Chapter 129: มนุษย์พิษ
หานเฟยโบกมือและทั้งเก้าหางก็มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเซียว์ฉางและคนอื่น ๆ
“อย่าขยับ ฉันจะฆ่าผู้ร้ายตัวจริงเท่านั้น แต่ถ้าคุณเคลื่อนไหวฉันก็จะฆ่าคุณด้วยเช่นกัน”
พีพรรคพวกของหูคนสองคนที่ดูตื่นตระหนก ทั้งตัวนี้ดูไม่เหมือนสัตว์วิญญาณทั่วไป แม้แต่งธรรมดาพวกเขาก็ไม่อาจเอาชนะได้แล้ว
หานเฟยมองไปที่พวกเขา ”ดี”
ทันใดนั้นเท้าของหานเฟยก็เปล่งประกายด้วยพลังวิญญาณและเขาก็ถีบท้องของหูคุนอย่างแรง
“เอื้อ…”
หานเฟยย่อตัวลงและตบหน้าหูคุน “คุณมีปัญหากับฉันหรอ? คุณกล้าฆ่าคนจากหมู่บ้านเดียวกับคุณได้ยังไงกัน? ฉันจะไม่ฆ่าคุณ ฉันจะพาคุณกลับไปที่หมู่บ้านน้ําสวรรค์ลองนึกถึงฉากที่คุณ ถูกคนนับแสนด่าสิ”
ทุกคนตกตะลึง มรดกทางจิตวิญญาณของหูคุนถูกทําลายโดยหานเฟยแล้วเขาจะไม่สามารถฝึกฝนได้อีกนี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาเสียอีก!
ดวงตาของหูคุนกลายเป็นสีเลือดและเขากรีดร้องอย่างเกลียดชัง “หานเฟย…ฆ่าฉัน…”
“คุณอยากตายเหรอ? สายเกินไปแล้วล่ะ!”
หูคุนโดนตบจนหมดสติ “คุณเสียงดังเกินไป”
หานเฟยมองกลับไปที่เซียว่ฉางซึ่งมีใบหน้าเป็นสีดําและสีน้ําเงิน “ทําไมคุณไม่กินผลไม้เล่า”
เซียว่ฉางพึมพํา “เรา…เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร!”
หานเฟยรีบหยิบผลไม้พิษและมอบผลไม้ให้พวกเขาแต่ละคน “นี่เรียกว่าผลไม้พิษพันธ์แปลกหลังจากกินไปแล้วตามทฤษฎีแล้วคุณจะได้รับภูมิคุ้มกันจากสารพิษเกือบทั้งหมด”
ดวงตาของคนอื่น ๆ สว่างขึ้น
เจียถงพยายามลืมตา “มาช่วยเจียงน่านก่อน”
ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเขาพบว่าเจียงน่านชุ่มไปด้วยเลือด
ในขณะนั้นหานเฟยอยากจะฆ่าหูคุน แต่แล้วเขาก็คิดว่ามันง่ายเกินไปที่เขาจะตายด้วยวิธีนี้
หานเฟยฉีดพลังวิญญาณเข้าไปในร่างกายของเจียงน่าน แต่เขาลืมตาขึ้นเล็กน้อยและยิ้มให้หานเฟยด้วยความยากลําบาก การหายใจของเขาค่อยๆแผ่วเบาลง
..หานเฟยถอนหายใจและหยิบไข่แมงปองหางม่วงกลายพันธุ์ออกมาให้เซียงน่านทําสัญญากับมันว่ากันว่าสัตว์วิญญาณตามสัญญาสามารถแบ่งปันชีวิตกับเจ้านายของมันได้
แต่สัตว์วิญญาณสัญญาจํานวนมากตายแม้ในขณะที่เจ้านายของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ นั่นทําให้เขาไม่ค่อยแน่ใจนัก
หานเฟยพูดอย่างจริงจัง “เจียงน่านนี่คือไข่แมงปองหางม่วงกลายพันธุ์ทําสัญญากับมันเร็วเข้า”
หานเฟยคว้ามือของเจียงน่านแล้ววางลงบนไข่แมงปองหางม่วงกลายพันธุ์“มันขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะ”
ปากของเจียงน่านเต็มไปด้วยฟองเลือด เขาดิ้นรนและพึมพําบางอย่างที่ไม่มีใครได้ยินชัดเจนแต่พวกเขาสามารถเห็นเลือดที่พื้นและบนมือของเขาไหลซึมเข้าไปในไข่แมงปอง
หลังจากนั้นไม่นานก็มีหนามแหลมแทงทะลุออกมาจากไข่แมงปองและแมงปองสีม่วงตัวเล็กๆก็ฟักออกมาพร้อมกับเดินออกไปแล้วค่อยๆเผยให้เห็นรอบยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าที่เต็มไป ด้วยเลือดของเจียงน่าน
เซียฉางกล่าวภายใต้ลมหายใจของเขา “เจียงน่าน..”
เจียถงอุทาน “เฮ้คุณได้ทําสัญญากับแมงปองแล้วอย่าตายนะ!”
หานเฟยรีบพูดว่า “เขายังไม่ตาย ดูสิ..บาดแผลของเขากําลังฟื้นตัว”
หลังจากนั้นประมาณสิบห้านาทีบาดแผลบนร่างกายของเจียงน่านก็ค่อยๆหายเป็นปกติหานเฟยส่ายหัวเล็กน้อย“สัตว์วิญญาณแห่งสัญญาสามารถให้พลังและความสามารถในการฟื้นฟูได้แต่ก็ไม่มากนักเขาเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บแต่อาการบาดเจ็บภายในยังคงร้ายแรงมาก”
เซียรูฉางจําอะไรบางอย่างได้ “ฉันยังมียารักษาอยู่ให้ฉันเอามันให้เขา”
หลังจากแน่ใจว่าเจียงน่านจะสบายดีหานเฟยจึงหันไปดูคนอื่น ๆ
หานเฟยนั่งยองๆข้างๆเหอเสียวยูมองบาดแผลบนร่างของเหอเสี่ยวยูและกระซิบกับเธอว่า“ฉันจะหาคนมารักษาบาดแผลของคุณหลังจากที่เรากลับไปที่หมู่บ้านแล้วจะไม่มีรอยแผลเป็นอะ ไรเลยเชื่อสิ”
หลังจากได้ยินเช่นนั้นเหอเสี่ยวยูก็กอดหานเฟยและร้องไห้โฮ “ฉันคิดว่าคุณตายไปแล้วฮือออ …”
หานเฟยยิ้ม “ไม่มีอะไรในการประมงระดับหนึ่งที่สามารถฆ่าฉันได้”
จากนั้นเขาก็ส่งพลังทางวิญญาณบางส่วนเข้าไปในร่างกายของเหอเสี่ยวยูเธอสั่นเล็กน้อยแต่ก็ ดูดีขึ้นมาก
หลังจากส่งพลังวิญญาณให้ทุกคนแล้วหานเฟยก็มองไปที่หวังไปยู “เขาได้รับบาดเจ็บสา หัสหรอ”
เซียปูฉางอธิบายว่า “เขาโดนโจมตีอย่างหนักจากแมงปองตัวใหญ่และโล่ของเขาก็แตกเป็นเสี่ยงๆเขาอาจต้องพักฟื้นอย่างน้อยหนึ่งเดือน”
หานเฟยพยักหน้าอย่างจริงจัง ”ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขา”
“คุณเป็นหนี้ฉันด้วย”
หานเฟยพยักหน้าอีกครั้ง “ใช่ฉันก็เป็นหนี้คุณเหมือนกัน”
เซียขู่ฉางหัวเราะเบา ๆ ” มันก็คุ้มค่าหน่อยนึงแหละมั้งนะ”
หานเฟยเกาท้องลุกขึ้นและหันไปมองคนทั้งสองที่อยู่ข้างหูคุนในตอนนี้“คุณโจมตีเพื่อนของ คุณในการแข่งขันชิงทรัพยากรฉันสามารถฆ่าคุณได้ทุกเมื่อแต่ฉันอยากจะให้โอกาสคุณถ้าพวกคุณแต่ละคนสามารถฆ่าศัตรูได้ในรอบที่สามฉันก็สามารถช่วยชีวิตคุณได้ถ้าไม่คุณจะต้องจบลงแบบเดียวกับเขา!”
หานเฟยชี้ไปที่หูคุนบนดาดฟ้า
ไม่ใช่ว่าหานเฟยไม่ต้องการลงโทษพวกเขา แต่เมื่นของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสทั้งห มดในตอนนี้ถ้าเขาฆ่าทั้งสองคนเขาจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูคนเดียวในรอบที่สาม!
เฉินชิงลุกขึ้นด้วยความยากลําบาก“ให้ตายเถอะพวกเขาหนีง่ายเกินไป”
“ฮีมคุณน่าจะฆ่าพวกมันให้หมด”
“แค้ก…”
ในเวลานี้หวังไปยูลืมตาขึ้น “แค่กๆ…คุณกลับมาแล้ว”
“ไม่เป็นไร. นอนต่อเถอะ”
หวังไปยรู้สึกราวกับว่ากระดูกของเขากําลังจะหลุดออกจากกันเขาหลับตาและหลับไปทันที และเสียงกรนเบา ๆก็ดังขึ้น
ทุกคน: “…”
หานเฟยมองไปที่ทุกคนและสายหัวเล็กน้อย แม้ว่าจะยังมีเวลาอีกมากแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่ทีมนี้ จะล่าสมบัติได้อีกต่อไป
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงในที่สุดพวกเขาก็ฟื้นตัวขึ้นเล็กน้อยเจียถงลุกขึ้นและเตะไปที่หูคุน “ไอ้เลว!ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในหมู่บ้านของเราจะมีไอ้โง่แบบนี้”
เฉินชิงยกมือขึ้น “เขาจะถูกฆ่าถ้าคุณเตะเขาต่อไปแบบนั้นลืมไปแล้วหรอเขาจะไม่สามา รถฝึกฝนได้อีกต่อไปนั่นเป็นการลงโทษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสําหรับเขา”
หานเฟยเกาท้องและพูดว่า “เย็นๆนะ ตอนนี้เรามาแจกผลไม้พิษพันธ์ใหม่นี้กัน”
* ไม่หรอกคุณเป็นคนได้มันมา ตอนนี้เรากินไปหมดแล้ว”
เจียองเห็นด้วย “ใช่เราเพิ่งต่อสู้กับแมงปองตัวเล็กๆแค่นั้นเองเจ้าแมงปองตัวใหญ่ถูกคุณจัดการนี…”
ทุกคนยังคงหวาดกลัวเล็กน้อย หวังไปยในฐานะนักเกราะมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา! แต่เขาเกือบจะถูกแมงปองตัวนั้นต่อยตายเพียงการโจมตีครั้งเดียว
“ทําไมฉันถึงจะต้องการผลไม้มากมายแบบนี้ล่ะ? แม้ว่าพวกมันจะเป็นผลไม้วิญญาณ แต่ก็ไม่ใช่ผลไม้ชนิดที่สามารถเสริมสร้างความแข็งแกร่งได้ มาแบ่งกัน อย่างไรก็ตามทุกคนก็ต้องกินอะไร ซักอย่างอยู่แล้วนี่นา”
ใบหน้าของคนอื่นเปลี่ยนไป แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครคัดค้าน นี่คือผลไม้ทางวิญญาณ! พวกเขาไม่สามารถต้านทานการล่อลวงได้
เหอเสี่ยวยบ่น “ ฉันอยากกินหม้อไฟ”
ทุกคน: …”
“ฉันด้วย ฉันก็อยากกินหม้อไฟ”
หานเฟยพูดไม่ออก “ตกลงๆ ฉันจะให้บัตรวีไอพีเมื่อกลับไปที่หมู่บ้าน คุณสามารถรับ ประทานได้ทุกวัน”
เหอเสี่ยวหยู่มีความสุขมาก “จริงหรอ”
หานเฟยพูดอย่างช่วยไม่ได้ แต่อย่ามาบ่อยล่ะ”
ทันใดนั้นเหอเสี่ยวหยู่ชี้ไปที่เจียงน่านและพูดว่า “เขากําลังตื่น”
หานเฟยรีบหันกลับมา “คุณรู้สึกยังไงบ้าง”
เซียงหนานพูดด้วยความยากลําบาก “นะ…นี่มันอะไรนี่สัตว์วิญญาณหรอ”
หานเฟยพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “โอ้! มันคือไข่แมงปองหางม่วงกลายพันธุ์และดีกว่าสิ่งมีชีวิตหายากธรรมดา…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้คนอื่น ๆ ก็ตกตะลึง
เซียขู่ฉางตกตะลึง “อะไรนะหานเฟย…คุณพูดว่าอะไรนะ”
“ไข่แมงปองหางม่วงกลายพันธุ์”
คนอื่น ๆ ต่างก็อ้าปากค้างและมองไปที่เจียงน่าน “นั่นไม่ใช่สิ่งมีชีวิตหายากหรอ”
“อาจจะไม่ใช่แค่หายาก หนูน้อยตัวนี้นี้ไม่ใช่แมงปองหางม่วงแต่มันเป็นสีม่วงตัวเลย ดังนั้นมันก็น่าจะอยู่ในระดับที่สูงกว่าตัวที่เราสู้ด้วย”
เจียงน่านตะลึงกับตัวเอง “หานเฟยทําไม…ทําไมคุณไม่เก็บไว้เองเล่า”
หานเฟยชี้ไปที่ทั้งเก้าหางด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ฉันได้มาแล้วหนึ่งตัวฉันต้องการอะไรเยอะแยะ”
เมื่อพูดเช่นนั้นหานเฟยก็คร่ําครวญอยู่ในใจ แมงปองตัวนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกใหม่! มันเหมีอนกับการมองหาเข็มในกองหญ้าเพื่อค้นหาสิ่งมีชีวิตที่แปลกใหม่ในพื้นที่ตกปลาชั้นหนึ่งฉันลังเลที่ จะให้มันไปจริงๆ! แต่ฉันนั่งดูเจียงน่านตายไม่ได้หรอกนะ!
“ฮะ?”
ทุกคนไม่ได้สังเกตเห็นกุ้งทั้งเก้าหางจนถึงขณะนี้เนื่องจากต้องเฝ้าดูคนอีกสองคน
เซียว่ฉางถามว่า “ทําไมทั้งของคุณถึงมีหางล่ะ? เขาเป็นสัตว์กลายพันธุ์หรอ?”
“ใช่!”
เซียขู่ฉางหายใจเข้าลึก ๆ “ยิ่งสถานที่นั้นอันตรายมากเท่าไหร่ก็มีของดีมากขึ้นเท่านั้นสินะพวกที่บอกว่าไม่เคยมีใครพบอะไรในถ้ําแมงปองนั่นเป็นเรื่องไร้สาระ!”
สองชั่วโมงต่อมาหวังไปยตื่นขึ้นมาและทราบข่าว
“มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกใหม่”
“สิ่งมีชีวิตแปลกใหม่คืออะไร”
วังไปหยู่กล่าวอย่างอิจฉาว่า “ฉันได้ยินมาว่าสิ่งมีชีวิตแปลกใหม่นั้นแข็งแกร่งมากแข็งแกร่งกว่าสิ่งมีชีวิตที่หายากมาก”
เหอเสี่ยวยูเบิกตากว้าง “ทําไมเราไม่รู้เรื่องนั้นเลยล่ะ”
หวังไปผูกลอกตา “คุณควรอ่านหนังสือให้มากขึ้นนะนอกจากสิ่งมีชีวิตแปลกใหม่แล้วยังมีสัตว์ในตํานานอีกด้วย”
หานเฟยอดสงสัยไม่ได้ ” สัตว์ในตํานาน มีอยู่จริงหรอ”
หวังไปหยุต้องการที่จะยิ้ม แต่ก็ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด“แน่นอนมีสิ”
หานเฟยพยักหน้า ยังมีสิ่งมีชีวิตในตํานานที่เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตแปลกใหม่สินะ
ทุกคนมองเจียงน่านอย่างอิจฉา เขาโชคดีมาก!
เจียงน่านยิ้มด้วยความยากลําบากและเรียกแมงปองหางม่วงกลายพันธุ์ “หานเฟยฉัน เป็นหนี้คุณครั้งใหญ่”
หานเฟยส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่ใช่เรื่องใหญ่เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่แปลกใหม่ตัวหนึ่งฉันจะได้พบพวกมันมากขึ้นในอนาคต”
เหอเสียวหยู่รู้สึกตื่นเต้น “ให้ฉันจับหน่อยสิ”
ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไป “หยุด! ฉันลืมบอกพวกคุณไปว่าสิ่งนี้มีพิษมีพิษมาก”
“อา!”
หานเฟยอธิบายว่า “ไม่เพียงแค่นั้นเจียงน่านยังมีพิษอีกด้วยเว้นแต่เพียงน่านจะเรียกมันกลับไปเขาก็จะเป็นคนที่มีพิษตลอดเวลา”
เจียงน่าน: ???”