245 ทากัตซูกิ มาโกโตะ งงกับอาเบล
“มาโกโตะ-ซังมาฝึกเวทมนตร์แสงกันเถอะ!” (อาเบล)
“อ-โอเค” (มาโกโตะ)
จำนวนที่ฮีโร่อาเบลพูดกับผมตั้งแต่เมื่อวานได้เพิ่มขึ้น
วันที่สองตั้งแต่เราออกเดินทาง
วันนี้อากาศแย่ ดังนั้นเราจบที่การตั้งแค้มป์เร็ว
ระหว่างที่เราหาที่หนีลมและฝน เมล-ซังพูดว่า ‘น่าปวดหัว’ และสร้างบ้านด้วยเวทมนตร์ไม้
นั่นอะไรกัน? นั่นสะดวกสุดยอด
หลังจากเรากินเสร็จ ตอนนี้มันเป็นเวลาอิสระ…หรือไม่ใช่ เราตัดสินใจที่จะฝึก
“นี่ ตัวน้อย เราจะฝึกเทเลพอร์ต อย่างแรก เข้าใจตำแหน่งตัวเองและตำแหน่งที่เธอจะเทเลพอร์ตไป ถ้าเธอทำนี่เละ เธอจะจบที่การถูกส่งไปนอกดวงดาว” (เมล)
“ห-หนูไม่เข้าใจเลยว่าพี่พูดอะไร!” (โมโมะ)
“ให้ชั้นแสดงมันให้เธอดูก่อน เธอพยายามจะเลียนแบบมันหลังจากนั้น” (เมล)
“เออ๋?! ไม่มีคำอธิบายอย่างละเอียดเหรอ?!” (โมโมะ)
“อย่าคิด รู้สึก!” (เมล)
“นั่นเป็นไปไม่ได้!” (โมโมะ)
เมล-ซังสอนเวทมนตร์โมโมะ
ผมไม่เข้าใจเวทมนตร์โชคชะตาระดับสูง แต่ผมได้ยินการพูดระดับสูงได้
ผมอิจฉามาก
“มาโกโตะ-ซามะ ชั้นจะทำจังหวะเดียวกันกับนายตอนนี้และใช้เวทมนตร์แสงเพื่อที่จะรู้สึกมัน โอเคมั้ย?” (อาเบล)
“อ-โอเค…อาเบล-ซัง” (มาโกโตะ)
ใกล้มาก
ผมลนนิดหน่อยกับการเปลี่ยนท่าทีของเขา
“ไม่ใช่อย่างนั้น มาโกโตะ-ซัง” (อาเบล)
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
“ชั้นบอกให้เรียกชั้นว่าแอนนาในรูปนี้” (แอนนา)
“ค-ครับ แอนนา-ซัง ชั้นจะอยู่ในความดูแลของเธอ” (มาโกโตะ)
“ใช่! ที่นี่ก็เหมือนกัน มาโกโตะ-ซัง” (แอนนา)
ฮีโร่อาเบลมีแต่รอยยิ้มตรงหน้าผม…ผมหมายถึงหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา
ใช่ ตอนนี้อาเบลอยู่ในรูปผู้หญิงของเธอ
“ทำไม…เธออยู่ในรูปนั้น?” (มาโกโตะ)
“เมื่อชั้นใช้เวทมนตร์ มันง่ายกว่าในรูปคนปีกสวรรค์” (แอนนา)
“คนปีกสวรรค์คือเผ่าที่เก่งในการใช้เวทมนตร์ พวกเธอจะไม่ล้าหลังปีศาจ” (เมล)
เมล-ซังมีความคิดเห็นระหว่างที่เธอแนะนำโมโมะ
อย่างที่คาดกับเมล-ซังที่มีความรู้
“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
ผมเฝ้าดูแอนนาที่มีปีกตรงหน้าผม
ผมพูดมันไปหลายครั้งแล้ว แต่เธอเป็นภาพซ้อนของเจ้าหญิงโนเอล
วิธีพูดและท่าทางของเธอต่างออกไป แต่ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะนึกถึงเจ้าหญิงของไฮแลนด์
ผมพบว่ามันยากที่จะรับมือ
“มาโกโตะ-ซัง มีบางอย่างอยู่บนหน้าชั้นเหรอ?” (แอนนา)
“อ้า…” (มาโกโตะ)
อุ้ปส์
ดูเหมือนผมมองหน้าเธอมากเกินไป
“เธอดูเหมือนคนรู้จักของชั้น” (มาโกโตะ)
“คนรู้จัก?” (แอนนา)
มันไม่ได้โกหก
ผมบอกไม่ได้ว่ามันลูกหลานของเธอ
จากนั้นแอนนาวางนิ้วลงบนแก้มเธอและ ‘หืมม’
เมื่อเพศของเธอเปลี่ยนบรรยากาศรอบเธอต่างจากอาเบล
เธอต้องคิดถึงบางอย่าง เธอทำหน้าแหย่
“เป็นไปได้มั้ยว่ามันเป็น ‘คนที่นายชอบ’ มาโกโตะ-ซัง?” (แอนนา)
เธอมองมาเหมือนจะแอบมองผม
“เอ๋?! มาสเตอร์! นั่นหมายความว่ายังไง?!” (โมโมะ)
“เฮ้ย ตัวน้อย! เธออยู่ระหว่างฝึกนะ” (เมล)
มังกรขาว-ซังหยุดโมโมะไม่ได้ และเธอกระโดดมาทางนี้
“พี่ชอบคนสวยเหมือนแอนนา-ซามะ?!” (โมโมะ)
โมโมะดันมาทางนี้ ดั่งเธอตื่นเต้น
“ม-โมโมะ-จัง?! ชั้นไม่ใช่คนสวย!” (แอนนา)
แอนนา-ซังรีบปฏิเสธมัน
ผมถอนหายใจ
ผมเห็นด้วยว่าแอนนา-ซังสวย แต่นั่นไม่ใช่
“แอนนา-ซังดูคล้ายกับคู่หมั้นของเพื่อนในวัยเด็กของชั้น” (มาโกโตะ)
“อะไร… งั้นมันเป็นอย่างนั้น” (แอนนา)
แอนนาพึมพำเหมือนไม่สนุก
“ข-เข้าใจแล้ว…เพราะทั้งหมด มาสเตอร์ไม่มีแฟน” (โมโมะ)
“อะไร?” (มาโกโตะ)
โมโมะวงมือของเธอไว้ที่อกในความโล่งใจ
นั่นหยาบคาย
“ชั้นมี” (มาโกโตะ)
ลูซี่ ที่ผมสัญญาว่าจะกลับไป เป็นแฟนของผม
ซา-ซัง โซเฟีย และเจ้าหญิง…เดี๋ยว นั่นเยอะ
ผมไม่ควรพูดถึงชื่อและตัวเลข
ด้วยเหตุผลบางอย่าง นั่นเพื่อสิ่งที่ดีที่สุด
“““?!”””
ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่ 3 คนทำสีหน้าตกใจ
นั่นอะไรกัน?
“มาโกโตะ-ซัง…มันไม่เหมือนว่าชั้นสงสัยนายนะ แต่…มันจริงมั้ยที่ว่านายมีแฟน?” (แอนนา)
“ทำไมเธอสงสัยชั้นล่ะ?” (มาโกโตะ)
“เพราะรู้มั้ย…” (แอนนา)
แอนนาอยู่ไม่สุข และพบว่ามันพูดยาก
ผมไม่ได้โกหกที่นี่ว่าผมอยู่ในความสัมพันธ์
ผมเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศในอนาคต
ผมค่อนข้างเป็นที่นิยมอย่างดี…ผมคิดว่านะ
“นาย [บริสุทธิ์] ดังนั้นคนปีกสวรรค์พูดว่านายอาจจะพูดบังหน้าที่นี่” (เมล)
มังกรขาวพึมพำสิ่งนี้
“อะ?!” (มาโกโตะ)
ทำไมพวกเธอรู้เรื่องนั้น?!
