เดียวผมจะส่งงานของคุณให้คนอื่นอย่างรวดเร็วและพร้อม เพื่อให้การสนับสนุน ”
ณ จุดนี้ไม่มีเวลาดำเนินการรอบวอร์ดต่อไป กลุ่มแพทย์กระจัดกระจายไปยุ่งกับการเตรียมการรักษาของพวกเขา ผู้ที่ควรรวบรวมเวชระเบียนไปเก็บ; ผู้ที่ควรได้รับคำแนะนำจากแพทย์ก็รีบ ผู้ที่ควรนัดหมายนัดผ่าตัดรีบรีบจัดและผู้ที่ต้องการใช้ห้องน้ำรีบไปจัดการ …
รองผู้อำนวยการฝ่ายดู่ขยับเข้าใกล้ผู้อำนวยการฮวงอย่างใจจดใจจ่อ “เรามาคุยกันเรื่องนี้ระหว่างคุณกับฉันทำไมเธอไม่ไปโรงพยาบาลทั่วไปเมื่อเธอถูกไฟไหม้”
แผนกฉุกเฉินในโรงพยาบาลหยุนหัวมีชื่อเสียงด้านการรักษาแผลไฟไหม้ แต่ในพื้นที่นี้โดยไม่คำนึงถึงระดับของอิทธิพลที่แท้จริงไม่มีใครไม่ดีเท่าหลิวผู้อำนวยการโรงพยาบาลกองทัพปลดปล่อยประชาชนทั่วไป หลังถูกจัดอันดับชั้นนำในด้านการเผาไหม้
ผู้อำนวยการฮวงมองทั้งสองข้างและกระซิบว่า “เธอทำน้ำหกและมันลวกเท้าของเธอขณะที่กำลังรินน้ำ”