229 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่
ตอนสปอนเซอร์ โดย คุณ วีรภัทร
“โมโมะ…” (มาโกโตะ)
ผมจับแขนของโมโมะ
แขนบางๆ
ผมก็รู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายที่เย็นด้วย
“พ-พี่ต้องไม่! ได้โปรดปล่อยหนู มาโกโตะ-ซามะ!” (โมโมะ)
“มาโกโตะ-ซัง มันอันตราย! เธอเป็นลูกน้องของลอร์ดปีศาจแล้ว!” (อาเบล)
โมโมะและอาเบลตะโกน
“มัน…อันตรายเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ใช่ ตอนนี้หนูเคลื่อนไหวได้ด้วยใจของหนู แต่เสียงของไบฟรอน-ซามะสะท้อนอยู่ในหัวหนูตลอด ถ้าเค้าออกคำสั่งให้จับมาโกโตะ-ซามะ หนูมั่นใจว่าหนูจะไม่สามารถต่อต้านมันได้…” (โมโมะ)
“มาโกโตะ…พ่อและลูกแวมไพร์มีเส้นโชคชะตาที่แข็งแกร่ง ลูกต่อต้านพ่อไม่ได้ โมโมะที่ถูกเปลี่ยนเป็นแวมไพร์โดยไปฟรอนนั้นมัน…” (อาเบล)
เส้นแห่งโชคชะตา…ผมได้ยินเกี่ยวกับนั่น
ถ้าผมจำไม่ผิด มันมาจากฟูเรีย-ซัง
ว่าเธอเห็นเส้นโชคชะตาได้ในฐานะผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตา
ไบฟรอนใช้เส้นโชคชะตาเพื่อควบคุมแวมไพร์หรือ…?
“โมโมะ ตอนนี้เธอโอเค ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ใช่ หนูได้ยินเสียงของลอร์ดปีศาจ-ซามะ แต่หนูขยับตัวอิสระไม่ได้ แต่หนูไม่คิดว่าหนูไปไกลจากปราสาทลอร์ดปีศาจได้” (โมโมะ)
เข้าใจแล้ว
นี่มันมีปัญหา
ด้วยเรื่องนี้ ผมวิ่งหนีไปด้วยกันกับโมโมะไม่ได้
ในทันทีนั้น ประโยคลอยอยู่ตรงหน้าผม
[คุณจะทิ้งโมโมะปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?]
ใช่
ไม่ ←
ตัวเลือกที่นิสัยไม่ดีปรากฏขึ้น
มันต้องถามผมอย่างดีโดยอยากให้ผมเลือกไม่ ใช่มั้ย?
แต่ ผมควรทำยังไง?
ผมทำอะไรได้กับเส้นแห่งโชคชะตา?
ตั้งแต่ทีแรก ผมไม่เห็นมัน…หรือผมเห็น?
ผมมีเวทมนตร์โชคชะตาที่ไอรา-ซามะมอบให้ผม
ผมยังเป็นมือใหม่อย่างสมบูรณ์ แต่ผมใช้นี่ยังไง
ผมครุ่นคิดเล็กน้อย และใช้เปลี่ยนมุมมองเพื่อตรวจดูโมโมะ
เวทมนตร์โชคชะตา: ระดับประถม
ผมรวมมานาไปที่ตาผมและมองโมโมะ
ผมไม่เห็นอะไรตอนแรก…แต่ผมเห็นเส้นที่ยืดออกมาจากโมโมะอย่างช้าๆ
โอ้ ดูเหมือนผมทำมันได้
ภายในนั้นทั้งหมด มีเส้นสีแดงส่องแสงอย่างเป็นลางร้ายเหมือนเลือด
มันต้องเป็นเส้นนี้…
นี่คือที่ผูกโมโมะอยู่
เพราะเส้นนี้ เธอต่อต้านไบฟรอนไม่ได้
ถ้าผมตัดนี่ได้…
ผมนำมีดของโนอาห์-ซามะออกมาจากฝัก
“มาโกโตะ-ซัง?!” (อาเบล)
“ม-มาโกโตะ-ซามะ?! พี่จะทำอะไร…?!” (โมโมะ)
ฮีโร่อาเบลและโมโมะส่งเสียงของเธอในความตกใจ
แน่นอนว่าพวกเขาจะตอบสนองแบบนั้น ถ้าผมชักมีดกระทันหัน
“โมโมะ เชื่อชั้น เธออยู่นิ่งๆได้มั้ย?” (มาโกโตะ)
“…ค่ะ หนูเชื่อใจพี่” (โมโมะ)
เมื่อผมถามเรื่องนี้ โมโมะพยักหน้าดั่งเธอได้มุ่งมั่นตั้งใจตัวเธอเอง
“ขอบคุณ” (มาโกโตะ)
ผมห่อเวทมนตร์โชคชะตารอบมีดของโนอาห์-ซามะ
