[ติ๊ง! ยินดีด้วย ทักษะพื้นฐานการทำแผลเลื่อนไปถึงระดับสูงแล้ว ได้รับคุณสมบัติพิเศษ: 1. ลดความเจ็บปวดของผู้ป่วยระหว่างการทำแผล]
เฉินชางเข้าใจกระจ่างทันที!
นี่คือสิ่งที่เรียกว่าคุณสมบัติพิเศษหรือ?
การลดทอนความเจ็บปวดของผู้ป่วยนับเป็นความสามารถอย่างหนึ่ง แม้ว่าการทำแผลเปลี่ยนยาในทุกวันนี้จะพบได้บ่อยที่สุดในการรักษาภายนอก แต่หากคนทำแผลคือคนละคนกัน ย่อมจัดการแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน
ก็เหมือนกับเฉินปิ่งเซิงผู้เป็นแพทย์อาวุโสของตน ตอนที่เขาทำแผลผู้ป่วยจะนิ่งมาก ยิ่งไปกว่านั้นผู้ป่วยที่เขาทำแผลให้ยังมีโอกาสติดเชื้อต่ำ การฟื้นตัวค่อนข้างเร็ว ดูแล้วนี่คงเป็นคุณสมบัติพิเศษ
เฉินชางเดิมพันว่าทักษะอาชีพของเฉินปิ่งเซิงจะต้องดีมากแน่นอน ระดับความรู้สึกดีของตนและเฉินปิ่งเซิงคงจะถึงหกสิบแล้วล่ะมั้ง? พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลต้องดูคุณลักษณะของหัวหน้าเฉินสักหน่อยแล้ว คนที่เป็นแพทย์เจ้าของไข้มาหลายปีอย่างเขาจะมีคุณลักษณะหรูหราขนาดไหน
[ติ๊ง! ทำภารกิจเข้าเวรแทนเฉินปิ่งเซิงสำเร็จได้รับ 1. เงิน 100 หยวน 2. ค่าความรู้สึกดีของเฉินปิ่งเซิง +2 3. ค่าประสบการณ์ +30]
สิ้นเสียง เฉินชางก็เห็นวีแชทส่งเสียงเตือน มีอั่งเปาส่งมาอีกแล้ว
เฉินชางคล้ายถูกกระตุ้น รีบกดแย่งอั่งเปาทันที!
มือไวเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของแพทย์รักษาภายนอก แล้วเฉินชางก็รับหน้าที่นี้มาหลายปี…
[ติ๊ง! ได้รับเงิน 100 หยวน!]
เฉินชางยิ้ม ดูท่าทางระบบคงไม่ให้เงินเขาโดยไม่มีที่มาที่ไปชัดเจน เป็นแบบนี้ก็ดี อย่างน้อยก็ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกตรวจสอบ หากที่มาที่ไปของทรัพย์สินไม่แน่ชัดจนถูกตรวจสอบขึ้นมา ไม่ต้องพูดถึงคนตรวจสอบหรอกที่ไม่รู้ ขนาดตัวเขาเองก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรเหมือนกัน
กลุ่มวีแชทกลุ่มนี้เป็นกลุ่มในแผนก ในกลุ่มมีแต่พนักงานฝ่ายฉุกเฉิน
หลังจากรับอั่งเปา แผนกก็เริ่มครึกครื้นขึ้นมา
“ว้าว เฉินชางเก่งจริง คนเดียวก็แย่งไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว! หนึ่งร้อยหยวนหรือ ร้ายกาจๆ” พยาบาลคนหนึ่งพิมพ์อย่างตื่นเต้น
“ใช่! หนึ่งร้อยหยวน หมอเสี่ยวเฉินโชคดีจริงๆ!” พยาบาลอาวุโสส่งมาพร้อมหน้ายิ้ม
ทุกคนพากันผสมโรงเข้ามา เฉินชางก็รู้สึกไม่ดี ส่งหน้ายิ้มกว้างไปให้ “คนชอบยิ้มมักโชคดี!”
ตอนนี้เองผู้ที่ส่งอั่งเปาก็ปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นหมอแผนกฉุกเฉินที่เข้าแผนกฉุกเฉินในปีเดียวกับเฉินชาง ชื่อหวังเชียน
หวังเชียนก็เป็นหมอแผนกฉุกเฉินภายนอกเช่นเดียวกัน แต่ไม่ได้เป็นหมอสัญญาจ้าง ได้เป็นบุคลากรภายในระบบอย่างจริงจังแล้ว
หวังเชียนส่งรูปยิ้ม พิมพ์มาว่า “อาทิตย์หน้าผมจะแต่งงานแล้ว ช่วงนี้ลำบากทุกคนแล้วนะครับ”
แม้หวังเชียนจะจบการศึกษาระดับปริญญาโท แต่หลังจากเข้าทำงานก็ยังต้องติดตามแพทย์อาวุโสอยู่ แพทย์อาวุโสของหวังเชียนมีชื่อว่าอันเยี่ยนจวิน เป็นศัลยแพทย์คนหนึ่ง ตอนนี้ได้เป็นรองหัวหน้าแพทย์แล้ว นับเป็นการเพิ่มพูนประสบการณ์ให้หวังเชียนอย่างมาก
ทุกคนเห็นว่าหวังเชียนจะแต่งงานจึงรีบกล่าวอวยพร หวังเชียนเป็นคนในพื้นที่ มีบ้านอยู่สองสามแห่ง ขับรถออร์ดี้มาทำงาน เป็นชายหนุ่มมีฐานะคนหนึ่ง
………………
………………
เฉินชางตื่นค่อนข้างเช้าทุกวัน หลังจากตื่นมากินข้าวเช้าเสร็จก็ไปวิ่งออกกำลังกายจึงจะไปถึงแผนก แม้จะเป็นเช่นนี้ เมื่อไปถึงก็เป็นเวลาเพียงเจ็ดโมงกว่า ยังไม่ถึงเวลาทำงาน
เพิ่งมาถึงแผนกของตน เฉินชางก็ได้ยินเสียงดังขึ้นในหัว
[ติ๊ง! ภารกิจประจำวัน: เฉินชางเปลี่ยนยาให้ผู้ป่วย 10 ครั้ง รางวัลสำเร็จภารกิจ: ประสบการณ์การทําแผล +30 เงิน 50 หยวน]
เฉินชางดีใจ ถ้าทำภารกิจสำเร็จจะได้เงินห้าสิบหยวน!
ในเมื่อเป็นภารกิจประจำวันก็ต้องมีทุกวันถึงจะถูก ถ้าเป็นแบบนั้น…หนึ่งเดือนจะได้เงินประมาณหนึ่งพันห้าร้อยหยวน รวมกับภารกิจอื่นอีก ไม่ทันไรชีวิตของเขาก็มั่นคงแล้ว
อีกสักพักกว่าจะได้เวลาเข้างานแปดโมงเช้า แต่ดูเหมือนแผนกฉุกเฉินจะไม่มีเวลาไหนไม่ยุ่ง
อันเยี่ยนจวินเดินเข้ามาจากด้านนอกพอดี เมื่อเห็นเฉินชางก็ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยทักทาย “เสี่ยวเฉินมาเช้าจริง”
เฉินชางเห็นบนหัวอันเยี่ยนจวินนี้มีเครื่องหมายคำถามปรากฏจึงเกิดความคิดบางอย่าง รีบยิ้มตอบไปว่า “ผมอยู่ใกล้ครับเลยมาดูหน่อยว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า อาจารย์อัน คุณเข้าเวรเมื่อคืนหรือครับ?”
อันเยี่ยนจวินพยักหน้า “ใช่ครับ ดีที่เมื่อวานไม่มีอะไรมาก เมื่อกี้ผมยังนั่งถอนใจที่เมื่อคืนสงบเกินไป กลับกลายเป็นว่ามีคนมากลุ่มหนึ่งซะได้ คุณยุ่งอะไรอยู่หรือเปล่า?”
เฉินชางได้ยินก็รีบตอบกลับทันที “ไม่ครับ!”
อันเยี่ยนจวินยิ้มอย่างหาได้ยากยิ่ง “ถ้างั้นไปช่วยผมทำแผลได้หรือเปล่าครับ? เสี่ยวหวังลาไปแต่งงาน ผมคนเดียวยุ่งจนไม่ไหวแล้ว”
เฉินชางพยักหน้ารัว “ได้ครับ!”
[ติ๊ง! ภารกิจของ NPC อันเยี่ยนจวิน: ช่วยอันเยี่ยนจวินดูแลคนไข้ รางวัลภารกิจ ได้รับความรู้สึกดีจากอันเยี่ยนจวิน +5 เงิน +20 หยวน ประสบการณ์ +30]
เฉินชางรู้สึกยินดีอยู่ในใจ!
มีภารกิจจริงๆ เงินยี่สิบหยวนกับประสบการณ์อีกสามสิบแต้ม
สบายจริง!
