ตอนที่ 11 ผู้เล่นมาเยือน

Game of the World Tree

ในเมืองแห่งหนึ่ง หลี่มู่กำลังเดินทางกลับสู่อพาร์ทเมนท์ที่เช่าไว้ พร้อมกับขนมปังกรอบและน้ำเต้าหู้ในมือ เขาอยู่ในชุดลำลอง กางเกงขาสั้นตัวโคร่ง และรองเท้าแตะ

เขาเช่าห้องนั้นไว้เพื่อใช้อยู่อาศัยและเป็นสถานที่ไลฟ์สตรีมโดยเฉพาะ

ปุกิ๊ง

เสียงแจ้งเตือนดังออกมาจากกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่ง

หลี่มู่ชะงักเล็กน้อย เขาปาดมือเปื้อนอาหารลงบนกางเกงและคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

บนหน้าจอมือถือปรากฏข้อความสั้น ๆ

“ขอแสดงความยินดีค่ะ! คุณได้ถูกเลือกเป็นหนึ่งในผู้ทดสอบของ The Kingdom of Elves! รหัสเชิญคือ 233-123-124”

“The Kingdom of Elves จะรอการมาเยือนของคุณในวันที่ 1 มิถุนายน”

หลี่มู่ชะงักอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนว่าเขายังไม่ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น สายตาของเขาชำเลืองข้อความอีกครั้ง พลันเงื้อมือตบฉาดลงบนเข่า

“ว่าแล้ว!”

“ดวงของเราเจ๋งเสมอ!”

ในเวลานี้ กลุ่มแชทเกี่ยวกับเกมจำนวนหลายห้องแทบจะระเบิดออก

“อ๊าาาาาาา ชั้นถูกเลือก ชั้นถูกเลือกกกก!”

“เกิดไรขึ้นอ่ะ? ทำไมดูตื่นเต้นกันเบอร์นี้?”

“The Kingdom of Elves ไง! ชั้นได้สิทธิ์เข้าเล่นช่วงทดสอบ!”

“แม่เจ้าโว้ย! อะไรจะดวงดีปานนั้น! ลงทะเบียนล่วงหน้าเป็นล้านคนเลยนะ”

“ช่ายยย! 5555 เดี๋ยวส่งภาพในเกมมาให้ดูเล่นนะ”

“อิจอ่ะ วีดิโอเปิดตัวมันเจ๋งโคตร! ถ้าตามที่บริษัทบอกไว้ว่าภาพในเกมกับภาพในวีดิโอมันคุณภาพระดับเดียวกันนี่แบบ เอ่อ งานขั้นเทพ … เห็นบางคนบอกว่าบริษัทเกมแต่งเพลงกับสร้างภาษาใหม่ขึ้นมาเอง มันจะเวอร์เกินไปแล้ว!”

“คนคลั่งกันไปแล้ว ตอนนี้บางกลุ่มเริ่มขายสิทธิเข้าเทสกันล่ะ”

“โว้ว พ่อค้างานไวแล้วหนึ่ง! ว่าแต่เท่าไหร่เหรอ?”

“เห็นว่ามันประมาณสามหมื่นห้าอ่ะ … คือใคร ๆ ก็อยากลองเทคโนโลยีเร่งสปีด แถมบริษัทเกมยังโฆษณาระบบเชื่อมสัมผัสในระดับที่ปรับให้เหมือนจริงได้ 100% ยิ่งพอคิดเทียบกับเกมอื่น ๆ ที่ระบบพวกนีโคตรแย่แล้วแบบ อืมมม …”

“มันเกินไปอ่ะ เกินไปจริง ๆ”

“ไม่รู้พวกรวย ๆ คิดอะไรอยู่”

“เปล่าประโยชน์น่า บริษัทก็บอกอยู่ว่าไอดีมันเชื่อมกับบัตรประชาชน และจะเช็คตอนล็อกอิน ไม่มีใครซื้อขายไอดีกันได้แน่ ๆ ”

“อาาา … ชั้นคงต้องรอ open beta รอบหน้า”

“เราคิดว่าบริษัทกำลังแกงคนเล่นอ่ะ มันเวอร์ไป ใครจะมัวมานั่งทำเกมถ้าตัวเองมีเทคโนโลยีระดับที่เร่งกระบวนการคิดกับจำลองสัมผัสได้ขนาดนั้น!”

“ชั้นก็สงสัยเหมือนกัน … เอาจริงตอนนี้คนก็เสียงแตกกันใหญ่โต แต่ลองดูก่อนเดี๋ยวยังไงพวกพี่ใหญ่คงจะเริ่มไลฟ์สตรีมโชว์ให้เราเห็นเองแหละ …”

“ไลฟ์สตรีม? ไม่ใช่ว่ามันมีระบบเร่งความเร็วการคิดเรอะ? ถ้ามันจริงแล้วจะไลฟ์สตรีมกันได้ไง”

หลี่มู่เม้มริมฝีปากเล็กน้อยระหว่างไถอ่านกรุ๊ปแชท ในขณะที่อีกมือโยนแท่งขนมปังกรอบเข้าปากพลาง ๆ

เขานั่งนึกบางอย่างอยู่พักหนึ่ง และตัดสินใจพิมพ์ข้อความลงไปในกลุ่ม

“ชั้นได้สิทธิทดสอบมาแล้ว เดี๋ยวจะไลฟ์สตรีมเกมนี้ตอนเที่ยงตรงของวันที่หนึ่ง เอาไว้มาดูกัน”

แชทกรุ๊ปแทบจะระเบิดทันทีเมื่อหลี่มู่ส่งข้อความเข้าไป

“แม่เจ้าโว้ย! บิ๊กมู่!”

