ตอนที่ 40 ไหนว่าจะยิงไปทางขวา

Game of the World Tree

นักบวชก็อบลินทั้งสามหันมองพวกพ้องของมันก่อนจะคำรามเสียงต่ำ

“ซ่อนของสังเวยก่อน แล้วรีบไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่ด้านนอก”

“ข้าเอาตามนั้น”

“ฮื่ม!”

พวกมันซ่อนคริสตัลพระโลหิตไว้หลังรูปปั้น แล้วจึงรีบปรี่ตามก็อบลินที่ได้รับบาดเจ็บออกไปนอกวิหาร

ดวงจันทร์บนท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ดูงดงามยิ่ง ทว่าบรรดาก็อบลินทั้งหลายกลับไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะเชยชมความงามนี้ได้

ทั้งเมืองฟลอเรนซ์กำลังตกอยู่ในความโกลาหล

โบราณสถานที่ไร้ระเบียบในเวลานี้ กำลังตกอยู่ในเปลวเพลิงที่ลุกโชนและเสียงโห่ร้องอันกึกก้อง ทำให้ทั้งเมืองตกอยู่ในความวุ่นวายที่ยิ่งกว่าสภาพปกติของมัน

เมื่อนักบวชทั้งสามออกมาพ้นเขตวิหาร พวกมันพลันเห็นสิ่งที่ถูกเรียกว่า ปีศาจ

ก็อบลินเป็นเผ่าพันธุ์ที่สายตาฝ้าฟางมาตั้งแต่เกิด ทัศนวิสัยของพวกมันจัดว่าย่ำแย่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามราตรี พวกมันจึงไม่สามารถระบุรูปร่างหน้าตาของผู้บุกรุกได้อย่างชัดเจน แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกมันมองเห็นได้อย่างแจ่มชัด … คือนัยน์ตาที่ส่องแสงเจิดจ้าในความมืดมิด

สายตาของเหล่าเอลฟ์ตรงข้ามกับก็อบลิน เอลฟ์แห่งดินแดนซากัสสามารถมองเห็นในยามกลางคืนราวกับเป็นเวลากลางวัน คล้ายกับสัตว์ตระกูลแมวบนดาวสีฟ้า

สำหรับค่ำคืนที่ดวงจันทร์ฉายแสงเช่นนี้ แววตาของเอลฟ์ต่างสะท้อนแสงจันทร์จนเป็นประกายคล้ายกับตะเกียงในความมืด

พวกเอลฟ์ในเวลานี้ดูคล้ายคลึงปีศาจที่เปี่ยมไปด้วยความดุร้าย ความกระหายและนัยน์ตาที่ฉายแววโหดเหี้ยมอำมหิต แถมพวกเขายังหัวเราะอย่างสนุกสนานในขณะที่ล่าสังหารเหล่าก็อบลิน

“พวกมันคืออสูรประเภทใดกัน?”

นักบวชก็อบลินต่างรู้สึกตื่นตะลึงกับสถานการณ์ตรงหน้า

หนึ่งในพวกมันพลันร่ายมนตร์ส่องสว่างด้วยร่างอันสั่นเทา

บอลแสงลูกหนึ่งพลันลอยขึ้นเหนือพวกมัน เปล่งแสงนวลสาดส่องไปทั่วทั้งบริเวณ เผยรูปลักษณ์ของผู้บุกรุกให้เหล่าก็อบลินเห็นอย่างแจ่มชัด

“เอลฟ์?!”

นักบวชทั้งสามพรั่นพรึงกับภาพเบื้องหน้า พวกมันเห็นเอลฟ์ร่างใหญ่ที่ดูดุร้ายและบ้าคลั่ง เอลฟ์เหล่านั้นใช้ทั้งดาบโค้งและธนูเป็นอาวุธ แถมชุดผ้าขาด ๆ ของพวกมันต่างเปราะเปื้อนไปด้วยเลือดจนแทบจะถูกย้อมเป็นสีแดงฉาน

ไม่ … ไอ้พวกนี้ใช่เอลฟ์แน่เรอะ??!

เอลฟ์เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในฐานะสิ่งมีชีวิตผู้รักความสงบ แม้ในเวลาที่เผ่าพันธุ์ของพวกเขาจมดิ่งถึงขีดสุด เหล่าเอลฟ์ก็จะแค่ขับไล่ผู้บุกรุกอย่างก็อบลิน แถมไม่เคยเข่นฆ่าสิ่งใด!

แต่ไอ้พวกนี้ …

เพียงมองปราดเดียว เหล่านักบวชต่างสังเกตเห็นสิ่งที่เอลฟ์ไม่ควรจะมี …

ความโลภ ความเมินเฉย และความโหดเหี้ยมไร้ปรานี

เหล่าเอลฟ์มองก็อบลินราวกับผู้ล่ามองเหยื่อ พวกมันเข่นฆ่าเพื่อความสนุุก ยิ่งสังหารยิ่งเพลิดเพลิน ลืมกระทั่งบาดแผลของตน ไล่ล่าไม่หยุดยั้งราวกับสภาพร่างกายของพวกมันไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ

นอกจากนี้ พวกมันจะหยิบฉวยทุกอย่างของก็อบลินที่ถูกพวกมันปลิดชีพ ต่อให้เป็นเพียงตะบองไม้ผุ ๆ หรือเศษผ้าเน่า ๆ …

โอ้องค์พระบิดา! ไอ้เอลฟ์พวกนี้มันเป็นภูติผีปีศาจจากนรกขุมไหนจำแลงกายมา??!

นักบวชก็อบลินต่างรู้สึกขนพองสยองเกล้า

ซ้ำร้ายบอลแสงของพวกมันยังเรียกความสนใจจากผู้ล่าได้อย่างชะงัดนัก เหล่าเอลฟ์พลันสังเกตเห็นพวกมันทันที!

ในวินาทีนั้น แววตาของเอลฟ์ทั้งหลายต่างเปล่งประกายเจิดจ้า นัยน์ตาของพวกมันที่ดูราวกับสัตว์กินเนื้อทำให้นักบวชก็อบลินตัวสั่นอย่างรุนแรง

“นักบวช! ไอ้นั่นมันนักบวชก็อบลิน!”

“หัวละ 50 แต้ม! ถ้าโซโล่ก็ 500 แต้ม!”

“หลบไป! ตี้ตูเจอพวกมันก่อนเฟ้ย!”

“เชือดมัน!”

“ของดรอปแจ่ม ๆ รออยู่!”

เสียงโห่ร้องของเอลฟ์พลันปะทุขึ้นด้วยความตื่นเต้น พวกมันถกเถียงกันเองไปพร้อม ๆ กับตะโกนลั่นและบุกเข้าใส่ก็อบลินทั้งสามราวกับคลื่นสมุทรลูกใหญ่

นักบวชก็อบลินต่างหวาดกลัวจนชาไปทั้งศีรษะ มันต่างสัมผัสได้ว่าพวกตนโดนห้อมล้อมไปด้วยเหล่ายอดฝีมือระดับเหล็ก จึงตัดสินใจถอยร่นในทันที

“ห .. หนีเข้าไปในวิหาร!”

พวกมันพร้อมใจกันหันหลังและวิ่งหนีตายสุดชีวิต

“เถาวัลย์–!”

เหล่าก็อบลินวิ่งไปได้เพียงสองก้าว พลันได้ยินเสียงหนึ่งที่สะท้อนมาอย่างเงียบเชียบพร้อมกับพลังเวทมนตร์ที่แผ่ออกมา เถาวัลย์เส้นเขื่องปรากฏขึ้นจากผิวดินพร้อมพุ่งเข้ามาพันธนาการพวกมันไว้

นักบวชทั้งสามพลันตระหนก

พวกมันพยายามดิ้นรนหลบเลี่ยงเถาวัลย์สุดชีวิต แต่แล้วก็อบลินตัวหนึ่งก็พลาดท่า

“แจ่มมากพี่มู่!”

เอลฟ์จำนวนมากโห่ร้องยินดี

ก็อบลินที่ถูกรัดตรึงรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ มันร่ายมนตร์อย่างเร่งรีบ ทว่าภายในใจของมันกลับรู้สึกหวั่นวิตกอย่างแปลกประหลาด

อันตราย …

อันตราย!!

วินาทีนั้นพลันมีแสบสว่างวูบหนึ่งพุ่งผ่านเข้ามาในสายตา

มันสัมผัสได้เพียงลมเย็นระลอกหนึ่งพัดมาจากเบื้องหลัง พร้อมกับสติสัมปชัญญะที่ถูกตัดขาด ศีรษะของมันขาดกระเด็นออกจากร่างพร้อมกับโลหิตที่พุ่งเป็นสาย

ในเวลาเดียวกัน ร่างของเอลฟ์ตนหนึ่งเผยตัวออกมาจากความมืดเบื้องหลังนักบวชก็อบลิน ร่างของเขาถูกซ่อนไว้อย่างแนบเนียน ลงมืออย่างไร้อารมณ์ ไร้ซุ่มเสียง เป็นนักลอบสังหารผู้เงียบงัน

“เฮ้ยเจ๋ง! ดาบเดียวจอด!”

“ปาดคอเน้น ๆ! พี่ข้าวกล่องโหดโคตร!”

“อาชีพนักล่าโกงงี้เลยจริงดิ?”

เหล่าเอลฟ์ต่างพากันส่งเสียงอึกทึก

พวกมันมีนักลอบสังหาร?

นักบวชก็อบลินที่เหลืออีกสองตัวต่างเหลียวมองพลางเร่งฝีเท้าด้วยความตระหนก

พวกมันเลือกวิ่งไปคนละทาง ตัวหนึ่งไปทางซ้าย อีกตัวไปทางขวา

หนี!

ต้องรีบเข้าไปในวิหาร!

ทางรอดทางเดียวคือเข้าไปในวิหาร!

บรรดาเอลฟ์ต่างร้องตะโกนด้วยความชุลมุนเมื่อเห็นว่านักบวชทั้งสองใช้จังหวะนี้ในการหลบหนี

“อย่าปล่อยพวกมันไป!”

“เวทระยะไกล! ขอเวทระยะไกล–!”

บึมมม!

บึมมมม!

กระแสเวทมนตร์รุนแรงพลันปะทุขึ้นพร้อมกับลูกไฟพุ่งเข้าปะทะพื้นดินเบื้องหลังก็อบลินทั้งสอง ดูเหมือนว่าเอลฟ์พวกนี้จะไม่ได้มีความเก่งฉกาจเป็นพิเศษ การโจมตีระยะไกลของพวกมันยังขาดความแม่นยำ

ในเวลาเดียวกัน นักบวชทั้งสองพลันได้ยินเสียงเหล่าปีศาจตะโกนก้องอีกครั้ง

“ลูกเมี้ยวน้อย! อย่ายิงไปไหนไม่รู้ววว! ช่วยยิงให้โดนก็อบลินด้วย!”

“เล็งให้แม่น ขอเบิ้ม ๆ ที่ตัวขวา!”

ขวา?

ก็อบลินที่เลือกวิ่งมาทางซ้ายพลันชำเลืองไปทางสหายของมันพร้อมกับแสดงท่าทีเป็นเชิงโล่งใจ

นักบวชที่กำลังโกยแน่บอยู่ทางขวาแทบจะฉี่รดตัวเองด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

แต่ก่อนที่ก็อบลินตัวซ้ายจะได้ดื่มด่ำกับความยินดี พลันปรากฏเปลวไฟลูกใหญ่กลืนกินมันไปพร้อมเสียงระเบิดอันกึกก้อง

“ฮ่าฮ่าฮ่า! แม่นโคตร!”

“หยั่งเจ๋ง! ยัยเมี้ยวเค็ม!”

เหล่าเอลฟ์ต่างส่งเสียงชื่นชมจากเบื้องหลัง

ในวินาทีสุดท้ายของชีวิตนักบวชเผ่าก็อบลินตนนั้น มันได้แต่ลอบแค้นเคือง

ไหนว่าจะยิงทางขวา—!!?

เมื่อเห็นสหายร่วมเผ่าพันธุ์ทั้งสองลาโลกไป นักบวชก็อบลินตัวสุดท้ายจึงโกยแน่บสุดแรงเกิดไปพร้อมกับการบริกรรมทุกคาถาที่อาจจะช่วยให้มันรอดพ้นจากความตาย!

ด้วยการเสียสละของนักบวชทั้งสอง มันสามารถสลัดกลุ่มเอลฟ์และหนีเข้ามาในวิหารได้ในที่สุด!

มันทรุดตัวลงเบื้องหน้ารูปบูชาพร้อมควานหาคริสตัลพระโลหิตที่ถูกซ่อนไว้ นักบวชก็อบลินพยายามระงับความกลัวและเริ่มบริกรรมพิธีสังเวยด้วยมืออันสั่นเทา

“ขอ.. ขอสรรเสริญฤดูหนาว และการล่า … องค์พระบิดา ข้า .. ข้าสาวกผู้ซื่อสัตย์ ขอความช่วยเหลือ!”

เมื่อสิ้นเสียงภาวนานั้น รูปบูชาเบื้องหน้าพลันเปล่งแสงซีดจางออกมา!

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

T/N: น้องเมี้ยววววววววว!!!

วันนี้มีสองตอนนะคะ (ตอนนี้ 1/2)

เห็นยอดวิวหลังบ้านเวลาลงสองตอน

ถั่วพบว่าจะมีตอนนึงที่คนลืมอ่านประมาณ 30% Q – Q

ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ

Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _