206 – บัญชาการกลับชาติมาเกิด
คําพูดของฟูกวงนั้นบังคับเกินไป เพื่อสร้างชีวิตและสั่งการกลับชาติมาเกิด!
เอี้ยนลี่เฉียงตกใจกับคําหกคํานี้มากจนเขาไม่หายจากความประหลาดใจเป็นเวลานาน ผ่านไปครู่หนึ่งเอี้ยนลี่เฉียงกลืนน้ําลายคําใหญ่แล้วถามออกมาด้วยความยากลําบาก
“สิ่งนี้จะสร้างชีวิตและการเกิดใหม่ได้อย่างไร”
“เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าวางมือบนศิลาสวรรค์!”
เมื่อฟังคําพูดของฟูกวง เอี้ยนลี่เฉียงเดินไปที่คริสตัลรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนขนาดใหญ่และวางมือบนมันต่อจากนั้นก็มีฉากที่น่าเหลือเชื่อปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาขณะที่เขาทําเช่นนั้น
ก้อนไฟสีแดงขนาดเท่าลูกปิงปองพุ่งออกมาจากศิลาสวรรค์อย่างกะทันหัน และเริ่มหมุนวนไปรอบๆเอี้ยนลี่เฉียงเขาเอื้อมมือไปจับแสงและจับได้หนึ่งดวงในมือของเขา
เมื่อเขามองเข้าไปใกล้ๆเขาสังเกตเห็นว่ามีใบหน้าอยู่ภายในก้อนแสง ใบหน้านั้นค่อนข้างชัดเจนและคุ้นเคยกับเอี้ยนลี่เฉียงมาก
ใบหน้านี้เป็นของนายผู้เฒ่าตระกูลหง หงเฉิงโจว ซึ่งเอี้ยนลี่เฉียงได้สังหารที่เมืองหลิวเหอ
“อา…”
เอี้ยนลี่เฉียงตกใจเขาคลายการยึดเกาะ ปล่อยให้แสงหลุดออกจากมือของเขา
เอี้ยนลี่เฉียงสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วและเห็นแสงอีกหยดบินมาหาเขา เขาเอื้อมมือออกไปอีกครั้งและคว้าแสงในมือของเขา
หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ใบหน้าบนหยดแสงนี้คือใบหน้าของคนชาต เอี้ยนลี่เฉียงจําคนนี้ได้เช่นกัน คืนนั้นเมื่อเอี้ยนลี่เฉียงแปลงร่างเป็นงูจงอาง คนๆนี้เป็นหนึ่งในชนชาติชาตูที่เขากําจัดในโกดังในเมืองผิงซี
เอี้ยนลี่เฉียงปล่อยแสงหยดนี้และจับอีกหยดที่ผ่านไป ด้วยการตรวจสอบอย่างรอบคอบใบหน้าในหยดแสงที่สามเป็นของงูจงอางซึ่งเอี้ยนลี่เฉียงได้สังหารในการซุ่มโจมตีบริเวณป่าสน
งูจงอางตัวจริงคือคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังหน้ากากมาตลอด จากนั้นเขาก็หันไปมองแสงสีอื่นๆก้อนแสงเกือบทั้งหมดมีใบหน้าอยู่ตรงกลาง
คนเหล่านี้ทั้งหมดถูกเอี้ยนลี่เฉียงสังหารโดยไม่มีข้อยกเว้น กลุ่มคนจากตระกูลระหงและชาวชาตูจํานวนมาก
“อะไรนะ… เกิดอะไรขึ้นกับก้อนแสงเหล่านี้?”
เอี้ยนลี่เฉียงถามฟูกวงอย่างตกใจ
“ก้อนแสงเหล่านี้เป็นดวงวิญญาณของผู้ที่เจ้าฆ่า เมื่อเจ้าฆ่าพวกเขา ศิลาสวรรค์จะจับและดูดซับวิญญาณของพวกเขาและพลังชีวิตที่ติดอยู่กับแกนของวิญญาณของพวกเขา
นอกเหนือจากการไม่สามารถสร้างวิญญาณได้ ศิลาสวรรค์สามารถสร้างร่างกายได้ทุกสายพันธุ์ดังนั้นชีวิตใหม่จะเกิดขึ้นเมื่อวิญญาณและร่างกายเหล่านี้ถูกสร้างขึ้น
สิ่งที่เจ้าข้าทั้งหมดนั้นเป็นมนุษย์แต่ในขณะเดียวกันเจ้าสามารถสร้างสิ่งมีชีวิตรูปแบบใดก็ได้ขึ้นมานั่นคือการบัญชาการกลับชาติมาเกิด”
เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึง “นี่มันเหมือนกับการเกิดใหม่ไม่ใช่หรือ?”
“ไม่มากก็น้อย ยังไงก็มีความแตกต่าง ถ้าเกิดใหม่ก็ต้องเริ่มจากตัวอ่อนหรือทารก ส่วนถ้าเกิดใหม่ผ่านศิลาสวรรค์ก็ไม่จําเป็นต้องเริ่มจากเป็นทารกเจ้าสามารถสร้างสายพันธุ์ใหม่ขึ้นมาได้ทุกเพศทุกวัย…”
“นี่จะทําให้ตัวเองลําบากขึ้นหรือเปล่าถ้าข้าปล่อยให้พวกมันไปเกิดใหม่เป็นอย่างอื่นหลังจากที่ข้าฆ่าพวกมันไปแล้วจะไม่ง่ายกว่าเหรอ? “
“พวกเขาไม่มีโอกาสนั้นอีกต่อไปเมื่อเขาถูกเจ้าสังหารวิญญาณของพวกเขาจะถูกดูดกลืนโดยศิลาสวรรค์หากเจ้าปล่อยให้พวกเขาไปเกิดใหม่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ยังจะผูกพันกับเจ้าและมองว่าเจ้าเป็นพระเจ้าของพวกเขา”
นี่มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!
ช่วงเวลานี้ทําให้เอี้ยนลี่เฉียงนึกถึงเกมที่เขาเคยเล่นในชีวิตก่อนหน้านี้ ซึ่งได้แก่ World of Warcraft, The Three Kingdoms, Red Alert และอื่นๆ
เทวสถานสวรรค์แห่งนี้เป็นเหมือนคลังอาวุธปราบจลาจลในเกมเหล่านี้ ตราบใดที่ชีวิตเหล่านั้นถูกสร้างขึ้นโดยเทวสถานสวรรค์พวกเขาจะฟังคําสั่งของเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม หลังจากตื่นเต้นอยู่ครู่หนึ่งเอี้ยนลี่เฉียงก็สงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว ของฟรีไม่มีในโลกนี้ไม่ต้องพูดถึงแม้แต่การสร้างหน่วยโจมตีในเกมก็ต้องใช้ทรัพยากรในการทําเช่นนั้น
ความสามารถในการสร้างชีวิตในเทวสถานสวรรค์ต้องมีเงื่อนไขอื่นๆจึงจะใช้งานได้ เขาไม่สามารถที่จะสร้างชีวิตต่างๆได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ
“มีเงื่อนไขอะไรอีกบ้างนอกจากวิญญาณเหล่านี้และพลังชีวิตหลักที่ท่านพูดถึงเพื่อสร้างชีวิต?” เอี้ยนลี่เฉียงถามคําถามฟูกวง
“หลังจากที่เจ้าปฏิบัติตามเงื่อนไขข้างต้นแล้ว ขั้นตอนที่สําคัญที่สุดในการสร้างชีวิตคือการเปิดใช้งานการผนึกชีวิตของสายพันธุ์ต่างๆในศิลาสวรรค์ ส่วนการเปิดใช้งานตราประทับแห่งชีวิตเจ้าจะต้องรวมพลังที่ควบแน่นจากจุดตันเถียนในร่างของเจ้าสู่ศิลาสวรรค์!”
“ข้าจะใช้งานได้อย่างไร”
“เจ้าเพิ่งสัมผัสหินสวรรค์มิใช่หรือ? เจ้ายังไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?” ฟูกวงมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงอย่างงุนงง
เอี้ยนลี่เฉียงพ่ายแพ้ เขามองที่มือของเขาและพูดว่า
“ข้าเพิ่งสัมผัสหินสวรรค์ครู่หนึ่งและแสงสีเหล่านั้นก็พุ่งออกมาจากมันทันที ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก!”
“อา…” ฟูกวงก็ตบหัวของเขาเองอย่างตกตะลึง
“ข้าขอโทษ มันเป็นเวลานานมาก ข้าเกือบลืมสิ่งนี้ – พลังของเจ้าอ่อนแอเกินไป ในบรรดาผู้เข้าร่วม 3,936,884,329 คนที่โชคดีพอที่จะเข้ามาในเทวสถานสวรรค์ในอดีต พลังของเจ้าถือว่าอ่อนแอที่สุด
เพราะเหตุนั้นแม้ว่าเจ้าจะสัมผัสกับศิลาสวรรค์ในตอนนี้ เจ้าก็ไม่สามารถสื่อสารกับมันได้อย่างถูกต้องหากเจ้าสามารถจดจ่อกับพลังทางจิตวิญญาณของตัวเอง พลังทางจิตวิญญาณของเจ้าจะถูกเชื่อมโยงกับศิลาสวรรค์ทันทีที่เจ้าสัมผัสมันและเจ้าจะเข้าใจทุกอย่างผ่านการเชื่อมโยงทางความคิด…”
เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น ในบรรดาผู้เข้าร่วม 3,936,884,329 คนของเขาเป็นคนที่อ่อนแอที่สุด
ฟูกวงดูเหมือนว่าเขาจะสามารถอ่านความคิดของเอี้ยนลี่เฉียงได้
“แม้ว่าพลังของเจ้าจะอ่อนแอเล็กน้อย แต่เจ้าเป็นเจ้าของคนแรกของศิลาสวรรค์นี้ในความหมายที่แท้จริงพวกที่มาที่นี่ก่อนเจ้ามีโอกาสใช้หินสวรรค์ในจํานวนจํากัดแม้แต่สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังกว่าก็ยังมีโอกาสใช้หินสวรรค์อย่างจํากัดในช่วงชีวิตของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าเสียเปล่าแต่สําหรับเจ้าสามารถใช้อย่างไม่จํากัด ครั้ง!”
“ต้องทํายังไงต่อ? นี่หมายความว่าข้ายังใช้ไม่ได้ตอนนี้ไม่ใช่เหรอ?”
“รอสักครู่นะ!”
ด้วยเหตุนี้ฟูกวงจึงหลับตาลงและมีแสงสีแดงปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา ในที่สุดเขาก็ลืมตาขึ้นหลังจากผ่านไปครึ่งนาทีและชี้ไปที่ศิลาสวรรค์ทําให้แสงสีแดงหายไปในลูกแก้วคริสตัลนั้น
“ข้าจัดการให้แล้วเจ้าลองเริ่มต้นดูใหม่ได้…”
เอี้ยนลี่เฉียงฟังคําแนะนําของฟูกวงและวางมือของเขาลงบนศิลาสวรรค์อีกครั้ง
ในช่วงเวลาสั้นๆข้อมูลจํานวนนับไม่ถ้วนเกี่ยวกับศิลาสวรรค์ก็หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของเอี้ยนลี่เฉียงเกิดเสียงสะท้อนที่แปลกประหลาดเชื่อมต่อระหว่างเขากับศิลาสวรรค์ทันที
หลังจากนั้นลูกโลกกลไกสีทองก็ปรากฏขึ้นในใจของเอี้ยนลี่เฉียง
มีวงแหวนหลายวงล้อมรอบลูกโลกกลไกสีทอง วงแหวนรอบนอกสุดเป็นสีทอง และวงล้อสีทองบนวงแหวนนี้มีคําว่าจํานวนวิญญาณที่ว่าง” จารึกไว้
นอกจากนี้ยังมีเงาศีรษะของสิ่งมีชีวิตอีก 47 ตัวที่อยู่เบื้องหลังคําพูดเหล่านั้น เงาเหล่านี้เป็นวิญญาณที่มีใบหน้าของกลุ่มคนจากตระกูลหงและชาวชาตูที่ถูกดูดกลืนโดยศิลาสวรรค์
นอกจากนี้ยังมีตัวชี้อยู่ด้านนอกของวงล้อสีทองนี้ มันสามารถเคลื่อนไปรอบๆวงล้อได้ และโดยพื้นฐานแล้วมันให้ตัวเลือกในการเลือกใบหน้าใดหน้าหนึ่งบนวงแหวน
ที่วงแหวนด้านในภายในวงล้อสีทอง มีสองสี สีแดงและสีน้ําเงิน แต่ละวงครอบครองครึ่งหนึ่งของวงล้อตามลําดับตราชั่งและตัวเลขจํานวนมากถูกสลักบนวงล้อครึ่งวงกลมสีแดงและวงล้อครึ่งวงกลมสีน้ําเงินและทั้งสองล้วนชี้ไปที่เลข 0
ค่าที่ใหญ่ที่สุดบนวงล้อครึ่งวงกลมสีแดงที่มี คะแนนพลังชีวิต” เขียนอยู่คือ 4678
ค่าที่ใหญ่ที่สุดบนวงล้อครึ่งวงกลมสีน้ําเงินที่มี คะแนนข่าวกรองที่มี” เขียนอยู่คือ 4145
ระหว่างวงล้อทั้ง 2 นี้มีวงล้ออีกอันหนึ่งที่มีขนาดเล็กกว่าสีเทาซึ่งมีข้อความเขียนว่า ความแข็งแกร่ง ถูกเขียนไว้บนนั้น น่าเสียดายที่วงล้อสีเทาไม่สามารถเคลื่อนย้ายและใช้งานไม่ได้ในขณะนี้ ไม่มีอะไรอยู่ด้านบนเพราะไม่มีรายการตัวเลือกให้เลือก
ภายในวงล้อสีเทานั้นมีลูกบอลกลมขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางยาวหลายจ้าง มีคําจารึกบนลูกบอลว่าสามารถเปิดใช้งานตราแห่งชีวิต
“ข้าเปิดใช้งานตราประทับแห่งชีวิตครั้งแรกและจะเลือกสุนัขให้เจ้า รับมันเป็นของขวัญจากข้าเจ้าสามารถลองดู!” เสียงของฟูกวงปรากฏขึ้นข้างหูของเอี้ยนลี่เฉียง
เมื่อได้ยินเสียงของฟูกวง เอี้ยนลี่เฉียงก็ไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของเขาได้และเริ่มควบคุมวงล้อ
วงล้อสีเทานั้นใช้ไม่ได้ในขณะนี้ และไม่มีตัวเลือกให้เลือกอะไรเลย ดังนั้นเขาจึงข้ามไปโดยตรง
ต่อจากนั้น เขาเริ่มเคลื่อนรางเลื่อนและเฟืองแต่ละอันไปรอบๆ ลูกบอลคริสตัลขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง
เงาของสุนัขยังคงเปลี่ยนไปภายในลูกบอลคริสตัล ขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงเคลื่อนตัวเลื่อนและเฟืองเงาของสุนัขเปลี่ยนเป็นสุนัขเพศผู้ที่มีขนสีกาน้ําตาล ขนาดของสุนัขนั้นใกล้เคียงกับสุนัขทั่วไปจากนั้นเขาก็เลือกอายุของสุนัขเป็นสองปี
หลังจากที่เขาทําเสร็จแล้วเอี้ยนลี่เฉียงคิดอยู่ครู่หนึ่งและมองไปที่ตัวชี้บนวงล้อสีแดงและสีน้ําเงิน เขารู้สึกว่าเขาได้ลงน้ําไปเล็กน้อยดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนคําแนะนําเหล่านั้นกลับไปเป็น 50 อีกครั้ง
เนื่องจากมาตรฐานการประเมินของศิลาสวรรค์คะแนนสติปัญญาและพลังของคนปกติจึงอยู่ที่ค่าเฉลี่ย 100พลังงานทั้งสองประเภทนี้เป็นพลังชีวิตหลักที่วิญญาณของคนเหล่านั้นที่อยู่ในศิลาสวรรค์ที่เขาฆ่า
ค่าของคะแนนเหล่านี้จะถูกนํามาใช้เพื่อกําหนดความสามารถทางปัญญาและทางกายภาพของรูปแบบชีวิต ใหม่
เขาได้สังหารคนไปทั้งหมด 47 คน แต่คุณค่าของพลังชีวิตทั้งสองที่ถูกจํากัดและดูดซับโดยหินสวรรค์นั้นน้อยกว่า 5000ตามลําดับซึ่งยังคงต่ํากว่ามาตรฐานเฉลี่ยของศิลาสวรรค์
เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกว่าสุนัขอาจทรงพลังมากเพราะมีค่าพลังครึ่งหนึ่งของคนปกติ แต่เขาก็ไม่อยากให้มันแข็งแกร่งมากกว่านี้ไม่เช่นนั้นวันหนึ่งมันอาจจะกลายเป็นปีศาจ
“เมื่อเจ้ากลับออกไปที่โลกปกติเจ้าก็รอแค่ห้านาทีแล้วคอยดูว่าสุนัขตัวนั้นเป็นอย่างไร!”
“ฉันอยากไปอาณาจักรสวรรค์เพื่อตรวจสอบสิ่งต่างๆก่อน เมื่อขากลับมาเราค่อยคุยกัน”
“เอาล่ะ เจ้ารู้ทุกอย่างที่ควรรู้แล้วดังนั้นภารกิจของข้าจึงหมดลงแล้วเราจะพบกันอีกครั้งในอนาคต..” ทันทีที่ฟูกวงพูดจบร่างกายของเขาก็เริ่มหายไปต่อหน้าเอี้ยนลี่เฉียงราวกับฟองอากาศ
เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึง เขามองไปที่เทวสถานสวรรค์ที่ว่างเปล่าอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมุ่งหน้าไปยังประตูของอาณาจักรสวรรค์ในท้ายที่สุดเงาทั้งหมดของเขาถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาวนั้นในทันที…