Chapter 133: ยังไงก็ตาย
หานเฟยพูดอย่างจริงจังว่า “มาเถอะ เซียว่ฉาง,เหอเสี่ยวยูเฉินโจว,โล่วชูทั้งสี่คนตามฉันมา”
เฉินโจวและโล่วชูเป็นสองคนที่ทรยศพวกเขา แต่เนื่องจากหานเฟยบอกว่าพวกเขาจะได้รับโอกาสหากพวกเขาสามารถจัดการได้หนึ่งคน ส่วนอีกสามคนที่ถูกเซียว่ฉางจัดการนั้นพวกเขาไม่ได้โชคดีขนาดนี้ หลังจากกลับไปพวกเขาจะถูกลงโทษอย่างหนัก
เซียงหนานดึงแขนของหานเฟยอย่างรวดเร็ว “เฮเฮ้! ทําไมคุณไม่นับฉันด้วยล่ะหานเฟย ฉันฟื้นแล้ว ฉันยังสู้ได้”
หานเฟยกลอกตามาที่เขา “สู้หรอ คุณไม่เห็นรอยแผลขนาดใหญ่บนหน้าท้องของคุณหรอ? ลําไส้ของคุณอาจทะลักออกมาระหว่างการต่อสู้ก็ได้”
หวังไปยูกล่าวอย่างลังเล “ก็จริงนะ…”
“คุณได้รับบาดเจ็บสาหัสที่สุด ฉันพนันได้เลยว่าคุณจะล้มลงก่อนที่คุณจะสามารถหยิบอาวุธออกมาได้”
หานเฟยหันไปมองเฉินชิงและเจียถงอีกครั้งหนึ่งพวกเขากําลังอ่อนแรงมากในตอนนี้
เซียว่ฉางยิ้ม “เฮ! รอดูฉันเอาชนะไอ้พวกนรกนี้นะ!”
เหอเสี่ยวยูหน้ามุ่ย “ฉันต้องการตามหาสัตว์วิญญาณมาทําสัญญาบ้าง…จากนั้นมันจะช่วยฉันต่อสู้ได้”
หานเฟยส่ายหัวเล็กน้อย “ให้ความสําคัญกับการเป็นปรมาจารย์การตกปลาขั้นสูงก่อน จากนั้นคุณจะรู้ว่าปลาวิญญาณหายากของการประมงระดับหนึ่งนั้นไม่มีประโยชน์อะไรมากนัก”
เหอเสี่ยวหยู่กลายเป็นสีแดง “ฮี! อย่าดูถูกฉันนะ”
หานเฟยเลือกเหอเสี่ยวยเพราะเขารู้ว่าเหอเสี่ยวยได้ฝึก 108 วิธีในการฝึกร่างกายดังนั้นในการต่อสู้เธอจะมีทางไม่อ่อนแอ
คนอื่นๆโกรธที่ไม่ได้รับเลือก แต่ทําอะไรไม่ได้นอกจากนั่งและรอชม
เซียงบินลากแขนของหวังไปยู “หวังไปยคุณรู้ไหมว่าถ้าฉันสบายดีฉันคนเดียวสามารถเอาชนะได้อย่างน้อยสองคน”
หวังไปยูพยักหน้าอย่างเหม่อลอย “!!”
เซียงน่านพูดอย่างตัดพ้อว่า “เจียถงคุณคิดว่าฉันทําได้ไหม”
เจียถงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยกับเขาในขณะที่เขายักไหล่ “อาจจะ!”