และจากนั้น…ผมตัดเส้นสีแดงเลือดที่ยืดออกมาจากโมโมะอย่างช้าๆ
“ฮ่าอุ!” (โมโมะ)
โมโมะสั่น
“โมโมะ!” (มาโกโตะ)
ผมรีบรับเธอในอ้อมแขนของผม
“….ฮ่าาา…ฮ่าาาา…ฮ่าาาา…” (โมโมะ)
ผมได้ยินการหายใจที่แรงมาจากปากเล็กๆของเธอ
ผมรอให้เธอใจเย็นลง
“โมโมะ-จัง เธอโอเคมั้ย?!” (อาเบล)
อาเบลต้องกังวลด้วย เขาวิ่งมา
“ม-มาโกโตะ-ซามะ…” (โมโมะ)
“โมโมะ เธอยังได้ยินเสียงของลอร์ดปีศาจมั้ย?” (มาโกโตะ)
“มาโกโตะ-ซัง แค่อะไรบนโลกนี้กันที่นาย…” (อาเบล)
โมโมะจัดการหายใจ และมองดูผมด้วยตาสีแดง
“{หนูไม่ได้ยิน} หนูไม่ได้ยินเสียงของลอร์ดปีศาจ-ซามะอีกแล้ว แล้วก็ แรงกดดันที่มันผูกหัวใจหนูกก็หายไปแล้วด้วย!” (โมโมะ)
“?!”
โอเค มันเป็นไปได้ด้วยดี
อย่างที่คาดกับมีดของโนอาห์-ซามะ
มันตัดได้ {ทุกอย่าง}
“นายทำอะไรเมื่อกี้นี้ มาโกโตะ-ซัง?” (อาเบล)
“ชั้นตัดเส้นโชคชะตา” (มาโกโตะ)
“…หือ? ไม่ ไม่มีทาง…” (อาเบล)
“โมโมะ เธอเป็นอิสระแล้วรึยัง?” (มาโกโตะ)
“ใช่…มันต่างจากเมื่อกี้นี้อย่างสมบูรณ์ หนูเป็นอิสระจากอะไรที่มันผูกหนูอยู่ มาโกโตะ-ซามะ…นั่นน่าทึ่ง” (โมโมะ)
โมโมะจับแขนเสื้อของผมด้วยตาที่เคลิบเคลิ้ม
มันรู้สึกแปลกที่ให้เธอทำหน้าแบบนั้นเมื่อเธอดูเหมือนปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
“บางอย่างแบบนั้น…นั่น…อยู่ในอาณาเขตของพระเจ้า” (อาเบล)
ฮีโร่อาเบลยังคงเหม่อลอย
“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
ยังไงซะ เพราะทั้งหมด มันเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของโนอาห์-ซามะ
มันควรจะทำได้มากเท่านั้นเป็นอย่างน้อย
“งั้น โมโมะ อาเบล-ซัง รีบและวิ่—” (มาโกโตะ)
“พอมาคิดว่านายจะโผล่มาอย่างโจ่งแจ้ง”
เสียงดั่งเยาะเย้ยเราสะท้อน และพายุลมพัด
หมอกที่ผมสร้างด้วยเวทมนตร์น้ำถูกพัดออกไป
อีกฝั่งของหมอกที่หายไปแล้ว…มีปีศาจและมอนสเตอร์ล้อมเรา ตาของพวกเขามองดูเราตรงๆ
พวกเราถูกล้อมจากทุกทาง
กับดัก อย่างที่คาด
แม้ว่าในปีศาจและมอนสเตอร์ที่ล้อมเรา มีปีศาจที่ดึงความสนใจของผม
ปีศาจที่อยู่ในช่วงอายุที่ดีที่สุดของชีวิต ใส่ชุดเกราะสีแดงและหมวกเกราะ
เขาสูงมากกว่า 2 เมตร และมานาที่ปกคลุมกายเขาแข็งแกร่งกว่าปีศาจไหนๆที่อยู่รอบๆ
“บาลามที่โจมตีไม่เข้า…” (อาเบล)
ผมได้ยินฮีโร่อาเบลกลืนน้ำลาย
ผมได้ยินชื่อนั้นมาก่อน
โมโมะและฮีโร่ดิน-ซังบอกผมเกี่ยวกับมัน
หนึ่งในคนสนิทของลอร์ดปีศาจไบฟรอน
“แต่ฮีโร่ดินและไม้ไม่อยู่ที่นี่ หือห์… คนที่อยู่ที่นี่มีแค่ฮีโร่สายฟ้า อีกคนคือ…มนุษย์ที่อ่อนแอ พลาดเรอะ” (บาลาม)
บาลามแปรงหนวดระหว่างที่พูดอย่างไม่สนุก
“ลอร์ดปีศีศาจ-บาลามบอกชั้นให้จับฮีโร่ทุกคนนอกจากที่เรียกกันว่าฮีโร่แห่งแสง แต่ตัดขาของพวกเค้าเพื่อที่พวกเค้าจะไม่หนีอีก” (บาลาม)
““ครับท่าน!””
