“เอาจริงดิ! เราได้ยินไม่ผิดใช่ป่ะ? เดมาเซียเพิ่งเจอเควสลับเรอะ?”
“เกมนี้มีเควสลับจริงดิ?”
“เดมาเซีย ทำไมนายโชคดีขนาดนั้นอ่?”
“เควสให้ทำไย?! เควสให้ทำไย?!”
เหล่าผู้เล่นระดมคำถามกันอย่างต่อเนื่อง
เดมาเซียและสมาชิกทีมอีกสามคนรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างประหลาดเมื่อได้ยืนบนไหล่ของโอ๊คการ์ดและมองลงมายังผู้เล่นเบื้องล่างที่ดูตัวเล็กลงผิดหูผิดตา
“ช่าย พวกเราโชคดีมาก!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไว้ว่ากันใหม่นะ เดี๋ยวขอตัวไปคุยกับเทพธิดาในวิหารก่อน”
“เดี๋ยวพวกเรากลับมาคุยกับพวกนายต่อ! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เสียงของเอลฟ์ทั้งสี่เต็มไปด้วยความภูมิใจ
“จะไปเจอเทพธิดาจริงดิ?”
“จริงจังปะเนี่ย?”
“เทพธิดาอีฟอ่ะนะ?!”
“อ๊าฮ่าฮ่าฮ่า! ทำไมไม่เป็นชั้นที่ปลดเนื้อเรื่องนะ?! อิจฉาค่า–!”
“ไปเจอเควสอะไรมาเนี่ย?! เทพธิดาจะมามีส่วนร่วมเลยนะ ..”
“อย่าบอกนะว่าเควสหลัก”
“รางวัลเบิ้ม ๆ ชัวร์ …”
“น่าอิจฉาเกินไปแล้ว!”
เสียงของเหล่าผู้เล่นล้วนเปี่ยมไปด้วยความอิจฉา
เบอร์เซิร์กเกอร์ไม่ได้ใส่ใจใครเป็นพิเศษ มันเดินอย่างเงียบงันไปทางวิหารแห่งธรรมชาติ ณ ใจกลางจัตุรัส …
ในทุก ๆ ย่างก้าวของมัน มีขบวนผู้เล่นเป็นแถวเรียงแนวตามติดราวกับลูกเป็ด
“เร็วเข้า! ตามไปดูเร็ว!”
“โอ๊คการ์ดหยั่งเท่อ๊ะ!”
“กดสกรีนช็อตเร็ว! รีบถ่ายเร็ว!”
“เควสให้ทำไรอ่ะ? บอกพวกเราหน่อยน่า …”
“ช้าหน่อย! ช้าหน่อย! เราอยากปีนด้วยคน!”
ผู้เล่นบางกลุ่มเริ่มแสดงท่าทีตื่นเต้นสุดขีดและพยายามปีนป่ายขึ้นไปบนขาของเบอร์เซิร์กเกอร์ …
“ฮึ่ม!”
เบอร์เซิร์กเกอร์คำรามในคอเบา ๆ เป็นเชิงปรามผู้เล่นที่กำลังออกอาการลิงโลดเหล่านั้น แรงผลักดันมหาศาลแผ่กระจายออกมากระแทกเข้ากับร่างของผู้เล่นที่กำลังเกาะแข้งเกาะขา จนพวกเขาร่วงกลับไปสู่พื้นอย่างง่ายดาย
ความเงียบแผ่เข้าปกคลุมฝูงชนอย่างรวดเร็ว
ทว่าพวกเขากลับลุกฮือกันขึ้นมาในระยะเวลาเพียงไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น!
“โหย! แรงกดดันของลูกพี่ อย่างเทพ!”
“โหดเกิน … พี่โอ๊คการ์ดเลเวลไรเนี่ย?!”
“อย่าบอกนะว่าเกินระดับเหล็กไปแล้ว? ใช่ระดับเงินที่โชว์บนโปรไฟล์ป่ะ?”
“น่ากลัวค่า!”
“ตอนโดนจ้องตะกี้ เค้านึกว่าตัวเองจะม่องซะแล้ว…”
ผู้เล่นแทบทุกคนสงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้นมาอย่างผิดปกติพร้อมกับเหงื่อกาฬแตกพลั่กทั่วร่าง คาดการณ์ได้ว่าหลังจากนี้คงไม่มีใครกล้าหาเรื่องโอ๊คการ์ดเป็นครั้งที่สอง
เบอร์เซิร์กเกอร์เดินทางมาถึงบริเวณวิหารแห่งธรรมชาติพร้อมกับเดมาเซียและสมาชิกปาร์ตี้ ปรากฏร่างของ อลิซ นักบุญแห่งธรรมชาติ กำลังยืนรออยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเนื่องจากได้รับวิวรณ์จากพระมารดา
ยักษ์ไม้คุกเข่าลงข้างหนึ่งเพื่อให้เดมาเซียและผองเพื่อนกระโดดลงจากลำต้น
ทันทีที่ร่างของเอลฟ์ทั้งสี่ได้ลงไปจากหลังของมัน โอ๊คการ์ดพลันร่ายมนตร์เป็นท่วงทำนอง ส่งผลร่างสูงใหญ่ของมันเริ่มหดเล็กลงอย่างน่าอัศจรรย์ …
โอ๊คการ์ดเหลือความสูงเพียงแค่สี่เมตรในระยะเวลาเพียงพริบตาเดียว
อลิซยิ้มเป็นเชิงทักทายโอ๊คการ์ดที่ยืนอย่างเงียบสงบยู่ตรงหน้า
“ขอสรรเสริญพระมารดา! ยินดีต้อนรับกลับค่ะ ท่านเบอร์เซิร์กเกอร์”
เธอวาดสัญลักษณ์ต้นไม้ในระดับอก
“ขอสรรเสริญพระมารดา! สวัสดี ท่านอลิซ”
เบอร์เซิร์กเกอร์ทักทายกลับอย่างสุภาพ อลิซพยักหน้าอีกครั้งพลางหันกลับมาหาเหล่าผู้เล่นทั้งสี่ ทว่ารอยยิ้มของเธอพลันมลายสิ้นเมื่อพบกับเดมาเซีย
เธอถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะกล่าว
“ขณะนี้พร้อมเริ่มพิธีแล้วค่ะ ตามข้ามาค่ะ”
ร่างบางหันกลับเข้าสู่วิหารพร้อมกับเดินนำเข้าไป
เดมาเซียทำได้เพียงยิ้มเหยเกเมื่อเจอนักบวชสาวแสดงท่าทีประหลาด เขาขยิบตาให้เพื่อนร่วมทีมและเดินตามอลิซไป
ก่อนก้าวข้ามธรณีประตู เดมาเซียหยุดลงครู่หนึ่งพลางคิดบางสิ่ง เขาตัดสินใจกดบันทึกวีดิโอด้วยฟังก์ชันที่มากับระบบของเกม
เบอร์เซิร์กเกอร์เดินปิดท้ายขบวน เขาหยุดลง ณ เบื้องหน้าประตูพลางกล่าวกับผู้เล่นจำนวนหนึ่งที่เดินตามมา
“ผู้ไม่เกี่ยวข้อง ห้ามเข้า”
เสียงของมันหนักแน่นเกินกว่าจะแย้งได้ด้วยเหตุผลใด ๆ
กล่าวดังว่า ร่างสูงของมันเดินเข้าไปในวิหารพร้อมและปิดประตูตามหลัง
“โหย! ดูลึกลับเป็นบ้า!”
“เราอยากเห็นอ่ะ!”
“หน้าต่าง! หน้าต่าง! หน้าต่างเปิดอยู่!”
ในวินาทีนั้น ผู้เล่นจำนวนมหาศาลพลันขยับตัวอย่างพร้อมเพรียง บ้างก็เริ่มปีนป่ายขึ้นไปบนหน้าต่าง บ้างก็แนบหูเข้ากับกำแพง บ้างก็พยายามเพ่งมองผ่านรอยแยกระหว่างขอบประตู …
ภายในวิหารแห่งธรรมชาติ
เอลฟ์หนุ่มสี่สหายหันไปหันมาด้วยความฉงนระคนตื่นเต้น
แม้ว่าวิหารนี้จะถูกออกแบบและสร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของผู้เล่นกลุ่มอื่น ทว่านี่คือครั้งแรกที่พวกเขาได้เข้ามาข้างใน
เนื่องจากมันเพิ่งถูกสร้างได้ไม่นาน ในบริเวณห้องโถงหลักจึงค่อนข้างว่างเปล่า มีเพียงแท่นบูชาขนาดเล็กและรูปสักการะของเทพธิดาเท่านั้น
แท่นบูชาถูกสลักด้วยลายเส้นมนตราลึกลับ มันแผ่พลังงานศักดิ์สิทธิ์ออกมาตลอดเวลา และราวกับว่าคลื่นพลังนี้จะช่วยเยียวยาร่างกายและปลอบประโลมจิตใจของผู้ที่อยู่ใกล้
แม้แต่เดมาเซียและสมาชิกทีมที่กำลังตื่นเต้นอย่างมากก็ค่อย ๆ สงบลงตามลำดับ
อลิซและเบอร์เซิร์กเกอร์ได้เดินมาถึงลานเบื้องหน้ารูปสักการะ ทั้งสองคุกเข่าลงข้างหนึ่งด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความนอบน้อม มือของทั้งสองวาดสัญลักษณ์ต้นไม้ในระดับอก และกล่าวด้วยน้ำเสียงอันมั่นคง
“ขอสรรเสริญพระมารดาแห่งธรรมชาติ ขอสรรเสริญเทพธิดาแห่งชีวิต ผู้ปกครองเหล่าเอลฟ์ทั้งมวล – อีฟ อึกก์ดราซิลล์”
รูปปั้นบนแท่นบูชาพลันปะทุแสงสีทองเจิดจ้าในวินาทีที่สาวกทั้งสองกล่าวคำสดุดี แสงดังกล่าวแผ่กระจายทั่วทั้งห้อง สาดส่องลงบนร่างของทุก ๆ ชีวิตในวิหารแห่งนี้ …
เดมาเซียรู้สึกถึงพลังงานอันเปี่ยมไปด้วยความวิเศษที่พาดวงจิตของเขาออกมาจากร่าง ประสาทสัมผัสทางด้านร่างกายตลอดจนการความสามารถในควบคุมตัวละครได้ถูกตัดขาดลง
เขาตกอยู่ในความประหลาดใจ
เดมาเซียสัมผัสได้ว่าประสาทสัมผัสของตนค่อย ๆ ฟื้นฟูอย่างช้า ๆ … เขาพบว่าตัวเองสามารถควบคุมร่างกายได้ ทว่ามันกลับมาพร้อมความรู้สึกไร้น้ำหนักอย่างน่าอัศจรรย์
การมองเห็นของเขาค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ
เดมาเซียอ้าปากค้างด้วยความตื่นตะลึงเมื่อเขาเห็นบรรยากาศรอบตัว เขาพบว่าตนอยู่ในวิหารสูงตระหง่านและกว้างขวาง เบื้องหน้าคือเสาหินขนาดมหึมาขนาบซ้ายขวา สลักไว้ด้วยลายเส้นอันวิจิตรและอ่อนช้อย
เหมือนว่ามหาวิหารนี้จะตั้งอยู่ท่ามกลางทะเลดาว หากมองออกไปนอกหน้าต่างก็จะเห็นกาแล็กซีและกลุ่มดาวพร่างพราวจรัสแสง เปล่งประกายมาจากห้วงจักรวาลอันไกลโพ้น
เสียงสวดภาวนาอันแผ่วเบาล่องลอยทั่วในมิติ ให้ความรู้สึกทั้งลึกลับและศักดิ์สิทธิ์ไปในเวลาเดียวกัน เหล่าผู้สดับรับฟังล้วนจมลงสู่ห้วงความสุขสงบ ก่อให้เกิดความรู้สึกเทิดทูนและเคารพรักขึ้นมาในเวลาเดียวกัน
ณ เบื้องหน้าวิหาร ปรากฏแท่นสูงพร้อมลายเส้นวิจิตรอันเป็นเอกลักษณ์ที่เต็มไปด้วยความหมาย ภาพเหล่านั้นรวมไปถึงธรรมชาติ ชีวิต และเอลฟ์ …
และเหนือจากแท่นนั้นไป มีบัลลังก์อันงดงามที่เกิดจากศิลาสีนวลผ่อง กิ่งก้านและเถาวัลย์ ตลอดจนมวลหมู่พฤกษานานาชนิด
ร่างอันงดงามของเทพธิดาองค์หนึ่งประทับบนบัลลังก์ เป็นต้นกำเนิดของแสงที่เปี่ยมไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์
เทพโบราณ – อีฟ อึกก์ดราซิลล์
เธอสวมชุดยาวสีขาว ประดับประดาตามขอบด้วยดอกไม้และใบหญ้า พวงมาลัยช่อใหญ่ถูกใช้แทนมงกุฎ ผมสีเงินระยิบระยับยาวจรดเอว นัยน์เนตรสีม่วงแฝงแววลึกลับ เปล่งประกายงดงามจากพลังศักดิ์สิทธิ์ เป็นความงามที่หาสิ่งใดเปรียบ ราวกับจะสะกดผู้ที่พบเห็นให้ตกสู่ห้วงภวังค์ …
แสงศักดิ์สิทธิ์ที่เห็นจากเทพธิดา เป็นแสงชนิดเดียวกับที่เปล่งประกายออกมาจากเหล่าสาวกผู้ซื่อสัตย์
อีฟประทับอยู่บนบัลลังก์ มือเรียวข้างหนึ่งเท้าคางในอิริยาบถสบาย ๆ ในขณะที่อีกมือเคาะลงบนที่วางแขนอย่างช้า ๆ และเป็นจังหวะ รอยยิ้มเล็ก ๆ อันงดงามคลี่ออกบนใบหน้า สร้างบรรยากาศที่ทั้งสูงส่งและเป็นมิตรไปในเวลาเดียวกัน
เธอจับจ้องลงบนเหล่าผู้เล่นด้วยนัยน์เนตรที่ลุ่มลึกราวกับกาแล็กซี
“ได้เจอกันอีกครั้งแล้วนะ เหล่าผู้ถูกเลือก”
เป็นน้ำเสียงที่ให้ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์และเหนือจริงอย่างประหลาด
…
…
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
T/N: ขอแชร์สูตรกาแฟที่ไว้ใช้ตอนทำงาน-ตอนเช้าวันหยุดนิดนึง
กาแฟ 2 ช้อนโต๊ะปาดเรียบ+เวย์ 2 สกู้ปปาดเรียบ = โพชันชั้นดี
ตบท้ายด้วยบิสกิตอีกนิด รับประกันคุณภาพและพลังงานค่ะ
…
อารมณ์เหมือนถั่วน้อยกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปรรูปกาแฟและน้ำตาลให้เป็นตัวอักษรเลยค่ะ ท่านใดมีสูตรเครื่องดื่มที่ชอบก็มาแชร์กันได้นะคะ
…
ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ
Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _