ตอนที่ 203 วันเกิดท่านยาย

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อ​เห็น​ความตื่นเต้น​ที่​ปิดบัง​ไม่อยู่​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​ ​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​และ​เอ่ย​ถาม​ ​“​ท่าน​พ่อ​มีเรื่อง​มงคล​หรือ​เจ้า​คะ​”

“​ไม่​ถึงกับ​เป็นเรื่อง​มงคล​ ​ข้า​เพียง​มีเรื่อง​หนึ่ง​อยาก​ถาม​ความเห็น​เจ้า​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ตอบ​อย่าง​หยิ่ง

“​ท่าน​พ่อ​พูด​มา​เลย​เจ้าค่ะ​”

“​เจ้า​คิด​ว่า​ท่าน​ลุง​เจิน​เป็น​อย่างไร​”

ช่าง​เป็น​คำถาม​ที่​ถาม​ได้​กะทันหัน​มาก​ ​เจียง​ซื่อ​ตอบ​ตรงๆ​ ​“​ท่าน​ลุง​เจิน​เป็น​ขุนนาง​ที่​ดี​คน​หนึ่ง​ ​บุคลิก​ประจำตัว​และ​ความสามารถ​ล้วนแต่​ทำให้​ลูก​รู้สึก​ชื่นชม​ยิ่งนัก​”

เจียง​อัน​เฉิง​มองดู​ลูกสาว​ที่​งดงาม​ดุจ​ดอกไม้​และ​หยก​ล้ำค่า​ ​แม้ว่า​ทำใจไม่ได้​แต่​สุดท้าย​ก็​ถาม​ออก​ไป​ ​“​แล้ว​เจ้า​ยินยอม​ที่​แต่ง​เข้า​ตระกูล​ของ​เขา​หรือไม่​”

“​หา​?​”​ ​เจียง​ซื่อ​ถึงกับ​ตะลึงงัน

“​วันนี้​ใต้เท้า​เจิน​เชิญ​ข้า​ไป​ดื่ม​ชา​ ​เขา​มาสู่​ขอ​เจ้า​แทน​ลูกชาย​ของ​เขา​…​”

เจียง​ซื่อ​ฟัง​เงียบๆ​ ​พลัน​นึกถึง​ชายหนุ่ม​ที่​พบ​โดยบังเอิญ​ที่​สวนป่า​คน​นั้น​ ​และ​ชายหนุ่ม​คน​นั้น​เพิ่ง​มาที​่​เรือน​นี้​พร้อมกับ​ใต้เท้า​เจิน​เมื่อไม่นานมานี้​ ​นึก​ๆ​ ​ดูแล​้​ว.​..​ชายหนุ่ม​คน​นั้น​ไม่​เหมือนกับ​เป็น​เด็กรับใช้​สักนิด​!

เมื่อ​คิดถึง​ตรงนี้​ ​เจียง​ซื่อ​พลัน​ใจเต้น​รัว​ ​หรือว่า​เขา​คือ​บุตรชายคนโต​ของ​ใต้เท้า​เจิน​?

ความบังเอิญ​แบบนี้​ทำให้​อารมณ์​ของ​นาง​สับสน​เล็กน้อย

“​ซื่อ​เอ๋อร​์​ ​เจ้า​มี​ความคิดเห็น​ว่า​อย่างไร​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​พูดเสร​็จ​ ​เขามอง​และ​รอ​เจียง​ซื่อ​ตอบกลับ

หากว่า​ลูกสาว​พยักหน้า​เขา​เอง​ก็​คง​รู้สึก​ผิดหวัง​ ​แต่​ถ้าหาก​ปฏิเสธ​ ​ก็​เหมือนว่า​จะ​ไม่ดี​ใจ​เช่นกัน

ตระกูล​เจิน​นับว่า​เป็น​คู่สมรส​ที่​ไม่เลว

เจียง​ซื่อ​สัมผัส​ได้​ถึง​ความคาดหวัง​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​ ​แต่​ความคาดหวัง​นี้​กลับ​ทำให้​จิตใจ​ของ​นาง​ยิ่ง​หน่วง​ ​อายุ​นาง​ตอนนี้​ ​การ​แต่งงาน​คง​เป็นเรื่อง​ที่​หลบ​ไม่​พ้น​อีกแล้ว​

เจียง​ซื่อ​นิ่ง​อยู่​ครู่ใหญ่​ ​จน​เจียง​อัน​เฉิง​ดูออก​ลาง​ๆ​ ​ว่า​ผิดปกติ​ ​“​ซื่อ​เอ๋อร​์​ไม่​อยาก​แต่ง​?​”

“​ลูก​ยัง​ไม่​อยาก​พูดถึง​การ​ออกเรือน​เจ้าค่ะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​ก้ม​ศีรษะ​ลง​ด้วย​ความรู้สึกผิด

นาง​เข้าใจ​เป็น​อย่างดี​ ​การ​ทำ​เช่นนี้​จะ​ทำให้​ท่าน​พ่อ​ลำบากใจ​ ​นางอายุ​เท่านี้​แล้ว​ ​เวลา​เจอ​คู่สมรส​ที่​เหมาะสม​ใน​ทุกๆ​ ​ด้าน​ ​ก็​ควร​ที่จะ​แต่ง​ออก​ไป​อย่าง​ยินดี​ปรีดา​ ​มิฉะนั้น​ก็​จก​ลาย​เป็นการ​เอาแต่ใจ​ ​ไม่รู้​จัก​ชั่ว​ดี​ ​แต่​ท่าน​พ่อ​สามารถ​เข้าใจ​นาง​ได้​ ​ก็​นับว่า​เป็น​ผู้อาวุโส​หนึ่ง​ใน​ล้าน​ที่​ดี​คน​หนึ่ง

“​ช่างเถอะ​ๆ​ ​ถ้า​ตอนนี้​ซื่อ​เอ๋อร​์​ยัง​ไม่​อยาก​แต่งงาน​ก็​ไม่​แต่ง​ ​ที่​เรือน​นี้​ก็​ใช่​ว่า​จะ​เลี้ยงดู​เจ้า​ไม่ไหว​เสียหน่อย​ ​เจ้า​เป็นสาว​น้อย​อย่า​เอาแต่​ขมวดคิ้ว​สิ​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​มองออก​ว่า​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ผิด​และ​ไม่สบาย​ ​จึง​รีบ​กล่าว

“​ท่าน​พ่อ​ ​ข้า​…​”​ ​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ซาบซึ้งใจ​เป็นอย่างมาก​ ​แต่กลับ​พูด​อ้ำอึ้ง

เจียง​อัน​เฉิง​มอง​ลูกสาว​ที่​หน้าตา​เหมือนกับ​ภรรยา​ผู้ล่วงลับ​แล้ว​ถอนหายใจ​ยาว​ ​“​คนเรา​ ​จะ​แต่งงาน​สุ่มสี่สุ่มห้า​ไม่ได้​จริงๆ​”

คน​ๆ​ ​หนึ่ง​จะ​เจอ​คนที​่​ชอบ​จาก​ใจจริง​ๆ​ ​มัน​ไม่​ง่าย​ ​เขา​หวัง​เพียง​ว่า​ลูกสาว​ของ​เขา​จะ​เจอ​คน​เช่นนั้น​ ​แน่​ล่ะ​ ​คน​นั้น​ก็​ต้อง​ชอบ​ใน​ลูกสาว​เหมือน​ที่​ลูกสาว​ชอบ​เช่นกัน​ ​มิฉะนั้น​ ​ถึง​ลูกสาว​ของ​เขา​จะ​ชอบ​ชาย​ผู้​นั้น​มาก​แค่ไหน​ ​เขา​ก็​ไม่เห็นด้วย​แน่

“​ทาง​ตระกูล​เจิน​ ​ไว้​พ่อ​ไป​บอก​ให้​เอง​นะ​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ปลอบ​เจียง​ซื่อ​ ​“​ลูก​กลับ​ไป​พัก​เถอะ​”

……

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ได้รับ​จดหมาย​ตอบกลับ​จาก​เจียง​อัน​เฉิง​ ​พลาง​สูด​หายใจ​ลึก​และ​กล่าว​ต่อ​เจินฮู​หยิน​ ​“​ดูเหมือนว่า​เหิง​เอ๋อร​์​กับ​คุณหนู​เจียง​ไม่มี​พรหมลิขิต​ต่อกัน​ ​เสียดาย​ยิ่งนัก​”

เจินฮู​หยิน​ได้​ฟัง​พลาง​ขมวดคิ้ว​ ​“​ตระกูล​เจียง​ไม่​ยินดี​งั้น​รึ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ยิ้ม​อย่าง​ขมขื่น​ ​“​เขา​แจ้ง​ว่า​เพิ่ง​ยกเลิก​งานแต่งงาน​ไป​ ​บุตรสาว​ของ​เขา​ยัง​ไม่​อยาก​พูดถึง​การ​ออกเรือน​ ​อยาก​เว้น​ช่วง​สัก​สอง​ปี​”

“​ไม่​ยินดี​ก็ช่าง​ ​เรา​ยัง​อุตส่าห์​รีบ​ไป​คุย​แต่​ก็​ยัง​ไม่สำเร็จ​อีก​”​ ​เจินฮู​หยิน​แม้​จะ​รู้สึก​เสียดาย​ ​แต่​สำหรับ​คนที​่​เป็น​แม่นั​้น​ ​ใคร​มอง​ลูกชาย​ของ​เขา​ไม่​เข้าตา​นั้น​เป็นเรื่อง​ใหญ่​ ​ความรู้สึก​ดี​เล็ก​ๆ​ ​ที่​มี​ให้​กับ​เจียง​ซื่อ​เมื่อ​ตอน​อยู่​ที่​ร้าน​ขาย​เครื่องเงิน​พลัน​หาย​ไป​ใน​พริบตา

หึ​ ​ลูกชาย​ของ​นาง​ดี​ถึง​เพียงนี้​กลับ​ไม่​เข้าตา​ ​เห็น​ได้​ว่า​เป็น​คนตาบอด​สินะ​ ​เจินฮู​หยิน​อารมณ์ไม่ดี​ ​กับ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ที่​เป็น​คน​ก่อเรื่อง​นี้​ขึ้น​มาก​็​ย่อม​ไม่​ทำ​หน้า​ดี​ๆ​ ​ให้​อยู่​แล้ว​ ​“​ไม่สำเร็จ​ก็​ไม่สำเร็จ​ ​ท่าน​ไม่​ไป​อยู่​ด้านหน้า​ศาลา​การ​ว่าการ​พระนคร​ ​ยังอยู่​ตรงนี้​อีก​ทำไม​เจ้า​คะ​”

“​แล้ว​เหิง​เอ๋อร​์​…​”

“​ใคร​เป็น​คน​ก่อ​ก็​เป็น​คน​ไป​พูด​”​ ​เจินฮู​หยิน​กล่าว​อย่าง​ไม่สบอารมณ์

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ก้าว​ทับ​ฉับๆ​ ​มาถึง​ห้อง​หนังสือ​ของ​เจิน​เหิง

ประตู​ห้อง​หนังสือ​แง้ม​ไว้​ ​จาก​ช่องว่าง​นั้น​สามารถ​มองเห็น​ว่า​เจิน​เหิ​งกำ​ลัง​ตั้งใจ​อ่าน​อะไร​บางอย่าง​อยู่​ที่​โต๊ะ​หนังสือ

อะ​แฮ่ม​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ไอ​แรง​ๆ​ ​หนึ่ง​ที

เจิน​เหิง​ทำการ​ซ่อน​ภาพ​เข้าไป​ใน​ช่อง​ลับ​อย่างรวดเร็ว​ปาน​ฟ้าผ่า​ที่​แทบ​อุด​หู​ไม่ทัน​ ​แล้วจึง​ลุกขึ้น​เดิน​ไป​ที่​ประตู​ ​“​ท่าน​พ่อ​มา​ได้​อย่างไร​ขอรับ​”

เมื่อ​นึกถึง​ความน่าจะเป็น​บางอย่าง​ ​หัวใจ​ของ​หนุ่มน้อย​พลัน​เกิด​ไฟ​ลุก​ ​ติ่งหู​แดง​ขึ้น​ช้าๆ

เจิน​ซื่อ​เฉิง​มองเห็น​ทุกสิ่ง​ ​หัวใจ​ที่​ผ่าน​การต่อสู้​และ​ทดสอบ​มา​อย่าง​โชกโชน​พลัน​รู้สึก​เสียใจ​เล็กน้อย

ดูเหมือนว่า​เขา​หลอก​ให้​ลูกชาย​ดีใจ​เก้อ

เขา​เงียบ​ไป​ครู่ใหญ่​ถึง​ปริปาก​ ​“​เรื่อง​ตระกูล​เจียง​ ​เจ้า​ลืม​ไป​เถอะ​นะ​”

เจิน​เหิง​นิ่ง

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ออกแรง​ตบ​ที่​ไหล่​เจิน​เหิง​หลาย​ที​ ​“​ในอนาคต​ ​เดี๋ยว​ก็ได้​เจอ​คนที​่​เหมาะสม​กว่า​ ​เรื่อง​นี้​พ่อ​ไม่​ถนัด​เท่าไหร่​ ​วันหลัง​ก็​ให้​แม่เจ้า​เป็น​คน​ตัดสินใจ​นะ​”

ผูก​ด้าย​แดง​ครั้งแรก​แต่​ดัน​ขุด​หลุม​ฝัง​บุตรชาย​แท้ๆ​ ​ของ​ตน​จน​เกือบตาย​ ​เขา​ตั้งใจ​ไข​คดี​ต่อไป​ดีกว่า​ ​เรื่อง​บาง​เรื่อง​ก็​ต้อง​ให้​ผู้เชี่ยวชาญ​มาทำ​จริงๆ

สี​เลือด​ที่​ใบหน้า​ของ​เจิน​เหิง​จาง​ลง​ไป​ช้าๆ​ ​ริมฝีปาก​ที่​ซีด​ขาว​ขยับ​ขึ้น​ช้าๆ​ ​“​ลูก​ทราบ​แล้ว​ขอรับ​”

“​เหิง​เอ๋อร​์​…​”

เจิน​เหิง​ยิ้ม​ ​“​ท่าน​พ่อ​ไม่ต้อง​เป็นห่วง​ ​ลูก​ไม่เป็นไร​ขอรับ​”

เจิน​เหิ​งอยาก​เกลี้ยกล่อม​อีก​ ​แต่​ก็​รู้สึก​ว่า​พูดมาก​ไป​ไม่มี​ความจำเป็น​ ​สุดท้าย​เขา​จับ​เครา​ไปมา​ ​จากนั้น​ไขว่​มือไว​้​ด้านหลัง​จากไป​ทันที

อะ​แฮ่ม​ ​ยัง​เป็น​เด็กน้อย​อยู่​เลย​ ​ได้รับ​การก​ระ​ทบ​กระเทือน​บ้าง​ไม่เป็นไร

เจิน​เหิ​งม​อง​ดู​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เดิน​จากไป​เงียบๆ​ ​กระทั่ง​มองไม่เห็น​เงา​แล้วจึง​ปิดประตู​ห้อง​หนังสือ​ลง​ ​จากนั้น​เดิน​ไป​ที่​โต๊ะ​และ​หยิบ​ภาพ​ออกมา​ ​สาวน้อย​ใน​ภาพเหมือน​จริง​มาก​ ​เวลา​ที่​มอง​ราวกับว่า​แทบจะ​ได้กลิ่น​หญ้า​อ่อน​ที่อยู่​ใน​สวนป่า​ ​เจิน​เหิง​พลัน​รู้สึก​แย่​ขึ้น​มา​ ​ไม่​ถึงกับ​หัวใจ​แตกสลาย​ ​แต่​มัน​รู้สึก​เจ็บ​จริงๆ

เขา​ยื่นมือ​ออกมา​แล้ว​แตะ​ที่​คิ้ว​และ​ตา​อัน​สวยงาม​ของ​สาวน้อย​ใน​ภาพ​ ​เจิน​เหิง​หัวเราะ​ขึ้น​อย่าง​ขมขื่น​และ​ไม่มี​เสียง​ ​ดูเหมือนว่า​เขา​ยัง​ไม่ดี​พอ​ ​และ​ยัง​ไม่​เข้าตา​นาง​ ​ช่างเถอะ​ ​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​เขา​เอง​ก็​จะ​ไม่​ฝืน​บังคับ

เจิน​เหิง​หยิบ​ภาพ​ขึ้น​มา​เตรียม​ฉีก​ ​ขณะที่​เพิ่ง​แสดงท่าทาง​ออกมา​เขา​พลัน​หยุด​มัน​ลง​ ​เขามอง​ภาพ​นั้น​อยู่​ครู่ใหญ่​ ​สุดท้าย​เจิน​เหิง​เสียดาย​ไม่กล้า​ฉีก​ ​และ​ซ่อน​ภาพ​ไว้​ใน​ช่อง​ลับ​ส่วน​ที่​ลึก​ที่สุด​อย่าง​เงียบๆ

……

อีกไม่นาน​ก็​ใกล้​จะ​ถึง​วันเกิด​ของ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ผู้​ซึ่ง​เป็น​ท่าน​ยาย​ของ​เจียง​ซื่อ

วันนี้​ ​เจียง​อัน​เฉิง​แต่งตัว​อย่างเหมาะสม​ ​และ​พา​เจียง​ซื่อ​กับ​พี่​ๆ​ ​น้องๆ​ ​เดินทาง​ไป​ยัง​จวน​อี๋​หนิง​โหว

จวน​อี๋​หนิง​โหว​มี​การสืบทอด​แบบ​มรดก​ถาวร​ ​ท่าน​ตาของ​เจียง​ซื่อ​เป็น​คนที​่​อยู่​ใน​พระทัย​ของ​จิ​่ง​หมิง​ ​ฮ่องเต้​ ​เกียรติยศ​ย่อม​แตกต่าง​จาก​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ ​วันนี้​จวน​อี๋​หนิง​โหว​คึกคัก​มาก​เป็นพิเศษ​ ​รถม้า​ที่​เดินทาง​มาร​่ว​มอว​ยพร​ให้​แก่​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ล้วน​จอด​ยาว​ไป​จนถึง​ถนน

เมื่อก่อน​เจียง​ซื่อ​มา​พัก​เป็นเวลา​สั้น​ๆ​ ​ที่​จวน​อี๋​หนิง​โหว​บ่อยๆ

ตอนนั้น​นาง​รังเกียจ​จวนปั​๋​วที​่​เก่า​และ​ทรุดโทรม​ ​อิจฉา​ความโอ่อ่า​ของ​จวน​โหว​ ​ถึง​กระทั่ง​ที่ว่า​หากว่า​นาง​เป็น​คูณ​หนู​ของ​จวน​อี๋​หนิง​โหวก​็​คงจะ​ดี​ ​เพราะ​ใจ​อยาก​อยู่​ที่นั่น​ ​จึง​มัก​อยู่นาน​จน​ไม่​อยาก​กลับ

แต่​หลังจากที่​เกิด​ใหม่​ ​เจียง​ซื่อ​กลับ​ไม่มีความรู้​สึก​เช่นนั้น​อีก

ถึงแม้​ท่าน​ยาย​ยัง​รัก​และ​เอ็นดู​นาง​ ​แต่​ใคร​คนอื่น​นั้น​คิด​อย่างไร​ ​นาง​ไม่ใช่​สาวน้อย​ไร้เดียงสา​คน​เก่า​ที่​ไม่รู้​อะไร​แต่​นาง​กระจ่าง​ตั้ง​นาน​แล้ว

เมื่อ​ลง​จาก​รถม้า​ ​เจียง​จั้น​กล่าว​เสียง​เบา​ ​“​น้อง​สี่​ ​วันนี้​พี่ใหญ่​มาด​้วย​ ​ไม่รู้​ว่า​ถึง​เวลา​แล้ว​ข้า​จะ​มีโอกาส​ได้​พูด​กับ​นาง​หรือไม่​ ​เจ้า​อย่า​ลืม​ทักทาย​พี่ใหญ่​แทน​ข้า​ด้วย​นะ​”

“​พี่​รอง​วางใจ​เถอะ​ ​ข้า​ไม่ลืม​แน่​”

“​อืม​ ​ถ้าเช่นนั้น​ข้า​ไปหา​ท่าน​พ่อ​ก่อน​ ​หาก​เจ้า​มี​อะไร​ก็​ให้​อาหมาน​หาวิ​ธี​ไป​บอก​กับ​ข้า​นะ​”

“​พี่​รอง​รีบ​ไป​เถอะ​ ​ไม่ต้อง​เป็นห่วง​ข้า​”

รถม้า​ขับ​ตรง​ไป​ยัง​ประตู​สอง​ ​เมื่อมา​ถึง​ประตู​สอง​ ​รถม้า​ก็​หยุด​ลง​ ​เจียง​ซื่อ​ลง​จาก​รถม้า​และ​ถูก​สาวร​รับใช้​ของ​จวน​โหว​พา​เข้าไป​อยู่​กับ​พี่​ที่​มี​ลำดับ​ญาติ​เท่าเทียมกัน

“​น้อง​สี่​”​ ​เสียง​นุ่มดี​ใจ​ที่​ปิดบัง​ไม่อยู่​พลัน​ดัง​ขึ้น

เจียง​ซื่อ​มองตาม​เสียง​ ​และ​ก็​เห็น​เจียง​อี​พี่สาว​คนโต​ที่​ไม่ได้​พบกัน​นาน