ลูกน้องของปีศาจตอบคำสั่งของบาลาม และมอนสเตอร์คำรามตอบ
(‘ที่เรียกกันว่าฮีโร่แห่งแสง’…หือห์) (มาโกโตะ)
กองทัพลอร์ดปีศาจไม่รู้ว่าอาเบลเป็นฮีโร่แห่งแสงหรือ?
ผมชำเลืองมองคนข้างผม
ฮีโร่อาเบลป้องกันรอบข้างด้วยสีหน้าประหม่า
เขาไม่ตอบสนองกับคำว่า ‘ฮีโร่แห่งแสง’
มีหลายจุดที่กวนใจผม แต่เราต้องผ่านเรื่องนี้ไปก่อน
ผมดึงโมโมะที่ไหล่เพื่อปกป้องเธอ
โมโมะจับเสื้อของผมแน่น
เธอสั่น
แต่มันไม่ใช่จากความกลัว…มันเป็นอารมณ์ที่ต่างออกไป
เธอจ้องคนสนิทด้วยตาของความเกลียด
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นตาแบบนั้นจากเธอ
“โมโมะ…เขาทำอะไรบางอย่างเหรอ?” (มาโกโตะ)
“เขาเป็น…คนที่กินแม่ของหนู…” (โมโมะ)
“?!” (มาโกโตะ)
เมื่อผมเจอโมโมะ เธอบอกผมว่าแม่ของเธอตายเมื่อ 3 วันก่อน
มันเป็นหลายวันหลังจากนั้นแล้ว แต่มันต้องเป็นความทรงจำที่สดใหม่ในโมโมะ
ความทรงจำที่แม่เธอถูกฆ่า
ผมไม่รู้ว่าความผิดหวังที่ถูกใช้โดยคนที่ฆ่าแม่ของเธอจะรู้สึกอย่างไร
“มาโกโตะ-ซัง เราถูกล้อม มีไม่มากนัก เราควรจะเล็งไปที่จุดเดียวและฝ่าไป และวิ่งหนี -ก่อนที่กำลังเสริมจะมา” (อาเบล)
ฮีโร่อาเบลกระซิบกับผม
ได้ยินนี่ โมโมะพยักหน้าอย่างโกรธ
“…ภายในคนสนิทของไบฟรอน นายพลบาลามเป็นคนที่อาวุโสมากที่สุด เขาแข็งแกร่งจริงๆ…” (โมโมะ)
“ใช่ เราต้องไม่สู้เค้า มาหนีกันเถอะ” (อาเบล)
อาเบลพยักหน้ากับคำพูดของโมโมะ
เสียงของทั้งสองเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความเกร็ง
“มาโกโตะ-ซัง?” (อาเบล)
“มาโกโตะ-ซามะ?” (โมโมะ)
“…”
ผมไม่ตอบการเรียกของอาเบลและโมโมะ
ผมมองดูรอบๆ
มอนสเตอร์และปีศาจเป็นร้อยล้อมเรา
พวกเขาทั้งหมดต้องมีการปกป้องจากพระเจ้าของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ผมรู้สึกได้ถึงมานาที่ทรงพลังจากพวกเขา
พวกมันต้องเป็นมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าที่ผมเคยเจอ
มันเป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวัง
แม้อย่างนั้น…{หัวใจผมสงบสุข}
แม้ว่าผมอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ คำพูดที่ขึ้นมาในใจผมคือ ‘ไม่แม้แต่จะเทียบ’
…มันเป็นเพราะสกิลผมหรือ?
(โล่งจิต…ปิด) (มาโกโตะ)
มันไม่เปลี่ยน
หัวใจผมไม่สั่นไหวเลยซักนิด
มันสงบอย่างสมบูรณ์
มันต้องเป็นนั่น
โนอาห์-ซามะไม่อยู่ที่นี่กับผม ดังนั้นผมคุยกับท่านไม่ได้ ซึ่งมันน่าเสียดาย ถ้าท่านอยู่ที่นี่ ผมมั่นใจว่าท่านจะบอกผมว่า…
‘มาโกโตะ! เตะตูดพวก {ลูกกระจ๊อก} เหล่านี้ได้แล้ว!’
“ได้ เทพธิดา-ซามะ” (มาโกโตะ)
เมื่อผมพึมพำคำนี้ โมโมะและอาเบลมองกลับมา
“โมโมะ ในการขอโทษที่มาช้าในการช่วยหนู ชั้นจะแก้แค้นให้หนู” (มาโกโตะ)
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 375/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord