รองผู้อำนวยการแผนกแพนและฮายาโตะอุเอดะทั้งคู่ออกจากห้องผ่าตัดก่อนการผ่าตัดสิ้นสุดลงภายในไม่กี่นาที
พวกเขาทั้งสองเดินโซเซเล็กน้อยเมื่อออกจากห้องผ่าตัด
พวกเขาได้เห็นทักษะของแพทย์ชั้นนำในเอเชียจากโรงพยาบาลในประเทศญี่ปุ่นและการแลกเปลี่ยนความคิดก็เกิดขึ้นค่อนข้างบ่อยระหว่างโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเคโอะ และโรงพยาบาลชั้นนำเช่นโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยจูเทนโดและโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยโตเกียว ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเพิ่มความรู้ด้วยตนเองโดยดูวิดีโอทางการแพทย์ทุกประเภท
กระนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะดูถูกความสามารถของหลิงรันได้เลย
แม้ว่าพวกเขาจะตัดสินทักษะเหล่านั้นด้วยสายตาเท่านั้น ที่สำคัญมากไปกว่านั้นมันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะพบว่าพวกเขายังผ่าตัดไม่มากพอ
แน่นอนว่าถ้าใช้การผ่าตัดของหลิงรันเป็นตัวตัดสินมันก็จะบังคับพวกเขาให้ทำการผ่าตัดมากขึ้นไปกว่าที่ทำอยู่ อะไรคือการตัดสินว่าแพทย์ฝึกหัดคนนี้จะประสบความสำเร็จสูงสุดและอะไรคือจุดที่เขาจะมีโอกาสผิดพลาด
แทนที่จะพูดถึงความต้องการผู้ป่วยที่ไม่มีสิ้นสุดของหลิงรัน พวกเขาควรจะพูดถึงวิธีที่หลิงรันทำได้ดีในบางแง่มุมเช่นกันดังนั้นมุมมองอื่น ๆ ก็ดูไม่สมบูรณ์แบบเมื่อลองเปรียบเทียบ
เขาเก่งมากในการเย็บแผลดีมากในการตัดสินที่ถูกต้องในเวลาที่เหมาะสมและในการเลือกจุดสำคัญของแผลของเขาก็ดีมากเช่นกัน อีกทั้งในการผ่าตัดเชื่อมปมประสาท… เมื่อรองผู้อำนวยการแผนกแพนนึกย้อนไปในกระบวนการสุดท้ายที่เขาเห็นเขารู้สึกอึดอัดใจและตัวสั่น
ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะเขารู้สึกดีกับมัน
เมื่อเขาเห็นหลิงรันคือแพทย์ที่ทำการผ่าตัดเส้นประสาทของผู้ป่วยทุกรายเขาก็ยิ่งรู้สึกดียิ่งกว่าตอนที่เขาดื่มโค้กแช่เย็นสองขวดในช่วงฤดูร้อน
รองผู้อำนวยการแผนกแพทนเท่านั้นที่รู้วิธีการเชื่อมปมประสาทก็เพียงพอที่จะผ่าตัดผู้ป่วยเหล่านั้นได้ อย่างไรก็ตามผู้ป่วยจะต้องใช้เวลานานในการกู้คืนเส้นใยประสาทถ้ามีกสนเชื่อมต่ออย่างผิดพลาดในระหว่างการฟื้นฟูการทำงานของมือผู้ป่วยจะอ่อนแอลงเมื่อฟื้นตัวและคะแนนของพวกเขาเมื่อทดสอบในการทำงานจองมือก็จะลดลง แต่ถึงอย่างนั้นก็มักจะมีความแตกต่างไม่มากนักระหว่างผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดเยื่อหุ้มประสาทและผู้ที่ได้รับการผ่าตัดแบบเชื่อมปมประสาท
โดยหลักการรักษาของทั้งคู่จะอยู่ในระดับ”ปกติ”
ตอนนี้รองผู้อำนวยการแผนกแพนได้เห็นถึงความเก่งในการผ่าตัดของหลิงรันแล้วมันสามารถทำให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างการผ่าตัดเยื้อหุ้มเส้นประสาทที่ใช้กันทั่วไปกับการผ่าตัดเชื่อมปมประสาทที่หลิงรันใช้สำหรับการรักษา
สำหรับฮายาโตะอุเอดะเขาพึงเป็นมือใหม่ในการใช้เทคนิคเอ็มถังและไม่ยังไม่รู้วิธีที่การผ่าตัดเส้นประสาทเลยซึ่งตอนนี้เขาทำลายความเงียบด้วยเสียงกระซิบเท่านั้น “ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องจริงที่เขาจะทำการผ่าตัดมากกว่าแปดครั้งต่อวัน”
“ใช่ทุกวัน” รองผู้อำนวยการแผนกแพนหัวเราะเบา ๆ
เมื่อเขานึกถึงสิ่งที่เขาเคยทำมาก่อนหน้านี้เขาพบว่าพวกเขาทั้งหมดค่อนข้างจะเป็นเรื่องตลก หลังจากที่เขาได้เห็นการผ่าตัดของหลิงรันพวกเขาคงไปไม่ถึงสำหรับการผ่าตัดแปดครั้งต่อวันแน่ๆ
มันคือความจริงที่ว่าไม่ใช้เรื่องน่าแปลกที่หลิงรันจะมีทักษะขนาดนั้นหลังจากการผ่าตัดเป็นจำนวนมากมันทำให้รองผู้อำนวยการแผนกแพนไม่ค่อยรู้สึกผิดกับตัวเองและคิดในใจว่า’มันไม่แปลกที่คนที่ทำงานหนักเป็นพิเศษจะมีทักษะพิเศษ นอกจากนี้เนื่องจากหลิงรันทำงานหนักเป็นพิเศษจริงๆแล้วเขาอาจไม่ได้เก่งขนาดนั้น ถ้าฉันจะทำศัลยกรรมหลาย ๆ ครั้งฉันก็อาจจะตามทันฝีมือเขาเขา ฉันไม่ได้ทำการผ่าตัดมากมายเพราะฉันไม่มีเวลาและมันก็ต้องใช้พลังงานอย่างมาก เดี๋ยวก่อนทำไมฉันถึงต้องตามเขาไป ฉันเป็ยถึงรองผู้อำนวยการแผนกแพนที่เพิ่งกลับมาจากการฝึกอบรมที่ประเทศญี่ปุ่น ฉันเป็นคนที่รอโอกาสที่จะส่องแสในฐานะงศัลยแพทย์มือที่กำลังจะได้รับชื่อเสียงในชั่วข้ามคืน … ‘
รองผู้อำนวยการแผนกแพนหัวหยุดความคิดของเขาอย่างมั่นคงในขณะที่เดินอยู่ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดข้อความที่เขาได้รับมาก่อนและพูดว่า “หลิงรันดำเนินการเกือบห้าร้อยการผ่าตัดโดยใช้เทคนิคเอ็มถังแม้ว่ามันจะน้อยกว่าที่เราคาดไว้ก็ตาม แต่มันก็เป็นเรื่องน่าตกใจ ”
เมื่อฮายาโตะอุเอดะได้ยินว่าหลิงรันได้ทำการผ่าตัดเกือบห้าร้อยครั้งโดยใช้เทคนิคเอ็มถังคิ้วที่ขมวดของเขาผ่อนคลายเล็กน้อย “หากใครสามารถไปถึงระดับของหลิงรันหลังจากดำเนินการผ่าตัดห้าร้อยโดยใช้เทคนิคเอ็มถังผมก็สามารถทำได้เช่นกัน”
เมื่อรองผู้อำนวยการแผนกแพนได้รับการเตือนเรื่องนี้เขาหัวเราะเบา ๆ
เมื่อเปรียบเทียบกับเขาแล้วหลิงรันได้ทำการผ่าตัดมากกว่าเขาในการใช้เทคนิคเอ็มถังแต่ตลอดชีวิตของเขารองผู้อำนวยการแผนกแพนได้ทำการผ่าตัดโดยใช้เทคนิคอื่นด้วย ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้ทำการผ่าตัดทั้งหมดรวมถึงเทคนิคเอ็มถังราวสามร้อยเคสได้ ซึ่งไม่ไกลจากห้าร้อยเท่าไร
ดังนั้นเขาจะไปถึงระดับของ หลิงรันเมื่อเขาบรรลุเป้าห้าร้อยได้หรือไม่?
มันคงจะยากมาก…ไม่…เขากลัวว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลย
รองผู้อำนวยการแผนกแพนยังรู้ข้อ จำกัด ของเขา ยิ่งคุณมีทักษะมากเท่าไหร่ก็จะเป็นการยกระดับทักษะของคุณได้ยากขึ้นเท่านั้น มันเหมือนกับการปีนเขา มันง่ายมากที่จะปีนขึ้นไปหนึ่งพันเมตรหรือสองพันเมตรขึ้นไปบนอดของโดยทั่วไปแล้วบุคคลทั่วไปสามารถปีนขึ้นได้แค่พันห้าร้อยเมตรแต่ออย่างไรก็พวกเขาก็จะถูกจำกัดด้วยความเหนื่อยล้าที่แตกต่างกัน
เกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนอยากปีนขึ้นไปเพิ่มอีกสักหน่อย นอกเหนือจากความเหนื่อยล้าเขาจะต้องเผชิญกับปัญหาอื่น ๆ เช่นความหนาวซึ่งมาพร้อมกับความสูงและการขาดออกซิเจน
ดังนั้นถ้าหลิงรันกำลังปีนภูเขาสมมุติในตอนนี้เขาจะอยู่ที่ไหน?
เมื่อรองผู้อำนวยการแผนกแพนคิดถึงเรื่องนี้เขารู้สึกไม่สบายใจ
“ เมื่อคุณกลับไปอย่าพูดถึงหลิงรันและการผ่าตัดที่เขาทำ” รองผู้อำนวยการแผนกแพนกล่าว
“หืม?” ฮายาโตะอุเอดะรู้สึกงงงวย
“แต่เรามาจากแผนกศัลยกรรมมือ” รองผู้อำนวยการแผนกแพนยักไหล่แล้วและจัดเสื้อของเขาแล้วกล่าวว่า “เรื่องของแผนกฉุกเฉินไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรา” เขาพูดเบา ๆ
“โอใช่แล้ว” เขาฉุดคิดขึ้นได้ภายในใจของของฮายาโตะอุเอดะ ความขัดแย้งภายในในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยในญี่ปุ่นมันนั้นมันก็ซับซ้อนกว่ามากเมื่อเปรียบเทียบกับโรงพยาบาลในจีน เขาสามารถคุ้นเคยกับสถานการณ์ในโรงพยาบาลหยุนหัวได้อย่างง่ายดาย
“ผู้ป่วยที่มาโรงพยาบาลเนื่องจากได้รับบาดเจ็บที่มือจะได้รับการดูแลจากแผนกศัลยกรรมมือโดยเฉพาะผู้ที่ต้องได้รับการผ่าตัดฉุกเฉินและผู้ที่ย้ายจากโรงพยาบาลอื่นจะถูกส่งไปยังแผนกฉุกเฉินเราไม่ต้องดูแลพวกเขา เราไม่สามารถรักษาผู้ป่วยนอกของเราให้จบ ” รองผู้อำนวยการแผนกแพนวิเคราะห์สถานการณ์ให้สำหรับ ฮายาโตะอุเอดะ ในขณะที่เขาให้กำลังใจตัวเองในเวลาเดียวกัน เขาพองอกและพูดด้วยรอยยิ้ม “เราต้องมีความมั่นใจเราเป็นนักศัลยกรรมกระดูกมืออาชีพและความรู้ที่เราเคยสะสมไว้จะทวีคูณอย่างไม่หยุดยั้งพร้อมกับประสบการณ์ของเราศัลยแพทย์เช่นหลิงรันที่ เพียงรู้วิธีการผ่าตัดประเภทเดียวจะถูกลืมไปในไม่ช้า
ฮายาโตะอุเอดะรู้ว่ารองผู้อำนวยการแผนกแพนหมายถึงอะไร เขาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ก็เหมือนกับคนไข้พิเศษก่อนหน้านี้เหรอ?”