เมื่อมาถึงโถงแผนกฉุกเฉิน เฉินชางก็เหวอไปชั่วขณะ มีเด็กน้อยอายุประมาณเจ็ดแปดขวบกลุ่มหนึ่งร้องไห้งอแง แต่ละคนมีบาดแผลถลอกน้อยบ้างมากบ้าง
อันเยี่ยนจวินอธิบาย “เช้าวันนี้รถโรงเรียนประถมคันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุพุ่งลงคูน้ำ เด็กสิบกว่าคนได้รับบาดเจ็บภายนอก ดีที่ไม่มีปัญหาใหญ่อะไร คุณช่วยผมทำแผลหน่อยนะครับ”
เฉินชางพยักหน้าเดินเข้าไปในกลุ่มเด็กน้อย เมื่อเห็นบนใบหน้าของเด็กหลายคนมีรอยเลือดมากมายก็อดปวดใจไม่ได้
เขาหันไปพูดกับพยาบาลเวรว่า “พี่หลิว ช่วยผมจัดกลุ่มหน่อยครับ แล้วก็ปลอบใจเด็กสักหน่อย ผมจะทำแผลให้พวกเขา”
หลิวเยี่ยนพยักหน้าแล้วจึงเดินเข้าไปปลอบเด็กๆ ส่วนเฉินชางเดินตรงไปในห้องตรวจ
หลิวเยี่ยนพาเด็กหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา บนแขนของเด็กหญิงมีรอยถลอกอยู่รอยหนึ่ง มีเลือดไหลไม่มาก ด้านบนมีผ้าก๊อตพันแผลพันไว้ชั่วคราว
เมื่อเห็นเฉินชางสวมเสื้อกาวน์สีขาว ดวงตากลมโตของเด็กน้อยพลันพร่ามัว มีน้ำตาคลอออกมา “คุณอาคะ ช่วยหนูด้วย…หนูกลัว…”
เฉินชางอดใจอ่อนไม่ได้ “ไม่ต้องกลัว หนูเป็นแผลถลอก ไม่เป็นอะไรมากครับ ไม่กี่วันก็ดีแล้ว เดี๋ยวอาพันแผลให้หนูก็ไม่เป็นไรแล้ว ดีไหมครับ?”
เด็กหญิงน้ำตาคลอ พยักหน้าอย่างจริงจัง “หนูไม่กลัวเจ็บ”
เฉินชางงึมงำตอบไปครั้งหนึ่งแล้วจึงเตรียมจัดการบาดแผล แกะผ้าพันแผลที่พันอยู่บนแขนออก พบว่าแผลไม่ลึกไม่ตื้น ยังมีเลือดซึมออกมาอยู่
เขาหยิบน้ำเกลือสำหรับล้างแผลขึ้นมา เช็ดไปบนแผลเบาๆ แล้วจึงเริ่มเปลี่ยนยา
อันดับแรกเป็นการฆ่าเชื้อ ในขั้นตอนการฆ่าเชื้อจะเจ็บได้ง่าย เพราะถึงอย่างไรไอโอดีนก็เป็นตัวกระตุ้นบาดแผลทำให้เกิดความเจ็บปวด
ดังนั้นเฉินชางจึงพยายามระวังที่สุด ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นเด็กหญิงตัวน้อย มีความอดทนไม่มากนัก
แต่ว่า…
ดูเหมือนจะไม่เจ็บอย่างที่คิด หยาดน้ำตาในดวงตาของเด็กหญิงไม่ได้ไหลลงมา
จากนั้นก็ใช้ผ้าสะอาดพันแผล สะดวกราบรื่นเป็นอย่างมาก!
เมื่อเสร็จสิ้นเฉินชางจึงใช้ผ้าพันแผลผูกโบบนแขนให้เด็กน้อย ยิ้มแล้วพูดว่า “อีกสองวันค่อยมาหาอาใหม่นะครับ เดี๋ยวอาจะเอาโบออกให้แล้วดูว่าแผลเป็นยังไง! เจ็บหรือเปล่าครับ?”
เด็กหญิงส่ายหัว “ไม่เจ็บ ขอบคุณค่ะ คุณอา!”
เด็กหญิงโค้งตัวให้เฉินชางครั้งหนึ่ง ทำให้เฉินชางชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มตอบ “เอาละ ไปพักผ่อนก่อนเถอะ เรียกเพื่อนคนต่อไปเข้ามาได้”[ติ๊ง! เฉินชางทำแผล +1 ได้รับประสบการณ์ทำแผล +5 ค่าประสบการณ์ +5 เงิน +5 หยวน]
เฉินชางชะงัก ยอดเยี่ยมจริงๆ คนอื่นต่อสู้กับสัตว์ประหลาดเพื่อเพิ่มระดับและดรอป[1]เหรียญทอง ส่วนตนช่วยคนเพื่ออัพระดับและดรอปเงิน!
………..
Next