สีหน้าของนพนันท์เข้าขั้นดุร้าย ณัฐณิชายืนอยู่ที่ปากประตู เห็นลุงหัสดินก้มหน้าเหมือนกำลังลำบากใจ ฟังดูแล้วเหมือนว่าที่นพนันท์พูดจะเป็นเรื่องของตน
ตนที่อยู่เฉยๆ อยู่ดีๆ ก็กลายเป็นเป้าหมายโจมตีไปได้ยังไงกัน
“คุณปู่ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ฉันได้ยินเสียงในบ้านดังมาแต่ไกลเลย!” ณัฐณิชาที่ยืนตรงปากประตูปรับอารมณ์ลง ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟา แล้วจับมือของนายท่านผู้เฒ่า พร้อมกับยิ้มร่าเริง “คุณปู่คะ ครอบครัวเดียวกันไม่ควรพูดจาไม่ดีต่อกันนะคะ อีกอย่างอายุคุณก็มากแล้ว ทำไมต้องไปโกรธคุณน้าด้วยจริงไหมคะ”
“เธอนี่เป็นญาณทิพย์เหรอ แค่พูดถึงก็มาเลย!”
นายท่านผู้เฒ่าหัวเราะหึหึ ตบๆ แขนของณัฐณิชา แล้วถอนหายใจ “เดิมทีจะให้พวกเธอมาทานข้าว ใครจะรู้ว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้……”
“มีเรื่องอะไรเหรอคะ” ณัฐณิชากะพริบตาเอ่ยถาม
เมื่อครู่ที่ได้ยินเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับตัวเอง
ธราเทพเดินเข้ามา เอ่ยปากพูดกับนายท่านผู้เฒ่าก่อนว่า “คุณปู่ ณัฐณิชายังเด็ก เธอจัดการเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดไม่ได้หรอกครับ”
งานเลี้ยงวันเกิดเหรอ
งานเลี้ยงวันเกิดใคร
ณัฐณิชาไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่นพนันท์ได้ยินคำพูดของธราเทพแล้วมีความสุขมาก สีหน้าดุร้ายเมื่อครู่พลันหายไป แย้มยิ้มเต็มใบหน้าทันที “ธราเทพพูดถูก คุณพ่อคะ ณัฐณิชายังเด็ก ต่อให้คุณอยากมอบหมายเรื่องในบ้านให้เธอ ก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปจริงไหม งานเลี้ยงวันเกิดอายุหกสิบห้าของคุณในปีนี้ โอกาสสำคัญขนาดนี้ ฉันกลัวว่าณัฐณิชาจะทำพังเอานะคะ”
จากคำพูดไม่กี่คำของธราเทพและนพนันท์ ณัฐณิชาถึงได้เพิ่งเข้าใจ
ที่แท้วันเกิดของนายท่านผู้เฒ่าใกล้เข้ามาแล้ว
คุณปู่อยากให้ตนเป็นคนจัดงานเลี้ยงวันเกิด แต่นพนันท์เห็นว่ามันเป็นการทำให้อำนาจของเธอลดน้อยถอยลง จึงไม่ชอบใจสินะ!
แต่มันก็แค่งานเลี้ยงวันเกิดไม่ใช่หรือไง เธอเองก็ขี้เกียจจะเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้……
“คุณปู่คะ คุณน้าพูดถูก เรื่องนี้มอบหมายให้คุณน้าเหมือนเดิมเถอะค่ะ ฉันเองก็ไม่มีประสบการณ์ ฉันไม่เหมาะหรอกค่ะ อีกอย่าง……” ณัฐณิชาสายตาสอดส่ายนึกอะไรดีๆ ออกมาได้ ยิ้มหวานมองธราเทพทันที ธราเทพรู้สึกได้ว่าในรอยยิ้มของณัฐณิชามีความหมายอื่นแอบแฝง และก็ได้ยินณัฐณิชาพูดอย่างภาคภูมิใจระคนเขินอายว่า “อีกอย่างสถานะของคุณปู่สูงส่งมาก งานเลี้ยงของคุณจะต้องยิ่งใหญ่มากแน่ แน่นอนว่าต้องใข้เวลาและพลังอย่างมากในการจัดการ ซึ่งฉัน……เมื่อถึงตอนนั้นธราเทพไม่ได้เจอฉันเลยทั้งวัน จะต้องหงุดหงิดโมโหแน่นอนเลยค่ะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่ายัยเด็กคนนี้……”
คุณปู่ขบขันกับสิ่งนี้ ธราเทพอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาอยากเจอเธอทุกวันเมื่อไรกัน
ส่วนลุงหัสดิน ปิดปากหัวเราะไม่หยุด
นายท่านผู้เฒ่ายังค่อนข้างไม่เต็มใจ ณัฐณิชาจึงส่งสายตาให้ธราเทพ ธราเทพทำหน้างุนงง เขาโน้มตัวเข้าหา ลมหายใจอุ่นพ่นหน้าของณัฐณิชา มันรบกวนจนณัฐณิชาคันยุบยิบในใจ เธอระงับอาการใจสั่น เธอกระทุ้งศอกสะกิดแผ่นหลังแข็งแรงของธราเทพ แล้วพูดเสียงเบาว่า “คุณรีบช่วยฉันให้รอดจากสถานการณ์นี้เร็วสิ”
เธอไม่ใช่ภรรยาที่แท้จริงของธราเทพ ถ้าคุณปู่มอบหมายสิทธิ์ในการดูแลบ้านให้ตน ทุกวันไม่เพียงแต่ต้องคอยระแวดระวังแผนการร้ายของนพนันท์กับนภสรณ์ที่จะทำต่อตน ยังต้องคอยคิดหาวิธีทิ้งเรื่องราวปัญหาที่แก้ไขยากแบบนี้ไปอีก เธอไม่ต้องการมัน!
ณัฐณิชาอดไม่ได้ที่จะไหว้ปลกๆ ขอร้องทำหน้าอ้อนวอน ธราเทพเลิกคิ้วครู่หนึ่ง มุมปากยกยิ้มอย่างมีเลศนัย
คราวนี้ ในที่สุดก็รู้จักขอความช่วยเหลือจากตนแล้วเหรอ
ธราเทพส่งสายตากลับให้ณัฐณิชา ว่าให้เธอจัดการเอง ณัฐณิชาน้ำตาตกใน แอบเอื้อมมือไปหยิกแขนธราเทพ “คุณเห็นคนจะตายแล้วไม่ช่วยไม่ได้นะ!”