เขาหมายถึงประธานฮัน
รองผู้อำนวยการแผนกแพนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดต่อว่า “นายพูดถูกสิ่งที่ฉันจำได้โรงพยาบาลในญี่ปุ่น มันสนใจมากที่สุดเกี่ยวกับผู้ป่วยพิเศษใช่ไหม”
“แน่นอนเพราะผู้ป่วยที่มีความต้องการพิเศษให้ประโยชน์มากมายกับพวกเขา”
“ ดังนั้นเราต้องยึดผู้ป่วยพิเศษ” แม้ว่าแพนหัวจะใช้สรรพนามว่า”เรา” สิ่งที่เขาหมายถึงคือ “ฉัน” เขายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ผู้ป่วยพิเศษทุกคนที่เข้ามาในโรงพยาบาลหรือแผนกจะถูกส่งไปยังแผนกศัลยกรรมมืออย่างแน่นอนไม่มีเหตุผลใดที่ผู้ป่วยที่มีอาการบาดเจ็บที่มือจะถูกส่งไปยังแผนกฉุกเฉินเรายังสามารถสร้าง ชื่อเสียงและสะสมชื่อเสียงของเราโดยการรักษาผู้ป่วยพิเศษจากนั้นจะมีผู้ป่วยเข้ามาหาเรามากขึ้นกว่าหลิงรัน…และการผ่าตัดของหลิงรันจะไม่ส่งผลกระทบต่อเรา ”
“คุณพูดถูก.” ฮายาโตะอุเอดะไม่สนใจการดิ้นรนภายในโรงพยาบาลจีน อย่างไรก็ตามความอยากรู้ของเขาเฉียบแหลมขึ้นอีกครั้ง “เนื่องจากเขาเป็นแพทย์หน้าใหม่อย่างหลิงรัน แสดงว่าเขาจะต้องยังเด็กมากใช่มั้ย”
รองผู้อำนวยการแผนกแพนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “เขาอายุประมาณยี่สิบสองหรือยี่สิบสามปี”
“เขาอายุน้อยกว่าผมสิบปี” ฮายาโตะอุเอดะเอามือจับไว้ใต้คาง รองผู้อำนวยการแผนกแพนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อเขาได้ยินอย่างงั้นเหงื่อของเขาเริ่มออกและพึมพำว่า “ตอนอายุเท่านั้นผมใช้เวลาทั้งวันเรียนหนังสือและยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชื่อเสียงในฐานะแพทย์เป็นอย่างไร”
หลิงรันยังคงไม่ได้สัมผัสกับมันจนกว่าจะผ่านไปสิบปีและในเวลานั้นเราจะเป็นศัลยแพทย์มือดีที่สุด นั่นคือเป้าหมายที่เขาทำงานด้วย
เขาเป็นคนที่มุ่งมั่น
หากไม่ใช่เพื่อความมุ่งมั่นของเขาเขาจะไม่สามารถโดดเด่นในด้านการผ่าตัดมือและกลายเป็น รองศาสตราจารย์หนึ่งในแผนกยอดเยี่ยมของโรงพยาบาลหยุนหัว
แพนหัวจะแกล้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้เห็นทักษะการผ่าตัดของหลิงรัน
เขาจะจัดให้มีการผ่าตัดเพื่อตัวเองต่อไปทุกวันและพยายามทำสิ่งเหล่านี้ให้ได้มากที่สุด เขาจะทำศัลยกรรมสี่ครั้งต่อวัน…ไม่ผ่าตัดวันละสี่ครั้งมากเกินไป แต่ถ้าเขามั่นใจได้ว่าเขาทำการผ่าตัดสามครั้งต่อวันแม้แต่คนในแผนกศัลยกรรมมือก็ยังจะยกย่องเขาเพราะทำงานหนัก
“แผนกของเรามีรองผู้อำนวยการมีทักษะการผ่าตัดที่น่าทึ่งผมไม่สามารถไปถึงระดับของเขาไม่ว่าผมจะพยายามมากแค่ไหน” เย่าตี้มักทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของรองผู้อำนวยการแผนกแพนบางครั้งรองผู้อำนวยการแผนกแพนจะทำเฉพาะขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการทำศัลยกรรมและออกจากไป และส่งงานที่เหลือไปยังเย่าตี้ ทำให้เขาคุ้นเคยกับเทคนิคเอ็มถังมากขึ้นเรื่อย ๆ
แน่นอนว่าเย่าตี้สามารถทำให้คนอื่นพอใจด้วยคำพูดของเขา