ถังลี่เสวี่ยกระโดดไปรอบๆ โดยใช้ทักษะ [กระโดดสูง] พยายามที่จะดึงกระเป๋าอวกาศของเธอกลับจากมังกรปลอม ในขณะที่มังกรปลอมเพียงแค่ล้อเล่นกับเธอเท่านั้น มันเอากระเป๋าอวกาศ เข้าไปใกล้กับถังลี่เสวี่ยแต่ดึงมันกลับทันทีก่อนที่เธอจะสัมผัสได้
กิ้งก่าปีกตาแดงอยู่กับถังลี่เสวี่ยมาเกือบเดือนแล้ว ดังนั้นมันจึงสามารถเข้าใจธรรมชาติส่วนใหญ่ของ ถังลี่เสวี่ยได้แล้ว
ตามนิสัยของถังลี่เสวี่ยในความคิดของกิ้งก่าปิกตาแดง เธอควรจะมีความสุขมากในขณะที่เธอได้รับเศษสีแดงเข้มจากปี้ฟาง และเธอจะกระตุ้นให้ปี้ฟางหรือกิ้งก่าปีกตาแดงรีบสอนวิธีใช้เศษสีแดงเข้ม
ลืมการเก็บชิ้นส่วนสีแดงไว้ในกระเป๋าอวกาศของเธอได้เลย เธอจะถือมันและจ้องมันทั้งวัน ไม่ยอมพรากจากกันแม้แต่วินาทีเดียวเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ และคงจะเป็นแบบนั้นไปอีกสองสามวัน
แต่ตอนนี้?
ถังลี่เสวี่ยไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับวิธีใช้ชิ้นส่วนสีแดงเข้ม และเก็บไว้ในกระเป๋าอวกาศทันที เธอยังสงบรอให้ปี้ฟางและกิ้งก่าปีกตาแดงพูดจบโดยไม่ทําอะไรเลย
ถังลี่เสวี่ยผิดปกติไปนะ? ลืมเกี่ยวกับการรอสองสามชั่วโมง แน่นอนเธอน่าจะอยากจะล่าเหยื่อสองสามตัวในบริเวณใกล้เคียงหรือเล่นกับญาญ่ามากกว่ายืนอยู่ที่นั่น และรอให้กิ้งก่าปีกตาแดงทําธุระให้เสร็จ
จากทั้งหมดนี้กิ้งก่าบิกตาแดงสามารถสรุปได้ว่า ถังลี่เสวี่ยมีบางอย่างที่เธอพยายามซ่อนไว้จากเขา และฟาง ซึ่งเป็นสาเหตุที่เธอนิ่งเงียบตลอดเวลาและรอพวกเขาอย่างอดทนเหมือนเป็นเด็กดี
หลังจากดิ้นรนไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุดถังลี่เสวี่ยก็ยอมแพ้ และตัดสินใจบอกกิ้งก่าปีกตาแดงเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างตรงไปตรงมาโดยใช้ท่าทางของเธอเหมือนปกติ
“หืม? คุณสามารถนําชิ้นส่วนสีแดงเข้มนั้นกลับคืนสู่สภาพปกติได้งั้นหรอ” กิ้งก่าปีกตาแดงถาม ถังลี่เสวี่ยอย่างสงสัย
ถังลี่เสวี่ยพองหน้าอกที่มีขนยาวของเธอและพยักหน้าอย่างพอใจเพื่อตอบคําถามของกิ้งก่าปีกตาแดง
“วะวะฮะฮะฮะฮะ… เป็นไปได้ยังไง เป็นไปไม่ได้! คุณไม่มีชิ้นส่วนอื่นเลยเลยนะ! คุณจะคืนสภาพเดิมได้อย่างไร!” กิ้งก่าปีกตาแดงหัวเราะเสียงดังและเยาะเย้ยถังลี่เสวี่ย
ถังลี่เสวี่ยกลอกตาไปที่การเยาะเย้ยของมังกรปลอมในขณะที่คิดว่า
“ฮึ่ม… ฉันจะดูว่าใครจะหัวเราะเยาะใครในภายหลัง! ฉันจะทําให้คุณต้องตะลึงงันอย่างแน่นอนเมื่อฉันจัดการฟื้นฟูร่างที่แท้จริงของสมบัติศักดิ์สิทธิ์นี้!”
แม้ว่ากิ้งก่าปีกตาแดงจะไม่เชื่อคําพูดของถังลี่เสวี่ยเลย แต่มันก็ยังเติมเต็มความปรารถนาของเธอ และพาเธอไปยังที่รกร้างไร้ผู้คนหรือสัตว์ร้าย
หลังจากบินเป็นเวลาหลายชั่วโมงจนท้องฟ้ามืดสนิท กิ้งก่าปีกตาแดงและถังหลี่เสวี่ยก็มาถึงสถานที่ที่เหมาะกับความต้องการของเธอ
มันเป็นถ้ำลึกใต้ภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นอยู่
ไม่มีผู้คนหรือสัตว์ร้ายอยู่ใกล้สถานที่นี้ เนื่องจากภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นสามารถปะทุได้ทุกเมื่อ แต่กิ้งก่ามีปีกตาแดงไม่กลัวลาวาเลย และด้วยการป้องกันของมัน ถังลี่เสวี่ยก็จะปลอดภัยด้วยเช่นกันเมื่ออยู่ที่นี่
“สาวน้อย ฉันไม่รู้ว่าคุณนําเศษสีแดงเข้มกลับคืนสู่สมบัติอันศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร แต่มันจะสร้างความวุ่นวายครั้งใหญ่อย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจะผนึกถ้ำนี้ทั้งหมดด้วยปราการแห่งเปลวไฟแห่งนิพพาน และหากคุณทําสําเร็จจริงๆ บาเรียของฉันไม่สามารถระงับปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดขึ้นโดยมันได้ ดังนั้นเราต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่เราจะทําได้!” กิ้งก่าปีกตาแดงเตือนถังสี่เสวี่ยอย่างเข้มงวด
ถังลี่เสวี่ยพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจตั้งแต่หัวของเธอเต็มไปด้วยความสุข อันที่จริงเธอมีความสุขมากจนแทบกลั้นหัวเราะไม่ได้เมื่อจ้องไปที่เศษสีแดงเข้มที่เธอถืออยู่ในอุ้งเท้า
“เฮ้อ… แต่จริงๆ แล้วคุณเป็นคนโง่จริงๆ ที่ปิดบังอะไรแบบนี้จากฉัน คุณคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะเอามันไปจากคุณเมื่อคุณฟื้นคืนร่างเดิม! คุณทําร้ายความรู้สึกของฉันจริงๆ และก็ช่างไร้เดียงสานัก คิดจริงๆ เหรอว่าเจ้าจะซ่อนสิ่งนั้นได้ด้วยตัวเองเมื่อฟื้นคืนชีพกลับคืนมา! หากปราศจากความช่วยเหลือจากฉัน คุณคงไม่สามารถซ่อนมันได้อย่างแน่นอน!” กิ้งก่าบิกตาแดงตําหนิถังลี่เสวี่ยอย่างโกรธจัด
ถังลี่เสวี่ยสะบัดออกจากอารมณ์ความสุขของเธอ และก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อขอโทษต่อกิ้งก่าปีกตาแดง
“เฮ้อ…. ความโลภทําให้ตาฉันมีดบอดและทําให้การตัดสินใจของฉันขุ่นมัวมาก่อน ฉันสงสัยว่าทําไมฉันถึงสงสัยมังกรปลอมตัวนี้จัง… ราวกับว่ามีบางอย่างลึกๆ ในตัวฉันเตือนฉันว่าอย่าไว้ใจมังกรปลอมตัวนี้เลย…. บางทีมังกรปลอมตัวนี้อาจทําเรื่องแย่ๆ กับฉันมาก่อน… อืม แต่ก็จําอะไรไม่ได้เลยจริงๆ
ถังลี่เสวี่ยส่ายหัวและตัดสินใจที่จะจดจ่อกับสิ่งที่เธอต้องทําในตอนนี้ เธอโบกมือไปที่กิ้งก่าปีกตาแดงและเข้าไปในถ้ำลึกใต้ภูเขาไฟเพียงลําพัง
ฟู่วววววว–!!
กิ้งก่าปีกตาแดงพ่นเปลวไฟนิพพานสีทองออกมาเป็นจํานวนมาก
เปลวเพลิงสีทองปกคลุมทางเข้าถ้ำลึกอย่างรวดเร็วพร้อมกับผนังและเพดาน จากนั้นค่อย ๆ กลายเป็นฟิล์มสีทองบาง ๆ ที่ปกคลุมทุกสิ่ง
“สาวน้อย! จําไว้นะ คุณต้องทํามันให้เร็วที่สุด! ฉันทนไม่ไหวแล้ว! หลังจากที่คุณกู้คืนสิ่งนั้นแล้ว ให้เก็บมันทันที แล้วกลับออกไปจากที่นี่! เราจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด และไกลที่สุดเท่าที่จะทําได้!” กิ้งก่าปีกตาแดงตะโกนเตือนถังลี่เสวี่ยครั้งสุดท้ายจากทางเข้าถ้ำ
ถังลี่เสวี่ยหยุดก้าวของเธอเมื่อเธอรู้สึกว่าเธอเข้าไปลึกพอแล้ววางเศษสีแดงเข้มลงบนพื้น
“เอ่อ.. เดี๋ยวก่อน… ฉันเกือบลืมญาญ่าไปเลย! ฮ่าฮ่า… ฉันจะเรียกเธอออกมาก่อน อย่างน้อยเธอก็สามารถช่วยดูแลแผ่นหลังของฉันได้ เมื่อฉันคืนค่าชิ้นส่วนสีแดงนี้ในภายหลัง”
ถังลี่เสวี่ยเปิดหน้าต่างสถานะของญาญ่าจากระบบของเธอ และกดปุ่ม <<เรียกตัว>> ในนั้น
ร่างเล็กขนาดเท่าฝ่ามือของญาญ่าปรากฏขึ้นในอากาศใกล้ๆ กับที่ถังลี่เสวี่ยยืนอยู่ในทันที
“ญาญ่า~ ย่าห์!” ญาญ่ากระโจนเข้าหาถึงหลี่เสวี่ยทันทีและกอดคอถังหลี่เสวี่ยอย่างมีความสุขตามปกติ
“ฮ่าฮ่าฮ่า…เด็กดี! แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสําหรับเราที่จะเล่น ฟัง…”
ถังลี่เสวี่ยตบหัวเล็กๆ ของญาญ่าและอธิบายอย่างอดทนว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้นสิ่งที่พวกเขาต้องทําในตอนนี้
ญาญ่าพยักหน้าหัวเล็ก ๆ ของเธอด้วยท่าทางเคร่งขรึมและแน่วแน่ ในขณะที่โบกมือเล็กน้อยราวกับพูดว่า
“ถังลี่เสวี่ยสามารถทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับเธอได้ และเธอก็จะปกป้องถังลี่เสวี่ยด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมี!
ญาญ่าดูน่ารักมาก และถังลี่เสวี่ยอยากจะจิ้มแก้มที่ปองของเธอจริงๆ แต่เธอก็ระงับมัน และนํา [น้ำยาฟื้นฟู] ของเธอออกจากคลังระบบ
“หวังว่าจะได้ผลนะ! ฟู่วววว… นี่มันไม่มีอะไร!?
ถังลี่เสวี่ยเบิดจุกจากขวดของ [น้ำยาฟื้นฟู] จากนั้นจึงค่อยๆ เทของเหลวใสไปยังเศษสีแดงเข้มที่ละหยดอย่างระมัดระวัง
ถังลี่เสวี่ยไม่กล้าที่จะละสายตาจากเศษสีแดงเข้มแม้เพียงครึ่งวินาที เธอไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตาและเฝ้าสังเกตการเปลี่ยนแปลงของชิ้นส่วนสีแดงอย่างพิถีพิถัน
ชิ้นส่วนสีแดงเข้มขนาดเท่าหัวแม่มือเริ่มเปลี่ยนรูปเมื่อสัมผัสกับของเหลวจาก [น้ำยาฟื้นฟู]
ในตอนแรกเศษสีแดงเข้มขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือละลาย และกลายเป็นเหมือนก้อนโคลน จากนั้นโคลนสีแดงก็เริ่มเดือด
โคลนสีแดงเดือดเริ่มก่อตัวเป็นฟอง
ถังลี่เสวี่ยจ้องมองด้วยความตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของเศษสีแดงเข้ม เธอเริ่มตื่นตระหนกและความคิดแย่ๆ ต่างๆ ผุดขึ้นในใจเธอ
“ถ้าฉันผิดและนี่ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องในการใช้ [น้ำยาฟื้นฟู!?] จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าร่างที่แท้จริงของเศษสีแดงเพลิงนี้ไม่ใช่สมบัติศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นกองโคลนสีแดงที่ไร้ประโยชน์ อร้ายยย ไอ้บ้า! ฉันควรทําต่อไปหรือหยุดมันดี แต่ถ้าฉันหยุดตอนนี้ อย่างน้อย ฉันจะยังมี [น้ำยาฟื้นฟู] เหลืออยู่ครึ่งขวด”
ถังลี่เสวี่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็กัดฟันทันทีและตัดสินใจอย่างแน่วแน่
“ทําต่อไปแล้วกัน! การเลิกกลางทางไม่ใช่วิธีการทําของฉัน! และฉันมั่นใจว่าฉันจะได้รับ [น้ำยาฟื้นฟู] อีกอันในครั้งต่อไปจากระบบ… หวังว่านะ”
ถังลี่เสวี่ยเทของเหลวใสของ [น้ำยาฟื้นฟู] ทั้งหมดลงบนโคลนสีแดงที่ทําจากเศษสีแดงเข้มในคราวเดียว ตอนนี้เธอทําได้เพียงภาวนาให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นตามที่เธอต้องการ
โคลนสีแดงเดือดเริ่มเปลี่ยนอีกครั้ง!
คราวนี้โคลนสีแดงทั้งหมดระเหยจนหมดและกลายเป็นก๊าซสีแดง
มันยิ่งห่างไกลจากภาพลักษณ์ในอุดมคติของถังลี่เสวี่ยเกี่ยวกับสมบัติศักดิ์สิทธิ์ในใจของเธอ คราวนี้ถังลี่เสวี่ยมั่นใจจริงๆ ว่าเธอล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง
ถังลี่เสวี่ยทําได้เพียงก้มศีรษะ และถอนหายใจด้วยความผิดหวัง แต่ก่อนที่เธอจะตัดสินใจออกจากถ้ำ
ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…ตุ๊บ…
ถังลี่เสวี่ยรู้สึกได้ว่าเปลวไฟแห่งความภาคภูมิใจภายในตันเถียนของเธอคลั่งไคล้ และแทบรอไม่ไหวที่จะพุ่งออกมาทันที
“นี่ เกิดอะไรขึ้น!”
ก๊าซสีแดงเริ่มควบแน่นกลายเป็นของแข็ง แต่ถังลี่เสวี่ยไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนในตอนนี้
อุณหภูมิในถ้ำเริ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว และทําให้ญาญ่ารู้สึกไม่สบายใจ
“นั่นคือ… มีบางอย่างอยู่ในแก๊สสีแดงนั่น! ฉัน… ฉันทําได้! ฉันทําได้จริงๆ! ว้าว… ฉันสงสัยว่าสมบัติศักดิ์สิทธิ์ชนิดใดจะเกิดขึ้น!”
ถังลี่เสวี่ยตื่นเต้นดูก๊าซสีแดงเปลี่ยนเป็นอะไรบางอย่างต่อหน้าต่อตาเธอ!!!
ไอเทมที่อยู่ในแก๊สสีแดงเริ่มเปล่งแสงสีแดงเข้ม และแสงสีทองพร้อมกับความร้อนที่รุนแรง!
“มันจบแล้ว! นั่นมัน… เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ… นี่มันอะไรกัน… หินอ่อนอย่างนั้นหรอ?”