เฉินซิงเริ่มดูถูกพวกเขา “ออกมาเถอะ ฉันจําได้ว่าคุณเคยต่อสู้กับเหอเสี่ยวหมูตอนที่คุณอยู่ในเมืองและลงเอยด้วยการคุกเข่า”
เจียงน่านโค้งริมฝีปากของเขา “คุณไม่รู้อะไรเลย! คุณก็ต้องคุกเข่าด้วยถ้าเป็นคุณ! ในการต่อสู้เธอไม่เหมือนผู้หญิงเลย”
หานเฟยพาพวกเขาไปที่สนามประลอง เขามองไปที่เฉินโจวและโล่วชูและกล่าวว่า “โชคชะตาของคุณอยู่ในมือของคุณเอง ฉันไม่ได้ต้องการอะไรมาก พวกคุณแต่ละคนจะต้องฆ่าคนอย่างน้อยหนึ่งคน แม้ว่าคุณจะไม่สามารถฆ่าคู่ต่อสู้ของคุณได้ แต่อย่างน้อยก็ทําลายมรดกทางจิตวิญญาณของเขา”
ผู้เล่นสบตากันและพยักหน้าอย่างจริงจัง
ในความเป็นจริงพวกเขารู้สึกโชคดี หลังจากได้เห็นความเจริญรุ่งเรืองของเมืองแล้วก็ไม่มีใครอยากกลับไปที่หมู่บ้านของตัวเอง ในการต่อสู้ครั้งนี้พวกเขาจะต้องเสี่ยงชีวิตและต่อสู้จนตัวตาย
ในไม่ช้าก็มีผู้คนมากมายในที่นั่งของผู้ชมและการต่อสู้กําลังจะเริ่มขึ้น
ผู้ตัดสินดึงรายชื่อคู่ต่อสู้ออกมาด้วยความเร็วที่ยอดเยี่ยม “เว่ยหูจางเพลิงสวรรค์ปะทะเซียว่ฉางจากน้ําสวรรค์”
“โห..”
การประกาศทําเอาหลายคนตะลึง ทําไมทั้งสองคนถึงเป็นคู่เริ่มต้น? ทุกคนรู้ว่าเซียขู่ฉางนั้นแข็งแกร่ง และเว่ยหูเป็นหัวหน้าทีมของหมู่บ้านน้ําสวรรค์
เซียว่ฉางสงบเยือกเย็นเหมือนปรมาจารย์หนุ่มผู้สง่างาม เขาพูดอย่างใจเย็น “เว่ยหูหรอ ฉันสามารถเอาชนะเขาได้ภายในสามนาที”
หานเฟยสงสัย “คุณแน่ใจหรอ”
ผู้ตัดสินยังคงอ่านต่อไป
“เฉินตงจากจันทร์สวรรค์ปะทะหลิวหยางจากหมู่บ้านตะวันสวรรค์”
ผู้ชมหลั่งไหลมาให้กําลังใจอีกครั้งและหลายคนก็ตื่นเต้น เยี่ยมไปเลย! หัวหน้าปะทะหัวหน้า!
ผู้ตัดสินยังชําเลืองมองมือของตัวเองโดนคิดว่ามันช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ!
จากนั้นก็คือหวังเสี่ยวหยูจากฝนสวรรค์ปะนะดินจากหมู่บ้านตะวันสวรรค์
หานเฟยจากน้ําสวรรค์ปะทะซิวชูจากหมู่บ้านดวงใจสวรรค์
หานเฟยไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เขาจึงไม่ได้จริงจังกับมันและหันไปมองที่เวทีเซียขู่ฉางกําลังต่อสู้กับเว่ยหู หานเฟยเฝ้าดูการต่อสู้อย่างใกล้ชิด เมื่อเซียบู่ฉางกําลังจะแพ้เขาจะเตือนให้เขายอมรับความพ่ายแพ้ให้ทันเวลา
..บนเวที
เว่ยหูเริ่มเหน็บแนมเซียวู่ฉาง “ฉันคิดว่าจะได้พบกับชายอ้วน แต่ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้พบคุณ เราไม่ได้พบกันในเมือง แต่เรามาพบกันที่นี่ ก็ดี ให้ฉันลองเตรียมพร้อมร่างกายกับคุณก็แล้วกัน”
“คุณควรดีใจที่ได้พบฉัน ถ้าคุณได้พบกับหานเฟยและเรียกเขาว่าอ้วนฉันพนันได้เลยว่าคุณจะ ถูกฆ่าตายทันที”
เว่ยหูตะคอก “ผสาน”
เซียว่ฉางก็ตะโกนว่า “ผสาน”
ในพริบตาเว่ยหูโบกมือและมีหนามแหลมสีดําหลายสิบอันถูกยิงออกไป และความเร็วนั้นเร็วมากจนพวกมันส่งเสียงหวีดหวิวขณะที่พวกมันพุ่งไปในอากาศ
ใบหน้าของเซียวู่ฉางเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเบ็ดในมือของเขาก็โบกสะบัดอย่างรวดเร็วเกิดเสียงดังลั่น
ฉีก…
เชียว่ฉางขมวดคิ้วและหนามแหลมสีดําก็ปักอยู่บนไหล่ของเขา สัตว์ร้ายทางวิญญาณของผู้ชายคนนี้เป็นปลาลูกบอลแปลกใหม่
“ภาพลวงตา
เมื่อดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวเว่ยหูที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเขาก็เดินโซซัดโซเซและยิงหนามแหลมสีดําหลายสิบอันติดต่อกัน แต่มันไม่ได้ตรงกับทิศทางของเซียขู่ฉางเลย
เซียรูฉางรีบเข้าหาพร้อมด้วยเบ็ดของเขา
“ระเบิด!”
เว่ยหูกระเด็นลอยไปทันที
ตุ๊บ..
เว่ยหูกระอักเลือดออกมาเต็มปากทันทีที่เขาตกกระแทกพื้น
เหอเสียยูตะโกนอยู่ข้างสนาม “เยี่ยมมาก! เอาชนะเขาให้ได้!”
ในเด็กของเพลิงสวรรค์สมาชิกในทีมดูกังวล “กัปตันตกอยู่ในอันตราย สัตว์วิญญาณของเซียวู่ฉางเป็นปูหน้ามนุษย์ที่หายากมากที่มีความสามารถในการสร้างภาพลวงตา ตอนนี้เขาจมอยู่กับภาพลวงตามากมาย”
จู่ๆเว่ยหูก็กระโดดขึ้นจากพื้นและโยนเหล็กแหลมสีดํา แทนที่จะกั้นพวกมัน เซียวู่ฉางกับพุ่งหลบและเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นเว่ยหูตะโกนว่า “ระเบิด…”
แหลมสีดําหลายร้อยตัวถูกยิงไปทุกทิศทางโดยมีเว่ยหูเป็นศูนย์กลาง เห็นได้ชัดว่านี่เป็นความคาดหมายของเซียว่ฉางตอนนี้มันสายเกินไปที่เขาจะล่าถอย
ฉีกๆๆๆๆ
เซียว่ฉางอาเจียนเป็นเลือด มีหนามแหลมสีดําอย่างน้อยห้าอันแทงเข้าไปในร่างกายของเขา ตอนนี้ใบหน้าของเขาซีดอย่างน่ากลัวและดูเหมือนว่าเขาจะล้มลงได้ตลอดเวลา
“ทําได้ดีหัวหน้า!”
“ภาพลวงตาไม่ใช่เรื่องใหญ่ปลาลูกบอลโจมตีในทุกทิศทาง”
เซียว่ฉางกัดฟัน ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะทําเช่นนี้ต่อไปได้หรอก
ทันใดนั้นภาพหลอนของปูใบหน้ามนุษย์ก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลัง เซียวู่ฉางขณะที่กรงเล็บของปูสั่น เว่ยหูก็เริ่มต่อสู้กลางอากาศ เขาฟาดขึ้นไปบนอากาศด้วยเบ็ดของเขาและยิงเหล็กแหลมสีดําออกมา …
นั่นทําให้เชียว่ฉางได้โอกาสเข้ามาใกล้เขาอีกครั้งและฟาดตีหัวเว่ยหูด้วยเบ็ดของเขา
ปลาลูกบอลปรากฏขึ้นบนหัวของเว่ยหูและกระเด็นไปพร้อมกับเว่ยหู
กลางอากาศเว่ยหูอาเจียนเป็นเลือด ขณะที่ยังเหล็กแหลมสีดําหลายร้อยอันออกไปในทุกทิศทางอีกครั้ง
ไม่กี่นาทีต่อมา
เซียวู่ฉางถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและแทบจะยืนไม่ได้ใน ขณะที่เว่ยหูนอนอยู่บนพื้นเหมือนศพ
เว่ยหูกัดฟันและพูดว่า “ฉันยอมแพ้”
เชี่ยวุ่ฉางสาปแช่ง “ให้ตายเถอะฉันเกือบจะฆ่าเขาได้แล้ว!”
ด้วยเหตุนี้เชียว่ฉางจึงถอยกลับไป
หานเฟยรีบบพุ่งขึ้นไปและนําเซียบูฉางกลับมา เหอเสี่ยวยูรีบใส่ยาเข้าไปในปากของเซี่ยวุ่ฉางอย่างรวดเร็ว
หวังไปยูพูดอย่างรวดเร็ว “ยังไงก็ตามพวกเราชนะแล้ว แต่น่าเสียดายที่ผู้ชายคนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสเกินไป ฉันกลัวว่าเขาจะต้องยอมแพ้ในการต่อสู้ครั้งต่อไป”
การต่อสู้ดําเนินไปอย่างรวดเร็วและผู้เล่นส่วนใหญ่จากสามหมู่บ้านที่อ่อนแอไม่สามารถสู้ได้นานกว่าห้านาที
ในตอนนี้เฉินโจวที่นั่งข้างหานเฟยยืนขึ้น
ผู้ตัดสินตะโกนว่า “เฉินโจวจากน้ําสวรรค์ปะทะเหลียงชีจากหมู่บ้านตะวันสวรรค์”
เหลียงซียิ้มเมื่อทั้งคู่เข้าสู่สนามประลอง “ฉันเคยคิดว่าแม้ว่าฉันจะไม่ได้พบกับหวังไปยู แต่อย่างน้อยฉันก็จะได้พบเจียงน่าน ฉันไม่คาดคิดว่าจะเป็นคุณเฉินโจว คุณอ่อนแอเกินไปสําหรับเกม
เฉินโจวไม่ได้พูดอะไร สัตว์ทางวิญญาณของเขาคือปลาหัวเหล็กซึ่งมีข้อดีเพียงอย่างเดียวคือร่างกายที่แข็งแรง และอาวุธที่เขาใช้คือขวาน
* ผสาน”
ทั้งคู่คํารามและเข้าโจมตีอีกฝ่าย
“สับ!”
อาวุธของเหลียงซีคือเบ็ด เขาไม่กลัวการโจมตีแบบนี้เลย เขาคํารามและพุ่งเข้าใส่เฉินโจว
โครม!
ทันใดนั้นแสงอันแรงกล้าก็ปรากฏขึ้นที่ขวาน เหลียงซีไม่คาดคิดว่าเฉินโจวจะรวบรวมพลังวิญญาณเกือบครึ่งบนขวานและโจมตีเขาอย่างบ้าคลั่ง ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรไป!
เหลียงซีเสียหลักและล้มลงกับพื้น ทันทีที่เขาลุกขึ้นเฉินโจวก็เหวี่ยงขวานใส่เขาอีกครั้ง
“หนาม…”
เหลียงซีหัวเราะเยาะและเบ็ดยาวของเขาแทงไปที่เฉินโจวเหมือนดาบ
ฉีก…
แท่งเบ็ดยาวเจาะเข้าไปในช่องท้องของเฉินโจวโดยตรงและดวงตาของเฉินโจวก็เปลี่ยนเป็นสีเลือดและเขาก็ตะโกนว่า “สับ!”
เหลียงซีตกใจอย่างมาก เขาไม่ถอยแต่เขาต้องการที่จะตายหรอ? เขาจะทนการโจมตีของฉัน ของฉันด้วยร่างกายของเขาเองได้อย่างไร? เขารีบพยายามหลบ แต่ขวานก็พุ่งตรงมาที่เขาแล้วมันสายเกินไป
ฉัวะ..
เหลียงซีไม่สามารถหลบหนีการโจมตีได้ทันและแขนข้างหนึ่งของเขาก็ถูกตัดออก
“อัก!”
อย่างไรก็ตามเฉินโจวยังคงไม่หยุด ฉันจะแพ้ไม่ได้! ฉันจะแพ้ไม่ได้! ถ้าฉันแพ้หานเฟยจะทําลายมรดกทางจิตวิญญาณของฉัน! แล้วฉันจะตายทั้งเป็น!
ตุบ…
เฉินโจวก็ทุบหัวเหลียงซีทําให้เหลียงซีกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและมองเขาด้วยความตกใจ จากนั้นเฉินโจวก็เหวี่ยงขวานมาที่เขาอีกครั้ง แต่จู่ๆก็มีกึ่งปรากฏขึ้นบนหัวของเหลียงซีและขวานก็หักเปลือกของทั้งออกเป็นสองท่อน
ตับ.
เฉินโจวล้มลงไปข้างหลัง น่าเสียดายที่เขายังไม่สามารถสังหารคู่ต่อสู้ได้แม้ว่าเขาจะพยายามเต็มที่แล้วก็ตาม..