“นั่นใช่แล้ว! ชั้นได้ถูกสอนเกี่ยวกับแวมไพร์โดยมาสเตอร์มังกรขาว! รสชาติของมาสเตอร์พิเศษ! กลิ่นที่กลมกล่อมและพื้นผิวเหมือนกำมะหยี่; นั่นเป็นรสชาติของคนบริสุทธิ์!” (โมโมะ)
“เฮ้ย” (มาโกโตะ)
อย่าลงรายละเอียดที่ไม่จำเป็นเหมือนผู้เชี่ยวชาญสิ
อะไรคือพื้นผิวกำมะหยี่กัน
และอะไรของคนที่มอบความรู้ที่ไม่จำเป็นให้โมโมะ…?
ผมจ้องเมล-ซัง และเธอเลี่ยงสายตา
“นั่นใช่แล้ว ราชาของเรามีกายที่บริสุทธิ์ เค้าไม่เข้าร่วมการกระทำสกปรกใดๆ” (เดีย)
แม้แต่สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ก็ออกมา
พ-พวกเธอ…!
แม้แต่ด้วยโล่งจิต ผมสั่น
“ทำไมทุกคนรู้?!” (มาโกโตะ)
นี่เป็นอะไรที่ดังที่สุดที่ผมเคยตะโกนตั้งแต่มาที่อดีต
◇◇
– ผู้ถือประเมิน: มังกรขาว-ซัง และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา
– บอกได้จากการดื่มเลือด: ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะโมโมะ
– ค่อนข้างจะบอกได้: สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่เดีย
จากการสืบของผม มันดูเหมือนความบริสุทธิ์ของผมชัดเจนเหมือนตอนเช้า
ไม่มีความเป็นส่วนตัวกับคนเหล่านี้เลย…
หรือเหมือนกับ นั่นมันอะไร ‘ค่อนข้างบอกได้’ เดียมากกว่า…
“ด-ได้โปรดอย่าโกรธ มาโกโตะ-ซัง…” (แอนนา)
“ชั้นไม่ได้โกรธ” (มาโกโตะ)
แอนนามาพูดกับผมอย่างประหม่าระหว่างที่ผมห้อยหัวลง
ผมฟื้นจากความช็อกและตัดสินใจที่จะฝึกต่อ
เราฝึกต่อไประหว่างอยู่ในความเงียบ
ไม่มีการสนทนา ดังนั้นผมเลยเป็นคนที่พูด
“มันไม่แฟร์ที่ชั้นเป็นคนเดียวที่ความลับถูกเปิดเผย ดังนั้น บอกความลับของเธอมาด้วย แอนนา-ซัง” (มาโกโตะ)
“ความลับของชั้น?” (แอนนา)
เมื่อผมพูดอย่างนี้ด้วยการหรี่ตา เธอขยับหัวของเธออย่ากระสับกระส่ายเหมือนเธอลน
“อ-อืม…งั้น ชั้นมีสกิลออราเคิลแห่งแสง!” (แอนนา)
“ใช่ เธอมี” (มาโกโตะ)
ผมรู้
หรือเหมือนกับ แม้แต่เด็กอ่อนก็ยังรู้ว่าหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนามีออราเคิลแห่งแสงในอนาคตมากกว่า
“นายไม่ตกใจเลยซักนิด!” (แอนนา)
“มีอะไรอีกมั้ย?” (มาโกโตะ)
“ออออุ…อย่างอื่น หือห์” (แอนนา)
“ตอนนี้เมื่อชั้นคิดเกี่ยวกับมัน…” (มาโกโตะ)
ผมสังเกตกระทันหัน
หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา = ฮีโร่อาเบล; สกิลนั้นเธอ {ควรจะมี}
ผมยังไม่ได้ยินเธอบอกมันอย่างถูกต้อง
“เธอบอกสกิลที่เธอมีได้มั้ย แอนนา-ซัง? {ทั้งหมดเลย}” (มาโกโตะ)
“ด-ได้…ชั้นไม่ถือ” (แอนนา)
ผมได้ยินชื่อสกิลที่ทรงพลังต่อกันออกจากปากของแอนนา
“นั่นทั้งหมด” (แอนนา)
“อย่างอื่นอีกมั้ย?” (มาโกโตะ)
“เอ๋? ไม่ มีแค่นั้น” (แอนนา)
“ยืนยันมันอีกครั้งได้มั้ย? ได้โปรดดูโซลบุคของเธอดีๆ” (มาโกโตะ)
“อ-โอเค เข้าใจแล้ว …เอ๋?!” (แอนนา)
ตาของแอนนาเปิดกว้าง
“ส-สกิลฮีโร่แห่งแสง…แค่นี่มันอะไรบนโลกนี้กัน?” (แอนนา)
“งั้นเธอก็มี” (มาโกโตะ)
ดาบเวทมนตร์ที่สามารถตัดเกราะสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของลอร์ดปีศาจเคน
{ดาบที่ส่องแสงสีรุ้ง}
แสงสีรุ้งที่บ่งบอกถึง {ระดับพระเจ้า หรือพลังที่เท่ากับระดับพระเจ้า}
มันเหมือนกับที่อัลเธน่า-ซามะสอนผม
คนเดียวที่ใช้ดาบเวทมนตร์นั้นได้คือฮีโร่แห่งแสง
“มาโกโตะ-ซัง! นายรู้ได้ยังไงว่าชั้นมีสกิลใหม่?!” (แอนนา)
“หืม? อืม…” (มาโกโตะ)
แอนนาใกล้เข้ามาด้วยท่าทางที่ข่มขู่อย่างเหลือเชื่อ
“คำทำนายจากอัลเธน่า-ซามะ” (มาโกโตะ)
“…มาโกโตะ-ซัง นายคิดว่าชั้นจะเชื่อทุกอย่างถ้านายแค่พูดอย่างนั้นเหรอ?” (แอนนา)
“ไม่ค่อย” (มาโกโตะ)
ผมสั่นนิดหน่อยที่นี่
เพราะทั้งหมดอาเบล/แอนนาใจง่าย
ผมคิดว่ามันจะโอเคถ้าผมแค่พูดว่ามันเป็นคำทำนาย
“มาโกโตะ-ซัง เรื่องคำทำนายนั้นเรื่องจริงมั้ย? ไม่ใช่ว่านายซ่อนบางอย่างจากชั้นเหรอ?” (แอนนา)
ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันจบในการที่ผมโดนสอบสวน
นี่มันไม่ดี
“ถ-ถามอัลเธน่า-ซามะเกี่ยวกับมันถ้างั้น เพราะทั้งหมดเธอมีออราเคิลแห่งแสง” (มาโกโตะ)
ออราเคิลได้ยินเสียงของพระเจ้าของเธอได้
มันอาจจะเป็นเรื่องราวของอนาคต แต่มันไม่ต้องสงสัยว่าเป็นความจริงที่ผมได้รับคำพูดมาจากอัลเธน่า-ซามะ
มันจะเร็วกว่าที่จะยืนยันด้วยตัวเธอเอง
“นั่น…ชั้นทำมันไม่ได้” (แอนนา)
“ทำไมล่ะ?” (มาโกโตะ)
ผมค่อนข้างบอกได้ แต่ผมถามเผื่อไว้
“เมฆสีดำสนิท…ปกคลุมท้องฟ้า ดังนั้นแสงของพระอาทิตย์ไม่มาถึง และชั้นไม่ได้ยินเสียงของเทพธิดาแห่งแสงอัลเธน่า-ซามะ…ชั้นเป็นออราเคิลที่ไร้ประโยชน์” (แอนนา)
เธอลดหัวของเธอในความสลด
ดูเหมือนเธอจะหดหู่โดยสิ่งนี้
“งั้นมันช่วยไม่ได้ เมื่อมีโอกาศ พยายามถามเธอ ไม่ต้องสงสัยว่าชั้นได้คำทำนายจากอัลเธน่า-ซามะ ดังนั้นได้โปรดเชื่อชั้น” (มาโกโตะ)
ผมพยายามจะพูดมันด้วยน้ำเสียงที่สดใสเท่าที่เป็นไปได้
“โอเค…” (แอนนา)
“เราออกทะเลกันแล้วนั้น มาฝึกต่อเถอะ” (มาโกโตะ)
ผมพูดนี่และสรุปมัน
ฮีโร่อาเบลรู้ถึงสกิลฮีโร่แห่งแสงเป็นสิ่งดี
แต่สกิลฮีโร่แห่งแสงเหมือนรถที่ไม่มีน้ำมันเมื่อไม่มีแสงอาทิตย์
เราต้องแก้ปัญหานั้น
แค่เมื่อผมคิดถึงเรื่องนี้…
“อืม…เกี่ยวกับความลับของชั้น…” (แอนนา)
แอนนาเข้าหาผม
หน้าของเธอแดงนิดหน่อย
“มันโอเค เธอบอกสกิลชั้นแล้ว ดังนั้นเราเท่ากัน” (มาโกโตะ)
“ไม่…ชั้นขอโทษที่เรียนรู้เกี่ยวกับความลับส่วนตัวของนายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนาย…” (แอนนา)
“ชั้นไม่ถือมันจริงๆ” (มาโกโตะ)
ยังไงปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ มังกรขาว-ซัง และสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ก็รู้มันด้วย
ไม่มีจุดหมายที่จะสนใจเกี่ยวกับมันในจุดนี้แล้ว…ฮ่าฮ่า…
“อืม…ชั้นก็ไม่มีประสบการณ์” (แอนนา)
“…?”
วินาทีหนึ่ง ผมไม่เข้าใจว่าเธอพูดอะไร
“ชั้น…ก็ยังบริสุทธิ์” (แอนนา)
เธอกระซิบใส่หูของผมด้วยหน้าเธอที่แดงสด
“…?!” (มาโกโตะ)
อะไรที่หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์กระซิบกับผม?!
“เราเท่ากันแล้ว” (แอนนา)
“ช-ใช่” (มาโกโตะ)
ผมพยักหน้า
“ม-มาฝึกเถอะ!” (แอนนา)
“ช-ใช่!” (มาโกโตะ)
การฝึกเวทมนตร์วันนั้นรู้สึกกระอักกระอ่วนนิดหน่อย
◇◇
วันต่อมาฝนได้หมดไปแล้ว และเราเล็งไปที่เป้าหมายของเราบนหลังของเมล-ซัง
“มาลงแถวๆนี้เถอะ” (เมล)
เมล-ซังพูดอย่างนี้และเราลงจอด
เมื่อผมใช้มองไกล ผมเห็นเขื่อนหินใหญ่จากไกลๆ
เขื่อนหินเป็นอย่างแรก แต่ผมจำบริเวณนี้ได้นิดหน่อย
ไม่มีเมืองในเวลานั้น และมันแค่ที่ราบกว้างและซากปรักหักพัง ที่เกือบจะทรุดตัว
แต่อะไรที่อยู่ตรงหน้าเราคือเมืองป้อมปราการใหญ่ และปราสาทที่ชิงลมหายใจยืนตระหง่านอยู่ที่นั่น
เรามาถึงเมืองหลวงของประเทศแห่งความมืด คอร์เน็ต
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord