ตอนที่ 219 วิวัฒนาการของเอเลี่ยนเกอหลัว 2

สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ

ตอนที่ 219 วิวัฒนาการของเอเลี่ยนเกอหลัว 2

สิ่งมีชีวิตระดับสูงเฉลียวฉลาดยิ่งนัก และทุกคนย่อมรู้ดีว่าพืชระดับพลังงานเป็นตัวแทนชนิดไหน

“ทำไมจู่ ๆ ถึงกลายเป็นพืชระดับพลังงานได้ล่ะ?” จักรพรรดิถามคำถาม

เรื่องนี้ต้องมีการชี้แจง…

สำหรับแผนการในวันนี้จะต้องตามหาผู้เชี่ยวชาญระดับ 9 ขึ้นไปเท่านั้นมาจัดการกับเจ้าถั่วชมพู

ทั่วทั้งจักรวรรดิมีชายผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือระดับ 9 ดาวไม่มากนัก จะหาได้หรือไม่ได้ก็อีกเรื่องหนึ่ง

“ไปตามว่าที่ลูกเขยของเราซะสิ!” โอคาซีเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับ 9 ดาว

ทุกวันนี้อาจารย์เฮอร์กลายเป็นคนซื่อตรงอย่างน่ากลัว แม้แต่ชั้นเรียนของเขาก็อยู่ในระเบียบ และไม่กล้าใช้ความแข็งแกร่งทางกายภาพมาลงโทษนักเรียนอีก

ทำให้นักเรียนรู้สึกเสียดายเล็กน้อย

เนื่องจากก่อนหน้านี้ องค์หญิงสามสอนกลอุบายมากมายให้กับพวกเขาได้ลองใช้กับอาจารย์เฮอร์ ทว่าพวกเขากลับต้องรู้สึกผิดหวัง

ตึง!

วัยรุ่นชายคนหนึ่งถูกโยนลงกับพื้น มือซ้ายของเขางอผิดธรรมชาติ จนเห็นได้ชัดว่าแตกหัก

“ฮ่า ๆ! ฉันถามอะไรหน่อยสิเยล ออสมอนด์! แกคิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าหรือไง?!” กลุ่มอันธพาลกอดอกขณะจ้องมองเขา และหัวเราะดังลั่น

“ตอนนี้แกมันก็แค่ขยะ! เพราะแกเป็นขยะไง ถึงไม่มีใครต้องการแก แม้แต่พ่อแม่ของแกเองด้วยซ้ำ! ยังกล้าหยาบคายใส่พวกฉันอยู่อีกเหรอ?! แกกล้ามากนะ!”

เยลไม่ได้ตอบโต้อะไร

ขณะที่เล็บบนมือขวาจิกลึกเข้าไปในผิวหนัง จนเลือดไหลออกมา ทว่ากลับไร้ซึ่งความเจ็บปวด

การกลั่นแกล้งแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวหรือสองครั้ง

ในตอนแรกพวกเขาเพียงผลักเท่านั้น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเตะต่อย และทุบตีในตอนสุดท้าย

ครั้งล่าสุดเขาเกือบจะจบชีวิตลงแล้วด้วยซ้ำ โชคดีที่อาจารย์ก่นด่าพวกนั้นเสียก่อน และส่งตัวเขาไปรักษาที่ห้องพยาบาลได้ทันเวลา

ผู้คนเหล่านี้เลวร้ายขึ้นเรื่อย ๆ

เดิมทีที่คนพวกนี้เห็นเขาในอดีต คนพวกนี้มักจะเข้ามาทำความเคารพและสรรเสริญเยินยอเขาแทบทุกครั้ง แต่ในตอนนี้ เขากลับถูกกลุ่มคนเหล่านี้กลั่นแกล้ง!

ภายในใจรู้สึกโกรธจัด และวิตกกังวลเล็กน้อย

มันเป็นเพราะความผิดพลาดของเขา หรือสังคมของเรามันเป็นแบบนี้กันแน่?

“ลุกขึ้น!” หัวหน้าแก๊งอันธพาลดึงเขาขึ้นมา และเตะเขาล้มลงอีกครั้ง!

“ฮ่า ๆๆๆ!”

ทุกคนเริ่มหัวเราะเยาะ

นักเรียนชั้นปีที่สองที่เดินผ่านไปมาไม่สามารถทนดูได้ แต่ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขากลับต้องยอมแพ้เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายมีจำนวนคนมากกว่า

“มองดูสิ แกยังดูเหมือนหัวหน้าอยู่อีกเหรอ?!” กลุ่มชายหนุ่มเข้าคิวยาวเพื่อตบตีเขา และแยกขาทั้งสองข้างออก

“อยากให้พวกเราเลิกทุบตีนายไหมล่ะ? ถ้าอยาก งั้นก็เข้ามาอยู่ใต้เป้าเราสิ! ฮ่า ๆๆ”

เยลเงยศีรษะขึ้นทันที และกัดฟันขณะจ้องมองเสียงหัวเราะที่บ้าคลั่งของคนตรงหน้า “เพ้อเจ้อ!”

“เพ้อเจ้อ?! ฮึ่ม! ในเมื่อพูดดี ๆ ด้วยไม่ได้ก็ต้องบังคับ!” ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้ารู้สึกโกรธจัด เดินตรงเข้าไปหาเยล และกดศีรษะของเขา “แกมันก็แค่ขยะ! ก็ควรทำตัวให้สมบทบาทไม่ใช่หรือไง!? ฮ่า ๆ!”

“หัวหน้าโทนี่ของเราสงสารแกหรอกนะ ถึงไม่ไล่แกออกจากปีสองน่ะ!”

โทนี่?! ดวงตาของเยลเปลี่ยนเป็นสีแดง

เป็นโทนี่สินะ?!

เขากัดฟันแน่น ขณะที่ศีรษะถูกกดลงกับพื้นทั้งที่มีกลุ่มอันธพาลพูดเยาะเย้ยอยู่ตรงหน้า

หมัดหนักตกระรัวใส่เขาราวกับเม็ดฝน

เมื่อความโกรธและความเกลียดชังแล่นมาถึงจุดสูงสุด ผลกระทบขนาดมโหฬารก็ปะทุขึ้นในร่างกายของเขา!

ชายหนุ่มทั้งหลายรีบเผ่นหนีไปยังซอกตึกอาคารเรียนด้วยความตกใจ และกระอักเลือดออกมาเต็มปาก!

พวกเขาจับหน้าอกของตัวเอง ขณะจ้องมองเยลที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจากพื้นด้วยสายตาตกตะลึง

พลังทั่วทั้งร่างกายของเขากำลังเพิ่มขึ้น!

พลังนี้รุนแรงมากจนพวกเขาไม่สามารถเงยศีรษะขึ้นได้ นี่คือ!! กำลังจะเลื่อนขั้นอย่างนั้นเหรอ?!

การเลื่อนขั้นของเยลผันผวนเกินไป จนทำให้นักเรียนที่เดินผ่านไปมารู้สึกตกตะลึง

“นี่คือ! จะเลื่อนขั้นเป็นระดับ 8 ดาวเหรอ!?” คณะอาจารย์รู้สึกตกใจเมื่อรู้ว่าใครบางคนกำลังเลื่อนขั้นไปสู่ระดับ 8 ดาว!

นักเรียนคนไหน? องค์หญิงสามหรือเปล่า?!

โทนี่เฝ้ามองกลุ่มนักเรียนเหล่านั้นกลั่นแกล้งเยลจากทางด้านหลัง

ที่ผ่านมาบุตรชายของชนชั้นสูงถูกญาติมิตรและสหายตีตัวออกห่าง และถูกกลุ่มนักเรียนอันธพาลกลั่นแกล้ง ยิ่งตกอยู่ในสภาพจนตรอกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีกับเขามากเท่านั้น!

เดิมทีโทนี่กลายเป็นหัวหน้าประจำชั้นปีที่สองโดยพฤตินัยแล้ว ถึงแม้ว่าเหรียญตราประจำหน้าจะยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงก็ตาม แต่เขากลับเป็นผู้นำนักเรียนทั้งหลายอย่างคลุมเครือ

เมื่อไม่นานมานี้ ชีวิตของเขาเป็นไปตามอย่างที่คิด

แม้แต่เหล่านางฟ้าในชั้นปีที่สองบางคนยังแสดงท่าทางตกหลุมรักเขาทันทีที่พวกเธอเห็นเขา ซึ่งทำให้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

นี่คือชีวิตของชายผู้เหนือกว่าสินะ! ฮ่า ๆๆๆ!!

“แย่แล้วครับ! หัวหน้าโทนี่”

ขณะที่เขากำลังตั้งแต่รอ ทันใดนั้น นักเรียนก็รีบวิ่งเข้ามาราวกับพวกเขาพบเจอเรื่องราวที่น่าสะพรึงกลัวและตกตะลึง

“พลังดวงดาวของท่านหัวหน้าฟื้นคืนแล้วครับ!”

“หัวหน้าอะไร?!” โทนี่ยังไม่เข้าใจดีนัก และเตะนักเรียนคนดังกล่าว เขาเป็นหัวหน้า! พลังดวงดาวของหัวหน้าจะฟื้นคืนอีกได้อย่างไร?!

เดี๋ยวก่อน! หัวหน้าที่เขาพูดถึง!

คือเยลใช่ไหม?!

“เยลเหรอ?!” สีหน้าของโทนี่ซีดเผือด ไม่เป็นไร ต่อให้เขาฟื้นคืนพลังแล้ว แต่เยลก็ยังอยู่ในระดับ 6 ดาวเหมือนกับเขา

เขาเองก็พัฒนาเพิ่มขึ้นทุกวัน

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทุกวันนี้นักเรียนชั้นปีที่สองกลั่นแกล้งเยล หากเยลได้ตำแหน่งหัวหน้าคืนไป มันคงไม่ดีกับพวกเขา

ไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น

“ไม่! โทนี่! เยลกำลังเลื่อนขั้นเป็นระดับ 8 ดาว!”

“อะไรนะ?!” โทนี่ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป!

ระดับ 8 ดาว!?

“ถึงมันจะเลื่อนขั้น แต่มันก็ควรเลื่อนขั้นไประดับ 7 ดาวก่อนไม่ใช่เหรอ จะเป็น 8 ดาวได้ยังไง?!”

โทนี่ไม่อยากจะเชื่อ!

“ถ้าไม่เชื่อ ท่านก็ไปดูที่เกิดเหตุสิครับ!”

เยลยังคงกำลังเลื่อนขั้น คณะอาจารย์ทั้งหลาย รวมถึงคณบดีพูลแมนรีบวิ่งเข้ามา

มองดูพลังของเยลที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น หลังจากเลื่อนขั้นจากระดับ 6 ดาวมาเป็น 7 ดาวแล้ว เขาก็ยังคงไม่หยุดและเลื่อนขั้นต่อไป

“รีบปิดกั้นซะ” การเลื่อนขั้นเข้าสู่ระดับ 8 ดาวส่งผลให้มีพลังงานผันผวนจำนวนมหาศาล หากมีความแข็งแกร่งเล็กน้อย ก็อาจจะบังเอิญได้รับความบาดเจ็บได้

“แล้วก็ไปเอายาที่ห้องเก็บของของสถาบันซะ จะต้องเสริมพลังให้เยล!”

นี่เป็นสิ่งสำคัญที่สุด! ห้ามให้การเลื่อนขั้นเข้าสู่ระดับ 8 ดาวล้มเหลวเพราะขาดพลังงานเด็ดขาด

คณะอาจารย์ทั้งหลายตั้งตารอคอยการเลื่อนขั้นของเยล

หากเยลประสบความสำเร็จ เขาจะเป็นนักเรียนคนที่สองแห่งสถาบันการศึกษาทางการทหารของจักรวรรดิที่เลื่อนขั้นไปถึงระดับ 8 ดาว!

อาจารย์ทั้งหลายตื่นเต้นเป็นอย่างมาก!

ยาเสริมสร้างพลังงานถูกนำมายังจุดเกิดเหตุ ทว่าทุกคนกลับตกตะลึงอีกครั้ง

ใครจะกล้าส่งต่อยาให้กับเขา?!

มันช่างน่าละอายแก่ใจเหลือเกินที่ต้องบอกว่าไม่มีอาจารย์คนไหนเลยที่มีพลังดวงดาวมากกว่า 7 ดาว!

สวี่หลิงอวิ๋นเฝ้าดูอยู่ด้านข้างเป็นเวลานาน ส่ายหัว และยืนขึ้น “ฉันไปเอง!”

คณะอาจารย์รู้สึกดีใจทันทีที่เห็นสวี่หลิงอวิ๋น แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง

องค์หญิงสามอยู่ในระดับ 7 ดาวเท่านั้น จะต้านทานระดับ 8 ดาวได้อย่างไร?

“ท่านคอยดูแล้วกัน!” สวี่หลิงอวิ๋นกลอกตา

ทันทีที่เธอหยิบยาขึ้นมาและเตรียมที่จะก้าวออกไป นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งกลับขัดขวางด้วยการกอดรัดเธอเอาไว้

“ท่านหัวหน้า! นั่นคือเยลนะครับ!”