Chapter 153: ปลามังกรมาแล้ว
หานเฟยรู้สึกตื่นเต้น เช่นเดียวกับร่างกายที่ไม่สามารถทําลายได้เอกสารที่ไม่สมบูรณ์เกี่ยวกับ 108 วิธีในการฝึกร่างกายไม่เพียง แต่เป็นเทคนิคการปรับสภาพร่างกายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงทักษะการต่อสู้อีกด้วย ท้ายที่สุด ประโยชน์ของ 108 กระบวนท่าที่นํามาสู่หานเฟยนั้นเกินกว่าที่ร่างกายจะสงบลงได้
หานเฟยอ่านกายาสงครามอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นไม่นานข้อมูลก็แสดงให้เห็น
เทคนิคร่างกายสงคราม (ไม่สมบูรณ์) (ระดับวิญญาณ)
<ข้อสังเกต> เทคนิคการทําให้ร่างกายสงบลงทําให้จุดฝังเข็มทั่วร่างกายมีพลังบริสุทธิ์เพื่อเสกกายาสงครามที่ดูดซับวิญญาณ และสามารถรวบรวมพลังวิญญาณจากความว่างเปล่าในการต่อสู้ได้อย่างต่อเนื่อง
<ข้อเสีย> ไม่สามารถคงอยู่ได้หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากทักษะการต่อสู้ทางกายภาพ
<ทักษะที่ลดทอน> ร่างสงครามที่ดูดซับวิญญาณ
<ระดับความสําเร็จ> 0/50000
หานเฟยยิ้มและพูดว่า “โอเคฉันเลือกของฉันแล้ว แล้วคุณล่ะ?”
ลู่เสี่ยวไปยกทักษะการต่อสู้ในมือของเธอ”ชุดแต่งงานจิตวิญญาณ, มันสามารถให้เกราะพลังวิญญาณแก่ฉันได้”หานเฟยพูดอย่างเย้ยหยัน”ลู่เสียวไป…เรากําลังมองหาทักษะการต่อสู้ไม้ตายนะ”ลู่เสียวไปยกอีกอันหนึ่งขึ้นมา”ทักษะทดแทนความตาย ด้วยวิธีนี้คุณสามารถแลกเปลี่ยนร่างกายของคุณกับพืชวิญญาณของคุณ และปล่อยให้มันตายเพื่อคุณ “จางซวนหยูตกใจ”มันตายแทนฉันได้หรอ? ฉันสามารถฝึกมันได้มั้ย”ไม่”เซียเสียวจ้านยังคงค้นหาต่อไป หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับหนังสือสองเล่มและโบกมือให้พวกเขาในอากาศ การแทงขั้นสุดยอด และ ซ่อนฆ่า ทักษะการลอบสังหารสองทักษะ”…
เมื่อทุกคนออกมาจากห้องสมุดลู่เสี่ยวไปก็ปิดสถานที่นั้นด้วยชั้นหนังสือ
นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาด ทักษะการต่อสู่ในนั้นล้วนเป็นสมบัติล้ําค่า ถ้าคนอื่นรู้การมีอยู่ของพวกเขา พวกเขาอาจรีบเข้ามาและรื้อสถาบันของเรา
ด้านนอกเสี่ยวฉานยืนอยู่ที่ประตูมองไปที่หานเฟยอย่างแปลกประหลาด” หานเฟยมีคนต้องการพบคุณ “หานเฟย”???*คนอื่น ๆ ตามเขาไปที่ประตูของสถาบันอย่างอยากรู้อยากเห็น ทันใดนั้นเลอเหรินกวงก็ตะโกนอย่างมีความสุข”คนอ้วนอีกแล้ว! มีคนอ้วนมากมายในโลกนี้!“เป็นกลี่กานและหลี่กังที่มาหาเขา
หลี่กังตะโกนอย่างตื่นเต้นทันทีที่เห็นหานเฟย”ลูกพี่!!“หลี่กานพูดตาม”ละ…ละ…ลูกพี่”หานเฟยประหลาดใจ “ทําไมพวกเขาถึงอยู่ที่นี่นะ”
หลี่ยังยิ้มอย่างหงุดหงิด”ลูกพี่ฉันกังวลว่าคุณมีเงินไม่พอที่จะใช้จ่ายในเมืองดังนั้นฉันกับหลี่กานจึงเอาเงินมา ให้คุณเซียเสี่ยวจานจ้องมองไปที่กล่องขนาดใหญ่ทั้งสามกล่องแล้วก็ตะลึง “ว้าว..”
เบ็ดของจางซวนหยูหลุดมือตกลงไปที่พื้นด้วยความตกใจ “ว้าว..”
หานเฟยเหลือบมองพวกเขาสองคนจากนั้นถามหลี่กังว่า “เท่าไหร่?”
หลี่กังปรบมือจากนั้นบางคนก็ถือกล่องใบใหญ่สามกล่องจากนอกประตูโรงเรียน
หลี่ถังยิ้มอย่างหงุดหงิด”ลูกพี่ธุรกิจของเราดําเนินไปด้วยดี นี่คือไข่มุกคุณภาพระดับกลาง 30,000 เม็ด คุณคิดว่าเพียงพอมั้ย“ตับ
เลอเหรินกวงนั่งฟุบลงไปบนพื้น ในตอนนี้หานเฟยเหมือนไข่มุกเม็ดใหญ่ในดวงตาของเขา!
และดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างหล่นลงมาจากต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล
เสี่ยวฉานที่กําลังจะสะพายตะกร้าและออกไปขายสังข์วัวยืนอ้าปากค้าง”เท่าไหร่นะ!“เซียเสี่ยจานพูดอย่างเขินๆและไพเราะว่า”ว้าวสุดยอดไปเลยนี่นาหานเฟย”จางซวนหยูพูดอย่างจริงจังว่า”เฟยเฟย! คุณก็รู้ว่าตอนนี้เราขาดแคลนเงินมาก! “เมื่อเห็นเช่นนี้หลี่กังก็อดไม่ได้ที่จะดูถูกพวกเขาในใจ ผู้คนเหล่านี้ต้องการที่จะฉ้อโกงลูกพี่จากเงินของเขาหรือเปล่า?
หานเฟยตัวสั่นและเตะจางซวนหยู”ฉันจะเลี้ยงคุณเป็นอาหารมื้อใหญ่ ทันทีที่คุณกลายเป็นปราจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่นะ”จางซวนหยูตบหน้าอกของเขา”ฉันจะใช้เวลาไม่นาน ฉันจะอยู่ข้างหลังคุณสี่คนตลอดเวลาได้อย่างไรเล่า“หลี่กังตกใจมาก พวกเขาหมายถึงอะไร? พวกเขาหมายความว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ยกเว้นคนนี้งั้นหรอ?
หานเฟยตบไหล่หลี่กัง” คราวหน้าเอาไข่มุกคุณภาพสูงมาให้ฉันได้ไหม มุกพวกนี้มากเกินไปสําหรับฉัน! ฉันไม่สะดวกในการพกพามันน่ะ“คนอื่น ๆ ก็พูดทันทีว่า”เราสามารถช่วยถือให้คุณได้นะ“หานเฟยไม่สนใจ มันลําบากในการพกไข่มุก
หลี่ถังพาหานเฟยไปข้าง ๆ และพูดว่า”ลูกพี่พวกเราได้คุยกันแล้ว ดูเหมือนว่าพลังการบริโภคของหมู่บ้าน ของเราจะถึงขีดจํากัดแล้ว เราควรจะมาที่เมืองทะเลครามเพื่อพัฒนาต่อไปดีมั้ย?“หานเฟยเลิกคิ้ว”ว่าวในที่สุด คุณก็คิดที่จะออกมาแล้วหรอเนี่ย?”หลี่กังหัวเราะเบา ๆ”แน่นอนตราบใดที่เราหาเงินได้มากขึ้น เมื่อฉันมาที่นี่ตอนนี้ฉันเห็นสวนขนาดใหญ่ด้านนอกซึ่งใหญ่กว่าที่หมู่บ้านของเราหลายสิบเท่าลูกพี่คุณสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้หรือเปล่า?
หานเฟยหัวเราะเบาๆ “คุณมีความทะเยอทะยานดีนี่ ให้ฉันลองดู”
ก่อนที่หานเฟยจะหันกลับมาผู้เฒ่าไปก็เดินขึ้นมาหาเขา เขามองไปที่หานเฟยอย่างจริงจัง “ไร่นี้สามารถทําเงินให้เราได้ไหม”
หานเฟยเกาท้อง “ใช่! ฉันก็ใช้ไร่ของเฒ่าเจียงเหมือนกัน”เฒ่าไปตบไหล่หานเฟยจนแทบปวด” แล้วทําไม คุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้ล่ะ? ไร่นี้ถูกทิ้งไว้อย่างสูญเปล่า รีบให้คนของคุณมาจัดการกับมันโดยเร็ว คุณสามารถเก็บเงินไว้ 20% ของเงินที่ได้รับ หานเฟยขมวดคิ้ว”อาจารย์ใหญ่นั่นไม่ยุติธรรม! ฉันจําเป็นต้องมีส่วนร่วมในกําลังคนและการลงทุนเช่าร้านค้าและจัดหาคนงาน และคุณจะให้ฉันเพียง 20% เท่านั้นหรอ”เฒ่าไปดูเหมือนจะรู้ว่ามันค่อนข้างยากเขาจึงถามอย่างไม่แน่ใจว่า 30% ล่ะ”60/40. ฉันเก็บ 60% และคุณจะได้รับ 40%“เฒ่าไปเบิกตากว้าง “อะไร?”
เฒ่าไปพูดอย่างไม่พอใจ” นี่คือไร่ของฉัน“เมื่อได้ยินเช่นนี้คนอื่น ๆ ก็ตกตะลึง คุณไม่ได้บอกว่ามันถูกปล่อยทิ้งไปอย่างเปล่าประโยชน์เหรอ?
หานเฟยพูดอย่างเจ้าเล่ห์”แล้วนี่ล่ะ? ฉันจะให้ 10% กับพวกเขาทั้งสี่คน“จางซวนหยยกมือขึ้น “ฉันเห็นด้วย!”
เซียเสี่ยวจานยังพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า”คุณปู่นั่นจะเป็นเงินเดือนของพวกเรา! คนของหานเฟยที่เพิ่งเข้ามาในเมืองจากหมู่บ้าน พวกเขาจะปกป้องธุรกิจของตนในเมืองได้อย่างไร พวกเขาต้องการเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย! ถ้าใครมาสร้างความเดือดร้อนคุณจะขับไล่พวกเขาไปเองไม่ได้ใช่ไหม? กับเราที่ทําหน้าที่รปภ. คุณเพียงแค่ต้องรอและรับเงิน หานเฟยเสริมว่า” 40% จะเป็นเงินจํานวนมาก คงจะเป็นไข่มุกคุณภาพปานกลางประมาณเจ็ดหมื่นหรือแปดหมื่นเม็ดต่อเดือน เพียงพอแล้วที่คุณจะใช้มันทําทุกอย่างที่คุณต้องการ เฒ่าไปตกตะลึง จํานวนทําให้เขากลัว ไข่มุกคุณภาพกลางๆเจ็ดหรือแปดหมื่นเม็ดต่อเดือน?
ผู้เฒ่าไปครุ่นคิดสักครู่…”โอเค! แต่โรงเรียนจะไม่ดูแลสวน คุณดูแลมันเอง! “หานเฟยสาปแช่งอย่างลับๆชายชราคนนี้เป็นคนตลกจริงๆ! เขาจะรับผลประโยชน์ 40% โดยไม่ต้องทําอะไรเลยงั้นหรอ! โชคดีที่มีเซียเสี่ยวจ้านและคนอื่น ๆ มิฉะนั้นใครจะขับไล่ผู้ก่อกวน? แน่นอนเขาไม่สามารถวางใจในเฒ่าไปได้”เชื่อฉันได้เลยสถาบันจะกลายเป็นสถาบันที่ร่ํารวยที่สุดในสี่สถาบัน!“เฒ่าไปหันกลับมาและจากไป เมื่อเขาเดินผ่านเสี่ยวฉานเสี่ยวฉานก็ถามว่า”เฒ่าไปฉันไม่จําเป็นต้องเร่ขายสังข์วัวอีกต่อไปใช่ไหมเฒ่าไปเยาะเย้ย”แน่นอน ทําไมคุณซึ่งเป็นอาจารย์ของสถาบันอันธพาลผู้ยิ่งใหญ่ถึงต้องเร่ขายสังข์วัวด้วยล่ะ?“เหวินเหรินยูกล่าวเสริมว่า”เฒ่าไปฉันไม่จําเป็นต้องทำงานที่หอคอยหลิงหลงเหมือนกันใช่มั้ย?”แน่นอนฉันจะให้ไข่มุกระดับกลางสองตะกร้าให้คุณช้อปปิ้งอย่างสนุกสนานที่หอคอยหลิงหลงเหวินเหรินหยูกล่าวด้วยรอยยิ้ม”เจ้าช่างไร้สาระ”เฒ่าไปถอนหายใจ”ฉันยากจนมาสามสิบปี ในที่สุดฉันก็ได้คัดเลือกนักเรียนที่ร่ํารวยแล้ว! ไข่มุกคุณภาพปานกลางเจ็ดหมื่นหรือแปดหมื่นเม็ด“เหวินเหรินหยูกลอกตา ใช่โม้ต่อไป! ฉันยังจําได้เลยว่าเรากินข้าวเพื่อบรรเทาความหิวเมื่อเราไม่มีเงินซื้ออาหารได้เลย!
หานเฟยหันไปหาหลีกัง”คุณเห็นไหม? สํานักงานใหญ่ของปลามังกรจะตั้งอยู่ในเมืองทะเลครามหากใครเข้ามาสร้างความเดือดร้อน คุณสามารถขอความช่วยเหลือจากสถาบันอันธพาลของเราได้ทุกคน”เลอเหรินกวงพยักหน้าอย่างยากลําบาก “ใช่! ถ้าใครกล้าทําก็มาหาฉัน”
จางซวนหยูกระทืบเท้า “ใช่คุณสามารถมาหาฉันได้เช่นกัน”
ลู่เสี่ยวไปคิดสักพัก “ฉันด้วย”
ลี่กังมองพวกเขาด้วยความตกตะลึงจากนั้นก็มองไปที่หานเฟย
หานเฟยขยิบตาให้เขา ทั้งสี่คนคือปรมาจารย์ตกปลาที่แข็งแกร่งในอนาคต! เราต้องจ่ายผลประโยชน์ให้พวกเขา 10% และพวกเขาจะเป็นรูปภ. ของเรา! นั่นเป็นข้อเสนอที่ดีแล้ว!
หานเฟยพูดอย่างสบายๆว่า “อากงพวกเขาเป็นผู้ถือหุ้นของเรานับจากนี้เข้าใจไหม”
“อีก…เข้าใจแล้ว!”
หลี่กังรู้สึกสับสนเล็กน้อย หัวหน้าหมู่บ้านไม่ได้บอกว่าโรงเรียนที่หานเฟยเข้ามานั้นแย่มากจนพวกเขาไม่มีประตูเลย ตอนนี้ดูเหมือนว่าแม้ว่าพวกเขาจะยากจน แต่ก็แข็งแกร่งมาก!
หลี่กังหายใจเข้าลึกๆ “ลูกพี่คุณสามารถมั่นใจได้ ฉันจะทํางานนี้ได้ดี!”