หลิ่วเยว่เอ่อร์เอนตัวนอนพักผ่อน ในหัวกำลังคิดว่าจะกำจัดเกาจวิ้นเซวียนอย่างไร
ในตอนนี้เอง จู่ๆ ประตูก็ถูกถีบออก เธอไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ เธอขมวดคิ้วเข้าหากัน และตะโกนขึ้นว่า “คุณเบาเสียงหน่อยได้ไหม อยากให้แม่บ้านตื่นหรือไง!”
เดิมทีเธอคิดว่าต่อไปคงจะเป็นเสียงเลี่ยนๆ ของเกาจวิ้นเซวียน ทว่าไม่กี่วินาทีต่อมา ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
หลิ่วเยว่เอ่อร์เงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนอยู่ตรงประตู เธอไม่คิดเลยว่าจะเป็นเฟิงหานชวน
เธอถึงกับตะลึงตาค้างเลยทีเดียว!
บนผ้าปูที่นอนยังทิ้งร่องรอยจางๆ เอาไว้ บนพื้นยังมีชุดที่ใช้แล้ว ภายในบ้านยังคงตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายเช่นนั้น
เธอยังไม่ได้จัดการสิ่งเหล่านี้
“คุณชายสาม คุณ…ทำไม จู่ๆ คุณ…” หลิ่วเยว่เอ่อร์มึนงงไปหมดแล้ว เธอพูดตะกุกตะกัก ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
ซวยแล้ว!
ครั้งนี้มันจบแล้ว!
เธอและเกาจวิ้นเซวียนแอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันในคฤหาสน์ของเฟิงหานชวน นั่นยืนยันแล้วว่า เธอกับเฟิงหานชวนไม่มีโอกาสแล้วใช่ไหม
เฟิงหานชวนไม่มีทางต้องการผู้หญิงสกปรกอย่างเธอ!
ถ้าไม่ใช่เกาจวิ้นเซวียน เธอยังมีโอกาส ทว่าตอนนี้…
“คุณชายสาม ฉัน…ฉัน…” หลิ่วเยว่เอ่อร์รู้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงฉลาดหลักแหลม ทว่าในเวลาเช่นนี้ เธอก็ไม่สามารถแก้ตัวได้เลยสักนิด
แม้ว่าตอนนี้เกาจวิ้นเซวียนไม่อยู่ตรงนี้ แต่เธออยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ต่างอะไรกับเธอถูกจับได้บนเตียง
แน่นอนว่าเฟิงหานชวนไม่ใช่คนโง่ เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ตรงหน้า เขาก็รู้แล้วว่ากิจกรรมดุเดือดเพิ่งเกิดขึ้นที่นี่
สายตาของเขาเย็นเยือกอย่างมาก น้ำเสียงของเขาก็เช่นกัน “เกาจวิ้นเซวียน?”
หลิ่วเยว่เอ่อร์ใจเต้นตึกตัก สีหน้าของเธอดูแย่มาก
“คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา เกาจวิ้นเซวียนเปิดห้องพักที่โรงแรมม่านรูด วันนั้นเป็นวันครบรอบสองร้อยวันของพวกคุณ แม้ว่าคุณจะไม่ได้แสดงบัตรประชาชน แต่กล้องวงจรจับภาพคุณตอนเข้ามาในล็อบบี้จนกระทั่งขึ้นลิฟต์ไป” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนทุ้มต่ำ ไม่มีเสียงขึ้นลงเลยแม้แต่น้อย ทว่าเผยให้เห็นว่าเขาพยายามอดกลั้นความเดือดดาลที่อยู่ภายในใจ
เพราะว่าก่อนหน้านี้หลิ่วเยว่เอ่อร์จัดเตรียมภาพสร้อยทองไว้ ดังนั้นเฟิงหานชวนจึงไม่ได้ตรวจสอบเธอให้ละเอียด เขาไม่คิดว่า จะมีคนทำเรื่องย้อมแมวขายเช่นนี้
และเขาไม่เคยคิดเลยว่า ตัวเองเข้าใจผิดผู้หญิงที่รังเกียจคนนี้มาโดยตลอด คิดไม่ถึงว่าคือคนที่ทำให้ตัวเองรู้สึกผิดมากที่สุด
เดิมทีหลิ่วเยว่เอ่อร์ไม่ได้สิ้นหวังขนาดนั้น ทว่าคำพูดของเฟิงหานชวน ทำให้เธอถึงกับตกตะลึงเลยทีเดียว
เรื่องที่เธอสวมรอยเป็นเฉินฮวนฮวนถูกจับได้แล้ว?
เดิมทีเธอรับเงินชดเชยจากเฟิงหานชวนมาแล้ว แม้ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์กับชายอื่น มันก็ไม่สำคัญหรอก อย่างไรเสียเฟิงหานชวนก็ไม่ต้องการเธออยู่แล้ว
ทว่าตอนนี้ เรื่องที่เธอสวมรอยเป็นเฉินฮวนฮวนถูกเปิดโปงแล้ว!
จู่ๆ เฟิงหานชวนรู้ได้อย่างไร? หรือว่าเฉินฮวนฮวนเป็นคนพูด?
ความคิดในหัวสมองของหลิ่วเยว่เอ่อร์ตีกันวุ่นวายจนแทบจะขาวโพลนไปหมด เธอถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว
ในเวลานี้เอง หน้าประตูมีการเคลื่อนไหวอีกครั้ง จากนั้นร่างเปลือยเปล่าของเกาจวิ้นเซียนถูกซูอวี่และคนอื่นควบคุมตัวให้เดินเข้ามา
ต่อจากนั้น ซูอวี่ยื่นเท้าไปเตะที่เข่าของเกาจวิ้นเซวียนอย่างเต็มแรง เกาจวิ้นเซวียนคุกเข่าลงกับพื้นทันที เขาเจ็บจนร้องโอดโอยอยู่หลายครั้ง
ขณะที่เกาจวิ้นเซวียนกำลังดื่มน้ำอยู่ในห้องครัว เขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างที่ประตู และพบว่าเฟิงหานชวนพาคนของเขาเข้ามาที่นี่
แม้ว่าเฟิงหานชวนสนับสนุนให้เขากลับไปคืนดีกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ ทว่าเฟิงหานชวนมาเจอเขาที่นี่ กลัวว่าหลิ่วเอว่เอ่อร์คงจะตีเขาจนตาย
อีกอย่าง หากไม่มีฉากกำบังอย่างเฟิงหานชวน หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็จะควบคุมได้ยาก ดังนั้นเขาไม่อยากให้เฟิงหานชวนพบเขาในตอนนี้
เพราะเขายังคงสนุกกับการควบคุมหลิ่วเยว่เอ่อร์!
เขาเห็นเฟิงหานชวนเดินตรงขึ้นไปชั้นบน เดิมทีเขาตั้งใจจะแอบออกไป แต่ใครจะรู้ว่าเขาจะถูกซูอวี่จับกุมได้พอดี
“ประธานเฟิง คุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ! ผม…ไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่ทำร้ายคุณนี่?” เกาจวิ้นเซวียนถูกบังคับให้คุกเข่าลงบนพื้นต่อหน้าหลิ่วเยว่เอ่อร์ ทำให้เขารู้สึกขายหน้าอยู่บ้าง
อีกอย่าง เห็นได้ชัดว่าเฟิงหานชวนให้เงินเขาเพื่อคืนดีกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ ตอนนี้เขาก็ “ปฏิบัติตาม” คำสั่งของเฟิงหานชวนแล้ว ทำไมเฟิงหานชวนยังส่งลูกน้องมาทำแบบนี้กับเขา
ใบหน้าของหลิ่วเยว่เอ่อร์ขาวซีด มือของเธอขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เธอพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว
“เกาจวิ้นเซวียน คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา นายกับหลิ่วเยว่เอ่อร์อยู่ที่โรแมนติกคลาวด์ทั้งคืนใช่ไหม” เฟิงหานชวนมองเกาจวิ้นเซวียนที่คุกเข่าลงกับพื้นด้วยสายตาที่เป็นประโยชน์ต่อเขา น้ำเสียงของเขาเย็นเยือกจนเสียดแทงเข้าลึกถึงกระดูก
เกาจวิ้นเซวียนสั่นระริกไปทั้งตัว เขาถึงได้รู้ตัวว่าเขาลืมตัวจนเสียกริยาไปแล้ว
ที่แท้เฟิงหานชวนก็รู้แล้ว!
สุดท้ายเขาก็รู้แล้ว!
เกาจวิ้นเซวียนหวาดกลัวอย่างมาก เขาไม่กล้าปิดบังอะไร และยอมรับทันทีว่า “ใช่ครับ ประธานเฟิง ใช่แล้ว คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ผมกับหลิ่วเยว่เอ่อร์อยู่ที่โรแมนติกคลาวด์ด้วยกันทั้งคืนในห้อง 513 ครับ”
โรงแรมโรแมนติกคลาวด์คือโรงแรมม่านรูดที่เขาตั้งใจจองเป็นพิเศษในตอนนั้น เพื่อฉลองครบรอบ 200 วันของพวกเขาทั้งสอง ความจริงความรักระหว่างพวกเขาจืดชืดมาสักพักแล้ว เขาแค่หาข้ออ้างดึงหลิวเยว่เอ่อร์มาทำอะไรเท่านั้นเอง
เกาจวิ้นเซวียนพูดความจริงออกไป ทำให้ใจของหลิ่วเยว่เอ่อร์รู้สึกเย็นวาบ เธอดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้แน่น สีหน้าของเธอคล้ายกับสติสตังเริ่มหลุดลอยไปแล้ว
“ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ฉัน ฉันเป็นผู้หญิงในคืนนั้น เป็นฉัน เป็นฉัน…” เธอพึมพำกับตัวเอง
ทันใดนั้น เธอจ้องเขม็งไปที่เกาจวิ้นเซวียนด้วยความโกรธเคือง และตะโกนขึ้นว่า “เกาจวิ้นเซวียน ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณปากพล่อย เป็นเพราะคุณ…”
ถ้าคืนนี้เกาจวิ้นเซวียนไม่ได้อยู่ที่นี่ จะทำให้เรื่องนี้ดีขึ้นไหม
ทว่า ตอนนี้จะพูดอะไรก็สายเกินไปแล้ว เฟิงหานชวนรู้ความจริงแล้ว เธอจนปัญญาจะอธิบายแล้ว
“ซูอวี่ เอาเงินและสมบัติที่พวกเขาสองคนได้กลับคืนมา แล้วก็ส่งหลิ่วเยว่เอ่อร์เข้าคุกสักสองสามวัน” คิ้วของเฟิงหานชวนขมวดเข้าหากันแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจเต็มที
เขาไม่แม้แต่จะมองหลิ่วเยว่เอ่อร์เลยด้วยซ้ำ เขาหันหลังเตรียมจะออกไป
หลิ่วเยว่เอ่อร์มองแผ่นหลังของเฟิงหานชวน ทันใดนั้น เธอก็ตะโกนเรียกเขาเสียงดัง “เฟิงหานชวน คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
“คุณรู้แล้วว่าผู้หญิงในคืนนั้นคือเฉินฮวนฮวนใช่ไหม”
เฟิงหานชวนหยุดฝีเท้าลง ทว่าเขาไม่ได้หันกลับไป ใบหน้าของเขาอึมครึมอย่างมาก เขาไม่ได้พูดอะไร และไม่คิดจะสนใจหญิงสาวในห้องเลยสักนิด
“ตอนนี้เฉินฮวนฮวนเป็นภรรยาของหลานชายคุณ เฟิงเฉินเหยี่ยน เธอเป็นหลานสะใภ้ของคุณ เรื่องของพวกคุณในคืนนั้นก็ไม่ควรถูกแพร่งพรายออกไป มันเป็นเรื่องอื้อฉาวของตระกูลเฟิง!”
“คุณชายสาม ฉันยอมรับว่าฉันสวมรอยเป็นผู้หญิงในคืนนั้นแทนเฉินฮวนฮวน แบบนี้คนอื่นก็จะไม่รู้ว่าเฉินฮวนฮวนคือผู้หญิงในคืนนั้น เรื่องอื้อฉาวระหว่างคุณกับเฉินฮวนฮวนจะได้ไม่ถูกแพร่งพรายออกไป ไม่ดีเหรอคะ”
“ฉันสวมรอยเป็นเฉินฮวนฮวนเพื่อมาอยู่ข้างๆ คุณ ฉันทำแบบนี้ก็ดีแล้วนี่!” หลิ่วเยว่เอ่อร์พูดฉอดๆ อย่างคิดว่าตัวเองมีเหตุผลเต็มที
ซูอวี่ที่อยู่ด้านข้าง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะจนท้องขัดท้องแข็ง
เขาเก็บกวาดผู้หญิงแทนประธานเฟิงมาไม่รู้กี่คนแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงหน้าหนาหน้าทนขนาดนี้!
“คุณขำอะไร หรือว่าฉันพูดไม่ถูกงั้นเหรอ” หลิ่วเยว่เอ่อร์จ้องซูอวี่ตาเขม็ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย
เธอเกลียดซูอวี่ เพราะตั้งแต่วันแรกที่เธอมาอยู่ข้างๆ เฟิงหานชวน เธอก็รู้สึกว่าซูอวี่มองเธอด้วยสายตาดูถูก
“สิ่งที่คุณพูดมันไม่ถูก” เฟิงหานชวนหันกลับมา ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม ทว่าไม่ฉายแววเดือดดาลอย่างเมื่อสักครู่
ดูเหมือนว่าเขาได้รู้ความจริงแล้ว ใบหน้าของเขาดูผ่อนคลายขึ้นมาก ก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เฉินฮวนฮวนเป็นภรรยาของผม”