“บิ๊กมู่ได้สิทธิ์! บิ๊กมู่ได้สิทธิ์!”

“บิ๊กมู่จะสตรีมโชว์จริงดิ?”

“หนูรอดูนะพี่ เกมนี้กระแสปังขนาดนี้ อยากรู้จริง ๆ ว่ามันจะเจ๋งขนาดไหน”

“บิ๊กมู่! บิ๊กมู่! เราชื่อเดมาเซีย ได้สิทธิ์ทดสอบเหมือนกัน เด๋วขอแอดเพื่อนไปได้นะ? โปรดชี้นำข้าด้วยยยย!”

“…”

หลี่มู่ยิ้มกระหยิ่มจากความสุขเมื่อเห็นปรากฏการณ์แชทไหลไม่สิ้นสุด

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้คือเวลาเที่ยงตรงของวันที่ 1 มิถุนายน

หลี่มู่พร้อมลุยเต็มที่หลังรับประทานอาหารกลางวัน เขาเข้าสู่ห้องเกมและกดเริ่มไลฟ์สตรีม

ด้วยความที่ได้ดาวน์โหลดตัวเกม The Kingdom of Elves ไว้ล่วงหน้าแล้ว เวลานี้จึงมีเพียงการกรอกโค้ดผู้ทดสอบ และกดเริ่มเกมเท่านั้น …

ตัวเกมขึ้นหน้า loading ชั่วครู่ก่อนจะตัดเข้าสู่ช่วงสำคัญของเกมออนไลน์ – การสร้างตัวละคร

เผ่าเดียวที่ผู้เล่นสามารถเลือกได้คือเอลฟ์ และฟังก์ชันระบบที่ใช้งานได้ตอนนี้คือการปรับแต่งใบหน้า พูดตามตรงว่าหลี่มู่ไม่รู้ว่ามันจะมีประโยชน์อย่างไร

… เพราะตัวละครของเขาในตอนนี้คืองานดีมาก หล่อมาก เท่มากแล้ว

คอมเมนท์จากเหล่าผู้ชมบินว่อนไปทั่วหลังภาพตัวละครของเขาปรากฏ

“ระบบปรับหน้ามันดีงามมากกกก!”

“อันนี้ใช่หน้าเริ่มต้นปะ? ผู้พัฒนาตั้งค่าไว้หยั่งแจ่ม”

“หล่อค่ะ!”

“เอลฟ์ล่ะ เอลฟ์!”

“บิ๊กมู่! บิ๊กมู่! เราเดมาเซียเอง แอดเพื่อนกัน ชี้นำข้าด้วยยยย!”

“ทำไมบิ๊กมู่ไม่เล่นตัวหญิงอ่ะ? มองก้นตัวชายตอนเล่นมันหนุกตรงไหน?”

หลี่มู่ชำเลืองอ่านคอมเมนท์และเริ่มอธิบาย

“ปรับไม่ได้ เกมนี้ล็อกเพศ”

พูดจบปุ๊บ มือของเขาพลันปรับสีผมและสีตาเป็นสีดำสนิท เพิ่มความยาวเส้นผม และปรับให้ตัวละครของตนผอมลงเล็กน้อย และจบกระบวนการปรับแต่ง

“โถ่พี่มู่ .. หยั่งสาวอ่ะ คอสเพลย์เป็นคิริกายะคาสึโตะเรอะ?”

“คิริโตะ +1”

“คิริโตะ +2”

“…”

ณ จุดนี้เขาเมินช่องแชท และตั้งชื่อตัวละครเป็น “หลี่มู่”

ดิบ ๆ แบบนี้แหละมู่สไตล์!

จากนั้นก็ถึงเวลาเข้าเกม

มันเป็นความรู้สึกเคว้งคว้างราวกับล่องลอยในสภาวะไร้น้ำหนัก ในวินาทีนั้นพลันเกิดความรู้สึกโล่งเหมือนสมองเหลือเพียงความว่างเปล่า …

ราวกับเป็นการเดินทางข้ามปริภูมิและห้วงเวลา

ราวกับเป็นการถูกเทเลพอร์ทมา ณ ดินแดนอันไกลโพ้น

ความประทับใจแรกพบคือโลกอันสวยงาม วิวทิวทัศน์อันวิจิตรเคล้าคลอด้วยดนตรีคลาสสิกพลันปรากฏสู่ประสาทสัมผัสของเขา

มหาพฤกษาตั้งตระหง่านเทียมฟ้า เมืองที่เต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมสไตล์เอลฟ์อันงดงาม และ … มหาสงคราม

หลี่มู่เป็นผู้เฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดจากมุมมองบุคคลที่สาม

“นี่มันคัทซีนเปิดเกม!”

“เอฟเฟคพิเศษอลังจังโว้ยยย!”

“เด๋ว แกไม่ได้ดูวีดิโอเปิดตัวเกมมาก่อนเรอะ?”

“เพลงประกอบดีงามมากอ่ะ .. อาา .. ใจน้อย ๆ ของเค้า …”

คอมเมนท์จากผู้ชมยังคงหลั่งไหลไม่ขาดสาย

ความคิดของพวกเขาถูกต้อง สิ่งนี้คือคัทซีนที่เตรียมโดยอีฟ ภาพเหล่านี้เกิดจากความทรงจำที่ถ่ายทอดมาจากต้นไม้โลกองค์เก่า จุดประสงค์หลักคือการถ่ายทอดประวัติศาสตร์ของเหล่าเอลฟ์ให้บรรดาผู้เล่น และเป็นธีมหลักของ เกม

ธีมของการช่วยเหลือมหาเทพี อีฟ อึกก์ดราซิลล์ ฟื้นฟูอารยธรรมเอลฟ์!

คุณภาพของเอฟเฟคต่าง ๆ จัดว่าอยู่ในขั้นสูงอย่างเหลือเชื่อ หลี่มู่ตัดสินใจไม่กดข้าม และร่วมดูไปพร้อมเหล่าผู้ชม

คัทซีนจบลงในเวลาประมาณสองนาที …

ความรู้สึกในใจของเขาคือ อยากดูอีก

ท่วงทำนองเพลงที่ให้ความรู้สึกราวกับอยู่ในแดนสวรรค์ดังขึ้น โลกทั้งใบรอบตัวพลันเปลี่ยน

ครั้งนี่หลี่มู่ปรากฏอยู่บนพื้นที่ว่างเปล่าสีขาว และสามารถควบคุมร่างกายตนเองได้อีกครั้ง

เขาลองเหยียดแขนออก

มันไม่ใช่มือเปื้อนคราบของทอดที่คุ้นเคยอีกต่อไป แต่มันกลายเป็นมือเรียวยาว ผิวขาวสวย และดูแข็งแกร่งอย่างประหลาด

เขาลองสำรวจร่างกายตนเอง ความรู้สึกสมจริงแทบจะทำให้หลี่มู่คิดว่าตนได้ย้ายร่างมาสู่อีกมิติ …

ความเคลือบแคลงใจที่เคยมีในอดีตล้วนมลายหายไปสิ้น กลายเป็นความปีติราวกับการค้นพบมหาสมบัติ เขากล่าวด้วยความปลาบปลื้ม

“เกมนี้เป็นผลงานชิ้นเอก! ตัวละครสวยเหลือเชื่อ! แถมระบบประสาทสัมผัสคือสมจริงขั้นสุด! รู้สึกถึงแรงโน้มถ่วงเหมือนโลกจริง ๆ เลยอ่ะ!”

หลี่มู่หยิกแก้มตัวเองอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ

“โอ้ยขนาดความเจ็บยังสมจริง! ถ้าไม่รู้มาก่อนว่านี่คือเกมคงแบบ คงนึกว่าตัวเองเกิดใหม่ในต่างโลกไปแล้ว! แต่เหมือนว่าจะปรับระดับได้และขั้นต่ำคือศูนย์เปอร์ ไม่เจ็บไม่ปวด”

เขาเช็คการ์ดตัวละครของตน

[ชื่อ: หลี่มู่]

[เผ่า: เอลฟ์]

[อาชีพ: ไม่มี]

[เลเวล: 1 (ผู้ฝึกตน)]

[ค่าประสบการณ์: 0/100]

[พลังชีวิต: 50/50]

[พลังเวท: 50/50]

[คณสมบัติ: ความกำยำ (5), ความแข็งแกร่ง (5), ความว่องไว (5), เวทมนตร์ (5)]

ระหว่างที่หลี่มู่กำลังตกอยู่ในความฉงน เสียงที่ดูเหนือโลกพลันดังขึ้น—-

“ยินดีต้อนรับ ผู้ถูกเลือกจากต่างโลก”

เป็นเสียงที่งดงามและแฝงความเป็นกันเอง อีกทั้งยังดูเลอค่า และเปี่ยมด้วยความศักดิ์สิทธิ์ที่อธิบายได้ยากยิ่ง มันทำให้ผู้รับฟังเกิดความรู้สึกเคารพโดยไม่รู้ตัว

เขารู้สึกสงบราวกับดวงวิญญาณถูกชำระล้าง ใบหน้าของหลี่มู่เงยขึ้นโดยไม่รู้ตัว พร้อมริมฝีปากที่เผยอออกด้วยความเซอร์ไพรส์ …

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

T/N: อยากลองเล่นเกมแบบนี้บ้างจัง น่าจะหอบงานเข้าไปทำได้ ดีจังเลยน้า ..

ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทค่ะ ที่ต้นทางนะคะ

Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _