Chapter 161: ฉันก็มีความรักแล้วเหมือนกัน
เมื่อพวกเขากลับไปที่ห้องวีไอพีเหอเสี่ยวหยู่และคนอื่น ๆ ของพวกเขาราวกับมองดูสัตว์ประหลาดโดยเฉพาะเซียเสี่ยวจานและลู่เสี่ยวไป
อาจกล่าวได้ว่าเซียเสี่ยวจานรับมือกับหัวหน้าของทีมอื่นได้อย่างดีส่วนลู่เสี่ยวไปควบคุมทุกคนที่สามารถควบคุมได้ส่วนหานเฟยและอีกสองคนก็แค่โจมตีและโจมตี
เหอเสี่ยวหยูถามทันใดว่า“เราจะไปกินหม้อไฟกันไหม?”
ดวงตาของเลอเหรินกวงสว่างขึ้น “หือ ดีเลยๆ! คุณคิดเหมือนฉันเลย”
จางซวนหยผลักเลอเหรินกวงไป “ไปโรงเรียนของเราเพื่อกินหม้อไฟมั้ย? มีภูเขาแม่น้ําและป่าอยู่ที่นั่นกินหม้อไฟที่นั่นน่าจะมีความสุขสุดๆไปเลยล่ะ”
เหอเสี่ยวหยูก้าวถอยหลัง “อืม…เอ่อ”
หานเฟยพูดแทรกมาว่า “พอแล้ว ปลามังกรได้เริ่มซื้อร้านค้าในเกาะนี้แล้ว ตอนนี้ร้านหม้อไฟกําลังปรับปรุงใหม่ไปกินข้าวที่นั่นกันเถอะ!”
ในเวลานี้เป่าจินมาบอกพวกเขาว่า “เด็ก ๆ คุณอาจต้องรอสามวันสําหรับเกมถัดไป”
ลู่เสี่ยวไปขมวดคิ้ว “ทําไมนานจัง”
เป่าจินพูดพลางปาดเหงื่อ “อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาทีมที่เหมาะสมกับคุณ ในสามวันนี้เราจะพยายามหาทีมที่ดีที่สุดสําหรับคุณ
เลอเหรินกวงพึมพํา“เอามาทุกทีมเลย เราแค่ต้องการทํางานให้เสร็จโดยเร็วที่สุดเพื่อที่เราจะได้รับซองผ้าที่ สอง”
เลอเหรินกวงรู้ดีว่าเขาไม่ควรพูดแบบนั้นและรีบหุบปาก แต่อีกฝ่ายเคยได้ยินเขา ทั้งเป่าจินและหวังไปหยู่ต่างสงสัยว่า“ซองผ้าที่สอง”หมายถึงอะไร …
เป่าจินคิดว่าพวกเขาต้องการเกมที่ชนะร้อยเกมเพียงเพื่อให้งานสําเร็จ เมื่องานเสร็จแล้วพวกเขาจะไม่กลับมาอีก
และหวังไปหยู่คิดว่าหานเฟยกําลังทําในสิ่งที่ซองผ้าผืนแรกขอให้พวกเขาทํา แต่งานนี้ยากมากเลยนะแล้วจะมีงานที่สามไหม…สถาบันที่สี่มีความลับอะไรอยู่กันนะ?
นอกสนามประลองทะเลครามหานเฟยและคนอื่น ๆ ถูกล้อมทันทีที่พวกเขาออกมา
“ตํานานอันธพาล…ตํานานอันธพาล…”
ฝูงชนตื่นเต้นอย่างที่สุด หลายคนยกมือขึ้นและให้กําลังใจและบางคนก็รุมล้อมพวกเขา แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้มาเพื่อหานเฟยและเลอเหรินกวง
“เซียเสี่ยวจาน,เซียเสี่ยวจ้าน ..ฉันรักคุณ..”
“ลู่เสี่ยวไปฉันชอบคุณมากเลย…”
“พี่หยูฉันชอบคุณมาก!”
“พี่หยูอยากมีแฟนรึยัง? ให้ฉันเป็นแฟนกับคุณได้มั้ย…”
“พี่หยฉันอยากไปทะเลกับคุณ…”
หานเฟยและเลอเหรินกวงตกตะลึงอยู่ข้างๆพวกเขา คนเหล่านี้มีอะไรผิดปกติ พวกเขาเป็นแฟนของสามคนนั้นเท่านั้นหรอ?
เซียเสี่ยวจ้านและลู่เสี่ยวไปไม่มีแฟนมากเท่าจางซวนหยโดยเฉพาะลู่เสี่ยวไปที่ดูเย็นชามาก แต่จางซวนหยูนั้นแตกต่างออกไป มีสาว ๆ หลายคนตะโกนว่า “พี่หยู” อย่างคลั่งไคล์ซึ่งเป็นที่ฮือฮาไม่น้อย
จางซวนหยูดูเหมือนจะสนุกกับมัน เขาโบกมือให้สาว ๆ ด้วยรอยยิ้ม
“หานเฟยคุณอยากเป็นแฟนฉันไหม”
หานเฟยมองและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว เป็นเด็กผู้หญิงที่อ้วนยิ่งกว่าปลาหัวเหล็ก
หานเฟยผลักเลอเหรินกวงไปข้างหน้าทันทีและตะโกนว่า “ฉันมีความรักแล้ว เขาไม่มี เขากําลังมองหาแฟน”
เลอเหรินกวง: “???”
เลอเหรินกวงตื่นตระหนก แม้ว่าเขาจะอ้วน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาชอบผู้หญิงอ้วนนะ!
ใบหน้าของเซียเสี่ยวจานก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวเช่นกัน “ฉันก็มีความรักแล้วเหมือนกัน ฉันหลงหานเฟยอยู่น่ะ”
หานเฟย: “???”
เซียเสี่ยวจนมองไปที่จางซวนหยูที่ยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยรอยยิ้มและเลอเหรินกวงที่หวาดกลัวและอธิบายให้หานเฟยฟังด้วยเสียงเบาว่า “ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าฉันรักลู่เสี่ยวไปนี่ใช่ไหม?”
“ห้ะ…”
เจียงน่านเกือบล้มลงกับพื้น เซียเสี่ยวจ้าน! สาวสวยคนนี้ตกหลุมรักหานเฟยได้ยังไง? เธอชอบคนอ้วนหรอ?
เจียถงพึมพําด้วยความผิดหวัง “โอ้…ดูเหมือนจะเห็นปลากลืนวิญญาณออกเดทกับปลาหัวเหล็กโอ้ตาของฉัน!”
หวังไปย: “…”
เหอเสี่ยวหยู่เบิกตากว้างและทําหน้ามุ่ยด้วยความตกตะลึง
หานเฟยก็ตะลึงเช่นกัน คุณไม่เพียงต้องการให้ฉันเป็นเป้าซ้อมมือแค่นั้นหรอ ฉันตกลงเป็นแฟนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่!
หลายคนเริ่มส่งเสียงโหยหวนและสาปแช่งหานเฟย
“ไอ้อ้วนแกคู่ควรกับผู้หญิงสวย ๆ แบบนี้หรอก”
“ฉันจะฆ่าแก!”
“มาสู้กับฉัน!”
มีเพียงจางซวนหยูเท่านั้นที่ยังคงยิ้มอย่างร่าเริง เขาเดินเข้าไปในฝูงชนและมีเด็กผู้หญิงหลายคนรายล้อม เขา … และเขาก็ไม่ปฏิเสธเลย …
จางซวนหยูดูพอใจ “ฮ่า ๆ โปรดอย่าตื่นเต้น เรากําลังจะไปร้านอาหารที่ชื่อหม้อไฟปลามังกรเพื่อกินหม้อไฟมีใครไปกับฉันไหม”
“ฉันฉัน..”
“ไปด้วยกันทั้งหมดเลย”
“พี่หยฉันอยากนั่งโต๊ะเดียวกับคุณ!”
“พี่หยฉันถือจานให้คุณได้”
“พี่ยูฉันจ่ายเงินให้คุณเองนะ”
ทกคน. – – –
ในร้านอาหารหม้อไฟปลามังกร.
หลี่กังกําลังสั่งให้คนงานปรับปรุงร้าน
“เร็วเข้าวางป้าย เราจะเริ่มธุรกิจในวันพรุ่งนี้”
“คุณเติมสต็อกแล้วหรือยัง? ใส่ปลาลงไปในน้ําเลย”
“เครื่องปรุงรสพร้อมหรือยัง? ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเราจะมีส่วนลด 50% เราต้องมีลูกค้าจํานวนมากแน่”
“พวกคุณไปตรวจสอบร้านอื่นๆซิ ว่าพวกเขาพร้อมหรือยัง? ทั้ง 10 ร้านจะเปิดและขายครึ่งราคาพรุ่งนี้”
ทันใดนั้นก็มีคนพูดว่า “พี่กัง”
หลี่กังยืนขึ้น “เห็นอะไร?! แค่ทํางานของคุณไป!”
“ไม่ พี่กังดูเหมือนว่าจะมีปัญหาแล้ว”
“ฮะ?”
หลี่กังมองย้อนกลับไปและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว มีกี่คนกันนะ? พันคน?
หลี่กังระเบิดเหงื่อออกมา “มาเถอะทุกคนวิ่ง…ไม่มันสายไปแล้ว อย่าลืมกันหัวไว้ให้ดีเมื่อคุณถูกพวกเขาทบกระทืบฉันจะไปขอความช่วยเหลือจากลูกพี่”
แต่แล้วหลี่กังก็เห็นจางซวนหยู! ผู้ชายถูกกลุ่มแฟนสาวรายล้อมและผลักเข้ามา
หลี่กังกลืนน้ําลาย “เดี๋ยวก่อนดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง…”
จางซวนหยูโบกมือให้หลี่กัง“อากัง…เตรียมหม้อไฟเร็ว ลูกค้ามาแล้ว”
หลี่กัง: “???”
สมาชิกของปลามังกร: “???”
พวกเขาตะลึง ร้านค้าของเรายังไม่ทันเปิด พวกเขามีชื่อเสียงมากแล้วงั้นหรอ?
หลี่กังตัวสั่นและตะโกนใส่ทีมงานว่า “ไปไป! เปิดประตูต้อนรับแขก…เราจะเปิดล่วงหน้า…”
หานเฟยกระโดดลงมาจากด้านหลังฝูงชน “จองห้องส่วนตัวให้ฉันห้องส่วนตัวของฉัน”
เมื่อเห็นหานเฟยอยู่เบื้องหลังฝูงชนหลี่กังก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที
หลังจากนั้นสักครู่
หลี่กังไม่สามารถหาห้องส่วนตัวให้หานเฟยได้ ห้องส่วนตัวถูกจับจองหมด เขาพยายามอย่างเต็มที่และหาได้แค่โต๊ะในห้องโถง
หลี่กังแทบร้องไห้ “ลูกพี่ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่สามารถหาห้องของคุณได้”
หานเฟยตบไหล่เขา “ฉันรู้ว่าคุณทําดีที่สุดแล้ว ยังไงก็ตามวันนี้แจกไพ่ปลามังกรสองชุดให้แขกฟรี”
“ครับลูกพี่”
เซียเสี่ยวจ้านอยากรู้อยากเห็น “นั้นคืออะไรหรอ?”
หานเฟยยิ้มอย่างมีเลศนัย“คุณจะรู้ในไม่ช้า”
ที่นั่งถูกจับจองหมด บางคนที่ล้มเหลวในการได้ที่นั่งจากไปด้วยความผิดหวังและบางคนยังคงรอที่นั่งอยู่
หานเฟยยืนขึ้นและพูดว่า “โปรดเงียบทุกคนฟังฉัน…”
มีคนพึมพํา “ใครอยากฟังคุณ? คุณเป็นสาวสวยหรือเปล่าห้ะ”
ไพ่ปลามังกรสองชุดปรากฏขึ้นในมือของหานเฟยและเขากล่าวว่า “เจ้านายของร้านอาหารหม้อไฟปลามังกรคือพวกเราตํานานอันธพาล เพื่อขอบคุณสําหรับการสนับสนุนของคุณเรามอบส่วนลด 50% ให้กับลูกค้าทุกคนในวันนี้ “
“ว้าว..”
“ร้านค้าของคุณหรอ?”
“สถาบันที่สี่ของคุณไม่ตกต่ําหรอ”
“คุณพยายามหลอกให้เรากินที่นี่ใช่ไหม”
หานเฟยตะโกนว่า “ใจเย็น ๆ เงียบก่อน…โปรดฟังฉัน วันนี้คุณไม่เพียงได้รับส่วนลด 50% แต่เรายังเตรียมของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ให้คุณอีกด้วย แจกการ์ดปลามังกรเร็ว”
สมาชิกหลายสิบคนของปลามังกรแจกไพ่ปลามังกรตามโต๊ะ
“นี่คืออะไร? นี่รูปเต่าเขียวนี่”
“ฮะ? น่าสนใจ มีปลาดาบด้วย ค่อนข้างเหมือนจริงเลย”
“หานเฟยมันใช้ทําอะไร”
“ใช่ๆนี่คืออะไร? ทําไมถึงมีตัวเลขด้วย?”
หานเฟยยิ้ม “ไม่ต้องรีบร้อน…”
ขณะที่หานเฟยอธิบายกฎหลี่กังและคนอื่น ๆ อีกสามคนวางโต๊ะเล็ก ๆ ไว้ในห้องโถงและพวกเขาก็เริ่มเล่นไพ่ปลามังกรในไม่ช้าผู้คนก็เรียนรู้วิธีการเล่น
มีคนพึมพํา “น่าสนใจแหะ! ดูเหมือนจะสนุก”
มีคนตะโกนว่า“มีใครอยากเล่นไพ่กับฉันไหม?มารวมกลุ่มกัน 4 คน?”
“ฉันเล่นด้วย..”